Benutzereinstellungen

Neue Veranstaltungshinweise

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος

Es wurden keine neuen Veranstaltungshinweise in der letzten Woche veröffentlicht

Παράσημα ντροπής προς το Χυτήριο…

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Θρησκεία | Γνώμη / Ανάλυση author Tuesday October 16, 2012 19:12author by eagainst Report this post to the editors

Σκηνές τρομοκρατίας και παραλογισμού διαδραματίζονται εδώ και μια ολόκληρη εβδομάδα μπροστά από το θέατρο Χυτήριο που βρίσκεται στην διεύθυνση Ιερά Οδός 44, στο Γκάζι. Αφορμή υπήρξε η νέα «αιρετική» θεατρική παράσταση του Λαέρτη Βασιλείου που καταπιάνεται με ζητήματα όπως η διαφορετικότητα, μέσα από το έργο του Τέρενς Μακ Νάλι Corpus Cristi.
corpus_xitirio_8eatro.jpg

Σκηνές τρομοκρατίας και παραλογισμού διαδραματίζονται εδώ και μια ολόκληρη εβδομάδα μπροστά από το θέατρο Χυτήριο που βρίσκεται στην διεύθυνση Ιερά Οδός 44, στο Γκάζι. Αφορμή υπήρξε η νέα «αιρετική» θεατρική παράσταση του Λαέρτη Βασιλείου που καταπιάνεται με ζητήματα όπως η διαφορετικότητα, μέσα από το έργο του Τέρενς Μακ Νάλι Corpus Cristi. Πρόκειται, λοιπόν, για μια ιστορία δεκατριών νέων ανθρώπων, που συναντιούνται τυχαία σ’ ένα ταξίδι, κατά την διάρκεια του οποίου ο έρωτας, η προσωπική καριέρα, ο εγωκεντρισμός και, τέλος, η προδοσία ταλανίζουν την φιλία τους. Πρόκειται για πειρασμούς από τους οποίους θα πρέπει ν’ απαλλαγούν, προκειμένου οι σχέσεις τους να μην οδηγηθούν στην καταστροφή.

Το Corpus Cristi προσπαθεί να προσεγγίσει μ’ έναν τελείως διαφορετικό τρόπο την ανθρώπινη ιστορία, ως δημιουργία, μέσα σε μια κοινωνία που αιμορραγεί από το ατομικιστικό φαντασιακό, δίχως, όμως, ταυτόχρονα, ν’ αντιπροτείνει επιστροφή σε παλιές ετερόνομες αξίες. Απεναντίας, προσπαθεί με κάθε μέσο να ενεργοποιήσει την φαντασία και την κριτική σκέψη του κοινού του, αναφορικά με όλα όσα μας έχουν «σερβιριστεί» ως θέσφατες αλήθειες, τις οποίες υιοθετούμε αναντίρρητα. Στην εποχή, λοιπόν της ασημαντότητας (όπως θα έλεγε και ο Καστοριάδης) αυτό το έργο μας προσκαλεί σ’ ένα «μεθύσι» ελευθερίας, η οποία θα έρθει μόνο αν καταφέρουμε να πετάξουμε από πάνω μας το πέπλο της Αβύσσου.

Στο έργο αυτό, κατόπιν βαθιάς διαύγασης και διείσδυσης στον εαυτό του και στο σύγχρονο κοινωνικό φαντασιακό, ο θεατής διέρχεται ενός καθαρτηρίου, που διαρκεί 111 λεπτά. Κατόπιν, έχοντας κάνει στάχτη κάθε δουλική ηθική που, μέχρι στιγμής αβασάνιστα ακολουθούσε, βγαίνει έξω από την σπηλιά του Πλάτωνα. Αν καταφέρει ν’ αντικρίσει τις αχτίδες του ήλιου δίχως να τυφλωθεί, τότε πλέον θα μπορεί να περπατήσει από μόνος του στους διαδρόμους του λαβυρίνθου της σκέψης του, να τους φωτίσει, να χαθεί μέσα σ’ αυτούς, αναζητώντας διαρκώς απαντήσεις, μεταβάλλοντας, παράλληλα, την δομή του εαυτού του, ανάλογα με τις επιδράσεις που δέχεται από το γύρω περιβάλλον του… Σε μια εποχή, λοιπόν, που η τέχνη έχει θυσιαστεί πλήρως στον βωμό του εμπορίου, της ηθικής του πλουτίζειν και της πολιτισμικής μιζέριας που μας καταπνίγει, υπάρχουν κάποιοι που δεν φαίνονται πρόθυμοι να το βάλουν στα πόδια, που δεν δείχνουν διατεθειμένοι να δηλητηριάσουν τα συναισθήματά τους καταπίνοντας το χάπι της μαζικής κουλτούρας.

