user preferences

New Events

Βαλκανικές Χώρες

no event posted in the last week
Recent articles by Βούλγαροι αναρχικοί
This author has not submitted any other articles.
Recent Articles about Βαλκανικές Χώρες Αναρχική Ιστορία

Βουλγαρία: Ο ε&... Jun 10 23 by Yavor Tarinski

Μάιος 1953: Εργατ ... May 30 22 by Yavor Tarinski*

Κομμούνα της &#... Apr 20 22 by Γιάβορ Ταρίνσκι

Αναρχικά κείμενα από τη Βουλγαρία

category Βαλκανικές Χώρες | Αναρχική Ιστορία | Γνώμη / Ανάλυση author Thursday September 11, 2008 20:44author by Βούλγαροι αναρχικοί Report this post to the editors

Βουλγαρία - ντοκουμέντα

Περιλαμβάνονται: 1. Έκθεση της Ένωσης Βουλγάρων Αναρχικών (Ε.Β.Α.) και 2. Ανοιχτό γράμμα της ΕΒΑ

Σημείωμα της σύνταξης: Δίνουμε σήμερα δυο ντοκουμέντα από τη γειτονική Βουλγαρία. Βέβαια, θα χρειαζόταν μια επέκταση της μελέτης. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να μάθουμε τι συμβαίνει σ’ αυτή την διπλανή χώρα, την τόσο γνωστή, αλλά και τόσο άγνωστη σε μας. Και που τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολύ γνωριζόμαστε σε προσωπικό, σε ανθρώπινο επίπεδο καλύτερα. Βέβαια, μέχρι κάποιο σημείο, η διαμόρφωση και η εξέλιξη των δυο εθνών μας γίνηκε παράλληλα. Και, φυσικά, ανταγωνιστικά γιατί δεν μπορεί να συμβεί αλλιώτικα κάτω από καθεστώτα αυταρχικής διακυβέρνησης όπως ήσαν εκείνα που λειτούργησαν στο παρελθόν κι εξακολουθούν να λειτουργούν και σήμερα όχι μόνο στις δυο χώρες. Οι ηγετικές τάξεις και της Βουλγαρίας και της Ελλάδας κατάφεραν και καταφέρνουν, να μας μπολιάζουν με «εθνικά» μίση, να μας πείθουν πως ο θάνατος του ενός είναι ζωή για τον άλλο, να μας «περνούν» τα δικά τους συμφέροντα για δικά μας συμφέροντα, να μας κάνουν να βλέπουμε ο Βούλγαρος τον Έλληνα κι ο Έλληνας τον Βούλγαρο σαν εχθρούς, σαν τέρατα, σαν έτοιμους να φάνε ο ένας τον άλλο για ν’ αντιμετωπίσουμε ευκολότερα τις αναποδιές της ζωής: Έτσι, μας εμποδίζουν να δούμε μακρύτερα, να δούμε βαθύτερα τα πράγματα να ερμηνέψουμε σωστά τις αιτίες της κατάστασης μας και πολύ περισσότερο, να καταλάβουμε πως όλοι μαζί, εμείς που ζούμε σ’ αυτή τη γωνιά της γης, θα μπορέσουμε, και μόνο τότε, να δουλέψουμε για τις βαθειές αλλαγές τις συνολικές: στον τρόπο σκέψης, στο τρόπο συμπεριφοράς, στη συνολική μας συνείδηση που θα μας επιτρέψουν να δούμε άσπρη μέρα. Πιστεύουμε ότι με τη βοήθεια των Βουλγάρων αγωνιστών θα μπορέσουμε να δώσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης στη Βουλγαρία.

1. Έκθεση της Ένωσης Βουλγάρων Αναρχικών

Η ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ

Ο σημερινός κόσμος — ο καπιταλιστικός κι εκείνος που κυβερνιέται από το Κράτος (Etatique) — περνάει μια βαθειά και γενική κρίση — οικονομική, πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική — που προσβάλλει και τις ίδιες τις ιδεολογίες. Αυτή απλώνεται σε μια μεγάλη περίοδο που το τέλος της δεν φαίνεται ακόμα. Μια συνολική κρίση του συγχρόνου πολιτισμού. Μόνο στην επιστήμη, στην τεχνική και στη μεθοδολογία υπάρχει μια αδιάκοπη πρόοδο, αλλά η εφαρμογή τους στο πλαίσιο του κυρίαρχου κοινωνικού συστήματος, με τις διάφορες παραλλαγές του, περιπλέκει και βαθαίνει περισσότερο αυτή τη συνολική κρίση. Αυτός ο κόσμος, πολιτικά διαιρεμένος και κομματιασμένος συχνά κατά τρόπο τεχνητό και παράλογο, με σύνορα που του επιβάλλουν τα Κράτη και με τις πάρα πολλές εσωτερικές αντιθέσεις του, αποδείχτηκε ανίκανος να λύσει τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου.

