user preferences

Οι ναζιφασίστες των «δημοκρατιών» του Ντονμπάς

category Ρωσία / Ουκρανία / Λευκορωσία | Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος | Γνώμη / Ανάλυση author Monday November 28, 2022 16:52author by Andrea Ferrario Report this post to the editors

Η εξάλειψη των περισσότερων από τους φασίστες των δύο πρώτων ετών των αποσχισμένων δημοκρατιών δεν σημαίνει ότι οι τελευταίοι έχουν εκδημοκρατιστεί. Πάντα παρέμειναν δικτατορίες όπου τα βασανιστήρια, οι στοχευμένες δολοφονίες ενάντια στα σωζόμενα ψίχουλα της κοινωνίας των πολιτών, οι ομοφοβικές και φονταμενταλιστικές χριστιανικές πολιτικές ασκούνται συστηματικά. Επιπλέον, η αυτονομιστική ηγεσία κατέστρεψε την τοπική οικονομία με μια καθαρή πολιτική λεηλασίας, μη πληρώνοντας μισθούς στους εργαζόμενους ή παραδίδοντας τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας σε μεγάλους καπιταλιστές της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
images.jpg

Οι ναζιφασίστες των «δημοκρατιών» του Ντονμπάς

Tου Andrea Ferrario

Οι ναζιφασίστες και οι δεξιοί εξτρεμιστές που ίδρυσαν και διηύθυναν τις δύο «λαϊκές δημοκρατίες» του Ντονμπάς ξεκινώντας το 2014.

Προσωρινά παραμερισμένοι από το Κρεμλίνο μετά το πέρας των καθηκόντων τους, επέστρεψαν πρόσφατα στη σκηνή του πολέμου.

Τεκμηριώνουμε πώς οι θρύλοι για την ύπαρξη γνήσιου αντιφασισμού στο Ντονμπάς είναι μια κολοσσιαία «απάτη», που ασχολείται ιδιαίτερα με τη φιγούρα του αείμνηστου διοικητή Μοζγκόβοϊ και τους δεσμούς του με την ακροδεξιά.

1) Οι ναζιφασίστες των «δημοκρατιών» του Ντονμπάς

Ενώ η Ιταλία επικεντρωνόταν πάντα αποκλειστικά στους Ουκρανούς νεοφασίστες, το μακροσκοπικό πρόβλημα του ναζιστικού φασισμού στις «λαϊκές δημοκρατίες» και στη Ρωσία αγνοήθηκε συστηματικά. Η ιταλική αριστερά, και η περισσότερη διεθνής, άφησαν τους εαυτούς τους να περάσουν κάτω από τη μύτη τους χωρίς να προφέρουν ούτε ένα ντροπαλό «ohibò» που ήταν ίσως η μεγαλύτερη ναζιφασιστική πολιτική και στρατιωτική επιχείρηση στην Ευρώπη μετά το 1945, τη δημιουργία το 2014 των αυτονομιστών». λαϊκές δημοκρατίες» του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ και οι στρατιωτικές τους ενέργειες, που πραγματοποιήθηκαν υπό την αιγίδα της Μόσχας για να αποκτήσουν τον έλεγχο του Ντονμπάς.

Οι μέθοδοι δημιουργίας των «δημοκρατιών» και το προφίλ των ναζιφασιστών που τις ίδρυσαν περιγράφονται στη εις βάθος έρευνα που δημοσίευσε το «Global Crisis», με δεκάδες συνδέσμους με κυρίως αυτονομιστικές και ρωσικές πηγές, στα τέλη Απριλίου. 2014, δηλαδή σχεδόν άμεσο:

Η μαύρη ψυχή της «Δημοκρατίας του Ντόνετσκ» Το άρθρο περιγράφει λεπτομερώς πώς οι ομάδες στην καταγωγή των δύο αυτονομιστικών «δημοκρατιών» που δημιουργήθηκαν αμέσως μετά το Μαϊντάν και την προσάρτηση της Κριμαίας σχηματίστηκαν εξ ολοκλήρου από ναζιφασίστες , ρατσιστές, αντισημίτες και φιλοτσαριστές δεξιούς εξτρεμιστές. Οι πιο επιφανείς από αυτούς ήταν από τη Ρωσική Ομοσπονδία και προηγουμένως δεν είχαν καμία σχέση με το Donbass.

Οι δύο βασικοί ηγέτες, ο Igor Girkin "Strelkov" και ο Aleksandar Boroday, ταιριάζουν ακριβώς σε αυτό το προφίλ, και τουλάχιστον ο πρώτος, με στρατιωτική εμπειρία στη Βοσνία και την Τσετσενία, ήταν σίγουρα συνδεδεμένος με τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.

Το ίδιο σχεδόν σίγουρα ισχύει για ολόκληρη την αυτονομιστική ηγεσία, η οποία ενήργησε σε απόλυτη αρμονία με τον σχεδιασμό των γεγονότων της Μόσχας, αν και για προφανείς λόγους υπάρχουν ακριβείς αποδείξεις μόνο για ορισμένους από τους εκπροσώπους της.

