user preferences

Η μπαρουφο-ιδεολογία του Βαρουφάκη

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | oικονομία | Γνώμη / Ανάλυση author Saturday December 01, 2018 18:33author by Dmitri (αναδημοσίευση) - MACG (personal capacity) Report this post to the editors

Οι αναρχικοί καλούν τους εργαζομένους σε ανυποχόρητο και διαρκή αγώνα. Δεν αρκεί να γίνονται απεργίες που τελειώνουν σε μια ή δυο μέρες. Οι αναρχικοί πιστεύουν οτι πριν την τελική επανάσταση θα πρέπει να οργανωθούν μαζικές άγριες απεργίες που δεν θα έχουν ημερομηνία λήξης, δηλαδή γενικές απεργίες διαρκείας που θα κάνουν το καπιταλισμό και το κρατικό μηχανισμό να χάσει τόση πολύ δύναμη που θα είναι μετά εύκολο να αποτελειώσουμε το κράτος και το καπιταλισμό με μια μεγάλη επανάσταση που θα δημιουργήσει τη νέα κοινωνία.
yan.jpg

Πριν γίνει υπουργός οικονομικών ο Βαρουφάκης ήταν οικονομολόγος. Την ιδεολογία του τις είχε αποκαλύψει σε μια ομιλία του στη Κροατία το 2013, την οποία αργότερα δημοσίευσε ως κείμενο στο ιστολόγιό του και στην Guardian. Όμως οι ιδέες του Βαρουφάκη δεν οδηγούν πουθενά.

Ως οικονομολόγος και ως υπουργός οικονομικών ο Βαρουφάκης αποδέχτηκε πως όλη του η δουλειά ήταν ουσιαστικά υπέρ του καπιταλισμού: "σε όλη μου την ακαδημαϊκή καριέρα αγνόησα τον Μαρξ, και οι πολιτικές που υποστηρίζω δεν μπορούν να περιγραφούν ως μαρξιστικές".

(Να παρατηρήσουμε εδώ πως ο Βαρουφάκης θεωρεί ότι υπάρχει μόνο καπιταλισμός και μαρξισμός, λες και δεν υπάρχουν άλλες οικονομικές θεωρίες και πρακτικές όπως πχ ο αναρχοκομμουνισμός, ο μουτουαλισμός, ή η οικονομία δώρων. Η οικονομία δώρων ειδικά ήταν επί πάρα πολύ καιρό το οικονομικό σύστημα των Ινδιάνων της αμερικής πριν τους φάνε οι Ευρωπαίοι και ως οικονομικό σύστημα ικανοποιούσε τέλεια όλες τις ανάγκες των Ινδιάνων, ενώ οι peer-to-peer κοινότητες σήμερα εφαρμόζουν κι αυτές με απόλυτη επιτυχία την οικονομία δώρων, όπως και οι κοινότητες ελεύθερου λογισμικού, αποδεικνύοντας πως αυτό το οικονομικό σύστημα μπορεί να δουλέψει και σε μια μοντέρνα κοινωνία, και πρέπει να πούμε πως αυτό το οικονομικό μοντέλο ισχύει και μεταξύ μελών κάθε οικογένειας σήμερα και η οικονομία δώρων αναβλύζει αυθόρμητα από τα ένστικτα των ανθρώπων χωρίς να χρειάζεται να γνωρίζουν συνειδητά αυτό το οικονομικό μοντέλο.)

Ο Βαρουφάκης όμως στην ομιλία του αποκαλύπτει πως ιδεολογικά θεωρεί τον εαυτό του μαρξιστή, όχι ορθόδοξο μαρξιστή, αλλά πάντως σίγουρα θέλει να τον θεωρούμε εντός της παράδοσης του μαρξισμού. (μια παράδοση που αν και εξήγησε πετυχημένα πολλά οικονομολογικά και κοινωνιολογικά φαινόμενα του καπιταλισμού δεν είχε τη σωστή λύση αφού όταν εφαρμόστηκε είχε πολλούς αθώους νεκρούς και κατέληξε σε κρατικοκαπιταλιστικές δικτατορίες που οι ίδιες ξαναέφεραν όταν τις σύμφερε τον ολιγαρχικό καπιταλισμό με ιδιώτες, και πρέπει επίσης να πούμε οτι ο αναρχικός κολλεκτιβιστής Μπακούνιν σωστά προέβλεψε πως οι ιδέες του Μαρξ θα κατέληγαν σε δικτατορία με ολέθριες συνέπειες)

Ενώ ο Βαρουφάκης ασκεί κριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως αντι-δημοκρατική και μισανθρωπική, λέει σε κάποια στιγμή την εξής επική μπαρούφα που πρέπει μείνει στην ιστορία για να γελάνε οι ιστορικοί του μέλλοντος:

"Η ιστορική υποχρέωση της αριστεράς, σε αυτή την ιστορική στιγμή, είναι να σταθεροποιήσει τον καπιταλισμό, να σώσει τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό από τον εαυτό του και από τους ανόητους γραφειοκράτες της κρίσης της ευρωζώνης... και πρέπει η αριστερά να δουλέψει για μια μεγάλη συμμαχία ακόμα και με δεξιούς”. Γιάνης Βαρουφάκης, επαγγελματίας μπαρουφολόγος και σταθεροποιητής του καπιταλισμού!

