Kommende VeranstaltungenKeine kommenden Veranstaltungen veröffentlicht
|
Document Not AvailableError: No Story ID specified. You need to specify a story ID to view. |
 HauptseiteAlan MacSimóin (1957-2018)- Rest In Power [Colombia] Entre la crisis actual y las posibilidades latentes Nota sobre o atual cenário da luta de classes no Brasil Aufruf zur Demonstration am 2.9.2018 in Unterlüß "Rheinmetall entwaffnen – Krieg beginnt hier" Mass protest in central and southern Iraq Ecology in Democratic Confederalism [Colombia] Perspectivas sobre la primera vuelta de las elecciones presidenciales de Colombia 2018 Call for Solidarity with our Russian Comrades! 8 reasons anarchists are voting Yes to Repeal the hated 8th Comunicado de CGT sobre la Nakba, 70 años de dolores para el Pueblo Palestino [ZAD] Les expulsions ont commencé, la zad appelle à se mobiliser Assassinato Político, Terrorismo de Estado: Marielle Franco, Presente! La Huelga General del 8 de Marzo, un hito histórico A intervenção federal no Rio de Janeiro e o xadrez da classe dominante Halklarla Savaşan Devletler Kaybedecek [Uruguay] Ante el homicidio de un militante sindical: Marcelo Silvera [Argentina] Terrorista es el Estado: Comunicado ante el Informe Titulado "RAM" [Catalunya] Continuisme o ruptura. Sobre les eleccions del 21D Noi comunisti anarchici/libertari nella lotta di classe, nell'Europa del capitale Mi 19 Dez, 11:18
El último día 07 de diciembre de 2018 será recordado como uno de los días más tristes y revoltosos en la historia de la ciudad de Curitiba y de la lucha por vivienda en Brasil. La ocupación urbana llamada 29 de marzo fue completamente destruida debido a un incendio, que según el relato de los habitantes, fue causado por la Policía Militar del estado de Paraná. Además del fuego extendido, ocurrieron al menos dos ejecuciones en el lugar, varios desaparecidos y un número aún desconocido de muertos. O dia 07 de dezembro de 2018 será lembrado como um dos dias mais tristes e revoltantes da história de Curitiba e da luta por moradia no Brasil. A ocupação urbana 29 de Março foi completamente destruída devido a um incêndio, que segundo o relato dos moradores, foi causado pela Polícia Militar do Paraná. Além do fogo alastrado, ocorreram, pelo menos, duas execuções no local, vários desaparecidos e um número ainda desconhecido de mortos. Foi em uma infame e inesquecivelmente tenebrosa sexta feira, 13 de dezembro de 1968, que durante o mandato do ditador-presidente general Arthur da Costa e Silva, uma junta militar promulgava o Ato Institucional nº. 5 (AI-5), o mais terrível dos dezessete que a ditadura civil-militar impôs ao povo brasileiro. O AI-5 deu início ao período mais brutal da ditadura, tornando “oficial” e “lícito” o extermínio de opositores do regime. Para além de medidas como o fechamento do Congresso Nacional, intervenções nos estados e municípios, suspensão de habeas corpus, suspensão de direitos políticos, entre outras, o AI-5 era a sigla que dava sentido à expressão “terrorismo de Estado” (com o perdão da redundância), fazendo da tortura, dos desaparecimentos forçados e dos assassinatos práticas corriqueiras do Estado ditatorial. Passados cinquenta anos desse expediente de violência, brutalidade e barbárie, ventos autoritários anunciam novamente que não superamos esse passado. Temos à nossa porta expedientes autoritários que re-editam aquele momento histórico e, por isso, mais do que nunca, é preciso afirmar com todas as letras: ditadura, NUNCA MAIS! Ζώντας σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τις γυναίκες είτε σαν ευαίσθητα λουλούδια που χρειάζονται