Οι απεριόριστες δυνατότητες που διαθέτει η επιστημονική, τεχνολογική και μεθοδολογική πρόοδο για την πραγματοποίηση μιας γενικευμένης προόδου, αντί ν’ ανοίγει τις προοπτικές που πραγματικά ελπίζουμε, επιδεινώνει την κρίση. Επειδή υπάρχουν ένα σωρό Κράτη που έχουν άνιση ανάπτυξη και χωρίς αρμονία στα διάφορα μέρη τους καθορίζουν και δυναμώνουν ακόμα πιο πολύ τις αντιθέσεις τους και τον τυφλό ανταγωνισμό τους, στην απόπειρα τους να την ξεπεράσουν. Ο συναγωνισμός που οφείλεται στην άνιση εφαρμογή της αυτοματοποίησης, δυναμωμένης από τη διείσδυση των πολυεθνικών εταιριών στις χώρες που διαθέτουν φτηνό εργατικό δυναμικό, εκδηλώνεται ιδίως μεταξύ Ιαπωνίας και ΗΠΑ. Ενώ η καθυστέρηση του σοβιετικού μπλοκ στην τεχνική του ανάπτυξη έχει σαν αποτέλεσμα να εξαρτιέται χρηματιστικά και οικονομικά από το δυτικό, καπιταλιστικό κόσμο. Με συνέπεια να είναι καταχρεωμένο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Τρίτο Κόσμο. Σ’ αυτόν οι πιστώσεις και οι επενδύσεις της Δύσης φτάνουν τα 500 δις δολάρια ενώ για τις μπολσεβίκικες χώρες τα 100 δις δολάρια. Μόνο ένα παγκόσμιο πολιτικοκοινω-νικό και οικονομικό σύστημα θα ήταν ικανό να ξεπεράσει αυτή την συνολική κρίση. Αλλά, δεν υπάρχει ούτε στον ιδιωτικό καπιταλισμό ούτε σ’ εκείνον που λειτουργεί με τις δομές του Κρατικού Καπιταλισμού. Κι ούτε μπορούμε να ελπίζουμε πως σύντομα θα υπάρξει μια κοινωνία αντιεξουσιαστικού σοσιαλισμού.

