user preferences

Αντίσταση στην κρατική καταστολή



category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Καταστολή / Φυλακές | Αφιέρωμα author Monday September 02, 2019 09:57author by A Greek anarchist* - MACG (personal capacity) Report this post to the editors

Αντίσταση στις εκκενώσεις των καταλήψεων

featured image

Έτσι όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, πρέπει να συνεχιστεί η αντίσταση όλων των τελευταίων χρόνων, αλλά και να ενδυναμωθεί η προσπάθεια για ένα ανοιχτό μέτωπο απέναντι στην καταστολή. Ο πρωταρχικός στόχος θα πρέπει να είναι η υπεράσπιση των καταλήψεων και ευρύτερος στόχος η υπεράσπιση όλων των κοινωνικών κεκτημένων απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο μέχρι την ανατροπή τους.
Πρέπει να ενισχυθούν οι κοινωνικές δομές και να δημιουργηθούν νέες, πρέπει να ενταθούν οι τοπικοί, κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες. Να μην αφεθεί ο αγώνας να αφομοιωθεί από καμιά καθεστωτική δύναμη. Να τσακιστούν οι κατασταλτικές δυνάμεις, να σπάσει η μιντιακή προπαγάνδα και να βγει προς τα έξω η αλήθεια του αγώνα των καταπιεσμένων.

Αντίσταση στις εκκενώσεις των καταλήψεων - Αντίσταση στην κρατική καταστολή



Δεν υπάρχει τόπος και χρόνος, δεν υπάρχει χώρα ή κάποιος τόπος στον κόσμο που το κράτος και το κεφάλαιο να μην εξαπέλυε πάντα επιθέσεις κάθε είδους και μορφής σε όλους όσοι υπονόμευσαν την υπόστασή τους που να μην αφαίμαζε τον κόσμο της εργασίας και τους κοινωνικούς και φυσικούς πόρους. 

Τεράστια κομμάτια του ελληνικού λαού, ειδικά τα τελευταία δέκα χρόνια βίωσαν και βιώνουν μία από τις πιο βίαιες επιθέσεις του τελευταίου αιώνα με τη νομιμοποίηση, και με κυβερνητική έγκριση, της μαζικής εξαθλίωσης και της άκρατης φτωχοποίησης των ήδη καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων ανθρώπων. Στην ολοένα τεταμένη αυτή κατάσταση, εκτός από τις εκάστοτε κυβερνήσεις έβαλαν αποφασιστικά το χεράκι τους και οι εκάστοτε αντιπολιτεύσεις και γενικά ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Από την άλλη, ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα προσπάθησε και εξακολουθεί με νύχια και με δόντια να ξεπουλήσει τα πάντα στο μεγάλο κεφάλαιο, σε αετονύχηδες επενδυτές που έχουν σχηματίσει κονσόρτσιουμ και μεγαλοεταιρίες με σκοπό το ξεζούμισμα όσο το δυνατόν περισσότερων λαϊκών και κοινωνικών στρωμάτων.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, όλοι αυτοί έβαλαν στο χέρι κάθε τι που θα μπορούσε να εξαργυρωθεί σε χρήμα, σε πολλές περιπτώσεις αντί πινακίου φακής, μόνο και μόνο γιατί οι εκάστοτε κυβερνήσεις έπρεπε να συγκεντρώσουν πόρους αποπληρωμής μέρους του τεράστιου εξωτερικού χρέους της χώρας. Έτσι, εκτός από τις πιο άγριες περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων, εκτός από την τεχνητή εκτόξευση της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, κρατικές ή κοινωνικές ιδιοκτησίες πέρασαν στα χέρια ντόπιων και ξένων μεγαλοκαρχαριών και όσες δεν έχουν ακόμα ξεπουληθεί αναμένεται να ξεπουληθούν εντός ολίγου, δηλαδή στη θητεία της παρούσας δεξιάς κυβέρνησης.

