user preferences

Εσπεσιφισμός στην Βραζιλία - Μέρος B

category Βραζιλία / Γουιάνα / Σουρινάμ / Γαλ. Γουιάνα | Αναρχικό κίνημα | Γνώμη / Ανάλυση author Tuesday July 29, 2014 19:49author by Dmitri (republishing) - MACG (personal capacity) Report this post to the editors

Συνέντευξη με την Αναρχική Ομοσπονδία Ρίο ντε Τζ&#

Εσπεσιφισμός στην Βραζιλία: Μια συνέντευξη με την Αναρχική Ομοσπονδία του Ρίο ντε Τζανέιρο μετάφραση kostav
10460723_324589651029911_1614939606454830038_n.jpg

Έχετε και κάποιες άλλες δράσεις εκτός από αυτά τα τρία μέτωπα; Και εάν ναι τι είδους;
FARJ: Υπάρχουν και κάποιες άλλες δράσεις στις οποίες συμμετέχουμε, όπως για παράδειγμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο, στο οποίο συμμετέχουν και δρουν αρκετοί σύντροφοι. Το λαϊκό πανεπιστήμιο είναι ένα λαϊκό εκπαιδευτικό εγχείρημα, το οποίο βασικά λειτουργεί μέσω πολιτικών και κοινωνικών εκπαιδευτικών εργαστηρίων και μαθημάτων σε διάφορες κοινότητες, κέντρα ανέργων, δήμους, καταλήψεις, κατασκηνώσεις κλπ. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι σύντροφοι που δεν συμμετέχουν επίσημα σε κάποιο συγκεκριμένο τμήμα, ενώ κάποιοι σύντροφοι συμμετέχουν και εμπλέκονται επίσης στις αντίστοιχες εργατικές ή φοιτητικές τους ενώσεις, έχοντας πάντα ως βασική τους προτεραιότητα τις δράσεις που συσχετίζονται με το μέτωπο στο οποίο δρουν. Δεν έχουμε δημιουργήσει επίσημα κάποιο συνδικαλιστικό τμήμα, λόγω των προαναφερόμενων συνθηκών, είναι όμως μια πιθανότητα για το μέλλον.

Για να αποφύγουμε μια υπερβολικά έντονη συσσώρευση δράσεων και εγχειρημάτων είναι απαραίτητο να μην υπερφορτώνουμε τους αγωνιστές μας. Προφανώς οποιαδήποτε δράση απαιτεί ένα κάποιο επίπεδο θυσιών από τους αγωνιστές, αλλά το να φορτώσουμε στους αγωνιστές μας δράσεις που δεν σχετίζονται με ένα κοινό στόχο το θεωρούμε σπατάλη χρόνου. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο πάντα αποφασίζουμε συλλογικά σχετικά με τις πρωτοβουλίες μας και τα νέα μας εγχειρήματα. Όσο πιο διασκορπισμένοι είμαστε χωρίς κάποια συντονισμό τόσο λιγότερο αποτελεσματικές είναι οι δράσεις μας, γιαυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία οι δράσεις μας να γίνονται εντός των πλαισίων των τμημάτων μας. Υπάρχουν βέβαια και διάφορες εργασίες που γίνονται εκτός των τμημάτων από τους γραμματείς της οργάνωσης, την οποία βέβαια δεν θεωρούμε πως είναι κάποιου είδους κοινωνική μαχητική δράση, όμως πάραυτα θεωρούμε πως οι αγωνιστές μας πρέπει να έχουν τόσο “εξωτερικές” δράσεις (στα μέτωπα μας, δρώντας στα διάφορα κοινωνικά κινήματα) αλλά και “εσωτερικές” δράσεις (συντονιστικές δράσεις ως γραμματείς της οργάνωσης). Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε την ύπαρξη ατόμων εντός της οργάνωσης, που ασχολούνται μόνο με εσωτερικές “ιδεολογικές” δράσεις, δουλεύοντας κατά κύριο λόγο άνετα και μακριά από τις δυσκολίες και τις αντιφάσεις των κοινωνικών κινημάτων. Επίσης ταυτόχρονα εμποδίζουμε την ύπαρξη αγωνιστών οι οποίοι έχουν μόνο κοινωνικές δράσεις και δεν ασχολούνται καθόλου με εσωτερικά ζητήματα της οργάνωσης, τα οποία είναι άκρως σημαντικά και αυτά. Θεωρούμε πως είναι απαραίτητο για εμάς οι αγωνιστές μας να έχουν άμεση επαφή και συνεχή δράση με τα κοινωνικά κινήματα στα οποία έχουν προσχωρήσει, και παράλληλα να συμμετέχουν και στις εσωτερικές δράσεις της οργάνωσης.

