user preferences

Κοινωνία θετική σε πατριαρχία - ρατσισμό

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Φύλο | Ανακοίνωση Τύπου author Wednesday May 13, 2020 22:26author by Fuerza Femenina Report this post to the editors

Τι είδαμε τις μέρες της καραντίνας

Το ίδιο κράτος που για να προστατέψει τον πληθυσμό από τον κορονοϊό ποινικοποιεί και καταστέλλει την πρόσβαση σε δημόσιους χώρους, απαγορέυει την είσοδο σε δικαστήρια για αποφυγή συνωστισμού αλλά κάνει τα στραβά μάτια για τον συνωστισμό σε χώρους δουλειάς, στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές και αποφυλακίζει παιδεραστές.
cea3cf84ceb9ceb3cebcceb9cebfcc81cf84cf85cf80cebf202004208.06.png

Κοινωνία θετική στον ιό της πατριαρχίας και του ρατσισμού

Τι είδαμε τις μέρες της καραντίνας

Έχουν περάσει σχεδόν 2 μήνες από την έναρξη της καραντίνας λόγω της πανδημίας covid-19. ΜΜΕ και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας εκφράζουν την περηφάνεια τους, εκθειάζοντας το ελληνικό κράτος για το πόσο καλά έχει διαχειριστεί την κρίσιμη αυτή κατάσταση σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Μέχρι και τηλεοπτικά σποτάκια για την έμφυλη βία φρόντισε να βγάλει το υπουργείο πολιτικής προστασίας, ένα ζήτημα που μέχρι προ κορονοϊού ήταν καλά ξεχασμένο κάτω από το χαλάκι. Τα ΜΜΕ διαδίδουν πως έχουν αυξηθεί τα κρούσματα έμφυλης-ενδοοικογενειακής βίας εξαιτίας του κορονοϊού. Ο ίδιος ο ιός, δηλαδή, η καραντίνα. Η 24ωρη διαμονή στο σπίτι (για όσες έχουν σπίτι) είναι η αιτία της κακοποίησης σε βάρος γυναικών και όχι αυτήν η «αόριστη» έννοια της πατριαρχίας. Αν έχει καταφέρει να αυξήσει κάτι αυτή η καραντίνα, αυτό είναι η αντίληψη του πόσο μεγάλο είναι τελικά το πρόβλημα της έμφυλης βίας. Κράτος και ΜΜΕ, με ένα παραλήρημα κινδυνολογίας και με βασικό πρόσχημα την παγκόσμια υγεία και την ατομική ευθύνη, αναγκάζουν τις γυναίκες και τα queer άτομα που υφίστανται έμφυλη βία να μένουν στο σπίτι. Την ίδια στιγμή που αυτές οι γυναίκες αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι να μείνουν ζωντανές, αυτές και τα παιδιά τους. «Πάρτε τηλέφωνο σε γραμμή υποστήριξης», «Καλέστε την αστυνομία», προτείνουν τα περιβόητα σποτάκια, προτάσεις που δεν προστατεύουν ούτε λίγο την κακοποιημένη γυναίκα καθώς ούτε επαρκείς/ κατάλληλες δομές φιλοξενίας υπάρχουν, ούτε και η αστυνομία έχει φανεί ποτέ ικανή να επιλύσει τέτοια ζητήματα. Εκτός αυτού, το μπαλάκι ρίχνεται πάλι στις ίδιες τις γυναίκες, αυτές πρέπει να πάρουν τηλέφωνο (ενώ διαμένουν 24/7 με τον κακοποιητή τους), αυτές πρέπει και πάλι να προστατέψουν μόνες τους τις εαυτές τους, αυτές πρέπει να πάρουν την απόφαση να καταφύγουν στο πατρικό τους ή μήπως έτσι θα μεταδώσουν τον ιό στους ευπαθείς γονείς τους; Ένα αέναο αδιέξοδο που βαραίνει όλο και περισσότερο το χέρι της πατριαρχίας πάνω στα σώματα μας.

Την ίδια στιγμή το #menoumespiti, μένουμε ασφαλείς φαίνεται να ισχύει για όλες/όλους εκτός αν είσαι μετανάστρια/ης, άστεγη/ος, φυλακισμένη/ος. Ενώ από τη μια προτείνεται η σωστή υγιεινή των χεριών, η αποφυγή συνωστισμού σε κλειστούς χώρους, ταυτόχρονα χιλιάδες μετανάστριες/ες διαμένουν ο ένας πάνω στην άλλη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκατοντάδες φυλακισμένες/οι ζουν καθημερινά με μηδενικές συνθήκες υγιεινής και παροχές υγειονομικής περίθαλψης. Μέσα σε αυτές τις αντιφάσεις ο ρατσισμός βρήκε το εύφορο έδαφος να επιτεθεί ξανά σε ανθρώπους που ζουν σε καθεστώς εξαίρεσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση στο Κρανίδι, όπου αν δεν έβγαιναν αρνητικοί στον ιό οι «έντιμοι» οικογενειάρχες της περιοχής το κράτος ήταν έτοιμο να ξαναστήσει κυνήγι μαγισσών, στοχοποιώντας τις μετανάστριες ως φορείς. Ένα κυνήγι που το είχαμε ξαναδεί με την διαπόμπευση των οροθετικών το 2012 από τον Λοβέρδο. Σε αυτή την εθνοπατριωτική αφήγηση μοναδική πηγή του ιού παρουσιάστηκε η δομή μεταναστών/ριων και θύματα οι ντόπιοι. Το κρούσμα μηδέν ήταν ένα ζευγάρι ελληνοαμερικανών, που ήρθαν να κάνουν πολυτελή καραντίνα στο εξοχικό τους στη περιοχή, και μετέδωσαν τον ιό στην καθαρίστρια που καλέσαν, η οποία ταυτόχρονα δούλευε και στη δομή. Παρόλαυτα αυτό θάφτηκε γιατί δεν εξυπηρετούσε την ρατσιστική προπαγάνδα.