Σε όλα αυτά ήταν κάτι παραπάνω από καθοριστική η συμβολή και η επι-βολή διεθνικών οικονομικών οργανισμών, όπως Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λπ. Αυτοί ήταν που κατάρτισαν και καθοδήγησαν το σχέδιο αυτό πλήρους αφαίμαξης και καταλήστευσης των λαϊκών στρωμάτων και των ίδιων των κρατικών οικονομιών, επιβάλλοντας μέτρα και ξανά μέτρα και απειλώντας τις κυβερνήσεις για το τι τους περιμένει εάν δεν συναινέσουν και δεν τα εφαρμόσουν.

Η αντίδραση σημαντικών παραμέτρων του γενικότερου κοινωνικού κινήματος, από την άλλη, ήταν μια εκτεταμένη κοινωνική αντίσταση και αλληλεγγύη. Για πρώτη φορά στην ιστορία του κοινωνικού κινήματος της χώρας συγκροτήθηκαν αυτο-οργανωμένοι χώροι, όπως υποδομές στέγασης, κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, ανοιχτά πάρκα και δημόσιοι χώροι και πάμπολλα άλλα εγχειρήματα. Όλα αυτά, παρά τις αδυναμίες, τις αντίξοες συνθήκες, την έλλειψη σχετικής παράδοσης, αλλά και τις υποχωρήσεις και παλινωδίες, κυρίως μεγάλων κομματιών της αριστεράς. Και δεν μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον είχε γίνει μια κατεξοχήν συστημική πολιτική δύναμη, η οποία, από τη μια, προσεταιρίστηκε αρκετά κινήματα από τα κάτω, αλλά, από την άλλη, όπως φάνηκε με την αναρρίχησή της στην κυβερνητική εξουσία, τα είχε ήδη μετατρέψει σε εκλογική βάση, καθιστώντας τα στη συνέχεια άχρηστα. Μιλάμε και για μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, το οποίο στάθηκε παντελώς ανίκανο να κατανοήσει τις εκκολαπτόμενες αυτές κοινωνικές συνθήκες που συνιστούσαν μια εν τη γενέσει της σοβαρή ανατρεπτική και κοινωνικά συνειδητοποιημένη κατάσταση, βυθισμένη στις χρόνιες ιδεοληψίες της και χτυπημένη από τον ίδιο τον κατακερματισμό σε κομματίδια και ομαδούλες.

Ωστόσο, οι καταλήψεις, η δημιουργία πολιτικών ομάδων, η εμφάνιση και ανάδυση εργατικών σωματείων βάσης, οι συνελεύσεις πλατειών και γειτονιών, δημιούργησαν ένα σταθερό κοινωνικό έδαφος που έχει συγκεντρώσει σημαντικές γνώσεις και εμπειρίες, σχηματίζοντας κοινότητες αγώνα με ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς και έχοντας μια ευρεία απεύθυνση στην κοινωνία ασκώντας παράλληλα και κριτική. Πολλές φορές έπρεπε να χρησιμοποιήσει τη βία για να υπερασπιστεί και να επεκτείνει τους ελεύθερους χώρους και τα εδάφη του από τα κρατικά και καπιταλιστικά συμφέροντα και τις φασιστικές επιθέσεις. Το κίνημα μεγάλωσε μέσα στην πολυμορφία και την ζωντάνια, παρά τη συνεχιζόμενη ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και των κινητοποιήσεων, ακόμα και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Με την ανάληψη της κυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία και επειδή το κόμμα αυτό είχε προαναγγείλει ότι μια από τις άμεσες προτεραιότητές της θα είναι το ξεκαθάρισμα της περιοχής των Εξαρχείων και η επάνοδος στην «κανονικότητα», την Δευτέρα, 26/8, νωρίς το πρωί, πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στα Εξάρχεια και εκκένωσαν τέσσερις καταλήψεις. Δυο προσφυγικές μεταναστευτικές, την Transito και την Σπύρου Τρικούπη 17, στις οποίες αιχμαλώτισαν 144 πρόσφυγες μετανάστες, κυρίως γυναίκες μετανάστριες και παιδιά, ξεριζώνοντάς τους για δεύτερη φορά από τους χώρους διαμονής τους και απομονώνοντάς τους σε κέντρα κράτησης. Ολόκληρες οικογένειες μεταναστών και προσφύγων εκδιώχθηκαν από χώρους που βρήκαν καταφύγιο και προσπαθούσαν συλλογικά να επιβιώσουν. Θα ακολουθήσει, βέβαια, ο εγκλεισμός τους σε κάποιο κολαστήριο, αποκλεισμένοι σε γκρίζες ζώνες εκτός κοινωνικού ιστού, με τις γνωστές άθλιες συνθήκες κράτησης, με ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη και σίτιση.

