user preferences

Για την κατάσταση στην Ελλάδα

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Λαϊκοί Αγώνες | Γνώμη / Ανάλυση author Thursday May 19, 2011 16:52author by Dimitri - MACG (personal capacity)author email ngnm55 at gmail dot com Report this post to the editors

Μέσα από τα τελευταία γεγονότα

Στις 11 Μάη 2011 είχε καλεστεί μια από τις αρκετές τον τελευταίο ενάμισι χρόνο γενική απεργία ενάντια στο Μνημόνιο και τη γενικότερη οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου. Την ίδια μέρα είχε οργανωθεί απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι, που διαδήλωσαν για μια ακόμα φορά ενάντια στα αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα που επιβάλει το ελληνικό Κράτος σε συνεργασία και καθ’ υπόδειξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μέτρα που έχουν ως αποτέλεσμα όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας να οδηγούνται στην ανεργία, την ολοκληρωτική φτώχεια και την πλήρη εξαθλίωση.
1.jpg


Για την κατάσταση στην Ελλάδα

Μέσα από τα τελευταία γεγονότα


Στις 11 Μάη 2011 είχε καλεστεί μια από τις αρκετές τον τελευταίο ενάμισι χρόνο γενική απεργία ενάντια στο Μνημόνιο και τη γενικότερη οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου. Την ίδια μέρα είχε οργανωθεί απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι, που διαδήλωσαν για μια ακόμα φορά ενάντια στα αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα που επιβάλει το ελληνικό Κράτος σε συνεργασία και καθ’ υπόδειξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μέτρα που έχουν ως αποτέλεσμα όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας να οδηγούνται στην ανεργία, την ολοκληρωτική φτώχεια και την πλήρη εξαθλίωση.

Από την αρχή της πορείας οι δυνάμεις καταστολής είχαν δημιουργήσει έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω της δείχνοντας για πολλοστή φορά ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια την πρόθεση των κυρίαρχων να ανακόψουν με την απροκάλυπτη βία και τη στυγνή καταστολή την οργή και την αντίσταση σημαντικών κομματιών της κοινωνίας.

Και ενώ σημαντικό μέρος της πορείας είχε ήδη περάσει από την Πλατεία Συντάγματος και μπροστά από τη Βουλή και κατευθυνόταν προς τα Προπύλαια, τα μπλοκ των συνελεύσεων γειτονιάς, των ταξικών σωματείων βάσης, των αναρχικών και των εξωκοινοβουλευτικών αριστερών οργανώσεων δέχτηκαν την ξαφνική και συντονισμένη δολοφονική επίθεση των δυνάμεων καταστολής που επέδραμαν αφηνιασμένα ενάντια στους διαδηλωτές ρίχνοντας βροχή δακρυγόνων, ασφυξιογόνων και κροτίδων λάμψης, χτυπώντας τους άγρια με τις ανάποδες λαβές των κλομπ τους, τραυματίζοντας δεκάδες.

Πέρα από τους δεκάδες τραυματισμένους διαδηλωτές, πολλοί από τους οποίους κατέληξαν σε νοσοκομεία, η ξεκάθαρη αυτή δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ στην απεργιακή πορεία της 11 Μάη, είχε ως αποτέλεσμα και τον θανάσιμο τραυματισμό του Γιάννη Καυκά, μέλους της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων, που δέχτηκε πρωτοφανή άγρια επίθεση και από τότε δίνει μάχη για τη ζωή του. Ο σύντροφος μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας με εσωτερική αιμορραγία στο κεφάλι, χειρουργήθηκε άμεσα και νοσηλεύεται έκτοτε στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση.

Η πολιτική κοινωνικής λεηλασίας που ακολουθεί απαρέγκλιτα η “σοσιαλιστική” κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, με τη στήριξη ολόκληρου του καθεστωτικού πολιτικού και οικονομικού φάσματος και των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών αφαίμαξης των λαών, δεν έχει πλέον άλλο δρόμο για να επιβληθεί παρά μόνο με τη δολοφονική πυγμή του Κράτους και των εξουσιαστικών και κατασταλτικών μηχανισμών. Η πολύπλευρη και ολομέτωπη αντικοινωνική επίθεσή τους τους δεν καταργεί μόνο δικαιώματα και ελευθερίες, δεν κατεδαφίζει μόνο συνθήκες ζωής, αλλά θέτει πλέον σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή, είτε με την άγρια καταστολή είτε με την οικονομική και, συνακόλουθα, την κοινωνική ασφυξία.