Βρε για δες! Ο Βαρουφάκης βρήκε ποιά είναι η ιστορική (!) υποχρέωση (!) της αριστεράς, να σταθεροποιήσει τον καπιταλισμό! Σε συνεργασία με τους δεξιούς! Ποιός χρειάζεται απεργίες, αντάρτικα κι επαναστάσεις, η σταθεροποίηση του καπιταλισμού είναι το νέο υπερ-αριστερό hot trend! Ζήτω ο σταθεροποιημένος καπιταλισμός με αριστερό πρόσημο! Ζήτω ο αριστερός (και μαρξιστής παρακαλώ!) Μπαρουφοφύρερ που παρέα χέρι-χέρι με τους αγαπημένους μας δεξιούς θα μας φέρει τον σταθεροποιημένο καπιταλισμό! Μπαρούφ4Ever!!!

Για να πεις να σταθεροποιήσεις το καπιταλισμό δεν χρειάζεται να δηλώνεις αριστερός και μαρξιστής. Οι κεντρώοι φιλελεύθεροι (που συχνά εμφανίζονται και με τη ταμπέλα της σοσιαλδημοκρατίας, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, του προοδευτισμού, ή της οικολογίας) το ίδιο θέλουν, να σταθεροποιήσουν το καπιταλισμό με φόρους στους πλούσιους και επιδόματα στους φτωχούς. Όχι επειδή αγαπάνε τους φτωχούς, αλλά επειδή φοβούνται οτι άμα δεν το κάνουν θα αναπτυχθούν επαναστατικά κινήματα και δεν θέλουν να ξοδεύουν πολλά λεφτά για καταστολή. Αντίθετα, οι νεοφιλελεύθεροι (που κυριαρχούν σήμερα) πιστεύουν οτι δεν μπορούν να αποφύγουν τα επαναστατικά κινήματα κι έτσι επενδύουν στη καταστολή και ταυτόχρονα δημιουργούν επίτηδες μεγάλη ανεργία και φτώχεια για να αισθανθεί η εργατική τάξη τόσο πολύ υποταγμένη που να μη τολμάνε πολλοί εργαζόμενοι να υποστηρίξουν τα επαναστατικά κινήματα. Είναι απλά δυο διαφορετικές στρατηγικές για να επιτύχουν τη συνέχιση της κυριαρχίας των πλουσίων τεμπέληδων πάνω στους φτωχούς εργαζομένους. Αυτό που συμφέρει τον εργαζόμενο είναι η επανάσταση και όχι το επίδομα, επειδή το επίδομα θα το κόψουν μόλις η άρχουσα τάξη καταλάβει οτι μπορεί να το κάνει χωρίς αντιδράσεις.

Ο Βαρουφάκης υποστηρίζει οτι ο λόγος που θέλει να ακολουθήσει αυτή τη πολιτική είναι τα όσα είδε οτι έγιναν στη Βρετανία όπου ενώ σπούδαζε βγήκε κυβέρνηση η νεοφιλελευθεροφασίστρια Θάτσερ νικώντας το εργατικό κόμμα. Η Θάτσερ αμέσως ξεκίνησε μια δεξιά επίθεση στους εργαζομένους διαλύοντας τα συνδικάτα. Ο Βαρουφάκης λέει οτι τότε πίστεψε πως όσο πιο δύσκολη γινόταν η καθημερινή ζωή των εργαζομένων τόσο πιο πολύ θα ψήφιζαν τη σοσιαλιστική αριστερά στις επόμενες εκλογές, αντί τους εργατικούς που το σοσιαλδημοκρατικό τους πρόγραμμα δεν έλυνε ουσιαστικά τα προβλήματα. Όμως αυτό δεν συνέβη, ο κόσμος δεν ψήφισε την αριστερά.

Ο Βαρουφάκης λέει πως κατά τη γνώμη ο λόγος που οι εργαζόμενοι έμειναν μακρυά από την αριστερά παρόλο τη νεοφιλελεύθερη επίθεση που τους έκανε η Θάτσερ ήταν επειδή οι Βρετανοί εργαζόμενοι δεν ήθελαν πραγματικά το σοσιαλισμό. Στο ίδιο συμπέρασμα λέει πως έφτασε και ο Τόνι Μπλερ ο αρχηγός των εργατικών που κέρδισε τις εκλογές στρέφοντας το κόμμα του προς τα δεξιά. Άρα, αν πιστέψουμε το Βαρουφάκη, ο λαός ο ίδιος ήθελε νεοφιλελευθερισμό.

