USA cambió su política migratoria respecto a inmigrantes endureciendo leyes 23:15 Jul 03 7 comments Racism a disease of antogonistic class relation 22:52 Jun 07 4 comments The Murder of George Floyd Is Normal in an Abnormal Society 23:29 Jun 03 4 comments The Vilification of Jeremy Corbyn 19:26 Dec 12 1 comments The liberal roots of Islamophobia 17:30 Mar 06 0 comments more >> |
Recent articles by red+black
This author has not submitted any other articles.
Recent Articles about Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος Μετανάστευση / ΡατσισμόςΚαι εικονικά ... Dec 21 21 Τι φταίει και είμαι ρατσιστής;
Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος |
Μετανάστευση / Ρατσισμός |
Γνώμη / Ανάλυση
Thursday December 28, 2006 09:43 by red+black
Ανάλυση περί ρατσισμού Δημοσιεύτηκε στο athens indymedia την Παρασκευή, 22 Δεκεμβρίου 2006 απ’ όπου αναδημοσιεύεται εδώ. Πόσο ανεκτή είναι η διαφορετικότητα και η ιδιαιτερότητα στην κοινωνία μας σήμερα; Υπάρχει ρατσισμός στις μέρες μας, πώς αυτός εκδηλώνεται και κυρίως από πού πηγάζει και γιατί ευδοκιμεί; Στην προσπάθειά μας να απαντήσουμε αυτά τα ερωτήματα, αμέσως στο μυαλό μας έρχεται ένα περιστατικό που συνέβη πριν από λίγες μέρες στην Αμάρυνθο Ευβοίας. Αναφέρομαι βεβαίως στο βιασμό της 16χρονης Βουλγάρας από συμμαθητές της στο σχολείο. Το γεγονός αυτό έγινε η αιτία να ανοιχτεί μια μεγάλη συζήτηση πάνω στο ρατσισμό και το σεξισμό, ο οποίος όμως έμεινε στην επιφάνεια και δε φαίνεται να οδήγησε κάπου. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Κανείς δεν γεννιέται ρατσιστής, αλλά γίνεται. Είναι οι ίδιες οι κοινωνικές δομές, όπως η οικογένεια και το σχολείο, οι οποίες συντηρούν και αναπαράγουν το ρατσισμό. Οι ανακρίβειες και οι ανεπάρκειες της ιστορίας που διδάσκεται στο σχολείο, οι εθνικές εορτές, οι παρελάσεις, οι επάρσεις της σημαίας και η έντονη προβολή των ελληνικών επιτευγμάτων έναντι αντιστοίχων άλλων λαών, δημιουργούν ένα αίσθημα «ανωτερότητας» και απαξίωσης των υπολοίπων το οποίο εμποτίζει το υποσυνείδητο, αφού όλα αυτά απευθύνονται σε άτομα τα οποία δεν έχουν αναπτύξει ακόμα την κριτική τους σκέψη. Όλα τα παραπάνω, βεβαίως, μπορούν να θεωρηθούν απαραίτητες ενέργειες για τη διατήρηση της συνοχής ενός έθνους και ενός κράτους γενικότερα, ταυτόχρονα, όμως, προάγουν το ρατσισμό και το σοβινισμό. Το αποτέλεσμα αυτής της εθνικιστικής δράσης του σχολείου είναι πολίτες οι οποίοι διακατέχονται από κάποιο βαθμό ρατσισμού, τον οποίο αναπαράγουν και περνούν στις νέες γενιές δια μέσου των οικογενειών τους. Με άλλα λόγια, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, απόρροια του οποίου είναι η εκδήλωση διάφορων ρατσιστικών φαινομένων. Είναι, όμως, πραγματικά ελάχιστοι αυτοί που εκφράζουν τα ρατσιστικά συναισθήματα που υποκρύπτουν χωρίς κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Συνήθως, υπάρχει μια αφορμή που γίνεται η αιτία για την εκδήλωση ρατσιστικής συμπεριφοράς. Τέτοια γεγονότα μπορεί να είναι ο φόβος του αγνώστου, η απώλεια της εργασίας από ένα μετανάστη, το αίσθημα ότι «απειλούνται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο χώρο όπου γεννήθηκαν και έζησαν οι προγονοί μας», η κατάληψη κάποιας υψηλής κοινωνικής ή οικονομικής θέσης από κάποιον που «δεν ανήκει στο έθνος», η αδυναμία του ατόμου να δεχτεί ότι την προσωπική του ανεπάρκεια και η ανάγκη του να χρεώσει την αποτυχία του σε κάποιον άλλον, κτλ. Εδώ είναι, όμως, το σημείο που υπεισέρχεται η αιτιότητα του εκάστοτε πολιτικο-οικονομικού συστήματος, με την έννοια ότι ευνοεί ή όχι την εκδήλωση ρατσιστικής συμπεριφοράς. Αυτή τη στιγμή, ο καπιταλισμός αποτελεί την κινητήρια δύναμη του ρατσισμού. Έχοντας ως κύριο μέλημα την αύξηση των κερδών του, το κεφάλαιο αναζητεί φτηνό εργατικό δυναμικό και το βρίσκει στο πρόσωπο των