Την ίδια μέρα και τις ίδιες ώρες εισβολές-εκκενώσεις πραγματοποιήθηκαν επίσης σε μια υπό διαμόρφωση στεγαστική και πολιτική κατάληψη στην οδό Ασημάκη Φωτήλα και στην κατάληψη Gare, στην οδό Καλλιδρομίου, όπου πραγματοποιήθηκαν και 3 συλλήψεις. Η αστυνομία εισέβαλε επίσης και στο σπίτι συντρόφων από την κατάληψη Gare.
Τρεις μέρες μετά και ενώ η βαριά αστυνομική παρουσία στην περιοχή συνεχίζεται, η αστυνομία επιτίθεται σε κόσμο, οικογένειες και μη, που παρακολουθούσαν από καιρό προγραμματισμένη συναυλία και άλλες εκδηλώσεις στην πλατεία Εξαρχείων, εισβάλλοντας επίσης και στην αναρχική κατάληψη VOX, με δακρυγόνα και άλλα επικίνδυνα αέρια, αλλά δεν την εκκένωσαν.

Να σημειωθεί ότι εκτός από τις καταλήψεις και το ίδιο το αναρχικό και γενικότερο κοινωνικό κίνημα, η συγκεκριμένη κατασταλτική επιχείρηση έχει ως στόχο τους μετανάστες/τριες και πρόσφυγες. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν ένα από τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας αφού η ίδια τους η ύπαρξη κρίνεται παράνομη. Σε κατάσταση παρανομίας δεν υπάρχει πρόσβαση σε υγεία και εκπαίδευση ενώ οι όροι εργασίας είναι όροι πραγματικής σκλαβιάς. Η κατάσταση αποκλεισμού, η οποία πολλές φορές έρχεται και από ένα κομμάτι της κοινωνίας, τους οδηγεί σε βίαιες και εξαγριωτικές καταστάσεις, οι οποίες μετά χρησιμοποιούνται από το κράτος και τους ρατσιστές για να επιτεθούν στους μετανάστες.

Πολλοί επιλέγουν την αυτο-οργάνωση και τις δομές αλληλεγγύης του κινήματος ώστε να επιβιώσουν και να αντισταθούν. Μαζί με ντόπιους και διεθνείς αλληλέγγυους/ες χτίζουν κοινότητες και διεκδικούν την ορατότητά τους αποτελώντας άμεση απειλή για την πολιτική και οικονομική εξουσία. 
Η αλληλεγγύη αυτού του είδους βρίσκεται σε αντίθεση με την ανθρωπιστική βοήθεια των ΜΚΟ που θυματοποιούν τους μετανάστες και βγάζουν χρήμα από τα προβλήματά τους. Η πραγματική αλληλεγγύη βρίσκεται, ταυτόχρονα, σε σύγκρουση με τον ανθρωπισμό του κράτους που χρησιμοποιείται απλώς για να συγκαλύψει τους θανάτους στα σύνορα και τις δολοφονικές συνθήκες στα κέντρα κράτησης. Εκεί οι κρατούμενοι/ες στερούνται ιατρικής περίθαλψης υποφέροντας καθημερινά από ασθένειες που οδηγούν στο θάνατο, στερούνται βασικής υγιεινής ζώντας με κοριούς στα κελιά και άθλιο φαγητό, βασανίζονται κατ' εξακολούθηση με ξυλοδαρμούς, βιασμούς από τους ανθρωποφύλακες κι όλα αυτά με σκοπό να εγκαταλείψουν το ελλαδικό και ευρωπαϊκό έδαφος και να μην προβάλουν καμία αντίσταση στην περαιτέρω υποτίμηση και απαξίωσή τους. Η μεταφορά τους από τις καταλήψεις που οι ίδιοι επέλεξαν να ζουν, αναιρεί την αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεσή τους, ενώ η δικαιολογία ότι τα κέντρα κράτησης είναι ασφαλέστερα και πιο υγιεινά, αποτελεί ένα από τα πιο χυδαία ψέματα του κράτους, μια απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας.