Τον Αύγουστο του 2008 υιοθετήσατε ως πρόγραμμά σας το κείμενο Anarquismo Social e Organisado (Κοινωνικός Αναρχισμός και Οργάνωση). Μπορείτε να εξηγήσετε πως αναπτύχθηκε αυτό το κείμενο καθώς και την διαδικασία που οδήγησε στην υιοθέτηση του;
FARJ: Υπήρχε για αρκετό καιρό μια προσπάθεια συστηματοποίησης μερικών συζητήσεων που είχαν προκύψει εντός της οργάνωσης, οι οποίες είχαν προκύψει κατά κύριο λόγο μέσα από τις εμπειρίες μας στους κοινωνικούς αγώνες που είχαμε συμμετάσχει μέσω των τμημάτων μας. Το εν λόγω πρόγραμμα συντάχθηκε ως η επισημοποίηση μερικών ιδεών, οι οποίες δεν συσχετίζονται μόνο με το πως αντιλαμβανόμαστε τον αναρχισμό, αλλά επίσης και με την επανάκτηση, τόσο ιστορικά όσο και ιδεολογικά, αντιλήψεων περί οργάνωσης που υπήρξαν το σημείο καμπής του αναρχικού κινήματος. Υπήρχε επίσης η ανάγκη της καλύτερης διατύπωσης των στόχων και των κατευθύνσεων μας, καθώς και της επισημοποίησης μερικών μεθόδων, με σκοπό την επίλυση μερικών διαφορών σε θέματα αντιλήψεων καθώς και την συστηματοποίηση των συλλογικών μας σκέψεων και συμπερασμάτων.

Η διαδικασία της επισημοποίησης του προγράμματος μας δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα της συσσώρευσης των θεωρητικών συλλογικών μας γνώσεων και αναγνωσμάτων πράγμα που αποτελεί την θεωρητική συσσώρευση, αλλά επίσης ήταν αποτέλεσμα των εμπειριών των τμημάτων μας μέσω των δράσεων τους στα κοινωνικά κινήματα αναλύοντας τις δυσκολίες, τα λάθη και τις επιτυχίες μας. Έτσι λοιπόν το πρόγραμμα μας ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών μας πρακτικών, αποτελούμενο από πολλές συνεισφορές και εμπειρίες των συντρόφων μας.

Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε έναν εσωτερικό διάλογο, μέσα από τον οποίο μοιραστήκαμε τις διάφορες ευθύνες και μέρη που συνεισέφεραν στο “τελικό” κείμενο. Σίγουρα η ανάγνωση όλου του απαραίτητου υλικού και οι ατομικές και συλλογικές ζυμώσεις και συνεισφορές ήταν κάπως κουραστικές και μακροσκελείς, όμως τις θεωρούσαμε απαραίτητες για να μπορούμε να έχουμε μια στρατηγική κατεύθυνση. Το έργο μας ήταν ιδιαίτερα μεγάλο, δεδομένου πως ταυτόχρονα συνεχίζαμε χωρίς καμία διακοπή σε όλες τις υπόλοιπες δράσεις μας. Ύστερα από έντονες προσπάθειες και συλλογικές συζητήσεις καταφέραμε να συστηματοποιήσουμε το υλικό μας. Το σημαντικότερο μέρος αυτής της διαδικασίας ήταν πως καταφέραμε να φέρουμε κοντά όλους τους αγωνιστές της οργάνωσης, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα το ξεπέρασμα των ιδεολογικών ασυμμετριών και την τεράστια συνεισφορά στην αυτομόρφωση όλων μας του ενός μέσω του άλλου.

Προφανώς και δεν θεωρούμε πως αυτό το πρόγραμμα είναι κάποιου είδους νόμου που γράφτηκε σε κάποια πέτρα, ούτε κάποια ιερή βίβλος. Σίγουρα κάποιες αλλαγές και προσαρμογές, ως αποτέλεσμα πχ κάποιων ανακριβειών στο κείμενο, μπορούν (και πρέπει) να γίνουν στο μέλλον, μιας και αυτό αποτελεί κάτι το απόλυτα φυσιολογικό. Όμως για εμάς το πιο σημαντικό ήταν να καταφέρουμε να συνεισφέρουμε όχι μόνο στις πρακτικές μας, αλλά στο σύνολο του αναρχικού κινήματος. Χωρίς καμία αμφιβολία μπορούμε να πούμε πως τα αποτελέσματα του προγράμματος ήταν μεγαλύτερα από τα αναμενόμενα! Κάτι το οποίο μας έδωσε μια μεγάλη ικανοποίηση, αλλά ταυτόχρονα, μας έθεσε περισσότερες ευθύνες και μας έκανε να είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι ως προς τους στόχους και τα καθήκοντα μας.

Η FARJ πρόσφατα εντάχθηκε στο Φόρουμ του Οργανωμένου Αναρχισμού (FAO) στην Βραζιλία. Τι είναι το FAO και ποιοι είναι οι στόχοι του;
FARJ: To FAO πρόκειται στην ουσία για ένα δίκτυο που φέρνει κοντά μια σειρά από ειδικές αναρχικές οργανώσεις και αναρχικές ομάδες κάτω από το κοινό στόχο των οργανωμένων αναρχικών δράσεων στα κοινωνικά και λαϊκά κινήματα. Πρόκειται για ένα χώρο διαλόγου και σύνδεσης μεταξύ αναρχικών οργανώσεων, ομάδων και ατόμων, τα οποία δρουν ή σκοπεύουν να δράσουν έχοντας ως βάση τις αρχές και την στρατηγική του εσπεσιφισμού (especifista) αναρχισμού.

O κύριος στόχος του FAO είναι η δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για την δημιουργία ενός εθνικού αναρχικού κινήματος στην Βραζιλία, ένα εγχείρημα που γνωρίζουμε πως θα είναι αρκετά μακροπρόθεσμο, αλλά η έναρξη του πρέπει να ξεκινήσει τώρα. Η ανάγκη ενός εγχειρήματος που έστω να καταφέρνει να ενώνει τις αναρχικές ομάδες σε εθνικό επίπεδο είναι ζωτικής σημασίας για να έχουμε την δυνατότητα να ανακτήσουμε την προοπτική και την δυναμική μιας ελευθεριακής αντιπρότασης για την κοινωνία.

