|
|
internacional / género Monday March 12, 2018 06:16 by SECRETARIADO PERMANENTE DEL COMITÉ CONFEDERAL
Ayer, al unísono en más de 140 países del mundo, de manera intercontinental, las mujeres bailaban juntas la misma danza contra el patriarcado. Las calles se llenaban de piquetes, se ultimaban las pancartas, globos, camisetas, se sonreía con la locura de la complicidad. Batucadas, caceroladas, marchas nocturnas, toma de edificios para pernoctar en ellos, asambleas feministas, reuniones para resolver dudas sindicales. La danza era imparable. Expectación e ilusión en el ambiente a partes iguales. Y la certeza absoluta de que nos hemos conjurado para hacer y cambiar la historia. ¡A las barricadas! Vea también:
internazionale / movimento anarchico Monday December 11, 2017 05:39 by EuroAnarkismo
Le organizzazioni europee federate nella rete Anarkismo si sono riunite tra il 18 e il 19 novembre a Genova. Abbiamo parlato e discusso, ragionato e pensato, provando a pianificare quelli che sono i nostri compiti da portare avanti, come rete, in Europa.
Le delegazioni provenienti da Galles, Francia, Italia, Svizzera e Irlanda, e un saluto caloroso dai compagni/e catalani di Embat, hanno espresso la necessità di seguire e sviluppare un intervento comune. [Français] [English] [Português] [Castellano] [Ελληνικά]
internacional / migración / racismo Thursday August 24, 2017 21:16 by Defend Mediterranea
 1 comment (last - monday august 28, 2017 23:53)
international / anarchist movement Thursday June 22, 2017 23:55 by Anarkismo Network
39 comments (last - thursday july 13, 2017 21:57)
When we have to deal with disagreements, conflicts and faults, these problems must be solved with a justice that is based on our libertarian ethical values. What does this concretely mean? That we have to hear all the parties involved and make sure to provide physical and psychological protection too all, especially if someone has – at least presumably – been hurt. In cases of sexual violence – for instance – we should not reproduce the bias of bourgeois patriarchal so-called “justice” that too frequently isolates (female) survivors and dismisses their feelings and words. It means that we have to establish means to examine the different positions and eliminate any doubts. That we have to have democratic and collective processes to deal with that and to take decisions and make recommendations. And, mainly, that we must first try to reeducate people instead of punishing or isolating them. Not that in some cases punishment or isolation couldn’t be the only solution, but, at least, we have to make (re)education a priority over punishment and isolation, which should be last resorts.
To deal with these problems within our movement instances of ethical justice that aim to resolve major disagreements, conflicts and faults are necessary. These instance, such as an “ethics commission” for example, could be convened and articulated whenever one or more militants within our movement or organizations identify a problem of this kind and ask formally for the establishment of a commission. The establishment of a commission (or the denial) would be the result of a collective decision made by the deliberative and decision-making bodies of the respective organizations. If a commission is established, then a certain number of militants not involved with the case could be mandated to constitute the commission and be given a deadline to listen to the different parties involved, to develop positions, eliminate doubts and then to produce a written document with a position and recommendations to the respective organization.
international / anarchist movement Tuesday March 28, 2017 18:50 by Anarkismo
6 comments (last - thursday april 13, 2017 06:25)
In our last statement on the Michael Schmidt case and accusations by journalists Alexander Reid Ross and Joshua Stephens that he is a fascist and white nationalist that attempted to infiltrate the anarchist movement, we said that the Anarkismo network had decided “to call for a commission of enquiry to investigate more closely both the accusations and the defence, and to make recommendations to the broader anarchist movement based on their findings”. Regrettably it has been over a year since we announced our intention to convene a commission of inquiry and it has not yet materialised. While we have recently started making progress once again on the call for a commission and will continue to work towards finalizing our proposal and framework, however, we have also had enough time now to debate aspects of the case both within and between some of the organisations in the network. New developments and information concerning the case have also come to our attention that must be addressed immediately. |