Ακόμη και οι ένοπλες δυνάμεις των δύο «δημοκρατιών» ήταν υπό φασιστικό έλεγχο, μόνο σκέψου ότι αυτές της «δημοκρατίας του Λουγκάνσκ» ήταν για πολύ καιρό υπό τις διαταγές ενός γνωστού νεοναζί από την Αγία Πετρούπολη, του Aleksey Milchakov, και εκείνων της δημοκρατίας του Ντόνετσκ υπό εκείνη ενός εξίσου γνωστού νεοναζί, του Aleksandr Matyushin, πρώην επικεφαλής του τμήματος του Ντόνετσκ της νεοναζιστικής ομάδας Russkiy Obraz και της οργάνωσης νεολαίας της σχετικής «δημοκρατίας», επίσης ως ιδρυτής του ναζιστοφασιστικού τάγματος Varyag.

Κάτω από τις εντολές των συντρόφων τους που στάλθηκαν από τη Μόσχα, έδρασαν και κάποιες τοπικές νεοφασιστικές μικροομάδες του Ντονμπάς, οι οποίες ενεργοποιήθηκαν σε λειτουργία κατά του Μαϊντάν ακόμη και πριν από τα γεγονότα του Μαρτίου 2014. Οι τελευταίοι δεν είχαν καμία σχέση με τον τοπικό πληθυσμό και απέκτησαν τα αποτελέσματά τους αποκλειστικά χάρη στην υποστήριξη της Μόσχας, καθώς και στην υπό όρους υποστήριξη που έλαβαν οι τοπικοί μαφιόζοι-ολιγαρχικοί εξουσιαστές.

Επιπλέον, οι ναζιφασίστες και άλλοι δεξιοί εξτρεμιστές επικεφαλής των αυτονομιστικών «δημοκρατιών» ήταν μέρος ενός διεθνούς δικτύου που δημιούργησε το Κρεμλίνο μέσω «Ευρασιατικών Ενώσεων», «διεθνών συνεδρίων», συμποσίων, κλήσεων «διεθνών παρατηρητών». να προσποιηθούν εκλογές, με στόχο να συγκλίνει ο ευρωπαϊκός δεξιός εξτρεμισμός (και τα επόμενα χρόνια, επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες) προς τα συμφέροντα της Μόσχας.

Επομένως, η διάσταση της αυτονομιστικής ναζιφασιστικής επιχείρησης, σε αντίθεση για παράδειγμα με αυτή του ουκρανικού νεοφασισμού, είναι επίσης πανευρωπαϊκού χαρακτήρα.

Τέλος, πάλι το 2014, για λόγους ντοκιμαντέρ, είχαμε δημοσιεύσει το «θεωρητικό» κείμενο ενός ιδεολόγου της «Δημοκρατίας του Ντόνετσκ», Ιγκόρ Ντροζ, το οποίο είναι εμβληματικό της ακροδεξιάς, χριστιανικής φονταμενταλιστικής και ομοφοβικής φύσης των αυτονομιστικών δημοκρατιών: Ο «νεοφασιστικός αντιφασισμός της Novorossiya.

Ο Ιγκόρ Ντροζ ήταν κοντά στον Ιγκόρ Στρέλκοφ και συμμετείχε σε συναντήσεις της αυτονομιστικής ομάδας σκέψης Izborsky Club, στην οποία περιλαμβανόταν και ο γνωστός Ρώσος νεοφασίστας Aleksander Dugin.

Τι έγινε όμως μετά το 2014-2015;

Η Μόσχα απομάκρυνε προοδευτικά τους περισσότερους άντρες της πρώτης ώρας, δηλαδή τους προαναφερθέντες φασίστες. Το τελευταίο αποδείχτηκε δύσκολο να ελεγχθεί, πολλοί διοικητές είχαν δημιουργήσει πραγματικά φέουδα σε αμοιβαία σύγκρουση, ή σε σύγκρουση με τις ηγεσίες του Ντόνετσκ και του Λούγκανσκ.

Χάρη στους ναζιφασίστες αυτονομιστές, ο Πούτιν είχε ολοκληρώσει επιτυχώς την πρώτη φάση του πολέμου του εναντίον της Ουκρανίας, δεν ενδιαφερόταν προς το παρόν να διευρύνει μια σύγκρουση για την οποία δεν θεωρούσε τον εαυτό του ακόμη προετοιμασμένο και στόχευε προς το παρόν να κρατήσει το Κίεβο. κυβέρνηση αφού έβαλε υποθήκη στη λειτουργία της χώρας με τη δημιουργία αυτονομιστικών «δημοκρατιών», συνεχίζοντας ωστόσο να υφαίνει ένα ακροδεξιό δίκτυο σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα μπορούσε να του είναι χρήσιμο σε θέματα όπως οι κυρώσεις, το φυσικό αέριο και άλλα.

Οι αυτονομιστές της πρώτης ώρας έχουν εκδιωχθεί σχεδόν όλοι από την εικόνα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ο Strelkov και ο Boroday ανακλήθηκαν στη Μόσχα (ο τελευταίος είναι τώρα αναπληρωτής από την Ενωμένη Ρωσία), πολλοί διοικητές σκοτώθηκαν.