Βέβαια αυτά είναι μπαρούφες. Στο καπιταλισμό τις εκλογές τις κερδίζει όποιος χαλάσει περισσότερα λεφτά για προεκλογική διαφήμιση. Οι καπιταλιστές με τη τέχνη της απάτης που λέγεται μάρκετινγκ ξέρουν πολύ καλά πώς να κοροϊδεύουν το κόσμο και να ελέγχουν συνειδήσεις μέσα από τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης. Γι'αυτό οι αναρχικοί έλεγαν πάντα "κλείστε τη τηλεόραση!".

Κι ο Βαρουφάκης το ξέρει πάρα πολύ καλά οτι λέει μπαρούφες, καθώς έντεχνα αποφεύγει να αναφέρει ένα σωρό περιστατικά άγριου ταξικού πολέμου και το προδοτικό ρόλο των εργατικών, όπως τη μεγάλη απεργία των εργατών στα ορυχία που πρόδοσαν οι συνδικαλιστές των εργατικών.

Ο Βαρουφάκης μετά λέει πως έβγαλε το συμπέρασμα οτι μια οικονομική κρίση μπορεί να κάνει τους εργαζομένους να γίνουν μισάνθρωποι κι έτσι να καταστρέψει εντελώς κάθε ελπίδα για προοδευτική πολιτική. Αυτό λέει, αν η κρίση και η μισανθρωπία συνεχιστούν για πολύ καιρό, έχει ως τελική κατάληξη τον φασισμό. Λέει μετά οτι επειδή οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί-μαριονέτες τους δεν μπορούν να σταματήσουν μια παρατεταμένη κρίση, για να αποφύγουμε να πέσουμε στο φασισμό πρέπει αναγκαστικά οι ριζοσπάστες πολιτικοί που καταλαβαίνουν βαθύτερα το τρόπο λειτουργίας του καπιταλισμού να κάνουν οι ίδιοι τη δουλειά που θα πρεπε να κάνουν οι καπιταλιστές. Η μη-σοσιαλιστική πολιτική των σοσιαλιστών λοιπόν είναι να σταθεροποιήσουν το καπιταλισμό και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επί λέξη λέει (εδώ γελάμε!) "όσοι μισούμε την ευρωζώνη έχουμε την ηθική υποχρέωση να τη σώσουμε!".

Η αλήθεια είναι πως αυτά που είδε στη θατσερική Βρετανία ο Βαρουφάκης ήταν πολύ λίγα για να βγάλει τόσο μεγάλα πολιτικά συμπεράσματα. Στη Πρώτη Διεθνή οι μαρξιστές και οι αναρχικοί (πριν χωρίσουν) είχαν μεγάλες διαφωνίες όσον αφορά το αν έπρεπε να ιδρυθούν σοσιαλιστικά κόμματα που να διαχειριστούν τη καπιταλιστική οικονομία μέχρι το χτίσιμο του σοσιαλισμού (αυτή ήταν η κύρια διαφορά μαρξιστών και αναρχικών πριν χωρίσουν, και αυτό που συμφωνούσαν απόλυτα και οι δυο ήταν η υποστήριξη του συνδικαλισμού). Στο 1ο παγκόσμιο πόλεμο τα σοσιαλιστικά κόμματα πρόδωσαν την εργατική τάξη. Καθώς ο Βαρουφάκης είναι happy να τον ονομάζουν μενσεβίκο, θα έπρεπε να γνωρίζει το αποτέλεσμα της πολιτικής των Μενσεβίκων το 1917. Θα πρεπε επίσης να γνωρίζει τις αποτυχίες των σοσιαλιστικών κομμάτων στη Γερμανία, την Ισπανία, και την Ιταλία, όπου απέτυχαν να αποτρέψουν το φασισμό τις δεκαετίες 1920 και 1930. Και σίγουρα θα πρεπε να γνωρίζει την εμπειρία του καθεστώτος του Αλέντε στη Χιλή και του Μιτεράν στη Γαλλία. Αλλά και στη Βρετανία, θα πρεπε να αναλύσει περισσότερο πώς το κόμμα των εργατικών απέτυχε να αποτρέψει την άνοδο της νεοφιλελευθεροφασίστριας Θάτσερ, ενώ η επόμενη κυβέρνηση των εργατικών δεν μπόρεσε να αποτρέψει την οικονομική ύφεση και τη λιτότητα.

