Αρχές της εργατικής αλληλεγγύης

Βόρεια Αμερική / Μεξικό | Εργατικοί Αγώνες | Γνώμη / Ανάλυση Friday May 20, 2005 15:20 by Arthur J. Miller - Anarkismo

Του Arthur J. Miller

Greek translation of Principles of Labor Solidarity by Dmitri

Η εργοδότρια τάξη γίνεται πλουσιότερη και περισσότερο ισχυρότερη, ενώ, συγχρόνως, η εργατική τάξη γίνεται φτωχότερη και πιο αδύνατη. Ο λόγος για αυτό είναι ότι η εργοδότρια τάξη έχει οργανωθεί με βάση τα κοινά της συμφέροντα, μέσω οργάνων από τους εμπορικούς και βιομηχανικούς συνδέσμους μέχρι τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.

Χρησιμοποιώντας τον πλούτο και την εξουσία της, η εργοδότρια τάξη έχει τις περισσότερες κυβερνήσεις με το μέρος της και αυτές λειτουργούν για τα άμεσα συμφέροντά της. Οι κυβερνήσεις αυτές ψηφίζουν αντεργατικούς νόμους και καταστέλλουν τους εργατικούς αγώνες που αποδυναμώνουν τη δυναμική της οργανωμένης εργασίας, ενώ, συγχρόνως, υποστηρίζουν την οργάνωση των συμφερόντων της εργοδότριας τάξης και συνάπτουν διεθνείς εμπορικές συμφωνίες με τις οποίες ωφελούνται οι ίδιες σε βάρος του περιβάλλοντος και της εργατικής τάξης.

Στην κορυφή του ιεραρχικού ταξικού συστήματος βρίσκονται οι πολυεθνικές εταιρίες, οι οποίες επιδιώκουν το συνολικό οικονομικό έλεγχο της παγκόσμιας παραγωγής αγαθών, υπηρεσιών και εκμεταλλεύσιμων πόρων. Η καθοδηγητική δύναμη για τη συνολική κυριαρχία σε βάρος των παγκόσμιων οικονομιών από τις πολυεθνικές εταιρίες είναι η διαδικασία αυτή με την οποία απογυμνώνεται η εργατική τάξη από τα ανθρώπινα δικαιώματά της, μετατρέποντας τα μέλη της σε συμβασιούχους υπαλλήλους κάτω από το σιδηρούν πέλμα του φασισμού των πολυεθνικών εταιριών.

Οι οργανώσεις της οργανωμένης εργασίας, εδώ στις ΗΠΑ, έχουν γίνει σχεδόν ανίκανες με την ψήφιση των αντεργατικών νόμων, με τους οποίους κηρύσσονται εκτός νόμου πράγματα όπως η συμπάθεια για απεργίες και μποϊκοτάζ δευτέρου βαθμού. Ο Νόμος Taft-Hartley επιτρέπει στον πρόεδρο των ΗΠΑ να καταστέλλει μια απεργία για μια αποκαλούμενη «περίοδο χαμηλής έντασης» («cooling off period»). Τα αμερικανικά δικαστήρια χρησιμοποιούνται για να εκδίδουν διαταγές εναντίον ενός αριθμού ανθρώπων που συμμετέχουν σε μια απεργιακή κινητοποίηση, περιορίζοντας έτσι τη δύναμη ενός συνδικάτου στο να αποκρούει τους απεργοσπάστες από το να σπάσουν μια απεργία.

Το Εθνικό Συμβούλιο Εργασιακών Σχέσεων (NLRB), που επιτηρεί και επικυρώνει ή μη τις εκλογές στα συνδικάτα και ακροάζεται και γνωμοδοτεί για περιπτώσεις άδικων εργασιακών συνθηκών, είναι ένα οδόφραγμα στο δρόμο των οργανωμένων εργαζόμενων ανθρώπων. Τα μέλη του διορίζονται από τον πρόεδρο για μια πενταετή θητεία και είναι συχνά εναντίον των συνδικάτων. Το NLRB αφαιρεί την ευθύνη οργάνωσης της εργασίας από τους ίδιους τους εργαζόμενους, αναθέτοντάς την σε δικηγόρους και επαγγελματίες ανώτερους συνδικαλιστικούς υπαλλήλους, καθιστώντας έτσι τα συνδικάτα οργανισμούς παροχής υπηρεσιών παρά οργανώσεις που να ασχολούνται με τα ζητήματα της βάσης. Ακόμα κι αν ένα συνδικάτο κερδίσει κάποια εκλογή, οι εργοδότες μπορούν να καθυστερήσουν την επικύρωση της εκλογής αυτής, μερικές φορές για χρόνια, μέσω απανωτών ενστάσεων. Τελικά, αφότου επικυρώνεται ένα συνδικάτο, αυτό σημαίνει ότι το συνδικάτο αυτό ασχολείται μόνο με διαπραγματεύσεις και δεν κερδίζει για τους εργαζόμενους ούτε ένα σεντ.

