Βαλκάνια ή Βλακάνια;

Βαλκανικές Χώρες | Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος | Γνώμη / Ανάλυση

Friday July 10, 2015 20:14

by Dmitri (republishing)

Είμαστε πριν ή μετά το 1913;

Ένας παραλογισμός και μια τρέλα συμπαρασύρει την περιοχή μας σε νέους βαλκανικούς πολέμους που μοναδική τους συνέπεια δεν θα είναι παρά η καταστροφή που ήδη έχει ξεκινήσει μέσω των οικονομικών μεταρρυθμίσεων που επιφέρουν φτώχεια, μετανάστευση και κοινωνική αθλιότητα, με την αδυναμία κάθε δυνατότητα συνεννόησης μεταξύ των χωρών, με την σύμπτυξη, μέσω του διαμελισμού των χωρών της «ΝΑ Ευρώπης» σε τοπικές χωροφυλακές και μπακάλικα της Δύσης. Η ατμόσφαιρα είναι καταθλιπτική αλλά δεν έχουμε άλλη δυνατότητα από το να βρεθούμε και να χτίσουμε μικρά γεφύρια που θα αποτρέψουν όσα δεινά μπορέσουν.

Βαλκανικός εφιάλτης

Η συνθετότητα της πολιτικής κρίσης στην ΠΓΔΜ επηρεάζει όλη τη Βαλκανική χερσόνησο την περίοδο αυτή θέτοντας τις προϋποθέσεις της πυροδότησης ενός πολέμου. Βασικός συντελεστής σε όλη αυτήν την εξέλιξη είναι ο αμερικανικός παράγοντας ο οποίος έχει συμπαρασύρει στη δίνη των επιλογών του και την ΕΕ ως ακόλουθη δυναμική. Επί της ουσίας, οι ΗΠΑ προωθούνται στρατιωτικά δημιουργώντας προγεφυρώματα περικύκλωσης της Ρωσίας, με έμφαση στο ουκρανικό ζήτημα, ενώ η ΕΕ ακολουθάει ως υποδεέστερος παράγοντας εστιάζοντας κυρίως στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις προσανατολισμένες στην ένταξη των χωρών, στην οικονομία της αγοράς, καθώς και στον κεντρικό σχεδιασμό κυρώσεων στη Ρωσία. Η διακοπή του αγωγού διέλευσης φυσικού αερίου, του νοτίου διαδρόμου ή Turkish stream, παρ’ όλες τις παρελκυστικές κινήσεις της Ρωσίας για την προέκτασή του προς την Ιταλία φαίνεται ότι αποτελεί κεντρικής σημασίας ζήτημα για τις δυο δυνάμεις, επηρεάζοντας τη Βαλκανική χερσόνησο.

Έτσι, η πολιτική κατάσταση στην ΠΓΔΜ που βαίνει προς εκτόνωση σε ένα τεταμένο κλίμα πολιτικού εμφυλίου μεταξύ της κυβερνητικής παράταξης και της αντιπολίτευσης, που αρχικά είχε προκριθεί από τον ευρωαμερικανικό παράγοντα ως η λύση, φαίνεται ότι πυροδοτεί και τις εξελίξεις στις διπλανές χώρες όπου με τα αντανακλαστικά της άμυνας ή του αλυτρωτισμού, οι ηγεμονικές ομάδες κατευθύνονται με γοργότερα βήματα στην αμερικανική προστασία και την ευρωπαϊκή επιτήρηση. Η διαφθορά και ο αυταρχισμός που επέδειξε η κυβέρνηση Γκρουέφσκι ως έργο της, αποτελούν την κυρίαρχη αφορμή για την πολιτική κρίση η οποία αποκτά διεθνείς διαστάσεις, ενώ η υπόθεση του «ονόματος» της διπλανής χώρας τίθεται σε δευτερεύοντα ρόλο αν και αρκετά σημαντικό για την διευθέτησή του από τους αμερικανούς, ως εκκρεμότητα. Οι συναντήσεις της ελλαδικής και της διπλωματίας της ΠΓΔΜ για την περιβόητη Οικοδόμηση Μέτρων Εμπιστοσύνης, πολύ λίγο μπορεί να επηρεάσουν, θετικά, την έλλειψη σταθερότητας στην περιοχή καθότι και η Ελλάδα μπροστά στο τρίτο μνημόνιο που πιθανόν να υπογράψει, με τους εξαιρετικά επαχθείς όρους χάνει κάθε δυνατότητα ισορροπιστή, ενώ εξ ανατολών, παρουσιάζεται η επανάληψη του έργου «διαμάχη στο Αιγαίο». Οι χώρες της Βαλκανικής βρίσκονται σε μια ένταση σε σχέση με τα ζητήματα που άνοιξαν μετά την επιστροφή της Αμερικής και αναδιατάσσονται ανάλογα.