Ένα άλλο πρόσωπο του ρατσισμού είναι και η αδιαφορία σε κοινωνικό επίπεδο. Μέσα στις μέρες της καραντίνας μια κρατούμενη στις φυλακές Θήβας πέθανε αβοήθητη με το κράτος να της αρνείται κάθε υγειονομική φροντίδα. Όταν οι συγκρατούμενές της αντέδρασαν, «τιμωρήθηκαν» από το κράτος με καταστολή, δηλαδή με ΜΑΤ που τις ξυλοκόπησαν και τις έστειλαν νοσοκομείο. Για τις ζωές των κρατουμένων σε ότι αφορά τον ιό, επικρατεί σιωπή και αδιαφορία τόσο από κράτος και μμε όσο και από μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Με λίγα λόγια γίνεται ξεκάθαρο ότι αυτές οι ζωές δεν αξίζουν τα ίδια μέτρα προστασίας. Στα ίδια επίπεδα ρατσισμού κινήθηκαν και αρκετές κρατικές δομές υγείας, όπου είδαμε δεκάδες παραδείγματα διαλογής περιστατικών με βάση όχι τόσο τα συμπτώματα αλλά το κοινωνικό, φυλετικό και ταξικό προφίλ των ασθενών. Δηλαδή άστεγες/οι, ψυχικά ασθενείς, τοξικοεξαρτημένοι/ες, Ρομά/Ρομνί όταν φτάνουν στα επείγοντα, ασχέτως κλινικής εικόνας θεωρούνται αυτόματα ύποπτες/οι για κορονοϊό. Πρόκειται για ένα καθεστώς εξαίρεσης που έχει κανονικοποιηθεί με το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας. Η αγιοποίηση και το χειροκρότημα των υγειονομικών δεν αναιρεί το ρατσισμό που αναπαράγεται και σε αυτούς τους κλάδους. Τα παραπάνω αποτελούν ίσως τα πιο ενδεικτικά παραδείγματα κανονικοποίησης του ρατσισμού και της πατριαρχίας με τα μέχρι στιγμής δεδομένα αναφορικά με τον κορονοϊό.

Τι βλέπουμε μετά τη καραντίνα

Στην δίκη για την υπόθεση γυναικοκτονίας της Ελένης Τοπαλούδη βλέπουμε τη παρωδία να συνεχίζεται. Η Ελένη και κάθε επιζώσα έμφυλης βίας βιάζεται και δολοφονείται σε κάθε δίκη, η οποία τραβάει μέχρι να κανονικοποιηθεί και να ξεχαστεί ο εμπαιγμός όλων των γυναικών. Σε κάθε δίκη οι κατηγορούμενοι αυταπόδεκτα λένε ψέμματα, ρίχνοντας το φταίξιμο ο ένας στον άλλο, αποποιούμενοι και οι δυο τις ευθύνες. Είδαμε στην απολογία τους να ισχυρίζονται ότι «η ελένη ήταν παρανοϊκή λόγω ουσιών», «το έπαιζε δύσκολη», ότι ο ένας «τρελάθηκε» επειδή τον απέρριψε και άρχισε να την χτυπάει, ότι «καταλάθος» δεν την πήγαν στο νοσοκομείο.»Δικαιολογίες» που ακυρώνουν την έννοια της συναίνεσης και κανονικοποιούν περιστατικά έμφυλης βίας. Ακόμη και το πρόσχημα του κορονοϊού χρησιμοποίησε ο ροδίτης για να πάρει παράταση η δίκη. Ενώ η πρώτη δίκη έγινε κεκλεισμένων των θυρών, για να αποφευχθεί ο συνωστισμός, αποκλείοντας έτσι δεκάδες άτομα που ήθελαν να παρακολουθήσουν.

Επίσης αποφυλακίστηκε ο κατα συρροή παιδεραστής Νίκος Σειραγάκης, με αρχική ποινή 400 χρόνια, στα 8 χρόνια μετά από έγκριση της αίτησης του για αποφυλάκιση λόγω καλής διαγωγής και της συγχώνευσης των ποινών από τα μεροκάματα που έκανε στο κυλικείο της φυλακής. Την ίδια στιγμή ο παιδεραστής Νίκος Γεωργιάδης, της Ν.Δ., απαλλάσεται λόγω παραγραφής αδικήματος.

Το ίδιο κράτος που για να προστατέψει τον πληθυσμό από τον κορονοϊό ποινικοποιεί και καταστέλλει την πρόσβαση σε δημόσιους χώρους, απαγορέυει την είσοδο σε δικαστήρια για αποφυγή συνωστισμού αλλά κάνει τα στραβά μάτια για τον συνωστισμό σε χώρους δουλειάς, στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές και αποφυλακίζει παιδεραστές.

Fuerza Femenina

https://fuerzafemeninavolos.home.blog/2020/05/09/patriarchy-positive-society/?fbclid=IwAR0InIVPkkkmHx7CMYPwjlNKa90Q6sihxyqoGIjro5lmSNYBTOgEFivIOb4

Related Link: https://fuerzafemeninavolos.home.blog

This page has not been translated into Türkçe yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]