Στο πλαίσιο κάθε Κράτους — τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση και στον Τρίτο Κόσμο — η οικονομική κρίση που συνοδεύεται και σ’ ένα μέτρο καθορίζεται από τους άλλους τύπους της συνολικής κρίσης, οδηγεί στην ριζική επανεκτίμηση όλων των αξιών του σύγχρονου πολιτισμού, χαρακτηρίζεται ουσιαστικά από τα τρία γνωστά φαινόμενα όλου του κόσμου: την ανεργία, τον πληθωρισμό και τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής. Ο αριθμός των ανέργων και μόνο στις βιομηχανικές αναπτυγμένες χώρες φτάνει τα 32-34 εκατομμύρια. Δηλαδή, το 10% του ενεργού πληθυσμού που είν’ αναγκασμένο να περιμένει με σταυρωμένα χέρια την κρατική ελεημοσύνη. Οι επίσημες στατιστικές του Τρίτου Κόσμου δεν μπορούν ακόμα να μας δώσουν τους αριθμούς που πάνω-κάτω φτάνει η ανεργία. Όσο για την ανεργία στο «σοσιαλιστικό κόσμο», αποτελεί «κρατικό μυστικό». Επίσημα βεβαιώνουν πως στις χώρες αυτού του κόσμου δεν υπάρχει ανεργία πια. Εντούτοις, υπάρχουν «εργατικές εφεδρείες», ενώ δεν υπάρχουν καθόλου ταμεία ανεργίας. Κατά συνέπεια, αν ο αριθμός αυτών των «εφεδρειών» ήταν ελάχιστος, οι εργαζόμενοι που δεν έχουν δουλειά δεν παίρνουν καμιά βοήθεια. Κι όμως, είναι βέβαιο πως σ’ αυτές τις χώρες η ανθρώπινη δουλειά σπαταλιέται απλόχερα, όντας δοσμένου συχνά ότι μερικοί εργάτες είναι απασχολημένοι εκεί που θ’ αρκούσε ένας μόνο εργάτης. Πρόκειται για ένα αντιοικονομικό σύστημα πολύ γνωστό. Όπως επίσης είναι γνωστό ότι μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και αναγκαστικής δουλειάς μεταχειρίζονται σαν σκλάβους εκατομμύρια ανθρώπους Μόνο στην ΕΣΣΔ υπάρχουν 4 εκατ. φυλακισμένοι. Τέλος, η στρατιωτική υπηρεσία είναι μεγαλύτερη από παντού αλλού κι ο στρατός είναι πολυάριθμος πάντα. Αλλά, ο ακριβής αριθμός των ανέργων στον κόσμο δεν έχει το ενδιαφέρον που έχει το ότι αναμφισβήτητα μεγαλώνει συνεχώς. Μακροπρόθεσμα, η τάση είναι ότι το μισό του ενεργού πληθυσμού θα απασχολιόταν για να εξασφαλίσει τη συντήρηση του άλλου μισού, του καταδικασμένου σ’ αναγκαστική αδράνεια σε βάρος της κοινωνίας και της γενικής ευημερίας. Κι αν μερικά Κράτη πετυχαίνουν να κρατήσουν μια σχετική ισορροπία, αυτό συμβαίνει εξ αίτιας της παραγωγής πολεμικών μέσων. Που, όμως, παντού αποδείχτηκε σαν ένας από τους πληθωριστικούς παράγοντες που οδηγούν συστηματικά στην πτώση του επιπέδου ζωής και στη φτώχεια των εργαζομένων. Η αύξηση του πληθωρισμού σε παγκόσμια κλίμακα, που είναι ένα χαρακτηριστικό της εποχής και που οφείλεται στη γενική μείωση της παιδικής και γενικής θνησιμότητας χάρη στην πρόοδο της ιατρικής, γίνεται επίσης ένας από τους παράγοντες επιδείνωσης της κρίσης.

Απ’ αυτή την κατάσταση μπορεί να υπάρχουν μόνο τρεις διέξοδοι: Ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος, που θα επιτρέψει την «απορρόφηση των ανθρώπων που πλεονάζουν στη γη» και τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης με την ανοικοδόμηση των καταστραμμένων από τον πόλεμο· μια μείωση αποφασιστική της διάρκειας εργασίας (π.χ., μέχρι 4 ώρες την ημέρα) χωρίς μείωση μιστών και σε βάρος των υπέρογκων κερδών των καπιταλιστών και μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

Όλοι φοβούνται την πρώτη λύση — ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο — ακόμα και οι παραγωγοί όπλων. Γιατί η χρησιμοποίηση των μοντέρνων μέσων καταστροφής θα χτύπαγε όλους. Η δεύτερη δυνατή λύση — μείωση της εργάσιμης ημέρας — θα εφαρμοζόταν αποτελεσματικά μόνο αν οι εργαζόμενοι εκδήλωναν έντονα κι αποφασιστικά τη θέληση τους να την επιβάλουν. Αλλά, μια τέτοια θέληση δεν υπάρχει ακόμα. Όσο για την τρίτη λύση — την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση που θα κατάληγε στη διαμόρφωση ενός καινούργιου κόσμου ούτε κι αυτή προπαρασκευάζεται ακόμα ιδίως στην οργανωτική της όψη. Αλλά, όπως τα γεγονότα σήμερα ξετυλίγονται κατά κάποιο αυτόματο τρόπο, ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, είτε τον θέλουν είτε όχι θα αποδειχνόταν αναπόφευκτος σε μια χρονική περίοδο περισσότερο ή λιγότερο μακρινή. Αυτός ο πόλεμος θα προκαλούσε μια τρομερή επανάσταση. Λέμε τρομερή, γιατί οι κυρίαρχοι του σύγχρονου κόσμου την κάνουν τέτοια — στην. Ανατολή και τη Δύση. Και παρ’ όλ’ αυτά, αυτός θα έφερνε σημαντικά αποτελέσματα που θα σφράγιζαν μια βαθειά κοινωνική αναδιάρθρωση.

ΚΡΙΣΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ

Προσπαθούμε να κάνουμε εδώ μια, όσο γίνεται, αντικειμενική συνοπτική ανάλυση της εποχής μας, μιας εποχής κρίσης που διαρκεί. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να μην ασχοληθούμε με την πιο τραγική κρίση: την κρίση των ιδεολογιών που οδηγεί την ανθρωπότητα στο σημερινό αδιέξοδο· αυτού των ιδεολογιών που δεν είναι ικανές να παρουσιάσουν προοπτικές τέτοιες που να υπόσχονται μια διέξοδο.

Ο φασισμός, σαν συνολική δύναμη στα χέρια μιας κυρίαρχης πολιτικής μειοψηφίας, είχε πρόθεση όχι να λύσει, αλλά να σπάσει, να πνίξει με το ολοκληρωτικό του σύστημα βίας, όλες τις κοινωνικές αντιθέσεις και να παρατείνει έτσι την ύπαρξη των παλιών κοινωνικών δομών, χωρίς να πραγματοποιήσει ουσιαστικές αλλαγές. Απέτυχε.
Ο μαρξισμός και στις δυο κύριες παραλλαγές του — τη σοσιαλδημοκρατική και την μπολσεβίκικη — έχει επίσης αποτύχει αν και συνεχίζει να φυτοζωεί με την ψεύτικη όψη της προοδευτικής ιδεολογίας. Η σοσιαλδημοκρατία είναι πια η μοναδική και τελευταία προσφυγή της αστικής τάξης, ένα εργαλείο σχετικά αποτελεσματικό στα χέρια των διανοούμενων γραφειοκρατών για να παρατείνουν τη ζωή του καπιταλισμού. Ο μπολσεβικισμός, οικοδομεί, πρακτικά, μια παραλλαγή του φασισμού. Έτσι, ο μαρξισμός, όχι μόνο σαν κοινωνικό σύστημα, αλλά και στο δογματικό πεδίο δεν έχει τίποτα νέο να προσφέρει.

Η δημοκρατία — το σανίδι σωτηρίας — αντιπροσωπεύει σήμερα την αμμουδερή και βαλτωμένη ακτή όλων των ναυαγών. Όλοι παρουσιάζονται μεγαλόφωνα σήμερα σαν δημοκράτες, όλοι είναι δημοκράτες. Από τους πράκτορες του Μουσολίνι, Χίτλερ, Φράνκο ως τους πράκτορες της Τσεκά και τους σημερινούς κληρονόμους του Λένιν και του Στάλιν. Η ανίσχυρη ιδεολογία των διανοούμενων της αστικής τάξης που έχει ηλικία δυο αιώνες, προωθείται απ’ αυτούς σαν η πιο μοντέρνα και η πιο προοδευτική στην εποχή της πιο μεγάλης επιστημονικής, τεχνικής και βιομηχανικής επανάστασης.

Τ’ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΜΠΛΟΚ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Χρειάζεται να εκθέσουμε σύντομα στους φίλους μας στη Βουλγαρία τη γνώμη μας για τα μεγάλα παγκόσμια γεγονότα, για τις σχέσεις μεταξύ των αντιπάλων δυνάμεων, στο πλαίσιο των επιδιώξεων τους για κυριαρχία στον κόσμο. Επίσης θα επιχειρήσουμε να σκιτσάρουμε μια προοπτική για το μέλλον.

Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν τρία μπλοκ ξεκαθαρισμένα. Σύμφωνο Βαρσοβίας, ΝΑΤΟ και ο Κινέζικος γίγαντας - με τρεις ομάδες: Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), ο Τρίτος Κόσμος και ο Αραβικός Κόσμος με την Ισλαμική του όψη· που περιστρέφονται γύρω από τους τρεις πόλους έλξης. Αλλά, μόνο οι ΕΣΣΔ με τους δορυφόρους της και οι ΗΠΑ με μερικές χώρες της ζώνης επιρροής τους ορθώνονται η μια ενάντια στην άλλη κατά ολοφάνερο τρόπο. Καθένα από τα μπλοκ τρώγεται από εσωτερικές αντιθέσεις. Οι αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κρατών που τριγυρίζουν γύρω από το ΝΑΤΟ, βασικά μ’ εκείνα της Κοινής Αγοράς, ξεπερνιούνται κατά τις σοβαρές για την ύπαρξη στιγμές. Το μόνο αγκάθι αποδείχνεται η κρίση των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Σ’ αυτή τη ζώνη, η επανάσταση θα είναι αναπόφευκτη και θα επεχταθεί σ’ όλη την ήπειρο, αν δεν πραγματοποιηθούν βασικές μεταρρυθμίσεις. Οι αντιθέσεις μεταξύ ΕΣΣΔ και δορυφόρων της είναι πιο οξείς. Αν αυτές δεν ξεπεραστούν, θα καταλήξουν για μερικές απ’ αυτές τις χώρες, και σύντομα, ή σε ρήξη ή σε ουδετεροποίηση τους, πριν την τελική λύση — την κοινωνική επανάσταση που οι φλόγες της θ’ αγκαλιάσουν όλο το κόσμο. Στο μεταξύ, το επαναστατικό προτσέσους ωριμάζει στο ένα και στο άλλο μπλοκ. Ο κίνδυνος τρίτου παγκόσμιου πολέμου, που θα κατάληγε να μεταμορφωθεί σ’ επαναστατικό πόλεμο, είναι πραγματικός και κανείς δεν θα τον απόφευγε. Όσο για την επαναστατική λύση των αντιθέσεων μέσα στο ένα και στο άλλο επαναστατικό μπλοκ, αυτή είναι η πιο πιθανή και πιο πολύ στο «σοσιαλιστικό» μπλοκ. Αλλά, οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν το θέλουν γιατί φοβούνται πως μια επανάσταση στην Ανατολή θα μεταδιδόταν και στον Δυτικό κόσμο. Εξ’ άλλου, υπάρχει μια ολοκληρωμένη σιωπηλή συμφωνία ανάμεσα στ’ ανταγωνιστικά μπλοκ για τη διατήρηση του status quo. Έχουν κοινό συμφέρον, σαν εχθροί-αδέρφια, για μια ακαθόριστη περίοδο σε μια μεταξύ τους συνεργασία, ενώ, ταυτόχρονα, ζητούν μια οποιαδήποτε παράλογη «ισορροπία», με ανομολόγητο σκοπό να σώσουν τον κόσμο του ιδιωτικού και του κρατικού καπιταλισμού. Έτσι, η ΕΣΣΔ εξασφαλίζει τις πιστώσεις και τις επενδύσεις του δυτικού καπιταλισμού και τις δεκάδες εκατομμύρια τόννους δημητριακών που έχει ανάγκη για τη διατροφή του πληθυσμού της, εξ αιτίας της αποτυχίας της καλλεχτιβοποιημένης γεωργίας της. Ο ιδιωτικός καπιταλισμός της Δύσης, σάπιος από το εμπορικό πνεύμα, κερδίζει επίσης από τη διατήρηση του status quo και από τη συνεργασία με τον Κρατικό καπιταλισμό, ενώ αδιάκοπα δηλώνει πως είναι αντίπαλος του μπολσεβικισμού. Έτσι, σκάβει τυφλά τον τάφο του.

Η οικονομική και στρατιωτική δύναμη είναι στην πλευρά των ΗΠΑ. Αυτή τη σκληρή αλήθεια την κρύβουν γιατί συμφέρει στους ιμπεριαλιστές δυτικούς. Η πολιτική των Αμερικανών και των Δυτικών τους υπαγορεύει, ενώ συνεχίζουν να εξοπλίζονται πυρετώδικα και να βελτιώνουν τα όπλα τους, να παρουσιάζονται με την προπαγάνδα τους σαν οι πιο αδύνατοι, για να συντηρούν την αναγκαία στρατιωτική ψύχωση, για να κάνουν έτσι ευκολότερα δεχτά τα σχέδια τους, στρατιωτικοποίησης και δυναμώματος της πολεμικής παραγωγής. Φουσκώνοντας τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς τους, πετυχαίνουν να καταπίνουν τους φόρους που τους μεγαλώνουν σταθερά. Αυτός ο προσανατολισμός της αμερικάνικης προπαγάνδας αρέσει και στους σοβιετικούς που, με τη σειρά τους, ενώ προχωρούν στην ολοκληρωτική στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας τους, έχουν ανάγκη να τροφοδοτήσουν κι αυτοί την ψεύτικη προπαγάνδα τους, παρουσιαζόμενοι δυνατότεροι απ’ ότι είναι στην κοινή γνώμη της χώρας τους και της ζώνης επιρροής τους, για να διατηρήσουν τις αυταπάτες και το θάρρος των αφελών οπαδών τους. Αυτά, έχουν σαν αποτέλεσμα, οι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί ν’ απορροφούν στον κόσμο περισσότερο από 900 δις δολλάρια, που το μεγαλύτερο μέρος τους το καρπώνονται οι στρατιωτικοί σε όλα τα στρατόπεδα και ιδιαίτερα στην ΕΣΣΔ.