Είναι, ωστόσο, ευάλωτοι μπροστά στον παραλογισμό μιας δράκας μεσαιωνικών απολιθωμάτων, ενός ακαταίσχυντου όχλου που προσπαθεί με την βία και την ανοχή της αστυνομίας να σωπάσει οποιονδήποτε εναντιώνεται στα φοβικά τους σύνδρομα. Αυτή, λοιπόν, η θλιβερή κουστωδία, ακούει στο όνομα Χρυσή Αυγή και Ελληνορθόδοξη Εκκλησία (φυσικά, υπάρχουν κι εξαιρέσεις), που σαν βρικόλακες ρουφούν το αίμα της ελεύθερης σκέψης μας, όταν η λογική αντικαθίσταται από την παράνοια, την απόγνωση, όταν ο ψυχολογικός καταναγκασμός αντί να οδηγεί σε καταστάσεις αυτο-τραυματισμού, εξωτερικεύει το μίσος προς κάποιον εύκολο στόχο. Στην Ελληνική περίπτωση, έχουμε τους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους, τους άθεους, τους αναρχικούς, και όλους αυτούς που χρόνια τώρα παλεύουν για την αποβολή του οπισθοδρομικού φαντασιακού, της καταθλιπτογόνας μεμψιμοιρίας του βολεμένου μικροαστού που βλέπει παντού κρυφές ανθελληνικές συνωμοσίες και όλων των αποτρελαμένων προγονόπληκτων, που ξυπνούν και κοιμούνται με την φωτογραφία του σφαγέα «μέγα» Αλέξανδρου.

Μόλις πριν από μερικές μέρες βιώσαμε, επίσης, τον σκοταδισμό του μουσουλμανικού φονταμενταλισμού. Κτήρια κάηκαν σε πολλές πόλεις του αραβικού κόσμου, άνθρωποι δολοφονήθηκαν, τυφλωμένοι από οργή και μίσος οπαδοί της θρησκείας του Ισλάμ παρέλασαν ακόμα και σε δρόμους ευρωπαϊκών πόλεων φωνάζοντας συνθήματα μίσους, και όλα αυτά με αφορμή την κυκλοφορία ενός κακόγουστου αντι-Ισλαμικού video που κυκλοφόρησε στο Youtube. Πριν από έναν μήνα ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν δήλωσε πως «η Ελλάδα είναι χώρα της Ανατολής δεν έπρεπε να την δεχθούμε στην Ευρώπη». Πάμπολλες οι αντιδράσεις!

Δεκάδες οι θιγμένοι εθνικόφρονες να στολίζουν με «Γαλλικά» την συγκεκριμένη ανάρτηση που κυκλοφόρησε σε διάφορα ιστολόγια! Μπορεί, βέβαια, ο Ντ’ Εστέν να είχε τους δικούς του λόγους που αποκάλεσε την Ελλάδα μια χώρα που δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη, (προφανώς και πρόκειται για μια κακόγουστη λαϊκιστική δήλωση, – δήλωση που που πατά πάνω στο Νεοφιλελεύθερο δόγμα της αναζήτησης αποδιοπομπαίου τράγου προκειμένου να κρυφτεί κάτω από το χαλί της προπαγάνδας η αποτυχία της λιτότητας – του τύπου: «οι τεμπέληδες Έλληνες τρώνε τα λεφτά του σκληρά εργαζόμενου Ευρωπαίου»), ωστόσο, κρύβει μια μεγάλη αλήθεια που όσο και αν μας πονάει θα ήταν χρήσιμο να αναγνωρίσουμε: η Ελληνική κοινωνία ελάχιστα κοινά έχει με την «εξορθολογισμένη» Δύση, και οι αντιδράσεις των Χριστιανόπληκτων μπροστά στο Χυτήριο, η σύλληψη του «Γέροντα Παστίτσιου» με την κατηγορία της βλασφημίας, και όλες αυτές οι ατάκες του τύπου «στα όπλα Χριστιανοί» που ξεστομίζουν οι διάφοροι τηλεμαϊντανοί ρασοφόροι, φανερώνουν τον ξεκάθαρο ανατολίτικό της φονταμενταλιστικό χαρακτήρα. (Άλλωστε, οι λαϊκιστές ακολουθούν πάντα την γνωστή τακτική: βασίζουν ένα συμπέρασμα πάνω σε μια μόνο πτυχή της πραγματικότητας, αυτήν που τους βολεύει προκειμένου να δικαιολογήσουν το «αλάνθαστο» των ιδεολογημάτων τους).

