user preferences

Το καθεστώς της αυτόματης κράτησης

category Ινδονησία / Φιλιππίνες / Αυστραλία | Μετανάστευση / Ρατσισμός | Κριτική / Παρουσίαση author Wednesday December 12, 2007 10:59author by Dimitri (ΟΑΕ and MACG – perconal capacity) - Anarkismoauthor email ngnm55 at gmail dot com Report this post to the editors

Των προσφύγων στην Αυστραλία

Ένα χρονικό για το ζήτημα των «παράνομων» μεταναστών και την κράτησή τους στην Αυστραλία στο διάστημα 1989-2001.

1989-1991: Η Εργατική κυβέρνηση του Bob Hawke αυξάνει τον αριθμό των προσφύγων που δεχόταν ως τότε η Αυστραλία σε 40.000. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι Κινέζοι φοιτητές που διέφυγαν από την Κίνα μετά το μακελειό της πλατείας Τιενανμέν. Από το 1989 είχαν αφιχθεί περίπου 20.000 Κινέζοι φοιτητές, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν πρόσφυγες και τους δόθηκε βίζα προσωρινής παραμονής. Επειδή όμως δημιουργήθηκαν διάφορα προβλήματα, η κυβέρνηση ξεκαθάρισε το ζήτημα και χορήγησε σε όλους αυτούς αμνηστία. Αλλά από το 1991 και μετά η κυβερνητική πολιτική άλλαξε άρδην.

Νοέμβρης 1991: Δημιουργείται το Κέντρο Κράτησης Port Hedland, μια μικρή και απομονωμένη κωμόπολη της Δυτικής Αυστραλίας, όπου οι κρατούμενοι δεν θα είχαν καμία επαφή με συγγενείς, φίλους και υποστηρικτές και καμιά επαφή με τον «πολιτισμό».

1992: Η Εργατική κυβέρνηση εισάγει την αυτόματη κράτηση (mandatory sentencing) για όλους τους «παράνομους» μετανάστες που ζητούν άσυλο. Υπουργός Μετανάστευσης είναι ο Gerry Hand.

1993: Όταν 478 «παράνομοι» μετανάστες ζητούν άσυλο, συλλαμβάνονται και τίθενται υπό κράτηση σε διάφορα κέντρα κράτησης. Η κυβέρνηση λέει ότι οι άνθρωποι αυτοί κρατούνται σε συνθήκες τέτοιες ώστε μην τύχει και τραυματιστούν (!) Οι υπηρεσίες που τους παρέχονται είναι ελάχιστες και το προσωπικό των κέντρων κράτησης μη εκπαιδευμένο. Παρ΄ όλα αυτά, η Εργατική κυβέρνηση (του Paul Keating πλέον) προσπαθεί να κατευνάσει με τη βία κάποιους μετανάστες που κάνουν απεργία πείνας.

1994: Ψηφίζεται νέος μεταναστευτικός νόμος σύμφωνα με τον οποίον όσοι ζητούν άσυλο τίθενται αυτόματα υπό κράτηση.

Απρίλης 1997: Η νέα κυβέρνηση Φιλελευθέρων-Εθνικών υπό τον John Howard, κατηγορείται από δύο επιτροπές ανθρωπίνων δικαιωμάτων για άσχημη μεταχείριση σε βάρος των μεταναστών. Η μία από τις επιτροπές αυτές, η Australian Human Rights Equal Committee, καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι παραβαίνει όρους διεθνών συμφωνιών, ενώ η άλλη, μια επιτροπή του ΟΗΕ, επισημαίνει ότι η αυστραλιανή πολιτική στο θέμα αυτό έρχεται σε σύγκρουση με διεθνείς συμβάσεις.

Νοέμβρης 1997: Η ιδιωτική εταιρία συστημάτων ασφαλείας Australian Corrections Management (ACM), συνάπτει συμβόλαιο με την κυβέρνηση διαρκείας 3 χρόνων, για φύλαξη και διαχείριση των κέντρων κράτησης προσφύγων στην Αυστραλία. Η ACM είναι θυγατρική της αμερικανικής πολυεθνικής ασφαλείας Wakenhut Corrections, μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες συστημάτων ασφαλείας σε παγκόσμια κλίμακα.