Σε πρακτικό επίπεδο τι συνεπάγεται για την οργάνωση σας η είσοδος της στο FAO; Και πως και καθυστερήσατε τόσο να συμμετάσχετε σε αυτό;
FARJ: Για την ώρα αυτό σημαίνει την συμμετοχή στην διαδικασία δημιουργίας γενικών προτάσεων και απόψεων. Καθώς επίσης και την συζήτηση πάνω σε ζητήματα όχι μόνο πρακτικών, αλλά και βασικών θεωρητικών ζητημάτων, για τα οποία θεωρούμε σημαντικό να ληφθούν κοινές ενέργειες και δράσεις, πάντα στην βάσει των διαφορετικοτήτων που δημιουργεί η κάθε τοπική πραγματικότητα των διαφόρων ομάδων.

Όταν η διαδικασία σχηματισμού του FAO ξεκινούσε, εμείς αποφασίσαμε να χτίσουμε την δική μας οργάνωση εσωτερικά και να εδραιώσουμε το έργο μας, κάτι που σήμερα θεωρούμε πως ήταν η σωστή επιλογή, αφού έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να κατανοήσουμε και να ορίσουμε καλύτερα τα στρατηγικά ζητήματα καθώς και την ανάπτυξη των μαχητικών μας πρακτικών. Επίσης ο λόγος που αρχικά είχαμε αποστασιοποιηθεί από τις διαδικασίες σχηματισμού του FAO ήταν οι διαφωνίες πάνω σε πρακτικά ζητήματα που αφορούσαν τις δράσεις μιας άλλης αναρχικής οργάνωσης του Ρίο, η οποία εκτός του ότι εμπόδιζε την είσοδο μας στο FAO, αποχώρησε η ίδια λίγο αργότερα, κατηγορώντας τις υπόλοιπες ομάδες ως “ρεβιζιονιστικές” και “εκλεκτικές” (όροι που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από τον Λένιν σε διάφορα κείμενα του). Και τελικώς η εν λόγω ομάδα ανέπτυξε κάποιες θέσεις τις οποίες αποκαλούσαν “μπακουνικές”, κατηγορώντας τον Κροπότκιν και τον Μαλατέστα ως “ρεβιζιονιστές”.

Παράλληλα, αρχίσαμε πάλι να αποκτούμε επαφές με διάφορες αναρχικές ομάδες και οργανώσεις, κάτι που συνέβη φυσικά μέσα από την συμμετοχή των αγωνιστών μας στα διάφορα κοινωνικά κινήματα στα οποία συμμετείχαν και άλλοι αναρχικοί αγωνιστές. Και έτσι η προοπτική ένταξης μας στο FAO άρχισε και πάλι να θεμελιώνεται. Πρέπει επίσης να τονίσουμε πως χρειάστηκε έντονη πολιτική ωριμότητα από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη για να ξεπεραστούν παλαιότερα ζητήματα και οργανωτικά ερωτήματα. Κάτι άκρως σημαντικό για να λυθούν συγκεκριμένα προβλήματα και για να κατευθυνθούμε προς μια κοινή πρόταση. Δεν είναι δυνατόν να σχηματιστεί ένα εθνικό φόρουμ ή οργάνωση χωρίς να είμαστε σε θέση να συζητήσουμε συντροφικά όλα τα προβλήματα που προκύπτουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα.

Θεωρούμε πως η προσπάθεια του FAO να φέρει σε συνεργασία και συντονισμό όλες τις διαφορετικές ομάδες και οργανώσεις που συμμετέχουν σε αυτό ήταν άκρως επιτυχημένη. Επίσης υπάρχει η πιθανότητα για πολλές άλλες οργανώσεις να συμμετάσχουν στο FAO σύντομα. Και μόνο το γεγονός πως και άλλοι σύντροφοι εργάζονται στις δικές τους τοπικές κοινωνίες κάτω από τις αντίληψη και την οπτική γωνία του οργανωμένου αναρχισμού μας δίνει ελπίδες πως πορευόμαστε προς την κατεύθυνση του κοινωνικού μετασχηματισμού.

H Νότια Αφρική διοργάνωσε πρόσφατα το Μουντιάλ, ενώ το Ρίο θα είναι μια από τις πόλεις που θα φιλοξενήσουν την επόμενη διοργάνωση το 2014. Τι επιπτώσεις θεωρείτε πως θα έχει αυτό το γεγονός στην πόλη οικονομικά και πολιτικά, αλλά και στα κοινωνικά κινήματα στα οποία συμμετέχετε; Υπάρχουν ήδη δράσεις σχετικά με αυτό το ζήτημα;
FARJ: Ήδη από το 2007 κατά την διάρκεια των Παν-Αμερικάνικων αγώνων (PAN), τα κοινωνικά κινήματα είχαν καταγγείλει τις διαδικασίες “καθαρισμού” της πόλης, με σκοπό την υποδοχή των ξένων αντιπροσώπων και τουριστών. Οι ΡΑΝ στην ουσία αποτελούσαν μια προθέρμανση του κράτους για την πραγματοποίηση ενός αρκετά μεγαλύτερου σχεδίου, το οποίο προέβλεπε τον μετασχηματισμό του Ρίο σε μια εντελώς τουριστική πόλη ανοικτή στο μεγάλο διεθνές κεφάλαιο. Αυτό το όνειρο της ελίτ υπήρξε ο εφιάλτης των εκμεταλλευομένων όταν ο συνασπισμός των τοπικών κυβερνήσεων του Lula, Sérgio Cabral (κυβερνήτη του Ρίο) και του Eduardo Paes (δήμαρχου του Ρίο), σε συνεργασία με τοπικούς και διεθνείς επιχειρηματίες ξεκίνησαν την “προσαρμογή” της πόλης για το Μουντιάλ και τους Ολυμπιακούς.

