La Carta Opinión de la Federación Anarquista Uruguaya del mes de agosto 2018.
read full story / add a comment

Voici un reportage sur les événements qui se déroulent actuellement à Bassorah, la troisième ville en importance en Irak. Les manifestants et manifestantes sont de retour dans les rues depuis le 4 septembre pour réclamer leurs droits fondamentaux. read full story / add a comment

Ως Διεθνές Συνδικαλιστικό Δίκτυο Αλληλεγγύης και Αγώνα υπερασπιζόμαστε την ίση πληρωμή για ίση εργασία. Δεν μπορεί να γίνεται ανεκτό κρατούμενοι που έχουν να υπομένουν την ίδια την φυλάκιση, να δέχονται και εργασιακή εκμετάλλευση. Θεωρούμε ευθέως υπεύθυνες τις πολιτείες που φυλακίζουν αυτούς τους ανθρώπους για αυτές τις πρακτικές.
Καταγγέλλουμε, επίσης, την πίεση και τις απειλές που ασκούν οι κρατικές δύναμης καταστολής προς τους απεργούς κρατουμένους, προκειμένου να καταστείλουν την κινητοποίηση τους και να φιμώσουν τις δράσεις τους. read full story / add a comment

Lado a lado com a violência simbólica dos discursos de ódio, galvanizados pelo atingido em Juiz de Fora (MG), temos a negação do direito ao reconhecimento e, concomitantemente, a perda progressiva dos direitos coletivos que vinham num crescendo desde 1932 e se consolidaram como política pública permanente na Constituição de 1988. Trata-se de restauração burguesa e liquidação da soberania popular e, por tabela, a soberania nacional. read full story / add a comment

A review of the nature of the State as understood by anarchists, especially as proposed by the tendency called "post-anarchism." This is done through a review of the opinions of Saul Newman, a leading proponent of post-anarchism, in his work, "Anarchism, Marxism, and the Bonapartist State." The post-anarchist view is opposed by the class theory of the state, versions of which are raised by traditional, revolutionary anarchists and by Marx. read full story / add a comment

This is a report about what is currently going on in Basra, the third main city in Iraq. The protesters back to the streets from 4th of this month, September demanding their basic rights.
read full story / add a comment

This article is a brief analysing of the future of Rojava in Syria in Line with the attack of Assad’s forces on Idlib’s Province . The battle of Idlib can be a crucial one for all sides who are involve especially for the regime and the Kurdish in Rojava . There are few scenarios that the Kurdish forces there and its self rule administration are facing . There is also a strong possibility after this battle the Kurdish question there can be on the top of Assad and Russia’s agenda to be resolved either way. read full story / add a comment

Μια συνέντευξη του 2001 με τον συνιδρυτή της Federación Anarquista Uruguaya (FAU - Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης). Από την μπροσούρα The Federacion Anarquista Uruguaya (FAU) Crisis, Armed Struggle and Dictatorship, 1967-1985 (Η Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης [FAU]: Κρίση, Ένοπλος Αγώνας και Δικτατορία, 1967-1985, που διατίθεται από την Kate Sharpley Library. read full story / add a comment

Se viven jornadas intensas en nuestro país. En los últimos días una corrida cambiaria ha llevado el dólar a valores que pulverizan los ingresos populares e instalan un escenario de inestabilidad económica y política. Ante esta situación la respuesta del gobierno está supeditada a la reunión que tendrá el martes el Ministro de Economía Dujovne en Washington. Es decir, es claro el rol del gobierno en este momento de ser un simple mensajero de los poderes imperiales. La respuesta que va a obtener de los jefes del norte es previsible: es necesario para los sectores dominantes que se lleve adelante el ajuste de la manera más brutal e inmediata posible. No le basta al “mercado”, con la degradación de nuestros salarios y los miles de despidos; como tampoco le interesa, al parecer, la continuidad del proyecto político de cambiemos. La organización y la movilización popular son la única respuesta para poner un freno a la embestida neoliberal. Desde nuestra organización estaremos promoviendo desde nuestros espacios de inserción la unidad y la acción directa como respuesta inmediata ante el ajuste que seguramente tomará un impulso redoblado. read full story / add a comment

Ο Selby Semela, ηγετική φυσιογνωμία της εξέγερσης του 1976 εναντίον του απαρτχάιντ, πολιτικός εξόριστος και συγγραφέας (με τους Sam Thompson και Norman Abraham έγραψε το «Reflections on the Black Consciousness Movement and the South African Revolution» - «Σκέψεις για το Κίνημα Μαύρης Συνειδητοποίησης και τη Νοτιοαφρικανική Επανάσταση»), πέθανε την Τετάρτη, 22 Αυγούστου 2018, σε ηλικία 60 ετών. read full story / add a comment