Mon 25 Jun, 14:46
Εν τέλει, γνωρίζουμε καλούς γιατρούς οι οποίοι εκφράζουν αναρχικές ιδέες˙ ωστόσο, δεν μιλούν για την αναρχία όταν ασκούν την επιστήμη ή μιλούν για αυτήν μόνο όταν ένα επιστημονικό ζήτημα καθίσταται κοινωνικό ζήτημα, δηλαδή όταν διαπιστώνουν ότι η παρούσα κοινωνική οργάνωση παρακωλύει την πρόοδο της ιατρικής και την εμποδίζει να εφαρμοστεί προς όφελος όλης της ανθρωπότητας. Από το Πρώτο Ιταλικό Τμήμα της Διεθνούς Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας
Tra le molteplici condanne espresse in questi giorni per le brutali uccisioni operate dall’esercito israeliano, acquistano particolare rilevanza quelle del curdi (Comitato Esecutivo del PKK) e dei movimenti antirazzisti sudafricani Μετά από δύο χρόνια διεθνών συναντήσεων (στο Μπιλμπάο, το Μιλάνο και τη Φρανκφούρτη) την Κυριακή, 13 Μάη 2018, ιδρύθηκε μια νέα διεθνής αναρχοσυνδικαλιστική και επαναστατική συνδικαλιστική συνομοσπονδία με το όνομα Διεθνής Συνομοσπονδία Εργασίας. Το Συνέδριο, που οργανώθηκε από την USI-AIT, ξεκίνησε την Παρασκευή, 11 και ολοκληρώθηκε την Κυριακή, 13 Μάη, πραγματοποιήθηκε στην ιταλική πόλη Πάρμα, πρώην προπύργιο του αναρχοσυνδικαλισμού κατά την περίοδο της «Rosso Βiennio» («Κόκκινη Βδομάδα») (1919-1921). Después de dos años con reuniones de trabajo y varios plenos internacionales (Bilbao, Milán y Frankfurt) se ha gestado una nueva internacional anarcosindicalista y sindicalista revolucionaria, que este domingo ha sido bautizada como la Confederación Internacional del Trabajo. El Congreso, organizado por la USI-AIT, comenzó el pasado viernes y terminó el domingo, celebrándose en la ciudad italiana de Parma, un antiguo bastión del anarcosindicalismo durante el período del "biennio rosso" (1919-1921) como así demostraron en la ruta histórica que llevaron a cabo el viernes. Con motivo del Congreso fundacional de la Nueva Internacional, entrevistamos al Secretario de Exteriores del sindicato, Miguel Pérez. Nos explica los entresijos de este histórico evento, que pretende crear un espacio que relanzará las ideas libertarias a nivel mundial. Έχει ειπωθεί στην ιστορία πολλές φορές ότι τελικά για τα κινήματα της ελευθερίας «οι μεγαλύτερες νίκες μας είναι οι ήττες μας». Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η επανάσταση είναι ένα συμβάν, δηλαδή μια επιθυμία, μια συνεχής κίνηση, η οποία όταν πραγματωθεί χάνει τη δυναμική της και καταστέλλει την επαναστατική επιθυμία των ατόμων[9]. Η επανάσταση είναι ένα γίγνεσθαι και είναι ίσως αλήθεια ότι θα μένει πάντα ανοιχτή στον χρόνο. Γι’ αυτό όταν θέλουμε να μιλήσουμε για τις νίκες του ελευθεριακού κινήματος μιλάμε για τις εξεγέρσεις του Λατινικού Νότου, τους Ζαπατίστας, τους Ισπανούς αναρχικούς του ’30, καθώς φυσικά και για τη Ροζάβα αλλά και τις αυθόρμητες εξεγέρσεις όπως ο Μάης του ’68. Αυτές είναι εξεγέρσεις και επαναστάσεις που χαράσσουν νέα νοήματα και αιωρούνται στον ιστορικό χρόνο προς συνεχή ερμηνεία και επαναξιολόγηση. Reviewing Lundstrom's "Anarchist Critique of Radical Democracy" leads to a discussion of what "radical democracy" could mean and whether anarchists should support it. Some anarchists oppose "democracy" of any sort because they regard "majority rule" as inherently oppressive and un-anarchist. This view is criticized and rejected in favor of a view of anarchism as democracy without a state. The remarkable “recovered factories” (fábricas recuperadas) movement saw hundreds of closed factories reopened by the workers, run democratically, creating jobs and helping working class and poor communities. It showed that there is only so much protesting can accomplish – at some point you have to create something new. But it also shows it is essential that such alternative sites of production form alliances with, and become embedded, in other movements of the working class, poor and peasantry, including unions and unemployed movements. This assists them in building larger struggles, and provides them with some protection from the capitalist market and the state. It is meanwhile important for unions and social movements to start to systematically develop alternatives to capitalist- and state- run social services and media. However, it is simply impossible to escape capitalism by creating cooperatives, social centres or alternative spaces –almost all means of production remain in ruling class hands, secured by force and backed by huge bureaucracies. It is essential to build a mass revolutionary front of unions and other movements, embracing popularly-run social services, media and production, and aiming at complete socialisation of the economy and of decision-making through a revolutionary rupture.