Ο Βαρουφάκης υποστήριξε τον Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να καταλάβουμε τη ποιότητα του χαρακτήρα του Βαρουφάκη και του πόσο πιστεύει τις μπαρούφες που αραδιάζει. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με έναν πασόκο, κι αυτό τα λέει όλα. Για τόσο ηλίθιους μας έχει ο Βαρουφάκης που λέει οτι ο Παπανδρέου απέτυχε (λες και προσπάθησε!) να αποτρέψει το μνημόνιο και οτι αυτό προκάλεσε την άνοδο των χρυσαυγιτών (λες και δε καταλαβαίνουμε οτι τη ΧΑ τη χρηματοδότησαν οι εφοπλιστές και οι μεγάλοι κεφαλαιούχοι σίγουρα με τη πλήρη γνώση του Παπανδρέου για να αποθαρρύνουν μια ενδεχόμενη άνοδο των αναρχικών και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς).

Η εμπειρία δεκαετιών δείχνει οτι τα σοσιαλιστικά κόμματα που εκλέγονται δεν κάνουν κάτι καλό για την εργατική τάξη σε περιόδους κρίσης του καπιταλισμού. Οι αναρχικοί και οι επαναστάτες μαρξιστές έχουν βγάλει το συμπέρασμα οτι τα κόμματα αυτά είναι άχρηστα και οτι η μόνη λύση είναι η καταστροφή των καπιταλιστικών κρατών και η αντικατάστασή τους από νέες ριζοσπαστικές δημοκρατικές δομές που θα είναι μη-καπιταλιστικές και μη-κρατικές.

Ο Βαρουφάκης πιστεύει οτι η κρίση που διανύουμε δεν είναι μια κανονική καπιταλιστική ύφεση. Λέει οτι η κρίση αυτή είναι κάτι το ειδικό που συμβαίνει μια φορά κάθε αιώνα, και οτι δεν οφείλεται στον ίδιο το καπιταλισμό αλλά σε απλά ιστορικά τυχαία ατυχήματα με τα οποία ο καπιταλισμός "σκόνταψε και δεν μπορεί να ξανασηκωθεί". Η λύση για αυτού του είδους κρίσης λέει δεν είναι ο Μαρξ αλλά... (εδώ γελάμε!) ο Keynes!

Ο Keynes, αυτό το βρωμερό σκουλήκι της άρχουσας τάξης που με την οικονομολογική θεωρία που έφτιαξε, αντιγράφοντας επιλεκτικά ιδέες του Μαρξ αλλά βγάζοντας οτιδήποτε θεωρούσε "ταξικά επικίνδυνο", προσπάθησε να δώσει στους πολιτικούς της εποχής του εργαλεία για να σταθεροποιήσουν το καπιταλισμό που ήταν έτοιμος να καταρρεύσει εντελώς τότε, με σκοπό να αποφύγουν την άνοδο των επαναστατικών κινημάτων. Το οτι δεν κατέρρευσε εντελώς τότε ο καπιταλισμός και ζούμε ακόμα τη φρίκη αυτού του συστήματος οφείλεται στο σκουλήκι τον Keynes, ίσως ιστορικά τον μεγαλύτερο εχθρό της εργατικής τάξης.

Ο Keynes έλεγε οτι ο καπιταλισμός είναι εντελώς απρόβλεπτος και οτι σε εντελώς τυχαίες στιγμές μπορεί να πέσει σε κρίση λόγω της μαζικής ψυχολογίας των καπιταλιστών. Ο Μαρξ έλεγε οτι ο καπιταλισμός θα αναπτυχθεί ως παγκόσμιο σύστημα και από κάποια στιγμή θα αρχίσει μια μακροχρόνια περίοδος βαθμιαίας διάλυσης. Οι μαρξιστές πίστεψαν οτι αυτό ήδη είχε αρχίσει το 19ο αιώνα.

Ο Βαρουφάκης αρνείται την ιδέα του Μαρξ οτι ο καπιταλισμός θα βρεθεί σε μια τελική φάση μακροχρόνιας διάλυσης. Ο Βαρουφάκης λέει οτι από τη δεκαετία του 1940 ως το 1970 υπήρχε μια περίοδος σχετικά σταθερού και καλού καπιταλισμού που σεβόταν την εργατική τάξη, και ο λόγος κατά τη γνώμη του ήταν η επανάσταση του Λένιν που δημιούργησε τη Σοβιετική Ένωση, κάτι που εξανάγκασε τους καπιταλιστές να δώσουν συντάξεις και ιατρική περίθαλψη στο προλεταριάτο. Όπως λέει, η δημιουργία του κράτους των εργατών (έτσι ονομάζει τη Σοβιετική Ένωση!) εξανάγκασε το καπιταλισμό να γίνει πιο ανθρώπινος, κι εφόσον οι καπιταλιστές δέχτηκαν τότε να το κάνουν αυτό μπορεί να το ξαναδεχτούν και σήμερα.