Το πραγματικό, όμως, ζήτημα δεν είναι αν η Ελλάδα φλερτάρει με την Ανατολή ή με την Δύση. Όλη αυτή η Ευρωλαγνεία που καλλιεργήθηκε μέσα στις προηγούμενες δεκαετίες φανερώνει μια ακόμα ετερονομία του νεοελληνικού «πολιτισμού»: ότι εμείς από μόνοι μας, κατά βάθος, νιώθουμε ανίκανοι να δημιουργήσουμε κάτι που θα μας δίνει αξία όχι σαν έθνος ή σαν κράτος, αλλά σαν άνθρωποι ικανοί να συμβάλουν στην περαιτέρω αξιακή μεταστροφή, εντός της δεδομένης πάλης των ιδεών και της ανάγκης για επανενεργοποίηση της κριτικής σκέψης των αποχαυνωμένων σύγχρονων καταναλωτών/παραγωγών. Έτσι, η προσωπική ανασφάλεια του καθενός βρίσκει λυτρωμό στους διάφορους Δυτικούς «σωτήρες», στον μύθο της «πολιτισμένης» Δύσης που έρχεται ν’ αντικαταστήσει την «παρκαρισμένη επαρχιακή χώρα που λέγεται Ελλάδα»…

Αναμφισβήτητα ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια ντροπή που χολεριάζει την ψυχή και το μυαλό μας. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι οι αξίες κοινωνικής απομόνωσης του καταναλωτισμού που έχουν ριζώσει και διαβρώσει τις Δυτικές κοινωνίες αποτελούν αντίδοτο για την χριστιανοφασιστική οχλαγωγία. Αυτή η Χομπσιακικού τύπου ετερονομία, όπου ο homo sapiens καθίσταται υποχείριο μαθηματικών εξισώσεων και μετατρέπεται σε παραγωγικό ρομπότ για χάρη της απόλυτης κυριαρχίας των νόμων των αγορών που εξυπηρετεί το φαντασιακό του κέρδους και της αλόγιστης εξάπλωσης των παραγωγικών δυνατοτήτων οδηγεί στην διάλυση κάθε κοινωνικού δεσμού, στην εκμηδένιση και καταρράκωση της πολιτικής και δημόσιας σφαίρας, στην καταστρατήγηση της αλληλεγγύη και στην απόλυτη αποθέωση του ανταγωνισμού και του ατομικισμού και στην μετατροπή της κοινωνίας σε μια άμορφη μάζα καταναλωτών/παραγωγών. (Άλλωστε, όπως ισχυρίζεται και ο Karl Polanyi ποτέ η φιλελεύθερη φιλοσοφία δεν απέτυχε τόσο φανερά, όπως στην προσπάθειά της να κατανοήσει το πρόβλημα της αλλαγής).

Όχι, τέλος, και στον εργαλειακό Δυτικισμό που οδηγεί σε θεωρήσεις εντός των οποίων υποβόσκει ο ρατσισμός. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός δεν έχει καμία θέση σε μια κοινωνία που θέλει ν’ αποκαλείται δημοκρατική, από την οποία η Ελληνική κοινωνία απέχει μίλια φωτός. Έτσι, λοιπόν, ήρθε ο καιρός να τελειώνουμε με όλες αυτές τις νεοεμφανιζόμενες τάσεις σκοταδισμού, με την Χρυσή Αυγή και τους οπαδούς της που νομίζουν ότι η πολιτική σφαίρα είναι παλαίστρα, με τους διάφορους ακροδεξιούς εθνικιστές που το μόνο που κάνουν είναι να μας γυρίζουν χρόνια πίσω, με την αριστοκρατία των παπάδων και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τους οπαδούς του Παίσιου, του Πούτιν και της «ξανθιάς φυλής», όπως, επίσης, και με τους διάφορους γραφειοκράτες της αριστεράς, των εργατοπατέρων, των Σταλινικών γκρουπούκουλων ή τους «πραγματιστές» οικονομολόγους και πολιτικάντιδες που έχουν βαφτίσει την συμφιλίωση με την εξαθλίωση ως… «ρεαλισμό»…

