Η Πρωτομαγιά Σύμβολο μιας Νέας Εποχής...

Διεθνή | Εργατικοί Αγώνες | Γνώμη / Ανάλυση Saturday May 01, 2010 16:46 by Nestor Makhno

...στη Ζωή και τον Αγώνα των Εργατών

Η Πρωτομαγιά είναι το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών, μιας εποχής που κάθε χρόνο προσφέρει στους εργάτες ωμές, όλο και περισσότερο σκληρές και αποφασιστικές μάχες εναντίον της μπουρζουαζίας, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία που αφαιρέθηκε απ' αυτούς, για το κοινωνικό τους ιδεώδες.

Στο σοσιαλιστικό κόσμο, η Πρωτομαγιά θεωρείται αργία. Αυτή είναι μια λαθεμένη περιγραφή που έχει τόσο διαπεράσει τις ζωές των εργατών που σε πολλές χώρες τούτη η μέρα πραγματικά γιορτάζεται ως τέτοια. Στην ουσία, η Πρωτομαγιά δεν είναι καθόλου αργία για τους εργάτες. Όχι, οι εργάτες δε θάπρεπε να μείνουν στα εργαστήριά τους ή στους αγρούς εκείνη τη μέρα.

Κείνη τη μέρα, εργάτες απ' όλο τον κόσμο θάπρεπε να συγκεντρώνονται σε κάθε χωριό, κάθε πόλη, και να οργανώνουν διαδηλώσεις, κι όχι να χαρακτηρίζουν τούτη τη μέρα όπως οι κρατικοί σοσιαλιστές κι ειδικά οι Μπολσεβίκοι την αντιλαμβάνονται, αλλά μάλλον να υπολογίζουν τη δύναμή τους και να εκτιμήσουν τις δυνατότητες για άμεσο ένοπλο αγώνα εναντίον του σάπιου, δειλού, εκμεταλλευτικού συστήματος ριζωμένο στη βία και την ψευτιά. Είναι ευκολότερο για όλους τους εργάτες να ενωθούν τούτη την ιστορική μέρα, ήδη μέρος του ημερολογίου, και πιο βολικό γι' αυτούς για να εκφράσουν τη συλλογική τους βούληση, καθώς επίσης να μπουν σε κοινή συζήτηση για οτιδήποτε σχετίζεται με ουσιώδεις υποθέσεις του παρόντος και του μέλλοντος.

Πάνω από σαράντα χρόνια, οι Αμερικανοί εργάτες του Σικάγου και της περιφέρειας συναθροίστηκαν την Πρωτομαγιά. Εκεί άκουσαν απευθύνσεις από πολλούς σοσιαλιστές ρήτορες, κι ειδικώτερα εκείνες απ' τους αναρχικούς ρήτορες, χάριν των οποίων δίκαια καταβρόχθισαν ελευθεριακές ιδέες και φανερά τάχθηκαν με τους αναρχικούς.

Κείνη τη μέρα οι Αμερικανοί εργαζόμενοι προσπάθησαν, αυτοοργανωμένα, να δώσουν έκφραση στη διαμαρτυρία τους εναντίον της άδικης τάξης του Κράτους και του Κεφαλαίου των ιδιοχτητών. Αυτό ήταν για το οποίο οι αμερικανοί ελευθεριακοί Σπις, Πάρσονς κι άλλοι μίλησαν. Ήταν σ' αυτό το σημείο που η διαδήλωση διαμαρτυρίας διακόπηκε από προκλήσεις απ' τους μισθοφόρους του Κεφαλαίου και τερματίστηκε με τη σφαγή άοπλων εργαζομένων, ακολουθούμενη απ' τη σύλληψη και τη δολοφονία του Σπις, Πάρσονς κι άλλων συντρόφων.

Οι εργαζόμενοι του Σικάγου και της περιφέρειας δεν είχαν συγκεντρωθεί για να γιορτάσουν την αργία της Πρωτομαγιάς. Είχαν συγκεντρωθεί για να λύσουν, από κοινού, τα προβλήματα της ζωής τους και των αγώνων τους.

Σήμερα επίσης, οπουδήποτε οι εργάτες χειραφετήθηκαν απ' την κηδεμονία της μπουρζουαζίας και της σοσιαλιστικής δημοκρατίας συνδεδεμένη μ' αυτήν (Μενσεβίκων ή Μπολσεβίκων, δεν έχει διαφορά) ή ακόμα και να προσπαθήσουν να το κάνουν, θεωρούν την Πρωτομαγιά ως την ευκαιρία να συγκεντρωθούν όταν θ' ασχολούνται με τις δικές τους υποθέσεις και θα εξετάσουν το θέμα της δικής τους χειραφέτησης. Μέσα απ' αυτές τις προσδοκίες, δίνουν έκφραση στην αλληλεγγύη τους με το σεβασμό στη μνήμη των μαρτύρων του Σικάγου. Γι' αυτό το λόγο αισθάνονται ότι η Πρωτομαγιά δεν μπορεί νάναι αργία γι' αυτούς. Έτσι, παρά τους ισχυρισμούς των "επαγγελματιών σοσιαλιστών", που τείνουν να την παρουσιάζουν ως τη Γιορτή της Εργασίας, η Πρωτομαγιά δεν μπορεί νάναι τίποτα τέτοιο για τους συνειδητούς εργάτες.

Η Πρωτομαγιά είναι το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών, μιας εποχής που κάθε χρόνο προσφέρει στους εργάτες ωμές, όλο και περισσότερο σκληρές και αποφασιστικές μάχες εναντίον της μπουρζουαζίας, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία που αφαιρέθηκε απ' αυτούς, για το κοινωνικό τους ιδεώδες.

Mάη 1, 1928 στο Dyelo Truda Αρ. 36, σ. 2-3 Μετάφρ. aixmi