Italië: Het heroveren van het verloren vaderland

Verklaring van de anarchistische FdCA over de nieuwe militarisering van Italië

Bari is gekozen als een test terrein voor de nieuwe veiligheidsoperatie van minister La Russa, die op 4 augustus in werking trad toen 3.000 soldaten in het hele land in actie kwamen. Dit is een de facto militarisering van het territorium, dat om 7 uur officieel begon in Bari in de aanwezigheid van vice-minister Mantovano en toen door ging naar Rome, Turijn, Milaan, Napels, Bologna, Verona, Padua, Palermo, Gorizia en Calabria. [Italiano]

---

Het heroveren van het verloren vaderland

Rechts streeft naar het heroveren van het verloren vaderland
Het leger trekt langzaam Bari binnen
Het San Marco bataljon neemt voorzichtig posities in buiten de immigranten centra.

Bari is gekozen als een test terrein voor de nieuwe veiligheidsoperatie van minister La Russa, die op 4 augustus in werking trad toen 3.000 soldaten in het hele land in actie kwamen. Dit is een de facto militarisering van het territorium, dat om 7 uur officieel begon in Bari in de aanwezigheid van vice-minister Mantovano en toen door ging naar Rome, Turijn, Milaan, Napels, Bologna, Verona, Padua, Palermo, Gorizia en Calabria.

310 soldaten worden gestationeerd in Apulia (205 in Bari, de anderen in Foggia en Brindisi).

In de hoofdstad van Apulia werken al 90 soldaten, waarbij de toeristen gebieden in het centrum worden gepatrouilleerd, evenals een van de armste delen van Bari, de buurt San Pio, terwijl 150 anderen de twee immigranten centra bewaken - het Welkomst Centrum voor Asielzoekers (CARA) en het Identificatie en Verwijder Centrum (CIE).

Inderdaad, tijdens zijn "bezoek" aan de CARA moest vice-minister Mantovano worden beschermd door twee veiligheid cordons, vanwege een demonstratie en de protesten door de bijna 900 immigranten (in een gebouw dat is ontworpen voor 700 mensen), die daar gedurende maanden "gasten" waren geweest terwijl hun asielverzoek wordt behandeld.

Dit is geen schijnvertoning, noch in Apulia noch elders in het land, zoals de parlementaire oppositie beweert. In plaats daarvan zijn we getuigen van de eerste stappen van een plan voor een permanente militaire aanwezigheid op straat, waarbij aan het leger de functies en operaties van de militaire politie (op basis van ervaringen in het buitenland, van Kosovo tot Irak, van Afghanistan tot Libanon) worden toevertrouwd, om terreinen en zones te bewaken en controleren die van strategisch belang zijn voor de veiligheid van het land. De huidige regels staan open voor verbreding, gegeven het feit dat het niveau van alarm slechts kan stijgen in de situatie van een dolle veiligheid campagne die een dier-achtig instinct om te onderdrukken voedt. En dat alles voor de "bescheiden" som van rond 31 miljoen euro voor de jaren 2008-2009.

Het is het begin van een vicieuze cirkel die onmogelijk te doorbreken of af te sluiten zal zijn (zoals het geval was met de militaire interventie tijdens Operatie Sicilië Vespers en Operatie Lente in Apulia), aangezien het niet is ontworpen als een nood operatie, maar eerder het normale bestuur van het territorium.

Het hoofddoel is, natuurlijk, anti-immigrant (waarbij ze allemaal tot potentieel gevaarlijke criminelen worden omgevormd), in de illusie in staat te zijn de migratie processen tegen te houden door illegale immigratie een misdaad te maken, en van lange termijn repressieve methoden. In vergelijking hiermee lijken de patrouilles van toeristen gebieden, van arme buurten (waar sociaal beleid, geen militair beleid, nodig is), van kerken en diplomatieke vestigingen (zoals het consulaat van de VS in Napels!) bijzaak te zijn.

Met de toename van het gebruik van het leger binnen de grenzen van het land, ziet de kritische visie en praktijk van het antimilitarisme bevestiging van diens politieke waarde. Het antimilitarisme heeft het leger altijd beschouwd als instrument van repressie, zowel in het buitenland als in het binnenland.

We moeten basis structuren opbouwen om de activiteiten van de militaire politie in beeld te brengen, om daden van repressie, intimidatie en geweld af te wijzen, en een cultuur te bevorderen van samenleven, gebaseerd op solidariteit en niet op repressie.

Vandaag is Bari niet veiliger dan het gisteren was. Italië is niet veiliger dan het een maand geleden was.

Vandaag zijn er nog steeds bendes van neo-fascisten die ongestoord werken, racisten zijn nog steeds toegewijd aan racistisch geweld, de lichamen van vrouwen worden nog steeds behandeld als objecten, arbeiders sterven nog steeds op de werkplek. En de parallelle staat van internationale misdaad gaat nog steeds rustig door met diens zaakjes.

Federazione dei Comunisti Anarchici

Bari, 4 augustus 2008

Vertaling door a-infos-nl