Μπορούμε να μιλήσουμε για νέα θέσμιση, για αναζήτηση μιας νέας στάσης απέναντι στην ίδια τη ζωή, για νέα, κοινώς, νοηματοδότηση, για επανακαθορισμό των αναγκών. Εντός της διαδικασίας αυτής θα πρέπει να ενταχθούν και αξίες όπως αυτή του έθνους, της φυλής, της πατρίδας, για ν’ απαλλαγούμε μια και καλή από τις γνωστές ετερονομίες που αναπαράγουν οι διάφοροι ρατσιστές εθνικόφρονες σαλτιμπάγκοι, είτε φορούν κουστούμι είτε όχι. Μόνο όταν κατανοήσουμε ότι είναι δικός μας ο ρόλος, ότι εμείς κινούμε τα νήματα και όχι κάποια εξωκοινωνική δύναμη (ιστορική συνέχεια, νόμοι της ιστορίας, νόμοι των προγόνων, νόμοι της αγοράς), τότε, ίσως, καταφέρουμε ν’ αλλάξουμε την ροή των πραγμάτων προς το καλύτερο. Μια διαφορετική προσέγγιση, αναφορικά με το ζήτημα του πατριωτισμού θα μπορούσε να είναι η εξής: η πατρίδα αναγνωρίζεται ως ένας χώρος έντονων βιωμάτων, σαν ένας συναισθηματικός δεσμός με κάποια περιοχή, (όποια και αν είναι αυτή), που δεν συνάδει απαραίτητα με το έθνος κράτος.

Απεναντίας μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με το έθνος κράτος, αλλά, όμως, εντάσσεται σε διαφορετική φιλοσοφική κατηγορία βασισμένη στην ελεύθερη επιλογή: μπορεί, για παράδειγμα, κάποιος άνθρωπος να είναι συναισθηματικά δεμένος με κάποιο μέρος που έζησε (όχι γιατί γεννήθηκε εκεί, όχι γιατί κατάγεται από εκεί, αλλά γιατί εκεί έχει έντονες εμπειρίες, συνδέεται με καταστάσεις και πράγματα που σημαίνουν κάτι γι’ αυτόν). Αυτή η νοηματοδότηση της ‘πατρίδας’ φαντάζει πιο λογική από την ιδέα του έθνους κράτους, που όπως έλεγε και ο μακαρίτης (πλέον) ο Χομπσμπαουμ, είναι δημιούργημα της αστικής τάξης, σε μια συγκεκριμένη εποχή για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Είναι, σίγουρα, αδύνατο ένας λαός που λοιδορείται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης άμεσα να κάνει υπέρβαση της έννοιας “πατρίδα”. Κάποιοι θα έλεγαν πως κάτι τέτοιο δεν είναι επί της παρούσης. Παρομοίως, οι επιθέσεις σαν αυτές που διαδραματίστηκαν στο Χυτήριο, είναι, όχι μόνο καταδικαστέες, αλλά και πλήρως αποπροσανατολιστικές, τη στιγμή που η Ελληνική κοινωνία διέρχεται μιας βαθιάς κρίσης, όπου η οργή και ο θυμός μπορούν να οδηγήσουν στην απόλυτη καταστροφή (και, ιστορικά τουλάχιστον έχει αποδειχθεί ότι ο θυμός είναι κακός σύμβουλος αν δεν συνοδεύεται από την λογική).

Κάτω από τις παρούσες συνθήκες, θα ήταν προτιμότερο ορισμένοι να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί ένα τόσο σημαντικό ζήτημα μέσα από τον φανατισμό. Το Ιράν είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση η οποία θα πρέπει να μας γίνει μάθημα, αν δεν θέλουμε μετά από χρόνια ν’ αναπολούμε την Ελλάδα του μνημονίου, κάτω από τον εφιάλτη του ολοκληρωτισμού.