Όσον αφορά πιο συγκεκριμένα τις καταλήψεις, όλα αυτά τα χρόνια έχουν απαντήσει σε πληθώρα αναγκών και επιθυμιών. Είναι ελεύθεροι χώροι όπου η κοινωνική βάση δημιουργεί εκ νέου τις σχέσεις της χωρίς κρατικό έλεγχο και οικονομικό αποκλεισμό, υπερβαίνοντας εθνικές, έμφυλες και άλλες συστημικές διακρίσεις. Απαντούν σε βασικές ανάγκες όπως η στέγαση, σπάζοντας τον εκβιασμό του ενοικίου και εν μέρει της μισθωτής σκλαβιάς. Σε καιρούς μαζικού εκτοπισμού που προκαλείται από την φτώχεια και τους διακρατικούς πολέμους, έχουν προσφέρει καταφύγιο σε χιλιάδες ανθρώπους απαλλάσσοντάς τους από τα βάρβαρα κέντρα κράτησης μεταναστών. Ένα από τα πιο σημαντικά τους επιτεύγματα είναι το ότι άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές οργανώθηκαν στις καταλήψεις και συγκρότησαν συλλογικά σώματα για να δημιουργήσουν εγχειρήματα που αντανακλούν τον κόσμο ισότητας και ελευθερίας που επιθυμούμε. Οι καταλήψεις, από κοινού με άλλες κοινωνικές και κινηματικές δυνάμεις, υπερασπίζονται τις γειτονιές και τους δημόσιους χώρους από τα επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα της εξουσίας.

Η πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είναι συνέχεια αυτής του ΣΥΡΙΖΑ. Αποσκοπεί στη μετατροπή ολόκληρης της επικράτειας σε εύκολα εκμεταλλεύσιμο έδαφος για το τοπικό και το ξένο κεφάλαιο. Αποτέλεσμα είναι η περαιτέρω εκμετάλλευση και καταστροφή του περιβάλλοντος και ο επιθετικός εξευγενισμός (gentrification) του αστικού χώρου που μετατρέπει γειτονιές-εντός των πόλεων σε ζώνες τουριστικής κατανάλωσης, εκτοπίζοντας τους κατοίκους και πραγματοποιώντας μια άτυπη «κοινωνική εκκαθάριση». 
Για την εφαρμογή των προαναφερθέντων, και χωρίς μεγάλη αντίσταση, είναι πρωταρχικής σημασίας η πειθάρχηση των εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών, μαθητών, μεταναστών, γυναικών, η φυλάκιση όσων εξεγείρονται και η στρατιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένες από τις πρώτες κινήσεις του κράτους ήταν η ενσωμάτωση του σωφρονιστικού συστήματος και του υπουργείου μετανάστευσης στην αστυνομική δικαιοδοσία. Ταυτόχρονα, προσέλαβαν 1500 νέα άτομα στις αστυνομικές δυνάμεις επεκτείνοντας τον κρατικό στρατό καταστολής. Ποινικοποίησαν περαιτέρω τα μέσα του αγώνα και κατάργησαν το πανεπιστημιακό άσυλο προετοιμαζόμενοι να αντιμετωπίσουν τους νέους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες. Μια κατάσταση, για την οποία φέρει το ίδιο μερίδιο ευθύνης και ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όταν ήταν κυβέρνηση αφομοίωσε και απονέκρωσε, όπως είπαμε και πριν, τους κοινωνικούς αγώνες, ανοίγοντας τον δρόμο για ένα ακόμα πιο επιθετικό κράτος που βλέπουμε να εκδηλώνεται απροκάλυπτα κατά την άνοδο της Νέας Δημοκρατίας. 