Το εν λόγω σχέδιο το οποίο ξεκίνησε με το Παν-Αμερικάνικο Κύπελλο έχει αναπτυχθεί με πολύ εντονότερη πίεση και έλεγχο από τις υπάρχουσες διοικήσεις, με μια μικρή συσπείρωση των κοινωνικών κινημάτων εναντίον του εν λόγω σχεδίου. Όπως εμείς καθώς και άλλα κοινωνικά κινήματα είχαμε προειδοποιήσει, άλλα κινήματα τα οποία διάλεξαν τον δρόμο των νόμιμων μηχανισμών βρέθηκαν αντιμέτωπα με ένα ολοένα αυξανόμενο αδιάλλακτο κράτος, το οποίο ήταν απλά το προϊόν των πολιτικών συμφωνιών των ελίτ, το οποίο συστηματικά και στρατηγικά απομάκρυνε τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια από τις τάξεις των κινημάτων και από τα θεσμικά κανάλια, προκειμένου να καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του βασιζόμενο στα πιο αντιδραστικά στοιχεία που θα μπορούσε.

Τα κοινωνικά και πολιτικά εγκλήματα είναι πραγματικά φρικτά. Έτσι ώστε να μπορέσουν να φέρουν την πόλη στα επιθυμητά στάνταρ της FIFA και των υπόλοιπων καπιταλιστικών εμπλεκόμενων μερών, μια πολιτική “μηδενικής ανοχής” παραπλήσια με αυτή του μοντέλου καταστολής των ΗΠΑ αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε. Μερικά παραδείγματα της εν λόγω πολιτικής είναι η αύξηση του μισθού των σωμάτων της στρατιωτικής αστυνομίας του Ρίο (ενώ οι μισθοί των δασκάλων είναι από τους χαμηλότερους στην χώρα), η κατασκευή αστυνομικών τμημάτων στις φτωχογειτονιές και τις περιφέρειες, με σκοπό τον έλεγχο της φτώχειας και την εξόντωση της δυσαρέσκειας καθώς επίσης και η πολιτική των εξώσεων σε καταλήψεις και φτωχές κοινότητες. Οι αστυνόμοι του Ρίο είναι οι μεγαλύτεροι δολοφόνοι της Βραζιλίας. Για να δώσουμε μια περαιτέρω εικόνα του τι συμβαίνει, μια θεσμική συμφωνία που ονομάστηκε “Shock Order”, η οποία πρόκειται για μια κρατική νομική διάταξη εξαίρεσης της στρατιωτικής δικτατορίας του 1964, μέσω της οποίας τίθενται εκτός νόμου οι διάφοροι κοινοτικοί αντιπρόσωποι, αναστέλλεται το habeas-corpus, καθώς και άλλες “νόμιμες” θεσμικές εγγυήσεις προστασίας του πολίτη, εφαρμόστηκε από της κυβέρνηση της πόλης. Αποτέλεσμα της οποίας ήταν εξώσεις, εκδιωγμοί, καταστολή και επιθέσεις εναντίον εργατών. Κοινώς γινόμαστε μάρτυρες της αυξανόμενης διαδικασίας στρατιωτικοποίησης της πόλης κάτω από τις διαταγές των ελίτ με σκοπό την ολοκλήρωση του έργου τους, η οποία θα επεκταθεί πιθανώς και σε άλλες πόλεις της Βραζιλίας όπου αυτό κριθεί απαραίτητο. Βάσει της ιστορίας της πόλης το Ρίο είχε υπάρξει πάντα πεδίο κοινωνικού πειραματισμού της πολιτικής και οικονομικής ελίτ που κυριαρχεί στην Βραζιλία. Οι υποσχέσεις των περισσότερων από τους υποψήφιους για την προεδρία για τον σχηματισμό υπουργείου ασφαλείας επίσης αποκαλύπτει την διάσταση των σκοπών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σχετικά με το εν λόγω κοινωνικό ζήτημα καθώς και τις προθέσεις τους από εδώ και πέρα. Από οικονομικής άποψης οι επιχειρηματίες και οι καπιταλιστές θα αποκομίσουν τεράστια κέρδη, ενώ οι εργάτες το μόνο που θα αποκομίσουν είναι αύξηση της καταστολής και της επισφάλειας. Η αύξηση της Κοινοτικής Φρουράς (στρατιωτική φρουρά της κυβέρνησης της πόλης του Ρίο) αποδεικνύει το πόσο δυναμιτισμένη είναι η κοινωνική κατάσταση. Παράλληλα η κερδοσκοπία στα ακίνητα συνεχίζεται ανεξέλεγκτη. Οι συνέπειες όλων των παραπάνω είναι η περαιτέρω περιθωριοποίηση και γκετοποίηση των φτωχών, καθώς και ο αποκλεισμός όσων δεν μπορούν να πληρώσουν τα τόσο αυξημένα ενοίκια ή να αγοράσουν σπίτια. Μπορούμε να πούμε ξεκάθαρα πως η εκτίμηση της γης στην πόλη του Ρίο βασίζεται ξεκάθαρα στο σχέδιο της ελίτ για μια “ιδανική πόλη”, το οποίο πολεμάει την φτώχεια πολεμώντας στην ουσία τους φτωχούς.