Επιτέλους, ας σταματήσουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες μας σε τρίτους, στους «προδότες» πολιτικούς, στους Εβραίους, στους μετανάστες, στους ομοφυλόφιλους και ας κατανοήσουμε δυο τρία πολύ σημαντικά πράγματα, αν θέλουμε, φυσικά να βγούμε από το σκοτάδι στο οποίο έχουμε περιπέσει: δεν θα μας γλυτώσει κανένας Πούτιν, καμιά προφητεία δεν υπόσχεται την σωτηρία μας, κανένας ηγέτης, καμία Ευρώπη, κανένα ΔΝΤ, κανένας Παπαδόπουλος… Μόνο εμείς οι ίδιοι, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία που δημιουργούμε. Αν, πραγματικά, δεν νιώθουμε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, τότε ίσως και να μας αξίζει ένας Παπαδόπουλος, ή και ακόμα χειρότερα, ένας Πολ Ποτ!

Verwandter Link: http://eagainst.com
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Θρησκεία | gr

Fri 29 Mar, 06:22

browse text browse image

Sorry, no stories matched your search, maybe try again with different settings.

imageH Κιβωτός του Τρόμου Nov 22 by Αργύρης Αργυριάδης 0 comments

Χαιρετίζουμε αυτά τα γενναία παιδιά γι’ αυτήν την επιβεβλημένη πράξη της «Αναρχίας» τους. Είναι το πρώτο βήμα για την χειραφέτησή τους ενάντια σε κάθε πατερούλη. Δεν ξεχνάμε τις οροθετικές ούτε τον Κολωνό, που αποτελούν διαφορετικές στιγμές στο ίδιο έργο της ατομικής και θεσμικής πατριαρχίας που βιάζει εκδίδει και δολοφονεί. Ως Αναρχικοί και ως Άνθρωποι στεκόμαστε δίπλα τους.

imageH εκκλησία ως τύρανν... Apr 30 by Dmitri (republishing) 0 comments

Άμεση συνέπεια της εμπλοκής του κλήρου στην πολιτική, σε Ανατολή και Δύση, ήταν η δια της βίας εξάπλωση του Χριστιανισμού. Βία που δεν περιορίστηκε στον προσηλυτισμό των εθνικών (ειδωλολατρικών για τους «πατέρες») πληθυσμών, αλλά επεκτάθηκε στην ολοκληρωτική συντριβή και εξαφάνιση οποιουδήποτε πολιτισμικού στοιχείου παρέπεμπε στις εν λόγω παραδόσεις.

imageΕλλάδα 2012. Ο σκοταδισ&#... Sep 27 by Ευάγριος Αληθινός 0 comments

Αλληλεγγύη στον 27χρονο δημιουργό της σελίδας στο Facebook "Γέροντας Παστίτσιος" που διώκεται για "προσβολή της θρησκείας" από το σύγχρονο Ελληνικό φασιστικό σκοταδιστικό κράτος

imageH εκκλησία ως τύρανο... Oct 06 by Μαύρο Πιπέρι 0 comments

Άμεση συνέπεια της εμπλοκής του κλήρου στην πολιτική, σε Ανατολή και Δύση, ήταν η δια της βίας εξάπλωση του Χριστιανισμού. Βία που δεν περιορίστηκε στον προσηλυτισμό των εθνικών (ειδωλολατρικών για τους «πατέρες») πληθυσμών, αλλά επεκτάθηκε στην ολοκληρωτική συντριβή και εξαφάνιση οποιουδήποτε πολιτισμικού στοιχείου παρέπεμπε στις εν λόγω παραδόσεις.

imageΗ πιο θλιβερή μέρα τ... Aug 16 by eleftheriakos 0 comments

Η πιο θλιβερή μέρα του χρόνου σήμερα για τη χώρα μου. Εκατοντάδες πιστοί, πολλοί από αυτούς εντελώς απελπισμένοι, σέρνονται γονυπετείς προς το μεγαλύτερο υποκατάστημα της αλυσίδας “Ελληνορθόδοξη Εκκλησία Α.Ε.“. Ειδικά φέτος, αυτή η εμβληματική ημέρα αποκτά ξεχωριστή σημασία για μία χώρα που βρίσκεται κυριολεκτικά στα γόνατα.

more >>
Sorry, no press releases matched your search, maybe try again with different settings.
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]