Μποϊκοτάζ ελληνικών πλοίων - Απρίλης 1974

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Ιστορία (γενική) | Γνώμη / Ανάλυση Friday May 03, 2013 21:05 by ΕΣΕ – Αθήνας info at ese-gr dot org

Απρίλης 1974: μποϊκοτάζ των ελληνικών πλοίων στα ξένα λιμάνια - Συνεχίζουμε την παρουσίαση εργατικών αγώνων από προηγούμενες δεκαετίες. Αξίζει άραγε αυτή η αναδρομή στις απεργίες μιας μακρινής 25ετίας (1967-1990); Πιστεύουμε πως αξίζει. Ζούμε σε εποχές βάρβαρων αντεργατικών μέτρων και αφαίρεσης των στοιχειωδών δικαιωμάτων.

Μετά τα αιματηρά γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (Νοέμβρης 1973) ξεσπά ένα τρομερό κύμα καταστολής. Συλλήψεις, βασανιστήρια, εκτοπίσεις στα Γιούρα. Οι διαμαρτυρίες που οργανώνονται από αντιδικτατορικές οργανώσεις των Ελλήνων του εξωτερικού είναι συνεχείς.Τον Φλεβάρη του 1974 συνδικάτα ναυτεργατών και λιμενεργατών της Αυστραλίας, ύστερα από αίτημα της Ενιαίας Αντιδικτατορικής Συνδικαλιστικής Κίνησης Ελλήνων Ναυτεργατών, ξεκινούν μποϊκοτάζ των ελληνικών καραβιών, ζητώντας την αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα.

Η ΕΑΣΚΕΝ που είχε ιδρυθεί στις 9/9/1967 στην Κοπεγχάγη με τη βοήθεια της Ένωσης Θερμαστών Δανίας, είχε και παλαιότερα οργανώσει μποϊκοτάζ ελληνικών καραβιών σε διάφορα λιμάνια για συνδικαλιστικούς λόγους (παραβιάσεις Διεθνών Συμβάσεων Ασφάλειας Πλοίου και Πληρώματος, καθώς και για τους όρους σύνθεσης του πληρώματος, διαβίωσης και αμοιβής). Στις 4-5/3/1974 σε κοινή σύσκεψη των κεντρικών οργάνων της ΕΑΣΚΕΝ και της ΕΣΑΚ –η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση είχε ιδρυθεί στις 3/4/1968 στη Ρώμη- αποφασίζεται να επεκταθεί το μποϊκοτάζ στα λιμάνια της Ευρώπης. Έγινε έκκληση προς όλες τις ναυτεργατικές και λιμενεργατικές οργανώσεις για να το στηρίξουν.

Στην έκκληση ανταποκρίθηκαν συνδικαλιστικές οργανώσεις από Γαλλία, Ιταλία, Δανία, Σουηδία κ.ά. Θετικά ανταποκρίθηκαν και οι διεθνείς εργατικές συνομοσπονδίες μεταφορών, η T.U.I, μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας - ΠΣΟ και η I.T.F., μέλος της Διεθνούς των Ελεύθερων Συνδικάτων. Παράλληλα τα συνδικάτα στην Αυστραλία αποφάσισαν να συνεχίσουν το μποϊκοτάζ. Στην Ευρώπη το μποϊκοτάζ θα κρατούσε 7 ημέρες, από τις 25 Απρίλη έως και το βράδυ της Πρωτομαγιάς. Τα αιτήματα που αποφασίστηκε να προβληθούν ήταν τόσο για την ασφάλεια ζωής, διαβίωσης και αμοιβών των ναυτεργατών, όσο και για το σταμάτημα των βασανιστηρίων και την αποφυλάκιση των συνδικαλιστών και όλων των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα.

Η δράση είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Αντιπρόσωποι της ΕΑΣΚΕΝ αλώνιζαν τα καράβια που έπιαναν λιμάνι, μοίραζαν προκηρύξεις και την εφημερίδα «Ελεύθερος Ναυτεργάτης» και εξηγούσαν στους συναδέλφους τους για τους στόχους του μποϊκοτάζ. Οι εφοπλιστές, από τους κύριους στυλοβάτες του δικτατορικού καθεστώτος λύσσαξαν. Τα ψυγεία-νταλίκες και τα φορτηγά έμεναν αξεφόρτωτα στα λιμάνια της Χάβρης, της Αμβέρσας, του Ρόττερνταμ, του Αμβούργου κοκ. Όσα πήγαιναν για να φορτώσουν έφευγαν άδεια. Οι εφοπλιστές είχαν δώσει εντολή, να πετάνε στη θάλασσα τους συνδικαλιστές που ανέβαιναν στα καράβια για προπαγάνδα, αλλά μάταια. Η οικονομική τους ζημιά ήταν τεράστια. Προσπάθησαν να παρουσιάσουν το μποϊκοτάζ ως «οικονομικές διαφορές που προέκυψαν με τους ναυλωτές».

Στα μέσα του Μάη πολλοί συνδικαλιστές από τις ΗΠΑ υπέγραψαν κοινή δήλωση με την οποία καταδικάζουν τους διωγμούς από τη χούντα στην Ελλάδα και με την οποία χαιρετίζουν το μποϊκοτάζ που έγινε στην Ευρώπη. Η Εκτελεστική Επιτροπή της Ένωσης Λιμενεργατών και Εργατών Αποθηκών της Ανατολικής Ακτής αποφάσισε να εξετάσει το ζήτημα για μποϊκοτάζ ελληνικών καραβιών στα λιμάνια της Αμερικής. Η ΕΑΣΚΕΝ εκτίμησε ως πετυχημένη την δράση που οργανώθηκε και προσανατολίστηκε για ένα πιο διευρυμένο μποϊκοτάζ το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς.

Οι εξελίξεις στην Ελλάδα (πτώση της χούντας τον Ιούλη) τους πρόλαβαν. Μέσα απ’ αυτόν τον αγώνα αποδείχθηκε, πως η δύναμη της διεθνούς αλληλεγγύης είναι ισχυρό όπλο για το εργατικό κίνημα.