Ξεχνάει φαίνεται ο Βαρουφάκης οτι πριν γίνει "πολιτισμένος" ο καπιταλισμός πέρασε μια τεράστια κρίση, οι εργαζόμενοι έχασαν πολλές εργατικές επαναστάσεις, ανέβηκε ο φασισμός και ο ναζισμός καθώς και ο σταλινισμός, και ήρθε και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Αυτές οι ήττες της εργατικής τάξης επέτρεψαν την ανασύνταξη του καπιταλισμού μετά το πόλεμο, με την άνοδο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, την νεοαποικιακή υπερεκμετάλλευση των καταπιεσμένων εθνών (όπου ο καπιταλισμός δεν έγινε ποτέ "πολιτισμένος") και τη καταστροφή του περιβάλλοντος. Αυτοί οι παράγοντες συγκράτησαν τη κερδοφορία του κεφαλαίου μέχρι το 1970. Μετά το 1970 ο παγκόσμιος καπιταλισμός δεν έχει πλέον χώρο ανάπτυξης για να αυξήσει τη κερδοφορία του κι έτσι η οικονομία από τότε είναι γενικώς σε συνεχή πτώση οπότε ο καπιταλισμός δείχνει ξανά συμπτώματα κατάρρευσης. Ο καπιταλισμός που καταρρέει είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης χρέους που περνάμε καθώς και της καταστροφής του περιβάλλοντος που φέρνει κλιματική αλλαγή.

Όλα αυτά εξηγούνται απόλυτα από τη θεωρία του Μαρξ, και η θεωρία προτείνει και τη λύση, δηλαδή την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού ως το νέο οικονομικό σύστημα που θα αντικαταστήσει τον σαπισμένο καπιταλισμό (η διαφωνία του αναρχικού κομμουνισμού με τον πολιτικό μαρξισμό και τα διάφορα κομμουνιστικά κόμματα είναι στο οτι οι αναρχικοί θέλουν να φέρουν το κομμουνισμό άμεσα, ενώ οι μαρξιστές θέλουν πρώτα μια φάση κρατικού σοσιαλισμού, που όμως οι αναρχικοί λένε οτι δημιουργεί το κίνδυνο δικτατορίας, κάτι που επιβεβαιώνεται από την ιστορία).

Το πολιτικό πρόγραμμα του Βαρουφάκη δεν μπορεί να δώσει λύση. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός βρίσκεται σε μόνιμη πορεία πτώσης από το 1970, με περιστασιακές ανόδους πότε-πότε, αλλά πάντως η γενική πορεία είναι πτωτική. Η πτώση του καπιταλισμού φέρνει οικολογική καταστροφή, πολέμους, και μεγάλη λύπη για την εργατική τάξη. Το χειρότερο είναι πως η πτώση του καπιταλισμού φέρνει την άνοδο ακροδεξιών εξουσιαστικών καθεστώτων καθώς και φασιστών ή ακόμη και νεοναζιστών.

Η ιδέα του Βαρουφάκη οτι πρέπει να σταθεροποιηθεί ο καπιταλισμός είναι αυτό που κάποτε ο C. Wright Mills αποκάλεσε "ηλίθιο ρεαλισμό". Ακούγεται ωραίο, μπορεί να πετύχει να πείσει τους ψηφοφόρους, αλλά δεν δίνει καμία λύση.

Παρόλο που οι αναρχικοί κομμουνιστές και οι μαρξιστές έχουν διαφορετική αντιμετώπιση όσον αφορά το τρόπο εγκαθίδρυσης του κομμουνισμού, συμφωνούν στο οτι η επανάσταση θα έρθει από την εργατική τάξη. Λόγω της θέσης της εργατικής τάξης μέσα στο μηχανισμό του καπιταλισμού, μόνο η εργατική τάξη έχει τη στρατηγική ικανότητα να ρίξει το καπιταλισμό. Η επανάσταση ή θα γίνει από την εργατική τάξη ή δεν θα γίνει καθόλου μέχρι ο καταρρέων σαπισμένος καπιταλισμός να καταστρέψει όλη την ανθρωπότητα, τα ζώα και τα φυτά λόγω παγκόσμιας οικολογικής καταστροφής από την αλλαγή του κλίματος, κάτι που θα φέρει την εξαφάνιση κάθε μορφής ζωής στο πλανήτη λόγω δηλητηρίασης της ατμόσφαιρας και του νερού. Ούτε η αποίκηση άλλων πλανητών που οραματίζονται μερικοί καπιταλιστές σαν τον Elon Musk μπορεί να αποτρέψει την ολική καταστροφή. Απεναντίας η αποίκιση ενός άλλου πλανήτη όπως πχ ο Άρης θα έφερνε με απόλυτη σιγουριά την εγκαθίδρυση σκλαβοπάζαρου όπου σκλάβοι προλετάριοι από τη Γη θα γίνονται προϊόν για πώληση στον Άρη στιβαγμένοι σε διαστημόπλοια με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, και στον Άρη οι σκλάβοι σίγουρα θα χρειάζεται να πληρώνουν ακόμα και για τον αέρα που θα αναπνέουν οπότε η βιολογική επιβίωσή τους θα είναι άμεσα εξαρτημένη από το οξυγόνο που θα κατέχουν οι καπιταλιστές-ιδιοκτήτες τους. Υπάρχουν λοιπόν μόνο δυο προοπτικές για την ανθρωπότητα: αναρχοκομμουνισμός ή θάνατος!