Αυτή η στρατιωτικοποίηση έχει βαρείες συνέπειες στο επίπεδο ζωής, ιδίως των φτωχών λαών και των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων. Η διαφορά του κατά κεφαλή εισοδήματος, σε παγκόσμια κλίμακα, κυμαίνεται από 100 έως 10.000 δολλάρια, δηλαδή 1:100. Η δια-φορά μεταξύ των πιο φτωχών στις φτωχές χώρες και των πιο πλούσιων στις πλούσιες χώρες ξεπερνάει τις δεκάδες χιλιάδες δολάρια.

Κατά συνέπεια, περισσότεροι από 120 εκατ. άνθρωποι, κατά μέσο όρο, πεθαίνουν κάθε χρόνο στον κόσμο — 10 εκατ. από υπερσιτισμό και 110 από πείνα κι από μια ζωή ανώμαλη. Αυτός ο αριθμός ξεπερνάει κατά δυο φορές τον αριθμό των θυμάτων του B’ Παγκόσμιου Πολέμου. Ο ψεύτικος φιλειρηνισμός και στα δυο μπλοκ υπηρετεί στο να κρύψει την ίδια τη στρατιωτικοποίηση της ζωής των λαών σ’ Ανατολή και Δύση - η στρατιωτικοποίηση τραβάει προς τη μοναδική λύση - τον πόλεμο.

Η γραμματεία2. Ανοιχτό γράμμα στους αναρχικούς Ελλάδας, Ρουμανίας, Γιουγκοσλαβίας...

Την καπιταλιστική αυταρχική κοινωνία την χαρακτηρίζει κυριαρχικά η τάση για συγκεντρωτισμό, για ενίσχυση του κέντρου και του Κράτους. Σε αντίθεση μ’ αυτή την τάση κι εναντίον της αναπτύσσεται, μισοσυνειδητά ένα ρεύμα σκέψης κι επιδιώξεων ανθρώπων, κοντινά με την αναρχική αντίληψη για τη γενική εξέλιξη της ανθρωπότητας στο θέμα των ανθρώπινων σχέσεων και του κοινωνικού καθεστώτος, που εκτιμάει καθαρά την αξία της ελευθερίας.

Αυτό είν’ ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός που γεμίζει ελπίδες για το μέλλον του αναρχισμού. Όμως, παρ’ όλ’ αυτά, πρέπει να ομολογήσουμε πως το αναρχικό κίνημα, σαν οργανωτικός παράγοντας, βρίσκεται καθυστερημένο σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή η καθυστέρηση εξηγείται από μια σειρά εξωτερικά και εσωτερικά αίτια — υποκειμενικά κι αντικειμενικά — που χρειάζεται να εξεταστούν για να εκμηδενίσουν όσο γίνεται μπορετό. Αυτή η εξέταση πρέπει να περιλάβει τους εσωτερικούς παράγοντες που η εξουδετέρωση τους εξαρτιέται αποκλειστικά από την συνειδητή θέληση μας. θα μπορούσαμε να τους εκφράσουμε ουσιαστικά έτσι:

η έλλειψη μιας διαρθρωμένης κι αποτελεσματικής οργάνωσης στις διάφορες χώρες οφείλεται κύρια στην έλλειψη μιας σωστής αντίληψης για την ανάγκη ειδικά αναρχικής οργάνωσης, για τον αναντικατάστατο ρόλο της, για την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας της.