Στην γενικευμένη αυτή επίθεση Κράτους, κεφαλαίου, άρχουσας τάξης και ΜΜΕ (που στην συντριπτική τους πλειοψηφία σιγοντάρουν την όλη πολιτική), παρά τις γενικές απεργίες που έχουν καλεστεί τα δύο σχεδόν τελευταία χρόνια, παρά τις έντονες διεργασίες στο εσωτερικό του αδιαμεσολάβητου και αυτόνομου κοινωνικού κινήματος, δεν έχει δοθεί ακόμα η απάντηση που ταιριάζει και απαιτείται. Η αριστερά, σχεδόν στην πλειοψηφία της, εκτός από το ΚΚΕ (που μέσω του ΠΑΜΕ διοργανώνει τις γνωστές πορείες-κηδείες στο κέντρο, επιζητώντας λύσεις μέσα από το ίδιο το σύστημα) και τον ΣΥΡΙΖΑ (που παλινδρομεί ανάμεσα σε μια λανθάνουσα επαναστατική φρασεολογία και στον κοινοβουλευτικό ρεφορμισμό, δέσμιος των ενδοπαραταξιακών φατριαστικών του διαμαχών) παραμένει ανίκανη να αρθρώσει πειστικό συνολικό επαναστατικό λόγο και πρόταγμα ανατροπής, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κινημάτων βάσης όπως το “Δεν Πληρώνω”. Η λεγόμενη εξωκοινοβουλευτική αριστερά, κατακερματισμένη σε διάσπαρτες μικρο-οργανώσεις και κομματίδια δεν φαίνεται ικανή να ξεφύγει τόσο από τις ιδεοληψίες όσο και τις παθογένειές της. Το δε ¨επίσημο¨συνδικαλιστικό κίνημα, επίσης κατακερματισμένο έντεχνα επί δεκαετίες και δέσμιο των ορέξεων των εκάστοτε Παναγόπουλων και της κομματικής καμαρίλας, λικνίζεται στον καθωσπρεπισμό και την επίδειξη δουλοπρέπειας στα αφεντικά του.

Έτσι, ως αποτέλεσμα, μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού παραμένει εγκλωβισμένο, παγιδευμένο ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη των μικροκομματικών επιδιώξεων και του άκρατου λαϊκισμού, κατάσταση στην οποία σημαντική συνεισφορά έχει, κατά τη γνώμη μας, ο οργανωμένος ακροδεξιός και φασιστικός χώρος ο οποίος μέσα από τη συγκρότηση δήθεν λαϊκών τοπικών επιτροπών κάνει δουλειά μυρμηγκιού στοχεύοντας στη δημιουργία κινήματος βάσης πρωτίστως κατά των μεταναστών, θεωρώντας τους ως τους κύριους υπεύθυνους για την εγκληματικότητα, την κοινωνική σήψη, την καλπάζουσα ανεργία, την ασφυκτική οικονομική κατάσταση και κάθε τι άλλο. Η άρτι αποκτηθείσα δυναμική αυτή του ακροδεξιού χώρου έγινε καταφανής με τα γεγονότα που προηγήθηκαν και εξελίχθηκαν ταυτόχρονα με την τελευταία γενική απεργία της 11 Μάη και την δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ και των κατασταλτικών μηχανισμών του Κράτους εναντίον των διαδηλωτών. Οπωσδήποτε, θα πρέπει να δούμε την άνοδο των ακροδεξιών και γενικά του εθνικιστικού λαϊκιστικού ρεύματος ως μέρος της γενικής αυτής επίθεσης Κράτους και κεφαλαίου.