μεταναστών, οι οποίοι μη έχοντας άλλη επιλογή δουλεύουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Ο «αυτόχθων» εργαζόμενος αναγκάζεται τότε να ρίξει τις απαιτήσεις του και, άρα, τις οικονομικές του απολαβές ή να χάσει τη δουλειά του. Στην πρώτη περίπτωση η ζωή του γίνεται πολύ πιο δύσκολη, ενώ στη δεύτερη καταστρέφεται. Μέσα από αυτή τη συγκινησιακή κατάσταση που βρίσκεται είναι πολύ ευκολότερο να επιρρίψει ευθύνες στο μετανάστη που ήρθε και του «άλλαξε» τη ζωή παρά στον καπιταλιστή μεγαλοεπιχειρηματία η μόνη αγωνία του οποίου είναι πως θα βγάλει περισσότερα, εφόσον ο δεύτερος μπορεί να ελέγχει πράγματα και καταστάσεις (π.χ. πολιτική και οικονομική ζωή, ΜΜΕ) και να κινεί διάφορες διαδικασίες που του εξασφαλίζουν ασυλία. Κάπως έτσι, το μόνο που απομένει στον «αυτόχθων» εργαζόμενο είναι η εθνικότητα και η υπεροχή της φυλής του, καταφεύγοντας σε ρατσιστικές συμπεριφορές. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δε μπορεί να αποτελεί λύση η εκδίωξη οποιουδήποτε απειλεί τα συμφέροντα των «ντόπιων» κατοίκων, παρά μόνο η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών στην κοινωνία που θα επιτρέπουν την ειρηνική συνύπαρξη και ευημερία των ανθρώπων, ανεξάρτητα οποιασδήποτε ιδιαιτερότητας, όπως φυλετικής, εθνικής, θρησκευτικής, κτλ.. Όμως η δημιουργία αυτών των συνθηκών δεν συμφέρει τον καπιταλιστή μεγαλοεπιχειρηματία, και γενικότερα το κεφάλαιο, γιατί τότε θα μειωθεί η οικονομική του δύναμη. Επιπλέον, ο ρατσισμός στην καπιταλιστική κοινωνία λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, αφού οι ευθύνες για το κακό επίπεδο διαβίωσης και τα διάφορα καθημερινά προβλήματα επιρρίπτονται «στους κακούς μετανάστες που ήρθαν και μας πήραν τις δουλειές και στόχο έχουν να μας εξαλείψουν...» και όχι στους αληθινά υπεύθυνους, που δεν είναι άλλοι παρά από αυτούς που θησαυρίζουν από την όλη κατάσταση. Μόνο η συνειδητοποίηση εκ μέρους του κόσμου των ανωτέρω, η στρέψη της οργής και της αγανάκτησής του προς τη σωστή κατεύθυνση και η δημιουργία ενός κόσμου για τους πολλούς και όχι για τους λίγους μπορούν να εξαλείψουν το φαινόμενο του ρατσισμού. Είμαστε, λοιπόν, όλοι ρατσιστές ή μας έκαναν κάποιοι γιατί έτσι τους συμφέρει; Ας μην ξεχνάμε ότι καθένας είναι διαφορετικός από τους άλλους και, ταυτόχρονα, όλοι είμαστε άνθρωποι. Στη θέση της 16χρονης Βουλγάρας θα μπορούσε να ήμασταν εμείς, η αδερφή μας ή το παιδί μας. Τι θα σκεφτόμασταν και πώς θα αντιδρούσαμε τότε; Αυτό τον κόσμο ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας και κατά πόσο μας αξίζει αυτό που συμβαίνει δίπλα μας; Η ευθύνη είναι ταυτόχρονα και ατομική και συλλογική και η αντίδραση επιβεβλημένη. |
Front pageSupport Sudanese anarchists in exile Joint Statement of European Anarchist Organizations International anarchist call for solidarity: Earthquake in Turkey, Syria and Kurdistan Elements of Anarchist Theory and Strategy 19 de Julio: Cuando el pueblo se levanta, escribe la historia International anarchist solidarity against Turkish state repression Declaración Anarquista Internacional por el Primero de Mayo, 2022 Le vieux monde opprime les femmes et les minorités de genre. Leur force le détruira ! Against Militarism and War: For self-organised struggle and social revolution Declaração anarquista internacional sobre a pandemia da Covid-19 Anarchist Theory and History in Global Perspective Capitalism, Anti-Capitalism and Popular Organisation [Booklet] Reflexiones sobre la situación de Afganistán South Africa: Historic rupture or warring brothers again? Death or Renewal: Is the Climate Crisis the Final Crisis? Gleichheit und Freiheit stehen nicht zur Debatte! Contre la guerre au Kurdistan irakien, contre la traîtrise du PDK Meurtre de Clément Méric : l’enjeu politique du procès en appel |