Η βασική ιδέα της μαρξιστικής θεωρίας είναι πως για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας η πλοιοψηφία του πλυθησμού έχει συμφέρον και κίνητρο να αλλάξει το σύστημα. Ο σκοπός του σοσιαλιστή επαναστάτη πρέπει να είναι να διδάξει στον προλετάριο αυτή την ιδέα και να κινητοποιήσει αυτή τη πλοιοψηφική μάζα. Αυτή η μάζα είναι η τάξη των εκμεταλλευμένων, η εργατική τάξη. Ο σοσιαλισμός από τη βάση, δηλαδή ένας δημοκρατικός σοσιαλισμός, είναι κάτι που μπορούμε να πετύχουμε αν προσπαθήσουμε. Η εργατική τάξη είναι το επαναστατικό υποκείμενο που θα φέρει το μέλλον, ακόμα κι αν οι εργάτες φαίνονται συχνά αμόρφωτοι ή απολίτιστοι, αυτό οφείλεται στο οτι το σύστημα τους θέλει έτσι.

Ο Βαρουφάκης όμως έχει διαφορετικές ιδέες. Λέει πως από όταν ήταν παιδί πίστευε στη δυνατότητα της αλλαγής μέσω της τεχνολογίας και της ανθρώπινης λογικής. Αυτό είναι τεχνολογικός ντετερμινισμός. Ο Μαρξ όμως ήταν ξεκάθαρος οτι το πρόβλημα του καπιταλισμού δεν είναι οτι είναι άδικο σύστημα αλλά οτι δεν έχει λογική.

Επίσης ο Βαρουφάκης ασκεί κριτική στους κομμουνιστές και τους σοσιαλδημοκράτες επειδή λέει "αντί να πιστέψουν στην ελευθερία και τη λογική επέλεξαν να πιστέψουν στην ισότητα και τη κοινωνική δικαιοσύνη" (!!). Αυτό φυσικά είναι κάτι που προκαλεί γέλια σε κάθε αναρχικό που ξέρει ιστορία. Τόση αγάπη για την ισότητα είχαν οι λενινιστές που δημιούργησαν τη σοβιετική νομενκλατούρα, και τόση αγάπη για κοινωνική δικαιοσύνη είχαν οι σοσιαλδημοκράτες που έστειλαν τους προλετάριους γερμανούς να σφαγιαστούν στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Πέρα από αυτά ο Βαρουφάκης μας λέει πόσο πολύ νοιάζεται για την ελευθερία, την οποία όμως αντιλαμβάνεται ως ατομική ελευθερία. Αυτό που πουθενά δεν λέει ο Βαρουφάκης είναι η ανάγκη κινητοποίησης του προλεταριάτου και άλλων καταπιεσμένων ομάδων. Την ελευθερία τη βλέπει με το τρόπο που τη βλέπουν οι αστοί φιλελεύθεροι, ως ατομική ελευθερία, και όχι με ταξικό τρόπο ως ελευθερία του προλεταριάτου.

Ο Βαρουφάκης δεν έχει στόχο να απελευθερωθούν οι εργάτες και να πάρουν τη κοινωνία στα χέρια τους ώστε να φτιάξουν μια νέα κοινωνία που θα είναι δημοκρατική και συνεργατική-κοινοτιστική χωρίς κοινωνικές τάξεις, κράτος, και εκμετάλλευση. Πιστεύει ο Βαρουφάκης πως ο μόνος σκοπός της αριστεράς πρέπει να είναι η σταθεροποίηση και εκλογίκευση του καπιταλισμού.

Επιπρόσθετα ο Βαρουφάκης φαίνεται να μην ξέρει ιστορία, αφού λέει πως ο Μαρξ έκανε το λάθος να μη καταλάβει πως η θεωρία του μπορούσε να οδηγήσει σε δικτατορία. Από την ιστορία ξέρουμε πως ο Μαρξ το γνώριζε αυτό πολύ καλά αφού του το έλεγε συνέχεια ο αναρχικός Μπακούνιν πριν αναγκαστεί ο Μπακούνιν να φύγει από τη Πρώτη Διεθνή.