Για τα κοινωνικά κινήματα η κατάσταση είναι πραγματικά δύσκολη. Η καταστολή, η ποινικοποίηση και οι πολιτικές διώξεις κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς και η φυσική εξόντωση της δυσαρέσκειας είναι ένα γεγονός που πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και ανησυχία. Κατά την διάρκεια του Μουντιάλ και των Ολυμπιακών αγώνων κατά πάσα πιθανότητα αυτά θα αυξηθούν με την υποστήριξη των μίντια και της μέσης τάξης. Η κατάσταση στο κράτος μας σήμερα, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, είναι πολύ παρόμοια με τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας. Υπάρχει ένας αυξανόμενος θεσμικός φασισμός.


Τουλάχιστον στην δική μας οργάνωση, και πιθανόν και σε άλλες ομάδες που ακολουθούν την πλατφορμιστική ή την especifista παράδοση, ένα από τα βασικά μας μελήματα είναι η εύρεση της χρυσής τομής και ισορροπίας μεταξύ της προσπάθειας προσέγγισης νέων αγωνιστών και μεγέθυνσης των δραστηριοτήτων μας και της διατήρησης ενός κάποιου επιπέδου θεωρητικής και τακτικής ενότητας. Θα μπορούσατε να αναφέρετε την δική σας εμπειρία πάνω στο ζήτημα καθώς και ποια είναι η δική σας διαδικασία αναφορικά με την προσέγγιση νέων αγωνιστών στην οργάνωση καθώς και ποια είναι τα κριτήρια για ενταχθεί κάποιος ως “αγωνιστής“ και ως “υποστηρικτής” στην οργάνωση;

FARJ: Σίγουρα το ζήτημα της εισόδου νέων μελών και της ενσωμάτωσης τους εντός των δυναμικών της οργάνωσης είναι ένα “καλοδεχούμενο και ευχάριστο πρόβλημα” για μια αναρχική πολιτική οργάνωση, που είναι μια δημόσια ομοσπονδία, η οποία όμως δεν είναι εντελώς “ανοιχτή” μιας και υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια, όχι εντελώς άκαμπτα, σχετικά με την είσοδο νέων ατόμων στην οργάνωση. Τα δυο σημαντικά μας κριτήρια είναι η ανάπτυξη κοινωνικών δράσεων και η συμφωνία με τις θέσεις της οργάνωσης.

Σε γενικές γραμμές η προσέγγιση γίνεται με διάφορους τρόπους. Μπορεί να υπάρχουν σύντροφοι που μας γνωρίζουν και συνεργάζονται μαζί μας στα κοινωνικά κινήματα, και μέσω αυτών των κοινών μας δράσεων μπορεί να προκύψει κάποιο ενδιαφέρον για ένταξη στην οργάνωση μας. Θεωρούμε πως αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης νέων αγωνιστών, μιας και στηρίζεται σε κοινές κοινωνικές δράσεις και εμπειρίες στα αναπτυσσόμενα κοινωνικά κινήματα, δίνοντας έτσι στα άτομα αυτά την ευκαιρία να γνωρίσουν σε πρακτικό επίπεδο το πολιτικό μας έργο. Υπάρχουν βέβαια και διαφορετικές περιπτώσεις με συντρόφους που έτυχε να μας γνωρίσουν είτε από τα έντυπά μας, όπως το περιοδικό Libera, ή από άλλους αναρχικούς χώρους στους οποίους δρούμε, και έτσι το ενδιαφέρον από μέρους τους προέκυψε από καθαρά ιδεολογική σκοπιά. Για εμάς είναι σημαντικό ο κάθε σύντροφος που εντάσσεται στην οργάνωση μας να συμμετέχει σε δράσεις που συσχετίζονται με τα κοινωνικά κινήματα, όπως αυτά των φοιτητών, των κοινοτήτων, των συνδικάτων, των άστεγων και των ακτημόνων, των άνεργων, των μικρών παραγωγών κλπ. Θεωρούμε τα μέρη στα οποία είμαστε κοινωνικά ενεργοί ως τα καλύτερα μέρη για κοινωνική προσέγγιση.

Υπάρχουν επίσης και οι περιπτώσεις συντρόφων οι οποίοι παρά την απόσταση -όντας εκτός της πόλης του Ρίο ή και ακόμα σε άλλες περιοχές της χώρας- θέλουν να στηρίξουν και να συμμετάσχουν στην FARJ. Για εμάς αυτοί οι σύντροφοι αναγνωρίζονται στα αρχεία μας (ειδικά στο Κοινωνικός Αναρχισμός και Οργάνωση) και θεωρούνται ενταγμένοι στον κύκλο των συντρόφων που υποστηρίζουν την FARJ. Στην ουσία πρόκειται για την διαδικασία εκδήλωσης ενδιαφέροντος για υποστήριξη των δράσεων της οργάνωσης από συντρόφους, για την οποία εν συνεχεία συζητάμε συλλογικά, δίνοντας έμφαση στην μαχητικότητα του κάθε συντρόφου. Κάθε φορά που ένας νέος σύντροφος επιθυμεί να γίνει υποστηρικτής της οργάνωσης μας, ένας αγωνιστής από την οργάνωση έχει την ευθύνη να μεταφέρει στο εν λόγω άτομο το απαραίτητο υλικό σχετικά με τις πολιτικές μας θέσεις και απόψεις, τα οποία αναφέρονται τόσο στις δομές μας όσο και στις πολιτικές πρακτικές μας, αποσαφηνίζοντας τυχόν απορίες και παρανοήσεις. Μιας και είναι άκρως σημαντικό να αυξήσουμε το μέγεθος μας διατηρώντας την συνοχή της οργάνωσης μας και να κοινωνικοποιήσουμε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας.