Η κυβέρνηση έχει προσπαθήσει να διαχωρίσει μερικούς εργαζόμενους οι οποίοι είναι κάτοχοι ή μισθώνουν μερικά από τα εργαλεία τους από την υπόλοιπη εργατική τάξη, χαρακτηρίζοντάς τους ως ανεξάρτητους εργολάβους και τοποθετώντας τους κάτω από αντιεταιρικούς νόμους που δεν τους επιτρέπουν να ενεργούν ή να οργανώνονται διεκδικώντας έναν καλύτερο μισθό από τους εργοδότες τους.

Μέχρι τώρα το εργατικό κίνημα δεν έχει αγωνιστεί αποτελεσματικά εναντίον των αντεργατικών νόμων και του NLRB. Αντί να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους για μια άμεση οικονομική δράση, τα συνδικάτα έχουν προσπαθήσει να εκλέξουν διάφορους πολιτικούς οι οποίοι ίσως ενεργήσουν για τους εργαζόμενους. Μέχρι τώρα, η τακτική αυτή δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, γιατί τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα εργάζονται, πρωτίστως και κυρίως, για την εργοδότρια τάξη. Ό,τι γίνεται είναι να αναγκάζονται οι εργαζόμενοι να επιλέγουν το λιγότερο από δύο κακά.

Εξαιτίας αυτών των συνθηκών, οι εργαζόμενοι γίνονται φτωχότεροι, εκείνοι οι οποίοι έχουν ασφάλιση υγείας βλέπουν ότι αυτή απειλείται, ενώ εκατομμύρια εργαζομένων δεν έχουν καμία ασφάλιση και πολλές από τις θέσεις εργασίας έχουν μεταφερθεί σε χώρες όπου οι εκεί εργαζόμενοι αναγκάζονται να εργαστούν για το τίποτα. Οι συνθήκες εργασίας μας αποτελούν μεγαλύτερη απειλή για την υγεία και την ασφάλειά μας. Και η δυνατότητά μας να κάνουμε κάτι για τις συνθήκες αυτές έχει αποδυναμωθεί αρκετά.

Η εργοδότρια τάξη είναι ανίκανη να ελέγξει την πλεονεξία της και έτσι απειλείται το ίδιο το περιβάλλον μας. Εάν δεν μπει ένα φρένο στην πορεία προς τον εταιρικό φασισμό η ύπαρξη ζωής σ’ αυτόν τον πλανήτη θα διακινδυνεύσει και η εργοδότρια τάξη δεν πρόκειται να σταματήσει την πλεονεξία της για να προστατευθεί το περιβάλλον. Στο σύγχρονο αυτό κόσμο, ο ταξικός αγώνας των εργαζόμενων δεν πρέπει να διεξάγεται μόνο για μεγαλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας, αλλά και για την ίδια την επιβίωσή μας σε αυτόν τον πλανήτη.

Το εργατικό κίνημα πρέπει να αλλάξει την κατεύθυνσή του και πρέπει να το κάνει σύντομα. Το εργατικό κίνημα πρέπει να παραδειγματιστεί από το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων και πώς αυτό ανέλαβε άμεση δράση μέσω της πολιτικής ανυπακοής εναντίον των νόμων διαχωρισμού και να κάνει το ίδιο σήμερα εναντίον των αντεργατικών νόμων και του NLRB. Εμείς, ως τάξη, χρειάζεται να αντισταθούμε ανοιχτά στους αντεργατικούς νόμους στη βάση ότι οι νόμοι αυτοί είναι αδύνατο να επιβληθούν. Πρέπει να δραστηριοποιηθούμε σε άμεση αλληλεγγύη με εκείνους τους εργαζόμενους που αντιστέκονται στους αντεργατικούς νόμους και καθιστούν το σύνθημα «Καμία δικαιοσύνη, καμία ειρήνη» πραγματικότητα.