Έτσι, με αφορμή τον οπωσδήποτε καταδικαστέο φόνο του 44χρονου Μανώλη Καντάρη, στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου, μια μέρα πριν τη γενική απεργία, στις 10 Μάη, ο συρφετος των ακροδεξιών κι φασιστικών μιασμάτων θεώρησε ότι έφτασε η ώρα να “καθαριστεί” η περιοχή Αγίου Παντελεήμονα-Βικτώριας κ.λπ. από τους μετανάστες, εξαπολύοντας ένα αδιάκριτο και πρωτοφανές για τα χρονικά πογκρόμ, κυρίως και με την αγαστή βοήθεια της αστυνομίας. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, και με τα τηλεοπτικά κανάλια και γενικά τα ΜΜΕ να έχουν στήσει χορό γύρω από το πτώμα του Μ. Καντάρη, διογκώνοντας κατά το δοκούν όλα τα κακώς κείμενα αυτής της υπόθεσης, βγήκαν ξανά οι φασίστες και οι ακροδεξιοί να βοηθήσουν τους κατοίκους που φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους. Ξαφνικά ο θάνατος ενός ανθρώπου από άγνωστους με σκοπό την ξεκάθαρη ληστεία, μετατράπηκε στο “θάνατο ενός ολόκληρου έθνους, από τους λαθρομετανάστες που δρουν ανεξέλεγκτα”. Ορδές φασιστών ξυλοκοπούσαν όποιο μετανάστη έβλεπαν μπροστά τους, έσπασαν καταστήματα μεταναστών και προκάλεσαν κλίμα φόβου και τρόμου, κι όλα αυτά με την ανοχή της αστυνομίας

Μαζί με το “καθάρισμα” αυτό φιλοδόξησε ο συρφετός αυτός με την αγαστή βοήθεια των ΜΑΤ να επιτεθεί και να τελειώνει μια για πάντα και με άλλους ενοχλητικούς, τις καταλήψεις Villa Amalias και Πατησίων και Σκαραμαγκά που βρίσκονται στην περιοχή. Χρονολογικά η πρώτη απόπειρα επίθεσης έγινε στις 10 Μάη στην κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, με τους φασίστες να προσπαθούν να επιτεθούν στην κατάληψη με την ανοιχτή συνδρομή των μπάτσων, οι οποίοι με τη ρίψη χημικών προς τους καταληψίες τους ώθησαν εντός του κτιρίου. Αμέσως μετά ήρθε η σειρά της Villa Amalias. Οι φιλοδοξίες τους όμως δεν στάθηκε δυνατό, για μια ακόμα φορά να γίνουν πραγματικότητα, μιας και οι σύντροφοι των καταληψιών αυτών και άλλοι αλληλέγγυοι που κατέφθασαν στο μεταξύ απέκρουσαν επιτυχώς το γιουριούσι. Ωστόσο, η κατάσταση δεν φαίνεται να εξομαλύνεται, μιας ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει ήδη καταγραφεί μια ακόμα αστυνομική επίθεση στη κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, η προσαγωγή 60 περίπου αναρχικών που κολλούσαν αφίσα σχετικά με τα τελευταία γεγονότα στην περιοχή καθώς και η δηλωμένη πρόθεση του πρωθυπουργού στην τελεταία έκτακτη συνδρίαση του υπουργικού συμβουλίου να εντατικοποιηθεί ο αστυνομικός έλεγχος και κλοιός συγκεκριμένων τμημάτων και περιοχών του κέντρου τηςΑθήνας.

Σε ένα ακόμα επεισόδιο-κρίκο της ίδια αλυσίδας καταστολής και επίθεσης ενάντια στην ίδια την κοινωνία, το Σάββατο, 14 Μάη, “αναρχικοί” επιτέθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων, με μολότοφ, πυρπολώντας περιπολικά και μηχανές μπάτσων. Η επίθεση αυτή έγινε μέρα μεσημέρι την ώρα που στον ίδιο δρόμο γινόταν λαϊκή αγορά και αμέσως μετά την επίθεση ακολούθησε καταδίωξη διαμέσου της λαϊκής, όπου χωρίς καμία έγνοια για τον κόσμο οι “αναρχικοί” πυρπόλησαν μια αστυνομική μοτοσικλέτα με αποτέλεσμα αυτή να εκραγείκαι να τραυματιστούν 3 αθώοι άνθρωποι, δύο εργαζόμενοι στη λαϊκή και ένας πελάτης τους. Οι άνθρωποι αυτοί μετά από μερικές έστειλαν ένα κείμενο “ανάληψης¨ σε ιστοσελίδα αντιπληροφόρησης όπου ζητούν, έτσι απλά, συγγνώμη για το σοβαρό τραυματισμό τριών ανυποψίαστων ανθρώπων, ένα κείμενο χωρίς καμιά θεωρητική ή άλλη εμβάθυνση, ενώ παραθέτουν τα επαναστατικά τους κατορθώματα σε παραπλήσιους δρόμους. Επειδή η αναρχική δράση στυλ τσαμπουκά, η αποσπασματική, χωρίς στρατηγική, περιεχόμενο και προοπτική δράση είναι κοινό χαρακτηριστικό σημαντικού κομματιού του αναρχικού ¨κινήματος” στην Ελλάδα, επειδή η εχθρότητα για κάθε σοβαρή ταξική ανάλυση και για κάθε απόπειρα πραγματικής αναρχικής οργάνωσης και συνειδητής καθημερινής συμμετοχής στο ευρύ κοινωνικό κίνημα αποτελούν στην ουσία καθοριστικά όπλα στα χέρια του Κράτους, των κατασταλτικών και φασιστικών του συμμοριών και εχθρός του κινήματός μας, ως αναρχικούς της ταξικής πάλης δεν μας ενδιαφέρει η συγγνώμη τους. Αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά ότι οι δράσεις αυτού του είδους, του στυλ Ζορό και Φαντομά, είναι όχι μόνο αδιέξοδες, αλλά και έξω και ενάντια σε κάθε κοινωνικό καθημερινό αγώνα. Για μας δεν είναι σύντροφοι, δεν είναι επαναστάτες, είναι καιροσκόποι και προβοκάτορες και δεν τρέφουμε καμία συμπάθεια. Ή θα επικρατήσει η λογική ή ο προβοκατόρικος συναισθηματισμός.