προστάτη για να επιβιώσουν, είτε σαν θηράματα για άρρενες κυνηγούς όταν ξεφεύγουν και αντιστέκονται στους ρόλους που τους έχουν επιβληθεί, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα στο άκουσμα ενός βιασμού, αφού σε όλη μας τη ζωή είναι αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε και άλλες όχι. On December 5th we were pained to hear about the untimely death of Alan MacSimóin, veteran anarchist, trade unionist and tireless organiser in Ireland. Today we said farewell to him at Glasnevin cemetery in Dublin, where many other revolutionaries before him have been put to rest. Many friends and comrades from all parties and movements of the left joined his family to bid farewell to this exceptional man. SIPTU, his trade union, had arranged a guard of honour for him. The previous night, the wake at the Teachers’ Club was equally well attended by comrades of all persuasions: from the Communist Party, the Socialist Party and the Socialist Workers Party, Sinn Féin, Workers Solidarity Movement, Workers’ Party, even Labour. He, as a true non-sectarian, had friends in every single left-wing party, a friendship nurtured in decades of activism. Για μας η λογική της διεθνιστικής αλληλεγγύης βασίζεται στην διαμόρφωση δικτύων μεταξύ ομάδων και συλλογικοτήτων σε διάφορες χώρες, ειδικά στα Βαλκάνια, οι οποίες έχουν έρθει σε ρήξη με το πνεύμα του εθνικισμού και του πατριωτισμού, και που έχουν σαν απώτερο σκοπό του κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αναλωθούμε στις “ιστορικές αλήθειες του παρελθόντος” αλλά στα ζητήματα του άμεσου και μακρινού μέλλοντος έχοντας ως αφετηρία τους συλλογικούς κοινούς μας αγώνες. We learned at lunchtime today of the tragic news that Alan MacSimóin has died. It was sudden and hit us hard. Alan was a social historian, political activist, trade unionist and great supporter of the Come Here To Me! project from day one. Το πρωί της Δευτέρας 26 Νοεμβρίου, στην περιοχή ανάμεσα στα Δραγωτινά και τα Σπαρτερά Λευκίμμης, διερχόμενος κάτοικος εντοπίζει το πτώμα ενός ανθρώπου πεταμένο σε ένα χαντάκι. Μερικές μέρες μετά, στις 29 Νοεμβρίου, η αστυνομία συλλαμβάνει έναν 44χρονο κάτοικο της περιοχής, ο οποίος ομολογεί την ανθρωποκτονία. Από το σημείο αυτό και έπειτα οι πληροφορίες που σιγά σιγά έρχονται στο φως καταδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για ένα απλό έγκλημα, αλλά για κάτι πολύ περισσότερο και πολύ πιο επικίνδυνο. Αυτό που συνέβη στη Λευκίμμη ήταν μια φασιστική δολοφονία. Εάν τα σωματεία αποτελούν το δόρυ στα χέρια των εργατών, η αιχμή του ξεκάθαρα είναι η απεργία. Μια απεργία μακριά από ηγεσίες, γραφειοκράτες και κομματικούς μηχανισμούς, που μόνο σκοπό έχουν να εξυπηρετούν το κράτος και το κεφάλαιο. Μια απεργία που να έρχεται σε ρήξη με τα αφεντικά, μικρά και μεγάλα και όχι να κατεβαίνει μαζί τους στο δρόμο υπό το πρίσμα της κοινωνικής ή και εθνικής συμμαχίας. The WSM took some time out from our future directions discussions session at Cloughjordan eco village over the week to mark the International Day for the Elimination of Violence against Women. more >>
Trade union renewal is essential but should not be reduced to democratising structures or new recruitment methods. Renewal should centre on a bottom-up movement based on rank-and-file reform movements, and the direct action of workers as a precondition for radical redistribution of power and wealth to workers, community assemblies and councils in a self-managed, egalitarian order based on participatory planning and distribution by need. It must be rooted in an anarcho-syndicalist understanding that unions can profoundly change society.