Όλοι οι εργαζόμενοι άνθρωποι πρέπει να υιοθετήσουν τα ακόλουθα: Αρχές της εργατικής αλληλεγγύης: Ι. Κάθε εργαζόμενος σε κάθε εργασία σε όλο τον κόσμο έχει το δικαίωμα να οργανώνεται με τις αδελφές και τους αδελφούς του με βάση τα κοινά συμφέροντά τους. ΙΙ. Κάθε εργαζόμενος σε όλο τον κόσμο έχει το δικαίωμα σε ένα μισθό για να ζει, σε ασφαλείς και υγιείς συνθήκες εργασίας καθώς και μια ασφάλιση υγειονομικής περίθαλψης. ΙΙΙ. Κάθε εργαζόμενος σε όλο τον κόσμο έχει το δικαίωμα να εργάζεται χωρίς καμία παρενόχληση και διάκριση σε βάρος του με βάση τη φυλή, το φύλο, την υπηκοότητα, τη θρησκεία ή οποιαδήποτε άλλη μορφή μισαλλοδοξίας. IV. Κάθε εργαζόμενος σε όλο τον κόσμο έχει το δικαίωμα να αρνείται να συμμετέχει ή να υποστηρίζει πολέμους στους οποίους οι εργαζόμενοι μιας χώρας χρησιμοποιούνται για να παλέψουν και να σκοτώσουν τους εργαζόμενους μιας άλλης χώρας. V. Κάθε εργαζόμενος σε όλο τον κόσμο έχει το δικαίωμα και την ευθύνη να προστατεύσει το περιβάλλον αυτού του κόσμου. VI. Κάθε εργαζόμενος σε όλο τον κόσμο έχει το δικαίωμα να μην προσφέρει την εργασία του ως μέσο προώθησης των παραπάνω αρχών. VII. Κανένας εργαζόμενος σε όλο τον κόσμο δεν πρέπει να είναι απεργοσπάστης. Α. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να εναντιώνεται σε απεργιακή κινητοποίηση. Β. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να εργάζεται στη διάρκεια μιας απεργίας. Γ. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να κρατά στα χέρια του αγαθά απεργοσπαστών. Δ. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να καταναλώνει αγαθά απεργοσπαστών. Ε. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να κάνει την εργασία που οι εργαζόμενοι θα έκαναν εάν δεν απεργούσαν. Φ. Όποτε οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την κυβερνητική καταστολή λόγω του δικαιώματός τους να οργανώνονται και να απεργούν, τότε όλοι οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να απέχουν από την εργασία τους σε επιχειρήσεις και βιομηχανικούς κλάδους που ωφελούνται από την καταστολή αυτή, ενώ πρέπει να γίνει ένα καθολικό μποϊκοτάρισμα όλων των προϊόντων που πηγαίνουν στη χώρα αυτή, όλων των προϊόντων που εισάγονται από τη χώρα αυτή καθώς και των επιχειρήσεων που ωφελούνται από την καταστολή στη χώρα αυτή. VIII. Κάθε απεργιακή ή άλλη εργατική δράση είναι μια ταξική δράση και πρέπει να υποστηρίζεται με άμεση αλληλεγγύη, εκτός αν η δράση αυτή παραβιάζει τις αρχές της εργατικής αλληλεγγύης. Η εργατική αλληλεγγύη πρέπει να γίνει μέρος ενός διεθνούς εργατικού πολιτισμού και να εξασκείται σε καθημερινή βάση.

Κυριακή, 15 Μαΐου 2005 · Για επαφή με τον Arthur Miller, επικοινωνήστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση bayou@blarg.net ή γράψτε στην ταχυδρομική διεύθυνση P.O. BOX 5464, Tacoma, WA 98415-0464, USA. · Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net και μεταφράστηκε στα ελληνικά από το «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης». Μελβούρνη, 19 Μαΐου 2005.