Οι αναρχικοί θα πρέπει να εργαστούν για τη συνειδητοποίηση και την ανάπτυξη συλλογικών εστιών αντίστασης απέναντι σε εκείνους που ουσιαστικά απομυζούν τη ζωή του λαού, σε εκείνους που καταδικάζουν ερήμην τους και με άκρως ταξικά κριτήρια τους ανθρώπους σε ένα ολοκληρωτικό αλληλοφάγωμα, υπό το πέπλο της προάσπισης της τάξης, της ασφάλειας και της ευημερίας. Αυτής της τάξης και της ασφάλειας, που έστειλε το Γιάννη Καυκά στην εντατική και σχεδόν 70 διαδηλωτές ακόμα στα νοσοκομεία τραυματίες, αλλά και που άφησε δεκάδες μετανάστες χτυπημένους, τραυμαισμένους, με διαλυμένα τα μικροκαταστήματά τους και το φόβο στα πρόσωπα.

Αντιγράφοντας και μέρος της προκήρυξης-ανακοίνωσης των συντρόφων της Villa Amalias για τα γεγονότα, θα θέλαμε κι εμείς να επισημάνουμε ότι όλοι αυτοί οι «κύριοι» θα πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι για εμάς οι άνθρωποι και οι ιδέες μας δεν είναι αναλώσιμα προϊόντα ή μέρος μιας μόδας, που στην πρώτη ευκαιρία θα τις αλλάξουμε ή θα τους πετάξουμε στον κάδο των απορριμμάτων. Οι απαντήσεις, από όποιο μετερίζι δοθούν, θα είναι πάντα συλλογικές, δυναμικές και αυτούσιες, και όχι υποβασταζόμενες ή χειραγωγημένες από τον εκάστοτε που θέλει να εξάγει υπεραξία πάνω σε πτώματα, μεταφορικά ή ουσιαστικά. Η ζωή για εμάς δεν έχει «τιμή» για να την παζαρέψουμε στις αγορές των εθνικοτήτων και της όποιας ψευδεπίγραφης εθνικής τους υπερηφάνειας.

Το έχουμε γράψει κα παλαιότερα, αλλά δεν κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε: βρισκόμαστε συνειδητά απέναντι και ενάντια σε κάθε εθνικότητας εκμεταλλευτή, μπράβο, νταβατζή, πρεζέμπορο. Όμως, γνωρίζουμε επίσης ότι αυτό που λείπει δεν είναι ούτε η αστυνομία (αυτή περισσεύει…), ούτε η απαίτηση για τάξη και ασφάλεια, ούτε βέβαια η ρατσιστική προπαγάνδα και η φασιστική βία. Αυτό που λείπει είναι το θάρρος της επαφής και της συναναστροφής με τον διαφορετικό, ο αλληλοσεβασμός και η αξιοπρέπεια, οι απόπειρες για διαπολιτισμική συνύπαρξη και (ουσιαστική και όχι παρακρατική…) αυτο-οργάνωση, που μπορούν να επουλώσουν πολλές απ’ τις πληγές των πολυεθνικών-προλεταριακών γειτονιών της Αθήνας.

2.jpg

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]