La autogestión, en la práctica, aprendiendo y rectificando, no es algo definitivamente logrado, ni un paraíso prometido, sino el comienzo de un proceso hacia la liberación This statement was distributed at noon on May Day at the 8 Hour Monument in Melbourne Η αποστολή της επιστήμης είναι να ανακαλύπτει τους φυσικούς νόμους και να προσδιορίσει τα όρια που τελειώνει το αναπόφευκτο και αρχίζει η ελευθερία. Η μεγαλύτερη χρησιμότητά της έγκειται στο να απαλλάξει τον άνθρωπο από την ψευδαίσθηση πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Όσο οι νόμοι της βαρύτητας ήταν άγνωστοι, ο άνθρωπος μπορεί να θεωρούσε πιθανό ότι γινόταν να πετάξει αν το ήθελε, αλλά παρέμενε στο έδαφος. Όταν η επιστήμη βρήκε τους τρόπους βάσει των οποίων μπορεί κάποιος να επιπλέει ή να κινείται στην ατμόσφαιρα, τότε ο άνθρωπος απέκτησε την ελευθερία να πετάει. Το παρακάτω κείμενο βρίσκεται στο βιβλίο «Decolonizing Anarchism: An Antiauthoritarian History of India’s Liberation Struggle” της Maia Ranmath εκ. AK Press 2011. Ο διάλογος έχει συντεθεί μέσα από τις συζητήσεις σε πάνελ του Left Forum 2011 «Towards a Politics of Solidarity» για την «αναρχική αλληλεγγύη» και την έκθεση αναρχικού βιβλίου της Νέας Υόρκης το 2011 για την ανάπτυξη ενός κινήματος BDS (boycott, divestment, sanctions) έναντι της συνεχιζόμενης Ισραηλινής κατοχής παλαιστινιακών εδαφών. Η Maia Ranmath είναι ακτιβίστρια, καθηγήτρια Ιστορίας και Ασιατικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, στο παρελθόν έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, είναι μέλος του συμβουλίου του Ινστιτούτου Αναρχικών Σπουδών (IAS) και έχει υπάρξει μέλος της κεντρικής επιτροπής της οργάνωσης Historians Against the War. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας. Σημείωση Agitprop Anarquista: Οι επισημάνσεις έγιναν από τον Leroy Maisiri, ZACF(Αναρχικό Κομμουνιστικό Μέτωπο Zabalaza, αναρχική πολιτική οργάνωση της Νοτίου Αφρικής), πλην αυτών που βρίσκονται σε παρενθέσεις, οι οποίες έγιναν από το Agitprop. Προστέθηκαν τίτλοι και επεξηγηματικές σημειώσεις(αυτά που βρίσκονται μέσα σε αγκύλες), πλην αυτών που βρίσκονται σε παρενθέσεις, οι οποίες έγιναν από το Agitprop. This is a critical review of 'Radical Unionism' by Ralph Darlington, arguing that while it contains useful descriptive elements regarding the early Syndicalist movement, it also has severe analytical weaknesses. Nota da FAU traduzida ao português. Ούτε η ποικιλομορφία του αναρχισμού είναι τόσο κακή. Ο εργαζόμενος πληθυσμός σήμερα είναι πολύ διαφορετικός στη σύστασή του και αυτό που μπορεί να έχει απήχηση σε έναν τομέα μπορεί να μην έχει σε άλλο. Η ποικιλομορφία μας μπορεί, και ορισμένες φορές όντως το κάνει, να αντικατοπτρίζει αυτήν την πολυπλοκότητα. Η σημαντική πτυχή αυτού είναι ότι όλοι οι αναρχικοί συνεργάζονται σε κοινές δομές. Ούτε θα θελήσουν όλοι να ανήκουν στην επαναστατική οργάνωση και ίσως αντιταχθούν στην ιδέα να έχουν μία τέτοια, αλλά εάν είναι προτίθενται να συνεργαστούν και να συνυπάρχουν στις μαζικές οργανώσεις ή στα κοινά μέτωπα, ποιο είναι το πρόβλημα;
KSL: Bulletin of the Kate Sharpley Library No. 93-94, March 2018 has just been posted on our site. Όποια κι αν είναι τα λάθη και οι περιορισμοί του Μαρξ και του Ένγκελς, του Μπακούνιν και του Κροπότκιν, είχαν δίκιο όταν συνηγορούσαν υπέρ της εργατικής επανάστασης. Παρά τις διαφορές και τα ψεγάδια τους, στηριζόμαστε πάνω τους. Χτίζουμε πάνω στο έργο τους. Η εργατική επανάσταση είναι μονόδρομος για την αταξική, ακρατική, μη καταπιεστική, δημοκρατική και συνεργατική, κοινωνία των ελεύθερα σχετιζόμενων ανθρώπων «μέσα στην οποία η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων».
