Ως αιδώ

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Αναρχικό κίνημα | Γνώμη / Ανάλυση Tuesday May 11, 2010 22:31 by Αγώνας για ζωή

Όχι άλλη υποκρισία - Όχι άλλη τυφλή βία

Στις 5 του Μάη ζήσαμε το χρονικό τριών προαναγγελθέντων θανάτων. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση που έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια ότι ήταν ζήτημα χρόνου να θρηνήσουμε τα πρώτα θύματα της τυφλής βίας. Δυστυχώς έπρεπε να χαθούν ανθρώπινες ζωές για να ακουστούν και να γραφούν από κάποιες συλλογικότητες του χώρου, έστω και δειλά, έστω και αόριστα, οι πρώτες νύξεις για κριτική στην μηδενιστική κουλτούρα της βίας. Δυστυχώς κάποιοι συνεχίζουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, εστιάζοντας στους ηθικούς αυτουργούς και όχι και στους φυσικούς , στο αποτέλεσμα της δολοφονικής ενέργειας και όχι στα αίτια της. Ας δείξουμε το θάρρος και την ειλικρίνεια που ( πρέπει να ) χαρακτηρίζει ένα επαναστατικό/απελευθερωτικό κίνημα και ας μιλήσουμε επί της ουσίας. Αν ο θάνατος των τριών ανθρώπων οφειλόταν αποδεδειγμένα σε στοχευμένη ενέργεια ακροδεξιών , θα εστιάζανε μόνο στην- έτσι κι αλλιώς εγκληματική και απάνθρωπη -στάση της εργοδοσίας της τράπεζας;Αλλά ακόμα κι έτσι να είναι, τα παρακάτω ισχύουν στο ακέραιο.

Η ανοχή που έχει δείξει εδώ και πολύ καιρό ένα μέρος του αναρχικού χώρου στους εργολάβους χτυπημάτων τυφλής βίας είναι η αφετηρία για την όποια (αυτο)κριτική. Αυτοί που τόσα χρόνια δρούσαν σχεδόν ανενόχλητοι , με τον ίδιο μονότονο, επικίνδυνο, ζημιογόνο και προβοκατόρικο τρόπο , δίπλα και μέσα στις πορείες μας, θα έπρεπε να είχαν απομονωθεί παρά να χαρακτηρίζονται κατόπιν εορτής ( ή μάλλον κηδείας ) με γενικό και αόριστο τρόπο 'προβοκάτορες' και 'συμμορία' , χωρίς να συνοδεύονται αυτοί οι χαρακτηρισμοί από κάποια ανάλυση για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Αυτό όμως μπορεί να γίνει ακόμα και τώρα και να λειτουργήσει σαν ένα είδος κάθαρσης. Τόσα χρόνια όταν κάποιοι επιχειρούσαν να αποστασιοποιηθούν από τα φαινόμενα της τυφλής βίας και της μη μαζικής ,ένοπλης ή μη, βίας, έμπαιναν στο περιθώριο, χλευάζονταν ή προπηλακίζονταν. Δεν είναι λοιπόν 'θετικό' ότι έστω και τώρα ακούγονται, έστω και με τρόπο ασαφή, φωνές απόρριψης της πρακτικής της βίας για τη βία; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Ο χρόνος θα το δείξει.

Όσο πιο ασαφής και ατεκμηρίωτη είναι η κριτική μας απέναντι στο φαινόμενο, τόσο λιγότερο πειστική γίνεται. Ο απλός χαρακτηρισμός τους ως προβοκάτορες είναι ανεπαρκής κυρίως επειδή είναι γενικός. Με μια τέτοια καταδικαστική γενικότητα δεν μπαίνεις στην ουσία του θέματος. Αποφεύγεις την απάντηση σε ερωτήματα όπως αυτά που ακολουθούν, στα οποία πρέπει να απαντήσουμε με σαφήνεια και να δούμε τα αποτελέσματα της μακροχρόνιας στείρας 'εξεγερτικής' ρητορείας και της ακόμα πιο στείρας και επικίνδυνης πρακτικής που πηγάζει από αυτήν.

Προβοκατόρικα μπορεί να δράσει τόσο μια θλιβερή συμμορία εγωπαθών μπαχαλάκηδων, όσο και μία παρακρατική συμμορία σε διατεταγμένη υπηρεσία, αν κρίνουμε τις πράξεις τους μόνο από το αποτέλεσμά τους. Μας ταιριάζει όμως μια κρίση αυτού του είδους; Όχι, επειδή ο επαναστατικός λόγος είναι ορθολογικός, καθάριος, διεισδυτικός και εξετάζει τις αιτίες των φαινομένων. Όχι, επειδή τώρα πια είναι αναγκαίο να είμαστε συγκεκριμένοι για να δράσουμε ανάλογα . Όχι, επειδή μια τέτοια κρίση είναι ίδιον της εξουσίας και των δεκανικιών της. Πετάνε έναν ασαφή χαρακτηρισμό και καθαρίζουν. Αν επιδιώκεις όμως πραγματικά να σπάσεις το απόστημα των μικρονοϊκών εργολάβων της βίας, ο λόγος σου ενάντια στην τυφλή βία οφείλει να είναι συγκεκριμένος και συνεπής διαχρονικά. Η δε πρακτική σου ακόμα περισσότερο. Αλλιώς οι όψιμες και αφηρημένες λεκτικές αποστασιοποιήσεις από τις συμμορίες και τις πράξεις τους δεν πείθουν. Και κυρίως δε βοηθούν στη διάδοση του αντιεξουσιαστικού λόγου. Ακόμα και να μην είναι κάποιος διαχρονικά συνεπής, η αλλαγή στάσης και πορείας, αν είναι ειλικρινής, οφείλει να συνοδεύεται από επιχειρήματα και ενίοτε αυτοκριτική , για να μην πέσει στην κατηγορία του οπορτουνισμού.