Ο πρώτος νέος άνδρας, που αντικατέστησε τον αυτονομιστή «πρόεδρο» Boroday το καλοκαίρι του 2014, ήταν ο Alexander Zakharchenko, επίσης από ακροδεξιούς κύκλους, αλλά πιο γκρίζος και πιο υπάκουος - κάτι που, ωστόσο, δεν τον έσωσε να πεθάνει σε επίθεση στο 2018.

Σκοτώθηκαν και αρκετοί άλλοι γνωστοί διοικητές, όπως οι Motorola, Givi ή Alexey Mozgovoy. Σήμερα στην εξουσία παραμένουν χαρακτήρες χωρίς προσωπικότητα, πραγματικές μαριονέτες της Μόσχας, όπως ο Denis Pushilin, ο μόνος επιζών της πρώτης ώρας, συνδεδεμένος επίσης με την ακροδεξιά, αλλά απέχει πολύ από το να ήταν ενεργός αγωνιστής: την περίοδο πριν από τον «αποσχισμό». περιοριζόταν να κλέβει χρήματα από συνταξιούχους ως διαχειριστής μιας οικονομικής πυραμίδας.

Τα τάγματα νεοναζί (το Rusich) ή με μια μεγάλη νεοφασιστική παρουσία μέσα τους (οι Σομαλοί) συνέχισαν ωστόσο και συνεχίζουν να επιχειρούν στο έδαφος στο Donbass και τις τελευταίες εβδομάδες ο Pushilin πιάστηκε να στολίζει έναν διοικητή που φορούσε νεο- Ναζιστικό σύμβολο στη στολή του.

Η ομάδα των μισθοφόρων σφαγής Wagner έχει επίσης ναζιστικές τάσεις (βλ., για παράδειγμα, τα άρθρα στο Res Publica και στον Guardian), η οποία, όπως ήδη το 2014, δραστηριοποιείται τώρα στο Donbass μαζί με τους αυτονομιστές και τον ρωσικό στρατό, αφού πολέμησε και μετέφερε σφαγές στη Μέση Ανατολή και την Αφρική στην υπηρεσία της Μόσχας.

Η εξάλειψη των περισσότερων από τους φασίστες των δύο πρώτων ετών των αποσχισμένων δημοκρατιών δεν σημαίνει ότι οι τελευταίοι έχουν εκδημοκρατιστεί. Πάντα παρέμειναν δικτατορίες όπου τα βασανιστήρια, οι στοχευμένες δολοφονίες ενάντια στα σωζόμενα ψίχουλα της κοινωνίας των πολιτών, οι ομοφοβικές και φονταμενταλιστικές χριστιανικές πολιτικές ασκούνται συστηματικά. Επιπλέον, η αυτονομιστική ηγεσία κατέστρεψε την τοπική οικονομία με μια καθαρή πολιτική λεηλασίας, μη πληρώνοντας μισθούς στους εργαζόμενους ή παραδίδοντας τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας σε μεγάλους καπιταλιστές της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Μία από τις καλύτερες πηγές για αυτές τις πτυχές είναι το λεπτομερές άρθρο της Natalia Savelyeva που δημοσιεύτηκε από το Ίδρυμα Rosa Luxemburg.

Πολύ χρήσιμα είναι επίσης τα ακριβή υλικά που δημοσιεύει ο ιστορικός και αριστερός ακτιβιστής Simon Pirani στον ιστότοπό του "People and Nature", όπως οι "δημοκρατίες" για τις οποίες παλεύει ο Putin και η κοινωνική διαμαρτυρία και καταστολή στο Donbass.

Σχετικά με την ακροδεξιά φύση των αυτονομιστικών «δημοκρατιών» είναι θεμελιώδους σημασίας το δοκίμιο «Ρώσοι Λευκοί Φρουροί στο Ντονμπάς» του Zbigniew Marcin Kowalewski, που δημοσιεύτηκε από το International Viewpoint, καθώς και το «Η ολιγαρχική εξέγερση στο Donbass».

Ένα άλλο άρθρο που εντοπίζει με ακρίβεια τους δεσμούς μεταξύ των Ρώσων νεοναζί, του Κρεμλίνου και των ναζιφασιστών του Ντονμπάς είναι «Ο Νεοναζί Ρώσος εθνικιστής αποκαλύπτει πώς οι ηγέτες της Ρωσίας τους έστειλαν στην Ουκρανία για να σκοτώσουν Ουκρανούς».

Χρήσιμα είναι επίσης το "The Involvement of Russian Ultra-Nationalists in the Donbas Conflict", του Richard Arnold, και το πρόσφατο "Neo-Nazi Russian Attack Unit Hints It's Going Back Into Ukraine Undercover", στο τάγμα νεοναζί Rusich.

Όσο για φωτογραφικά ντοκουμέντα, προτείνουμε αυτές τις δύο «γκαλερί» εικόνων για τους ναζιφασίστες του Ντονμπάς:
http://www.evasiljeva.ru/2017/08/blog-post_20.html

*https://glavnoe.ua/news/n186957

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]