1998: Καθ’ όλο το χρόνο περίπου 1.000 «boat people» φτάνουν στην Αυστραλία. Boat people έχουν χαρακτηριστεί όσοι καταφθάνουν στα παράλια της Αυστραλίας ως «παράνομοι» μετανάστες, επιβαίνοντες σε μεγάλες σάπιες βάρκες, διασχίζοντας τον Ινδικό Ωκεανό ή άλλες μεγάλες θάλασσες βόρεια της Αυστραλίας, αν τελικά καταφέρουν να φτάσουν στα αυστραλιανά παράλια, λόγω των τυφώνων και των τρικυμιών που σημειώνονται συχνά στις θάλασσες αυτές ή λόγω επιθέσεων καρχαριών κ.λπ.

1999: Περίπου 3.500 «boat people» φτάνουν στην Αυστραλία.

Οκτώβρης 1999: Η κυβέρνηση Howard εισάγει τη νομοθεσία για βίζα τρίχρονης προσωρινής παραμονής με την επωνυμία Temporary Protection Visa (TPV – Προσωρινή Προστατευτική Βίζα).

1 Δεκέμβρη 1999: Αρχίζει η λειτουργία του κέντρου κράτησης στην κωμόπολη Woomera της Νότιας Αυστραλίας, σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στον ολοένα αυξανόμενο αριθμό αφίξεων «boat people».

12 Απρίλη 2000: Στάση κρατουμένων στο κέντρο της Woomera ενάντια στις άσχημες συνθήκες διαβίωσης. Σημειώνονται δύο αποδράσεις.

Μάης 2000: Η κυβέρνηση διαθέτει $52 εκατομμύρια. για την κατασκευή δύο ακόμα κέντρων κράτησης.

6-8 Ιούνη 2000: Τριήμερη στάση που καταλήγει σε εξέγερση στην Woomera.

14 Ιούνη 2000: Οι κρατούμενοι στο κέντρο Curtin τη Δυτικής Αυστραλίας αρχίζουν στάση. Περίπου 150 απ’ αυτούς εξεγείρονται. Σημειώνονται 3 απόπειρες αυτοκτονίας.

Ιούλης 2000: Εξέγερση στην Woomera. Οι κρατούμενοι βάζουν φωτιά σε κάποια κτίρια και αρχίζουν να γκρεμίζουν κιγκλιδώματα. Οι αρχές αντιδρούν με δακρυγόνα και αντλία νερού. Η εφημερίδα «Herald-Sun» της Μελβούρνης παίρνει το μέρος των Αρχών με το πρωτοσέλιδο «Προσβολή», παρακινώντας την κυβέρνηση να απελάσει όλους τους κρατούμενους.

2-12 Σεπτέμβρη 2000: Απευθύνονται κατηγορίες σε 13 άτομα για την υποκίνηση της εξέγερσης στην Woomera.

Σεπτέμβρης 2000: Το Υπουργείο Μετανάστευσης χρεώνει κρατούμενους με το ποσόν των $63.753 για τα έξοδα της ίδιας τους της κράτησης (!) Η κυβέρνηση Howard καταθέτει νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο τα έξοδα κράτησης θα βαρύνουν τους ίδιους τους… κρατούμενους.

18 Νοέμβρη 2000: Μια νοσοκόμα στο κέντρο της Woomera καταγγέλλει ότι η διεύθυνση του κέντρου την ανάγκασε να σιωπήσει στην περίπτωση ενός βιασμού σε βάρος 12χρονου στο κέντρο. Ο υπουργός Μετανάστευσης Phillip Ruddock, διατάζει έρευνα.

Νοέμβρης 2000: Η ACM ανακοινώνει ότι τα κέρδη της αυξήθηκαν κατά 80%.από τότε που ανέλαβε τη φύλαξη και διαχείριση των κέντρων κράτησης.

10 Δεκέμβρη 2000: Χαρακτηρίζοντας το κέντρο της Woomera και όλα τα υπόλοιπα κέντρα κράτησης «τρύπες», ο πρώην ομοσπονδιακός πρωθυπουργός της Αυστραλίας Malcolm Fraser, καλεί σε ανοιχτή έρευνα όσον αφορά τη συνολική μεταναστευτική πολιτική της χώρας.

12 Δεκέμβρη 2000: Επιτροπή του ΟΗΕ γνωμοδοτεί ότι η κράτηση παιδιών στα κέντρα αυτά αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

22 Δεκέμβρη 2000: Ο κρατούμενος Villiami Tanginoa, πεθαίνει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στο κέντρο κράτησης Maribyrnong, προάστιο στα δυτικά της Μελβούρνης. Αμέσως σημειώνεται στάση αριθμού συγκρατουμένων του, οι οποίοι σπάζουν κάμερες, κομπιούτερ και παράθυρα. Συλλαμβάνονται δύο κρατούμενοι από τη Σρι Λάνκα και τίθενται υπό απομόνωση.