The revolution that will put end to the global capitalist system will survive if it will succeed in a very short time to replace the authoritarian power structure with a direct democracy one, in a big enough part of the developed world, that will be able to survive independently and protect itself. Η προτίμησή μου για τα «σοσιαλιστής αναρχικός» και «ελευθεριακός σοσιαλιστής» αντί του «αναρχικός κομμουνιστής» είναι προσωπική μου άποψη, η οποία μπορεί να είναι μια μειονοτική άποψη μεταξύ των αναρχικών κομμουνιστών στις Η.Π.Α. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι θέμα αρχής. Δεν είναι η ονομασία, αλλά το περιεχόμενο που έχει μεγαλύτερη σημασία. Ο βετεράνος αναρχικός στοχαστής και αγωνιστής Eduardo Colombo απεβίωσε στις 13 Μαρτίου 2018. O Tomás Ibáñez γράφει λίγα λόγια για εκείνον. Ayer, al unísono en más de 140 países del mundo, de manera intercontinental, las mujeres bailaban juntas la misma danza contra el patriarcado. Las calles se llenaban de piquetes, se ultimaban las pancartas, globos, camisetas, se sonreía con la locura de la complicidad. Batucadas, caceroladas, marchas nocturnas, toma de edificios para pernoctar en ellos, asambleas feministas, reuniones para resolver dudas sindicales. La danza era imparable. Expectación e ilusión en el ambiente a partes iguales. Y la certeza absoluta de que nos hemos conjurado para hacer y cambiar la historia. ¡A las barricadas! Ο εργάτης αισθάνεται ότι είναι ο εαυτός του έξω από την εργασία του, και όταν εργάζεται αισθάνεται έξω από τον εαυτό του. Νιώθει άνετα όταν δεν εργάζεται. Κι όταν εργάζεται δεν νιώθει άνετα. Κατά συνέπεια, η εργασία του δεν είναι εθελοντική, αλλά καταναγκαστική. Και η καταναγκαστική εργασία δεν είναι η ικανοποίηση μιας ανάγκης, αλλά μονάχα ένα μέσο για να ικανοποιήσει ανάγκες εκτός της εργασίας. Ο αλλότριος χαρακτήρας της φαίνεται καθαρά από το γεγονός ότι μόλις πάψει να υπάρχει σωματικός ή άλλος εξαναγκασμός η εργασία αποφεύγεται σαν πανούκλα. Στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη, οι εργάτριες στον τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κατέβηκαν σε απεργία για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών. Δυο χρόνια αργότερα, οι ίδιες εργάτριες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους. Το 1908 στους δρόμους της Νέας Υόρκης διαδήλωσαν 15.000 εργάτριες, ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής. Meydan Gazetesi’nin biz kadınlar tarafından hazırlanan bu sayısında, dünyanın farklı yerlerindeki kadın örgütlerinden ya da anarşist örgütler içerisindeki kadınlardan gelen ve kadınları erkek iktidarların tümüne karşı mücadeleye ve örgütlenmeye çağıran dayanışma mesajlarını siz okuyucularımızla paylaşıyoruz.
Con una campaña mediática bien orquestada, el régimen terminó el año anterior y comenzó el actual, invitando a la opinión a celebrar el éxito del proceso de paz con las FARC, que silenció más de 7 mil fusiles insurgentes, desmovilizó otros tantos guerrilleros y los “reinsertó” a la sociedad, con la promesa de cambiar esos fusiles por votos y concursar en pie de igualdad, con las elites tradicionales en las luchas políticas colombianas. Η Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης (Melbourne Anarchist Communist Group - MACG) πιστεύει ότι η καλύτερη άμεση αντίδραση στον φασισμό είναι ένα διεθνιστικό εργατικό κίνημα αντίστασης με τη μορφή ενός ενιαίου μετώπου. Στο πλαίσιο αυτό, μπορούμε να προτείνουμε μια ελευθεριακή κομμουνιστική λύση στις πολλές κρίσεις του καπιταλισμού. Συμμετέχουμε στην Καμπάνια κατά του Ρατσισμού και του Φασισμού (Campaign Against Racism and Fascism - CARF) επειδή, αν και έχει σοβαρές ατέλειες, κάνει κάποια καλή δουλειά και είναι το μόνο ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης που έχουμε στη διάθεσή μας αυτή τη στιγμή. Ελπίζουμε να συμβάλουμε στην επίλυση των προβλημάτων του, κυρίως στην απομόνωσή του από το συνδικαλιστικό κίνημα, αγωνιζόμενοι για έναν κόσμο όπου ο φασισμός θα σταλθεί μόνιμα στον κάδο των αχρήστων της ιστορίας. more >> |
make this your Anarkismo.net front page
|