Η αυτοοργάνωση είναι το πρώτο και κύριο βήμα προς τον στόχο μας
When it comes to greenhouse gas emissions, South Africa falls within the 15 biggest polluters in the world. But there is also a class dimension when it comes to pinning down which sections of society are responsible for air pollution – the major polluters in South Africa are the ruling class (capitalists, politicians and top state bureaucrats) and their state and corporations (including state corporations), continuing an economy based on cheap black labour, mining and externalising costs. State-backed”empowerment” firms — for Afrikaners from 1948, and blacks from 1994 — are deeply involved.
As everyone watches in horror and disbelief the unparalleled Saudi atrocities in Yemen and the unspeakable barbaric assassination of the journalist Jamal Kashoggi, the Saudi royals are increasingly isolated in the world. However, in the Middle East, they have made new friends: the Kurdish of Syria.
This is a short review of the movie [English title] 'Shoplifters'. It is a film that examines aspects of the underbelly of contemporary Japanese society. more >>
El último día 07 de diciembre de 2018 será recordado como uno de los días más tristes y revoltosos en la historia de la ciudad de Curitiba y de la lucha por vivienda en Brasil. La ocupación urbana llamada 29 de marzo fue completamente destruida debido a un incendio, que según el relato de los habitantes, fue causado por la Policía Militar del estado de Paraná. Además del fuego extendido, ocurrieron al menos dos ejecuciones en el lugar, varios desaparecidos y un número aún desconocido de muertos.
O dia 07 de dezembro de 2018 será lembrado como um dos dias mais tristes e revoltantes da história de Curitiba e da luta por moradia no Brasil. A ocupação urbana 29 de Março foi completamente destruída devido a um incêndio, que segundo o relato dos moradores, foi causado pela Polícia Militar do Paraná. Além do fogo alastrado, ocorreram, pelo menos, duas execuções no local, vários desaparecidos e um número ainda desconhecido de mortos.
Foi em uma infame e inesquecivelmente tenebrosa sexta feira, 13 de dezembro de 1968, que durante o mandato do ditador-presidente general Arthur da Costa e Silva, uma junta militar promulgava o Ato Institucional nº. 5 (AI-5), o mais terrível dos dezessete que a ditadura civil-militar impôs ao povo brasileiro. O AI-5 deu início ao período mais brutal da ditadura, tornando “oficial” e “lícito” o extermínio de opositores do regime. Para além de medidas como o fechamento do Congresso Nacional, intervenções nos estados e municípios, suspensão de habeas corpus, suspensão de direitos políticos, entre outras, o AI-5 era a sigla que dava sentido à expressão “terrorismo de Estado” (com o perdão da redundância), fazendo da tortura, dos desaparecimentos forçados e dos assassinatos práticas corriqueiras do Estado ditatorial. Passados cinquenta anos desse expediente de violência, brutalidade e barbárie, ventos autoritários anunciam novamente que não superamos esse passado. Temos à nossa porta expedientes autoritários que re-editam aquele momento histórico e, por isso, mais do que nunca, é preciso afirmar com todas as letras: ditadura, NUNCA MAIS!
Ζώντας σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τις γυναίκες είτε σαν ευαίσθητα λουλούδια που χρειάζονται προστάτη για να επιβιώσουν, είτε σαν θηράματα για άρρενες κυνηγούς όταν ξεφεύγουν και αντιστέκονται στους ρόλους που τους έχουν επιβληθεί, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα στο άκουσμα ενός βιασμού, αφού σε όλη μας τη ζωή είναι αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε και άλλες όχι.
Για μας η λογική της διεθνιστικής αλληλεγγύης βασίζεται στην διαμόρφωση δικτύων μεταξύ ομάδων και συλλογικοτήτων σε διάφορες χώρες, ειδικά στα Βαλκάνια, οι οποίες έχουν έρθει σε ρήξη με το πνεύμα του εθνικισμού και του πατριωτισμού, και που έχουν σαν απώτερο σκοπό του κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αναλωθούμε στις “ιστορικές αλήθειες του παρελθόντος” αλλά στα ζητήματα του άμεσου και μακρινού μέλλοντος έχοντας ως αφετηρία τους συλλογικούς κοινούς μας αγώνες. more >> |
Als Anarkismo-Startseite festlegen
|