H εισαγωγή κάποιου στον “κύκλο” των αγωνιστών συνεπάγεται και μεγαλύτερες ευθύνες και δέσμευση. Η ένταξη σε αυτόν τον “κύκλο” συμβαίνει αφότου ο σύντροφος έχει ήδη συμμετάσχει σε κοινές δράσεις σε ένα από τα μέτωπα μας ως υποστηρικτής της οργάνωσης, και έχει ήδη υπόψιν του τις θέσεις και τις πρακτικές της οργάνωσης μας, με τις οποίες έχει ήδη έρθει σε επαφή εντός των κοινωνικών κινημάτων στα οποία δραστηριοποιείται και ο ίδιος. Αυτό είναι αρκετά σημαντικό για εμάς, αφού έτσι αποφεύγεται η δημιουργία αποξενωμένων και αποκομμένων αγωνιστών, την οποία έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις ιεραρχικές οργανώσεις των εκλεγμένων και “επαναστατικών” κομμάτων. Είναι σημαντικό κάθε αναρχικός αγωνιστής να μπορεί να ασκήσει τις πολιτικές γραμμές της οργάνωσης, και να βρίσκεται σε ένα ελάχιστο επίπεδο ετοιμότητας ως προς τις πολιτικές δράσεις τις οποίες η οργάνωση θέλει να πετύχει.

Ο κάθε σύντροφος προφανώς και εντάσσεται στην FARJ στον βαθμό που ο ίδιος θεωρεί πως τον εκφράζει και τον ενδιαφέρει. Γι αυτόν τον λόγο είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποιος βαθμός εμπιστοσύνης, μιας και οι αναρχικές δράσεις δεν μπορούν να πραγματωθούν μόνο μέσω μιας αφηρημένης θεωρητικής συγγένειας. Αυτός ο δεσμός αλληλεγγύης, σεβασμού και εμπιστοσύνης στους συντρόφους μπορεί να σχηματιστεί μόνο μέσα από τους κοινούς αγώνες, αλλιώς η οποιαδήποτε ενότητα είναι καθαρά τεχνητή/θεωρητική, ή ακόμα χειρότερα βασίζεται σε αναποτελεσματικούς δεσμούς, οι οποίοι υπάρχουν γενικότερα εντός της οργάνωσης, αλλά δεν μπορούν να είναι τα αντικειμενικά κριτήρια των πολιτικών μας πρακτικών.

Οι δυναμικές είναι απλές, ύστερα από κάποιον καιρό συμμετοχής στον κύκλο των υποστηρικτών, οι ενδιαφερόμενοι σύντροφοι μπορούν πλέον να ενταχθούν στον κύκλο των αγωνιστών της οργάνωσης εάν θέλουν κάτι τέτοιο, έχοντας ως επακόλουθο αυτής τους της επιλογής και την ανάληψη κάποιων ευθυνών. Προφανώς είναι σημαντικό η πρωτοβουλία ένταξης στο κύκλο των αγωνιστών να γίνεται από το ενδιαφερόμενο μέλος και απλά να επικυρωθεί από την συλλογικότητα. Είναι σημαντικό επίσης να τονίσουμε πως οι νέοι σύντροφοι (που μένουν στο Ρίο) θα ενταχθούν στην οργάνωση βάσει της συμμετοχής τους στις κοινωνικές μας δράσεις και της συμφωνίας τους με τις αρχές της FARJ, και ποτέ μόνο βάσει των ιδεολογικών συμφωνιών τους προς τις απόψεις μας, όταν αυτές δεν ακολουθούνται και από την συμφωνία και συμμετοχή στις ανάλογες πολιτικές πρακτικές της οργάνωσης. Από εκεί και πέρα όσοι βρίσκονται σε κάποια απόσταση ξεκινούν μέσω της συμφωνίας τους με τις αρχές της FARJ και συνεχίζουν με την ανάπτυξη κοινωνικών δράσεων στις πόλεις όπου κατοικούν.

Γνωρίζουμε πολύ καλά πως πάντα θα υπάρχουν ασυμμετρίες μεταξύ θεωρίας και πράξεις καθώς και πως κάθε σύντροφος έχει τις δικές του ιδιαίτερες κλίσεις. Όμως η οργάνωση η οποία είναι ένα συλλογικό κατασκεύασμα και όχι ένα σύνολο από ασύνδετους και ανεξάρτητους ανθρώπους πρέπει να δημιουργήσει τα κατάλληλα μέσα και δομές ώστε να επιτύχει το ελάχιστο επίπεδο συνοχής και γνώσης που απαιτείται για την πραγματοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών της δράσεων. Τα μέλη της οργάνωσης πρέπει επίσης να προετοιμάζονται και να είναι υπεύθυνοι για τους εαυτούς τους για τις θεωρητικές και πρακτικές μας δράσεις τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Τέλος οι τυχόν ασυμμετρίες επιλύονται πάντα συλλογικά μέσω εσωτερικών σεμιναρίων και μέσω της σύνταξης συλλογικών κειμένων, τα οποία είναι αποτέλεσμα ομάδων ανάγνωσης ή συλλογικών πολιτικών συζητήσεων.