Έφραψε ο Μπακούνιν: "Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, λένε οι μαρξιστές, θα είναι μορφωμένοι σοσιαλιστές... δεν θα είναι τίποτε άλλο όμως παρά ένας δεσπωτικός έλεγχος πάνω στο λαό από μια νέα μικροάριθμη αριστοκρατία πραγματικών και ψεύτικων επιστημόνων. Οι αμόρφωτοι υπήκοοι δεν θα μετέχουν στη διακυβέρνηση. Μια κυβέρνηση επιστημόνων θα είναι μια πραγματική δικτατορία άσχετα αν έχει δημοκρατική μορφή".

Ο Μπακούνιν δεν ήταν ενάντια στη θεωρία του Μαρξ που εξηγούσε το καπιταλισμό, θαύμαζε το Κεφάλαιο του Μαρξ και αναγνώριζε πως ο Μαρξ κατανόησε σωστά το μηχανισμό του καπιταλισμού και την ανάγκη για σοσιαλισμό. Ενώ όμως ο Βαρουφάκης πιστεύει οτι πρέπει να αποφευχθεί η επανάσταση, ο Μπακούνιν πίστευε οτι πρέπει να γίνει μια πιο ριζοσπαστική και λαϊκή επανάσταση από αυτή που οραματίζοταν ο Μαρξ. Ο Μπακούνιν έλεγε οτι η επανάσταση πρέπει να δημιουργήσει θεσμούς αυτοδιεύθυνσης (εργατικές συνελεύσεις, συνελεύσεις γειτονιάς, εργατικές ένοπλες μιλίτσιες, ώστε όλη η μάζα του εργαζόμενου λαού να μετέχει στη διακυβέρνηση της νέας κοινωνίας, με τις συνελεύσεις να δημιουργούν ομοσπονδία μεταξύ τους για δημοκρατική συνεργασία και επικοινωνία.

Ο Βαρουφάκης επίσης θεωρεί οτι ο Μαρξ έκανε λάθος που πίστευε οτι τα μαθηματικά της θεωρίας του εξηγούσαν απόλυτα το καπιταλισμό, κάτι που ο αναρχικός Ρόνταλντ Ταμπορ ονόμασε "η τυρρανία της θεωρίας". Ο ολοκληρωτισμός του μαρξισμού οφείλεται στο οτι ο Μαρξ πίστευε πως το σύμπαν σε κάθε του έκφανση (ανόργανη ύλη, ζωντανή ύλη, και ανθρώπινες-κοινωνικές δραστηριότητες) μπορεί να εξηγηθεί από μια λογική θεωρία ή φιλοσοφία. Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο ο Μαρξ ήταν "μυστικιστής", πιστεύοντας οτι υπάρχει μια "απόλυτη αλήθεια" πίσω από κάθε λειτουργία του σύμπαντος, μια αλήθεια που μπορούσε να βρεθεί με τη λογική.

Πολλοί μαρξιστές έχουν διαφωνήσει με την αυστηρότητα της θεωρίας του Μαρξ, όπως πχ με την ιδέα οτι ο καπιταλισμός με τη πτώση του αναγκαία οδηγεί νομοτελειακά στο σοσιαλισμό. Ο Βαρουφάκης όμως λέει οτι κατά τη γνώμη του ο Μαρξ καταλάβαινε αυτά τα προβλήματα στη θεωρία του αλλά επέλεξε να συνεχίσει να προσπαθεί να πείσει το κόσμο για τη σωστότητα της θεωρίας του επειδή είχε εξουσιαστικές τάσεις. Ο Μαρξ με τα μαθηματικά και τη πολύπλοκη θεωρία του εξουσίαζε το μυαλό των αναγνωστών του. Αυτό φυσικά είναι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί, κανείς δε μπορεί να ξέρει αν ο Μαρξ είχε δόλιο σκοπό όταν έγραφε τη θεωρία του. Ωστόσο πρέπει να πούμε πως ενώ ο Μαρξ μπορεί να μην ήταν άγιος, μια τόσο έντονα προσβλητική επίθεση στη προσωπικότητα ενός ανθρώπου θα τη περιμέναμε μόνο από έναν αστό πολιτικό και όχι από έναν ριζοσπάστη.

Η διαφορά των αναρχικών κομμουνιστών από τους μαρξιστές είναι μόνο στο πρόγραμμα της επανάστασης. Οι μαρξιστές θέλουν οι εργάτες μέσω του κομμουνιστικού κόμματος να πάρουν το κράτος στα χέρια τους και να κρατικοποιήσουν τα μέσα παραγωγής, τα οποία το κομμουνιστικό κόμμα θα διαχειρίζεται με τη λογική του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας. Οι αναρχικοί κομμουνιστές διαφωνούν με αυτό και λέγανε από την αρχή οτι μόλις εφαρμοστεί ο μαρξισμός τότε θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας γραφειοκρατικής άρχουσας τάξης πάνω σε μια κρατική καπιταλιστική οικονομία. Αντί αυτού οι αναρχικοί αντιπροτείνουν την αντικατάσταση και του καπιταλισμού και του κράτους με ομοσπονδίες και δίκτυα εργατικών συνελεύσεων, συνελεύσεων γειτονιάς, ενώσεις καταναλωτών, και αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες που θα διαχειρίζονται τη βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή. Αυτά τα λέγανε οι αναρχικοί πριν εφαρμοστεί ο μαρξισμός, και σήμερα με την ιστορική γνώση που έχουμε από χώρες όπως η Σοβιετική Ένωση και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα πως η κριτική των αναρχικών στο πρόγραμμα του Μαρξ ήταν απόλυτα σωστή.