Η Βουλγαρία μετατρέπεται σε ένα στρατόπεδο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ έχοντας εκχωρήσει την στοιχειώδη εθνική αυτοκυριαρχία της ενώ ακόμα και μικρά γεγονότα όπως αυτό της υπόθεσης της εξαγωγής όπλων προς την αντιπολίτευση της Συρίας φαίνεται ότι αδυνατούν να τα ελέγξουν. Η Σερβία με τη σειρά της αποτινάσσει και τα τελευταία ίχνη σερβο-ρωσικής φιλίας ενώ προχωράει τόσο σε ένα κατευνασμό του αλβανικού αλυτρωτισμού για το Κόσοβο και τη μειονότητα στη χώρα που υποκινείται από τις ΗΠΑ, και ανοίγει τις πύλες της διάπλατα στον αμερικανικό παράγοντα προκειμένου να μεριμνήσει για «τη διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα». Ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, πρωθυπουργός της χώρας λειτουργεί ως μάνατζερ που προωθεί οικονομικά τον αμερικανικό παράγοντα ως εγγύηση για την ένταξη της Σερβίας στη διεθνοποιημένη αγορά. Αντιστοίχως, στην Αλβανία η υπόθεση της πάταξης της τρομοκρατίας έχει υποβοηθήσει στο να επεκταθεί τον τελευταίο καιρό ο αμερικανικός παράγοντας, έχοντας ήδη βάλει σε τροχιά διεκδικήσεων την υπόθεση κυρίως του Κοσόβου με κατάληξη τα τραγικά γεγονότα στο Κουμάνοβο. Η πιθανή εμπλοκή της Ιταλίας από την άλλη στην υπόθεση των θαλασσίων συνόρων της Αλβανίας με την Ελλάδα αλλά και της Τουρκίας κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα όταν έχει ήδη προηγηθεί ένας διπλωματικός πόλεμος με τη Σερβία.

Η ομάδα Κραϊόβα της Σερβίας, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, ένας μικρός πόλος μέσα στα Βαλκάνια που στήνεται απέναντι σε άλλες βαλκανικές χώρες δεν είναι παρά μια κίνηση καιροσκοπισμού με στόχο τους λιγότερους κραδασμούς στη δυτική επέλαση. Η τελευταία, η Ρουμανία, ανοίγοντας στο ΝΑΤΟ το λιμάνι της Κωστάντζα στη Μαύρη Θάλασσα, πραγματοποιώντας κοινές στρατιωτικές ασκήσειςμε τις ΗΠΑ γίνεται ένα ακόμα στρατιωτικό προγεφύρωμα για την περικύκλωση της Ρωσίας. Χαρακτηριστικότερο των γεγονότων που αφορούν στην απόλυτη υπαγωγή της Ρουμανίας στην αμερικανική Δύση, είναι η επιλογή του Βουκουρεστίου από το ΝΑΤΟ για την εγκατάσταση δυο διοικήσεών του στην Ανατολική Ευρώπη.

Ένας παραλογισμός και μια τρέλα συμπαρασύρει την περιοχή μας σε νέους βαλκανικούς πολέμους που μοναδική τους συνέπεια δεν θα είναι παρά η καταστροφή που ήδη έχει ξεκινήσει μέσω των οικονομικών μεταρρυθμίσεων που επιφέρουν φτώχεια, μετανάστευση και κοινωνική αθλιότητα, με την αδυναμία κάθε δυνατότητα συνεννόησης μεταξύ των χωρών, με την σύμπτυξη, μέσω του διαμελισμού των χωρών της «ΝΑ Ευρώπης» σε τοπικές χωροφυλακές και μπακάλικα της Δύσης. Η ατμόσφαιρα είναι καταθλιπτική αλλά δεν έχουμε άλλη δυνατότητα από το να βρεθούμε και να χτίσουμε μικρά γεφύρια που θα αποτρέψουν όσα δεινά μπορέσουν.

http://eleftheriako-giro-giro.espivblogs.net/2015/06/25...F%82/

Benutzereinstellungen

Anarkismo.net

Suche

Neue Veranstaltungshinweise

Kommende Veranstaltungen

Andere Presse

Feeds

Βαλκάνια ή Βλακάνια;

Hauptseite

Latest News

Opinion and Analysis

Press Releases