Θεωρείτε πως οι διαδικασίες προσέγγισης και δημιουργίας θεωρητικής και τακτικής ενότητας, πέραν από τα κριτήρια εισόδου στην οργάνωση, μπορούν να διαφέρουν ανάλογα με τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες του κάθε μέρους και της ελευθεριακής του παράδοσης; Και αν ναι πως;
FARJ: Ναι σίγουρα, προφανώς και η πραγματικότητα διαφέρει αρκετά από το πως θα θέλαμε εμείς να είναι τα πράγματα και γι’ αυτό η οργάνωση μας πρέπει να είναι αρκετά ευέλικτη ώστε να δρα κάτω από τις διαφορετικές συνθήκες, περιστάσεις και ευρύτερα κοινωνικά πλαίσια, αποφεύγοντας την όποια δημιουργία γραφειοκρατίας ή δογματοποίησης μοντέλων τα οποία δεν ανταποκρίνονται στις διαφορετικές πραγματικότητες που αντιμετωπίζουν οι διάφοροι αγώνες που οι αγωνιστές μας συμμετέχουν. Κάτι το οποίο ισχύει γενικά και δεν έχει να κάνει μόνο με την περίπτωση μας εδώ στην Βραζιλία.

Η Βραζιλία βγήκε πρόσφατα από ένα δικτατορικό πολίτευμα και εισήλθε σε ένα υποτιθέμενο δημοκρατικό, ενώ παράλληλα η ιστορία των χωρών της Λατινικής Αμερικής είναι γεμάτη από περιόδους δικτατορίας. Στην χώρα μας υπήρξαν δυο τέτοιες περίοδοι η πρώτη μεταξύ 1930 και 1945 και η δεύτερη μεταξύ 1964 και 1985, και πρέπει να δρούμε έχοντας υπόψιν μας πως η ιστορία μπορεί να “επαναληφθεί”. Έχουμε επίσης υπόψιν μας πως η κινηματική πραγματικότητα στην χώρα μας -ακόμα και για μια μικρή περιοχή για τα δεδομένα της Βραζιλίας, όπως το Ρίο- παρουσιάζει διαφοροποιήσεις και ιδιαιτερότητες οι οποίες δεν μπορούν να παραληφθούν. Η πολιτική δράση στο εσωτερικό της πολιτείας του Ρίο, ή ακόμα και στο Baixada Fluminense -μια μητροπολιτική περιοχή της πολιτείας- συνεπάγεται την δραστηριοποίηση σε ένα πιο αφιλόξενο και εχθρικό περιβάλλον από αυτό της πρωτεύουσας.

Όμως η ερώτηση σου έχει να κάνει με τον τρόπο τον οποίο πρέπει να προσαρμόζονται τα κριτήρια προσέγγισης και εισόδου στην οργάνωση συναρτήσει της ανάγκης διατήρησης μιας θεωρητικής και στρατηγικής ενότητας, κάτω από τις διάφορες περιόδους πιο έντονης ή πιο χαλαρής καταστολής και κάτω από τις διαφορετικές ελευθεριακές παραδόσεις που χαρακτηρίζουν το κάθε μέρος. Θεωρούμε πως αυτή η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί υπό το πρίσμα των πρακτικών εμπειριών, όπως αυτών της FAU (Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης), η οποία έχει ήδη περάσει από περιόδους τόσο δημοκρατίας όσο και δικτατορίας, και έπρεπε να προσαρμοστεί αναλόγως έτσι ώστε να μην σταματήσει την περαιτέρω οικοδόμηση των αγώνων της.

Από την άλλη η οργάνωση μας είναι ενεργή μόλις εφτά χρόνια και δραστηριοποιείται σε μια περίοδο “επαναδημοκρατικοποίησης” έχοντας την δυνατότητα παραγωγής και διανομής έντυπου υλικού, ανοικτών δράσεων σε πανεπιστήμια και συνδικάτα κλπ, πράγματα που δεν θα συνέβαιναν σε μια δικτατορική περίοδο. Προφανώς και αν η καταστολή αυξηθεί θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε τις δράσεις προσέγγισης και εισόδου νέων ατόμων στην οργάνωση με έναν διαφορετικό τρόπο λιγότερο δημόσιο και ανοικτό, για να διασφαλίσουμε την διαβίωση της οργάνωσης και των αγωνιστών της. Αναφέρουμε το παραπάνω παράδειγμα για να καταδείξουμε πως δεν έχει κάποιο νόημα να υιοθετήσουμε κάποιο βιβλίο κανονισμών και να προσπαθήσουμε να το εφαρμόσουμε απόλυτα στην πραγματικότητα. Ένα από τα βασικά κριτήρια μιας οργάνωσης που θέλει να αντέξει στον χρόνο και να καταφέρει να επηρεάσει την κοινωνική πραγματικότητα στην οποία δραστηριοποιείται είναι, πως πρέπει να ξέρει πως να παρατηρεί και να αντιλαμβάνεται τις εκάστοτε συνθήκες και περιστάσεις και να προσαρμόζει ανάλογα τις δράσεις της.