28 Δεκέμβρη 2000: Το Υπουργείο Μετανάστευσης ανακοινώνει ότι μόνο αυτό το μήνα έφτασαν στην Αυστραλία 743 «boat people». Όλοι συνελήφθησαν και κρατούνται.

1 Γενάρη 2001: Περίπου 100 διαδηλωτές οργανώνουν έξω από το Maribyrnong εκδήλωση μνήμης για τον νεκρό κρατούμενο Villiami Tanginoa.

6 Γενάρη 2001: Ένας 17χρονος Ιρακινός κρατούμενος στο Maribyrnong αποπειράται να αυτοκτονήσει.

20 Γενάρη 2001: Ο υπουργός Μετανάστευσης Phillip Ruddock, επισκέπτεται το Ιράν, χώρα απ’ όπου προέρχονται αρκετοί «boat people», προσπαθώντας να δείξει ότι ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους αυτούς.

21 Γενάρη 2001: Ξεσπάει εξέγερση 200 κρατουμένων στο κέντρο του Port Hedland. Ο Ruddock ανακοινώνει ότι θα απευθυνθούν κατηγορίες σε 37 θεωρούμενους ως υποκινητές της στάσης και θα παραπεμφθούν σε δίκη.

23 Γενάρη 2001: Ξεσπάει εξέγερση 300 κρατουμένων στο κέντρο Curtin. Την ίδια μέρα, ο σκιώδης υπουργός Μετανάστευσης του Εργατικού Κόμματος Con Sciacca, χαρακτηρίζει τους εξεγερμένους εγκληματίες και δηλώνει ότι πρέπει να απελαθούν το γρηγορότερο. (Όσον αφορά τον όρο «σκιώδης», να εξηγηθεί ότι στην Αυστραλία ακολουθείται το αγγλοσαξωνικό πολιτικό σύστημα, όπου η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση συγκροτεί ένα σκιώδες υπουργικό συμβούλιο για να παρακολουθεί και να ασκεί κριτική σχετικά με το έργο της εκάστοτε κυβέρνησης).

24 Γενάρη 2001: Με πρόσχημα τη δράση των «βίαιων» κρατούμενων όπως τους ονομάζει, ο Ruddock ανακοινώνει ότι σκληραίνουν τα μέτρα στα κέντρα κράτησης. Την ίδια μέρα, υποστηρικτές των κρατουμένων καταλαμβάνουν στέγη κτιρίου στο κέντρο του Maribyrnong της Μελβούρνης, απαιτώντας να κλείσουν όλα τα κέντρα και να διεξαχθεί έρευνα για το θάνατο του Villiami Tanginoa. Η αστυνομία επιτίθεται και κατεβάζει τους καταληψίες από τη στέγη το ίδιο απόγευμα, χωρίς συλλήψεις.

25 Γενάρη 2001: Ο γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Μελβούρνης (Trades Hall Council) Leigh Hubbard, ανακοινώνει ότι σε συνεργασία με μέλη οργανώσεων υποστήριξης των κρατουμένων θα επισκεφθεί το κέντρο του Maribyrnong. Αυτό γίνεται μια βδομάδα μετά, όταν ο ίδιος, ηγέτες και στελέχη μεταναστευτικών οργανώσεων και άλλοι επισκέφθηκαν το εν λόγω κέντρο. Όλοι εξέφρασαν την αηδία και δυσφορία τους για τις συνθήκες κράτησης. Ο Hubbard δηλώνει ότι τα εργατικά συνδικάτα πρέπει να αναμειχθούν στο όλο ζήτημα, απαιτώντας το κλείσιμο όλων των κέντρων κράτησης.

2 Φλεβάρη 2001: Ο Ruddock ανακοινώνει ότι σχεδιάζεται η κατασκευή ενός ακόμα κέντρου στο Darwin, χωρητικότητας 500 κλινών. Επίσης, υποστηρίζει ότι αρκετοί κρατούμενοι πάσχουν από διάφορες «παράξενες» ασθένειες κάτι που συνιστά απειλή για το αυστραλιανό έθνος και γι’ αυτό κρατούνται (!).

* Τα περισσότερα στοιχεία για το χρονικό αυτό πάρθηκαν από την ιστοσελίδα και προκηρύξεις-μπροσούρες της Refugee Action Collective (R.A.C. - Ομάδα Δράσης για τους Πρόσφυγες).

This page has not been translated into Türkçe yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]