user preferences

New Events

Italië / Zwitserland

no event posted in the last week

[Italie] Fascisme op de werkplek

category italië / zwitserland | workplace struggles | opinion/analysis author Monday May 23, 2011 22:03author by Commissione Sindacale FdCA - Federazione dei Comunisti Anarchiciauthor email internazionale at fdca dot it Report this post to the editors

"Het bedrijf is een oorlogsmachine, diens arbeiders zijn de soldaten".

Het was strijd door de arbeiders die de sociale verbonden schiepen waar we tot nu toe van genoten, waaronder de verzorgingsstaat, door collectief onderhandelen en rechten die konden worden afgedwongen. Maar de achteruitgang van de democratie van vandaag de dag is maar al te duidelijk te zien - een autoritaire mentaliteit verspreidt zich door de hele maatschappij. [Italiano] [English]


Fascisme op de werkplek


"Het bedrijf is een oorlogsmachine, diens arbeiders zijn de soldaten". Deze definitie komt uit een toespraak die werd gegeven door Sergio Marchionne, directeur van FIAT, en maakt weer duidelijk dat het liberale beleid van nu is gebaseerd op de logica van het "totale" bedrijf en dat het het huidige management van het bedrijf leidt.

Arbeiders worden tegen elkaar opgezet, door middel van concurrentie: arbeiders in het ene bedrijf tegen de arbeiders in het andere bedrijf, in de zelfde plaats of op een afstand van een kilometer of tienduizend kilometer.

Als een product concurrerend moet zijn en winst moet blijven opleveren moet het altijd minder kosten, dus het toeeigenen van surplus waarde van iedere arbeider moet altijd toenemen.

Aldus verspreidt de concurrentie zich naar het terrein van de lonen - die blijven dalen, van werkuren - die blijven toenemen, en van rechten - die worden beperkt of, beter nog, afgeschaft - omdat rechten geld kosten en een bedrijf onbestuurbaar maken.

Er is geen behoefte om te onderstrepen dat arbeiders in toenemende mate open staan voor chantage, met het excuus van de crisis of de bijzondere behoeften van de bazen in deze fase.

Dus hoe zijn ze in staat geweest en wat hebben ze gedaan om dit herhaaldelijk benoemde doel te bereiken, dat wil zeggen dat de arbeiders niet alleen open moeten staan voor chantage, maar ook blind bevelen moeten gehoorzamen, onderworpen zijn aan de meest absolute controle?

Het antwoord is een tweevoudige aanval:

  1. alle vormen van collectief onderhandelen die gebaseerd zijn op de belangen van de arbeiders worden afgeschaft: het enig belangrijke is nu de belangen van het bedrijf en iedereen moet daar voor buigen;

  2. totale controle door de bazen over hoe het werk wordt uitgevoerd, arbeidsomstandigheden, de intensiteit van het werk, wat zelfs zo ver gaat als het controleren van de lichamen van arbeiders, wanneer ze moeten werken, hoe lang ze moeten werken, maximale flexibiliteit ten aanzien van uren en methodes voor iedere taak die wordt uitgevoerd, wat geen plaats over laat voor periodes van fysieke of geestelijke ontspanning.
Dit alles wordt tot stand gebracht dankzij de toepassing van systemen zoals TMC-2 [1], de tijd die wordt toegekend aan het uitvoeren van een taak en de toepassing van WCM (World Class Manufacturing) - hoe het bedrijf de werkplek organiseert. Het eind resultaat is een radicale versie van Taylorisme.

De arbeiders organiseren zichzelf door middel van hun vakbondsvertegenwoordigers en kunnen stakingsactie uitvoeren (hun recht om dit te doen toepassen), alleen kunnen ze dit nu niet, aangezien de regels - vastgesteld door het bedrijf - nu worden vastgesteld in een "contract nieuwe stijl", doorgevoerd door gewillige vakbonden en toegepast voor iedere arbeider, die de overeenkomst moet accepteren als hij of zij wordt aangenomen. En, zoals in het geval van FIAT, alle werknemers worden opnieuw ingehuurd door een Newco en allen moeten instemmen met deze voorwaarden.

Natuurlijk, als jullie vakbond niet instemt met die overeenkomst, wordt het uit het bedrijf verwijderd - in andere woorden, dan kan het jullie niet langer vertegenwoordigen: het heeft geen macht om op te treden, diens vertegenwoordigers kunnen niet langer tijdens werktijd vakbondswerk doen en het bedrijf stopt met het betalen van vakbondsgeld.

Maar kunnen arbeiders niet nog altijd gezamenlijk protesteren, zelfs zonder een vakbond? Nee. Omdat ze je een "gemeenschappelijke verantwoordelijkheid clausule" laten ondertekenen, compleet met sancties voor het niet hierop letten. In andere woorden, jullie zullen worden gedisciplineerd: jullie kunnen de belangen van het bedrijf niet schaden (stakingen, bijvoorbeeld, veroorzaken een afname van de productie) en jullie lopen het risico om te worden ontslagen.

Collectief onderhandelen is een sociaal verband dat erkent dat de belangen van de arbeiders niet hetzelfde zijn als de belangen van het kapitaal, en daar niet aan ondergeschikt zijn. Maar collectief onderhandelen is afgeschaft.

En alsof dit nog niet genoeg was is er de wet. Bijvoorbeeld, het laatste stuk arbeidswetgeving (Wet 183/2010, dat bekend staat als de "collegato lavoro") en al de andere aanpassingen va de arbeidswet die gedurende recente jaren zijn verricht, om nog maar te zwijgen over de aanpassingen die er aan staan te komen die, onder andere, zelfs beperkingen stellen aan het recht om te staken.

Het heeft allemaal een zeer autoritaire inslag. En als dit in de industrie gebeurt, denk er aan wat er zou kunnen gebeuren met de maatschappij als geheel.

Het was strijd door de arbeiders die de sociale verbanden schiepen waarvan we tot nu toe genoten, waaronder de verzorgingsstaat, door collectief onderhandelen en rechten die konden worden afgedwongen. Maar de verslechtering van de democratie van nu wordt maar al te duidelijk zichtbaar - een autoritaire mentaliteit verspreidt zich door de maatschappij.

Het Arbeid Handvest van 1927 leverde het fundament voor de corporatieve fascistische staat. En het is vandaag de dag interessant om het te lezen - des te meer omdat het zo bekend klinkt... alles wat nodig is, is om wat termen te wijzigen en dan kan worden gezien dat grote delen van het document nu weer werken!

Marchionne heeft, net als veel andere bazen, gesteld dat de klassen oorlog voorbij is. Het is aan ons allen om te laten zien dat dit niet zo is!


Arbeid Commissie

Federazione dei Comunisti Anarchici

20 april 2011

Vertaling naar het Nederlands door a-infos-nl


Noot:

1.TMC-2 ("times and movements connected") is een bijgewerkte versie van een systeem uit de jaren '70, en dient de tijd vast te stellen die nodig is voor iedere enkele operatie en, door het eenvoudiger maken van het aantal bewegingen dat vereist is door het gebruik van theoretische tabellen, het beperken van de toegestane tijd voor iedere arbeider om iedere enkele operatie uit te voeren, tot aan een honderdste van een seconde. Het was bij de Piaggio motorfiets fabriek in Toscane verantwoordelijk voor een toename van de productie van 25%, toen het daar werd doorgevoerd.

Related Link: http://www.fdca.it
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]