Για παράδειγμα στην FARJ, μας πήρε αρκετό καιρό να φτάσουμε στο σημερινό επίπεδο ενότητας που έχουμε, αλλά ποτέ δεν θεωρήσαμε πως το μικρότερο επίπεδο ενότητας που υπήρχε στην αρχή ήταν ένα λόγος για να “διασπαστούμε”. Μια οργάνωση που ξεκινάει να σχηματίζεται ιδίως σε περιοχές που δεν έχουν μια ιδιαίτερη μαχητική προϊστορία πρέπει να είναι υπομονετική. Σαφώς και υποστηρίζουμε απόλυτα την θεωρητική και τακτική ενότητα, αλλά όταν πχ σχηματίζουμε μια οργάνωση, δεν μπορούμε να έχουμε ιδιαίτερα υψηλές απαιτήσεις στο επίπεδο της ενότητας, χωρίς να λάβουν χώρα πρώτα οι απαραίτητες ζυμώσεις και συζητήσεις, μιας και αυτό θα περιόριζε σημαντικά τον αριθμό των αγωνιστών της οργάνωσης (όπως σε πολλές τροτσκιστικές ομάδες). Γι’ αυτό ακριβώς είναι απαραίτητο να είμαστε υπομονετικοί, μιας και η ενότητα επιτυγχάνεται μόνο μέσα από διαδικασίες αυτομόρφωσης, συζητήσεων και κατά κύριο λόγο μέσα από τις πολιτικές πρακτικές της οργάνωσης στους αγώνες που συμμετέχει. Έτσι πρέπει να δώσεις τον κατάλληλο χρόνο, ξεκινώντας με ένα ελάχιστον επιθυμητό επίπεδο ενότητας και από εκεί και πέρα μέσω των κατάλληλων ζυμώσεων που θα προέλθουν από συζητήσεις και δράσεις να επέλθει η περεταίρω ενότητα, οργάνωση κλπ. Οι αγώνες και η μαχητικότητα είναι και αυτοί ένα είδος κουλτούρας και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τόσο εύκολα. Αρχικά θα συμφωνήσουμε με τις μπροσούρες και τα θεωρητικά κείμενα ή με τις δράσεις της οργάνωσης, και από εκεί και πέρα προοδευτικά θα αντιληφθούμε οι ίδιοι την ανάγκη αυτοπειθαρχίας, συνεχής δράσης, θεωρητικής εμβάθυνσης κλπ. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα νόημα να απαιτείς από ένα νέο αγωνιστή ένα βουνό από πράγματα και δεσμεύσεις μιας και προφανώς δεν θα είναι ακόμα στην θέση να ανταποκριθεί και όλο αυτό πολύ πιθανόν να έχει ως αποτέλεσμα την αποχώρηση τους από την οργάνωση.

Στην ουσία όλο αυτό πρόκειται μια διαρκή άσκηση του να γνωρίζεις πόσο πολύ πρέπει να “σφίγγεις το σκοινί”, εάν είναι αλήθεια πως όταν είναι χαλαρό υπάρχουν προβλήματα, εάν το παραζορίσεις τότε αυτό θα κοπεί. Πράγμα το οποίο συνεπάγεται πως σαφώς η οργάνωση πρέπει να έχει στα υπόψιν την προσπάθεια διαρκούς αύξησης της ενότητας της, άλλα πάντα “σφίγγοντας το σκοινί” στο κατάλληλο επίπεδο. Αρκετές φορές είναι προτιμότερο να ξεκινήσεις ορίζοντας μόνο κάποιες γενικές γραμμές και να συνεχίσεις διαμορφώνοντας τα υπόλοιπα στην πορεία μέσω του διαλόγου, παρά να προσπαθήσεις να οριοθετήσεις και να επιλύσεις όλα τα ζητήματα εξ αρχής.

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε πως η οργάνωση και η ενότητα σε μια αναρχική οργάνωση πρέπει να συνοδεύεται και από δράσεις στα λαϊκά κινήματα. Δεν υπάρχει κάποιο νόημα στο να υπάρχει μια αναρχική οργάνωση με υψηλό οργανωτικό επίπεδο και ενότητα, εάν δεν υπάρχουν αγώνες στους οποίους να συμμετάσχει, εάν είναι εντελώς αποδιοργανωμένοι κλπ. Συμπληρωματικά με τους αγώνες των κινημάτων, η αναρχική οργάνωση πρέπει να προωθεί και την περαιτέρω ανάπτυξη της, λαμβάνοντας υπόψιν τις (κοινωνικές) συγκυρίες μέσα στις οποίες βρίσκεται και δρα. Η αύξηση των κοινωνικών αγώνων, έχει ως φυσικό αποτέλεσμα την ανάλογη προσαρμογή της αναρχικής οργάνωσης σε αυτούς.

Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι ακόμα;
FARJ: Μόνο να ευχηθούμε καλή δύναμη στους αναρχικούς συντρόφους (ανά τον κόσμο) και ειδικά σε εσάς στην Zabalaza. Ελπίζουμε πως τα αυτόνομα κοινωνικά κινήματα θα αναπτυχθούν περεταίρω και οι αναρχικές ομάδες και οργανώσεις θα μπορέσουν να συνεισφέρουν σε αυτόν τον αγώνα με μια κατεύθυνση αγώνα που θα έχει επαναστατικές προθέσεις και την οποία θα αναλάβουν να φέρουν εις πέρας οι ίδιοι οι καταπιεσμένοι. Υπάρχει ακόμα χώρος για όνειρα σε αυτόν τον κόσμο.

This page has not been translated into Kurdî / کوردی yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]