Οι αστοί πολιτικοί, όπως ο Βαρουφάκης, ζητάνε τη ψήφο μας για να εκλεγούν και μετά αφότου εκλεγούν είτε "ξεχνάνε" όσα λέγανε προεκλογικά είτε κάνουν κάτι "καλό" ΓΙΑ το λαό ως ξερόλες φωστήρες που ξέρουν καλύτερα από το λαό τί πρέπει να γίνει. Οι σοσιαλιστές πολιτικοί αν είναι ριζοσπάστες ιδεολόγοι και αδιάφθοροι ζητάνε τη ψήφο μας για να βάλουν σε εφαρμογή το πρόγραμμα τους αλλά αυτό όπως είπαμε δημιουργεί μια νομενκλατούρα πάνω από την εργατική τάξη. Είναι ξεκάθαρο πως δεν θέλουμε ούτε αστούς πολιτικούς, ούτε σοσιαλιστές πολιτικούς. Γι'αυτό οι αναρχικοί λέμε να μην ψηφίζει ο κόσμος.

Οι αναρχικοί, όπως και πολλοί αριστεροί κομμουνιστές και συμβουλιακοί κομμουνιστές, δεν θέλουν να πάρουν την εξουσία και γι'αυτό δεν ζητάνε τη ψήφο του λαού. Ως μέλη της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων, οι αναρχικοί βοηθάνε τη κοινωνία να αυτο-οργανωθεί και να αλλάξει το σύστημα με επανάσταση οργανωμένη από τον ίδιο τον εργαζόμενο λαό. Οι αναρχικοί πιστεύουν οτι καμία φιλοεργατική αλλαγή δεν μπορεί να γίνει στο σύστημα μέσα από το ίδιο με θεσμούς-πράκτορες του καπιταλισμού όπως η αστική κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία που έχει φτιαχτεί μόνο για να κοροϊδεύει το λαό.

Η ανάγκη για ριζική αλλαγή της κοινωνίας δεν σημαίνει οτι δεν μπορούμε να πετύχουμε βελτίωση των συνθηκών ζωής πριν τη τελική επανάσταση. Μπορούμε να εξαναγκάσουμε τους καπιταλιστές να μας δώσουν καλύτερο μισθό κάνωντας αυτο-οργανωμένες απεργίες με πρωτοβάθμεια συνδικάτα υπό τον έλεγχο των εργαζομένων και όχι των κομμάτων. Επίσης μπορούμε να απαιτήσουμε όσες επιχειρήσεις πτωχεύουν αντί να κλείνουν να δίνονται στους εργαζομένους για να τις διαχειριστούν οι ίδιοι ως συναιτερισμό. Αλλά αυτά δεν θα αλλάξουν κάτι ουσιαστικό, απλά απαλύνουν το καθημερινό πόνο των εργατών, για ουσιαστική αλλαγή της κοινωνίας χρειαζόμαστε μια επανάσταση. Καθώς είναι σίγουρο πως οι καπιταλιστές θα απαντήσουν με βία στην επανάσταση, είναι πασιφανές πως η επανάσταση δεν μπορεί να γίνει χωρίς άγρια και λυσσαλαία επαναστατική βία που θα καταστρέφει οποιαδήποτε προσπάθεια των καπιταλιστών να καθυποτάξουν το επαναστατημένο προλεταριάτο.

Οι αναρχικοί καλούν τους εργαζομένους σε ανυποχόρητο και διαρκή αγώνα. Δεν αρκεί να γίνονται απεργίες που τελειώνουν σε μια ή δυο μέρες. Οι αναρχικοί πιστεύουν οτι πριν την τελική επανάσταση θα πρέπει να οργανωθούν μαζικές άγριες απεργίες που δεν θα έχουν ημερομηνία λήξης, δηλαδή γενικές απεργίες διαρκείας που θα κάνουν το καπιταλισμό και το κρατικό μηχανισμό να χάσει τόση πολύ δύναμη που θα είναι μετά εύκολο να αποτελειώσουμε το κράτος και το καπιταλισμό με μια μεγάλη επανάσταση που θα δημιουργήσει τη νέα κοινωνία.

*Άρθρο κατά 90% βασισμένο στο άρθρο του Wayne Price που υπάρχει στο Anarkismo: https://www.anarkismo.net/article/27919

This page has not been translated into Other yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]