Στις χώρες της βαλκανικής μια αρκετά ενδιαφέρουσα πρώτη εκδήλωση αναρχικών ιδεών φάνηκε στο τέλος του ΧΙΧου και στις ΧΧου αιώνα. Αλλά, οι βαλκανικοί πόλεμοι κι ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος δεν ευνόησαν την ανάπτυξη του αναρχισμού. Μόνο στη Βουλγαρία αναπτύχθηκε μια οργανωμένη κίνηση που θα επιβεβαιωθεί παρά τις καταδιώξεις. Οι σύντροφοι των άλλων χωρών πρέπει να βρουν και ν’ αναλύσουν τις αιτίες καθυστέρησης τους για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες ώστε να ξανανέ6ουν την πλαγιά. Πρέπει επίσης να παρατηρήσουμε έν’ άλλο λυπηρό γεγονός: οι αναρχικοί των χωρών μας δεν έχουν σχεδόν καθόλου σχέσεις μεταξύ τους. Μια από τις αιτίες βρίσκεται στο γεγονός ότι οι κυβερνήσεις και ο συστηματικά καλλιεργημένος ολέθριος εθνικισμός προκάλεσαν συγκρούσεις ανάμεσα στις χώρες μας, διαιρώντας τους βαλκανικούς λαούς:

Έφτασε ο καιρός, συνειδητοποιώντας αυτά τα γεγονότα, ν’ αποκαταστήσουμε σχέσεις μεταξύ μας που μέχρι τώρα έλειψαν και ν’ αρχίσουμε να δουλεύουμε αλληλέγγυα για την οικοδόμηση ενός συλλογικού συνόλου: Τη Βαλκανική Ομοσπονδία. Σαν αρχή πρέπει ν’ ανταλλάξουμε μερικές ιδέες και πρωτοβουλίες, που θα προλογίζει ένα σύντομο, ιστορικό για κάθε χώρα: πηγές αναρχικών ιδεών, επιρροή ευνοϊκών και όχι ευνοϊκών ιστορικών γεγονότων, άμεση επιρροή από το εξωτερικό, χωρίς να παραμεληθεί ο ρόλος των ανταρτών ενάντια της τούρκικης κατοχής που σημαδεύει την εμφάνιση επαναστατικών τάσεων, ούτε να ξεχαστεί η ύπαρξη μερικών σχέσεων που είχαν αναπτύξει οι πρωτοπόροι σοσιαλιστές και αναρχικοί γειτονικών χωρών.

Σαν παράδειγμα, θα μπορούσε ν’ αναφερθεί. «Η Ιστορία του ελευθεριακού κινήματος στη Βουλγαρία» που έχει εκδοθεί βουλγάρικα και γαλλικά και θα μπορούσαμε να τη στείλουμε σ’ όποιον τη ζητήσει.

Αυτούς που θα πάρουν αυτό το γράμμα παρακαλούμε να το μεταφράσουν στη γλώσσα τους και να το στείλουν σε ομάδες κι άτομα στη χώρα τους, δίνοντας και τη διεύθυνση μας για ν’ απαντήσουν.

Για ν’ αρχίσουμε προτείνουμε τον εαυτό μας σαν ενδιάμεσους. Επίσης, αναλαβαίνουμε να κάνουμε, στη διάρκεια της χρονιάς, επισκέψεις στις χώρες σας, για να δημιουργήσουμε άμεσες σχέσεις περιμένοντας γρήγορα ευνοϊκές απαντήσεις, σας ευχόμαστε καλή χρονιά και σας στέλνουμε τους πιο θερμούς αναρχικούς χαιρετισμούς.

Η γραμματεία

Της σύνταξης: Πάρα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία για το κίνημα στη Βουλγαρία μπορεί να βρει κανείς στο περιοδικό «ΡΗΓΜΑ», (Αύγουστος/Σεπτέμβρης 1979). Για τη δ/ση της ΕΒΑ απευθυνθείτε σε μας.

* Τα δύο αυτά κείμενα δημοσιεύτηκαν στο τεύχος 8 (Άνοιξη 1983) του περιοδικού «Κείμενα» που εξέδιδε στην Αθήνα ο αείμνηστος σύντροφος μπαρμπα-Γιάννης Γαλανόπουλος. Η μετάφραση έγινε από τα γαλλικά και είναι κατά πάσα πιθανότητα του Γ. Γαλανόπουλου, όπως και τα σημειώματα της σύνταξης. Διατηρείται η ορθογραφία.

This page has not been translated into Català yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]