Να σημειωθεί, επίσης, εδώ, ότι την η μέρα των εκλογών ο ακροδεξιός αξιωματικός της ΕΛΑΣ, Κ. Ηλιόπουλος, έγραφε δημόσια: «Κυριάκο Μητσοτάκη κυβέρνησε τη χώρα και τους Έλληνες όπως γουστάρεις!!! Τα ΜΑΤ είναι δίπλα σου γιατί ΕΜΕΙΣ είμαστε το κράτος». Στις 26 Αυγούστου, ημέρα της αστυνομικής επίθεσης, ο εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ), Σ. Μπαλάσκας, χαρακτήρισε την επιχείρηση εκκένωσης των τεσσάρων καταλήψεων ως «μία αθόρυβη, νέας τεχνολογίας ηλεκτρική σκούπα, η οποία είναι η αστυνομία και αυτή θα ρουφήξει όλα τα σκουπίδια από τα Εξάρχεια", διευκρινίζοντας αργότερα ότι "σκουπίδια είναι οι αναρχοαριστεροί και ενοχλητική σκόνη οι πρόσφυγες και μετανάστες»...

Να τονιστεί εδώ, ότι στις επιχειρήσεις εκκένωσης δεν βρέθηκαν ούτε ναρκωτικά ούτε όπλα, μόνο άνθρωποι που αντιμετωπίζουν το ρατσισμό, την ξενοφοβία, την αγριότητα της «πολιτισμένης» κοινωνίας, με ένα συνεχές σφίξιμο στην καρδιά, σ' ένα καθεστώς διαρκούς ομηρίας και ανασφάλειας.


Την επόμενη των εκκενώσεων και αφού η επιχείρηση αποδείχτηκε φιάσκο και ενώ κυκλοφόρησαν σ' όλο τον κόσμο φωτογραφίες γυναικόπαιδων στις κλούβες, τα Μ.Μ.Ε φιλοξενούν ψευδείς τοποθετήσεις, παρουσιάζοντας τις καταλήψεις ως μπίζνες κάποιων επιτήδειων, όπου υπάρχει αντίτιμο για τη διαμονή. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η αλληλεγγύη στους μετανάστες και πρόσφυγες συνιστά στην πράξη τη σχέση μεταξύ των καταπιεσμένων που στοχεύει στο να σπάσει τα τείχη της σιωπής και της εξατομίκευσης που προσπαθούν να υψώσουν οι κυρίαρχοι ανάμεσα στους φτωχούς. Ότι η αλληλεγγύη σε εκείνο το κοινωνικό κομμάτι που δέχεται την πιο άγρια εκμετάλλευση και καταπίεση είναι αγώνας ενάντια στον εθνικισμό, την κρατική καταστολή και το κεφάλαιο.

Έτσι όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, πρέπει να συνεχιστεί η αντίσταση όλων των τελευταίων χρόνων, αλλά και να ενδυναμωθεί η προσπάθεια για ένα ανοιχτό μέτωπο απέναντι στην καταστολή. Ο πρωταρχικός στόχος θα πρέπει να είναι η υπεράσπιση των καταλήψεων και ευρύτερος στόχος η υπεράσπιση όλων των κοινωνικών κεκτημένων απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο μέχρι την ανατροπή τους.


Πρέπει να ενισχυθούν οι κοινωνικές δομές και να δημιουργηθούν νέες, πρέπει να ενταθούν οι τοπικοί, κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες. Να μην αφεθεί ο αγώνας να αφομοιωθεί από καμιά καθεστωτική δύναμη. Να τσακιστούν οι κατασταλτικές δυνάμεις, να σπάσει η μιντιακή προπαγάνδα και να βγει προς τα έξω η αλήθεια του αγώνα των καταπιεσμένων.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τους χώρους αγώνα.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

*Στο κείμενο αυτό εκτός από τις απόψεις του συγγραφέα έχουν χρησιμοποιηθεί και αποσπάσματα από σχετικά κείμενα των τελευταίων ημερών.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]