Τα ερωτήματα που λέγαμε πριν είναι αρκετά. Αν πρόκειται για παρακρατική συμμορία, γιατί δεν τους τσακίσαμε στην πορεία; Μας έπιασαν στον ύπνο; Προφανώς όχι ,αφού δρα με τον ίδιο τρόπο εδώ και χρόνια. Μα τότε προκύπτει το ερώτημα γιατί δεν το πράξαμε εδώ και χρόνια. Ούτε τα αντανακλαστικά μας απέναντι σε παρακρατικούς και ασφαλίτες έχουν μειωθεί τόσο πολύ πια ώστε να δικαιολογείται μια τέτοια αδράνεια. Ίσως έχουν μειωθεί τα αντανακλαστικά μερικών απέναντι σε παρόμοιες συμμορίες που καπηλεύονται την αναρχία και την αντιεξουσιαστική ιδεολογία για να παίξουν το παιχνιδάκι τους στις πλάτες μας. Ας τελειώσουν τα αστεία και οι βολικές και αληθοφανείς δικαιολογίες και αιτιάσεις. Είμαστε στο ίδιο έργο θεατές εδώ και πολλά χρόνια. Ένα κομμάτι του χώρου ανεχόταν για πολλά χρόνια τους ανεγκέφαλους θιασώτες της βίας για τη βία, τους εργολάβους του βιτρινοπόλεμου, ιδεολογικοποιώντας τη δράση τους. Οι υπόλοιποι είτε αντιδρούσαμε σπασμωδικά, είτε τους ανεχόμασταν, είτε περιμέναμε το μοιραίο για να αντιδράσουμε. Ας καταλάβουμε ότι η δολοφονική τους ηλιθιότητα κόστισε ανθρώπινες ζωές. Εδώ πια δε μιλάμε απλά για ανωριμότητα και ιδεοληψίες, μιλάμε για έγκλημα. Αυτοί είναι οι φυσικοί αυτουργοί, τελεία και παύλα. Το αναρχικό και γενικότερα το κοινωνικό κίνημα έχει πληρώσει πολύ ακριβά το καπρίτσιο και τον αυτισμό μερικών θρασύδειλων και όσων τους σιγοντάριζαν με την δήθεν 'εξεγερτική' τους ρητορεία, πιστεύοντας ότι ο κοινωνικός αγώνας ενάντια στο Κράτος και στην Εξουσία αναλαμβάνεται από μερικούς εξεγερσιακούς τύπους ερήμην της κοινωνίας και περιορίζεται στο βιτρινοπόλεμο τους ή σε ό,τι κινητοποιεί την αστυνομία για πετροπόλεμο. Με αυτούς και τις πρακτικές τους η αναρχία δεν έχει καμία σχέση. Αρκετά μας δυσφήμισαν, αρκετά πίσω μας έχουν πάει. Η σύγκρουση θα είναι πολυεπίπεδη και μαζική. Στοχευμένη και συνειδητή.

Την ώρα που μία ολόκληρη πλατεία απαιτούσε οργισμένα 'να καεί το μπουρδέλο η βουλή', την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες βγήκαν στο δρόμο για να συγκρουστούν με τον ολοκληρωτισμό, την ώρα που μας παίρνουν τη ζωή μας, την ώρα αυτή η αντιβία στη βία της εξουσίας πρέπει πάση θυσία να απαλλαγεί από αυτά τα βαρίδια . Αυτό όμως από δω και πέρα, έστω και καθυστερημένα, πρέπει να το αποδείξουμε έμπρακτα. Για αρχή , μπορεί να γίνει αυτό που περνάει από στόμα σε στόμα: να οργανωθεί άμεσα μία συγκέντρωση και πορεία ενάντια στην τυφλή βία. Κάτι τέτοιο θα δράσει συσπειρωτικά για το κίνημα, θα διασαφηνίσει τη θέση μας προς στην κοινωνία και θα αποτελέσει ίσως το προοίμιο του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με τον αυτισμό. Ας το φωνάξουμε δυνατά κι αν δεν το ακούσει ας του το δείξουμε με έργα: Ως εδώ.