Το ζευγάρι των Βούλγαρων αναρχικών, η Μαριόλα Μίλκοβα Σιράκοβα και ο Γκεόργκι Σεϊτάνοφ, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν μαζί για τις ιδέες τους στις 26 Μάη 1925. read full story / add a comment

Selby Semela, a leading figure in the 1976 revolt against apartheid, political exile, and author (with Sam Thompson and Norman Abraham), of “Reflections on the Black Consciousness Movement and the South African Revolution”, passed away on Wednesday, 22 August, 2018, aged but 60 years. read full story / add a comment

A partir de 2014 o país se viu diante de um avanço das ideias oriundas daquilo que se convencionou chamar de neoliberalismo selvagem ou ultra liberalismo. Motivos não faltariam para fazer uma lista de pessoas físicas e jurídicas que diuturnamente operam para poluir o debate político com parâmetros estadunidenses ou paradigmas absurdos como da “escola austríaca”. A sociopatia desta gente ultrapassa qualquer possibilidade de diálogo, e justo por isso, para evitar problemas legais e manter o tom da crítica, não vou me referir a nenhum instituto com pessoa jurídica no Brasil, mas às suas ideias gerais assim como uma de suas matrizes no coração do Império, talvez a baboseira mais citada. Fica subentendido do que e a quem se trata e que vistam as devidas carapuças. read full story / add a comment

Τοποθετήστε όλους τους ανθρώπους σε ένα καθεστώς ισότιμων οικονομικών συνθηκών, παρέχοντάς τους όλα τα μέσα παραγωγής και έχετε την αρχή της δικαιοσύνης. Δώστε σε όλους τους ανθρώπους την ελευθερία να διαθέτουν, όπως τους ταιριάζει καλύτερα, τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους και τα έργα τους και θα έχετε δικαιοσύνη σε όλη την εκπληκτική πληρότητά της. Αυτό λέει ο κολεκτιβισμός, αυτό λέει η αναρχία. read full story / add a comment

Θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε, ως οργάνωση αλλά και ατομικά, μαζί με τους/τις παλαιστίνιους/ες κατοίκους της Δυτικής Όχθης, με ισραηλινούς/ές και άλλους/ες ακτιβιστές/ριες, στον καθημερινό αγώνα ενάντια σε όλες τις πτυχές της κατοχής και της καταπίεσης στα κατεχόμενα εδάφη του 1967. Θα στηρίξουμε και θα συνεργαστούμε όσο καλύτερα μπορούμε με τον αγώνα των κατοίκων της Γάζας ενάντια στις επιθέσεις του ισραηλινού κράτους και στην ισραηλινό-αιγυπτιακή πολιορκία. Και θα είμαστε ενεργοί/ες εντός των συνόρων του 1948 ενάντια στις διακρίσεις, την καταπίεση και την εκδίωξη των παλαιστινίων εργατών/ριών που έχουν ισραηλινή υπηκοότητα. read full story / add a comment

Πρώτος ο Sacco, πριν εκτελεστεί φώναξε «Ζήτω η αναρχία!» και πρόσθεσε πιο ήρεμος «αντίο γυναίκα μου, παιδιά μου και φίλοι μου». Ο Vanzetti στην ηλεκτρική καρέκλα είπε «Επιθυμώ να δηλώσω ότι είμαι αθώος. Ποτέ δεν διέπραξα έγκλημα, κάποιες αμαρτίες ναι, αλλά ποτέ έγκλημα. Σας ευχαριστώ για όσα κάνατε για μένα. Είμαι αθώος για όλα τα εγκλήματα, όχι μόνο γι’ αυτό αλλά για όλα. Είμαι ένας αθώος άνθρωπος. Τώρα επιθυμώ να συγχωρέσω ορισμένους ανθρώπους γι’ αυτό που μου κάνουν». read full story / add a comment

Μακάρι να γίνει αυτή η νέα καταστροφή πέρα από αφορμή πένθους και επίδειξης εθελοντισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης (που πρέπει να ειπωθεί ότι είναι ανέλπιστα συγκινητική) και αφορμή προβληματισμού. Βαθύ προβληματισμού γύρω από την ποιότητα και την ιεράρχηση των κοινωνικών αξιών. Γιατί από τις προηγούμενες μεγάλες καταστροφές το μόνο που έμεινε ήταν δυστυχώς περισσότερα αυθαίρετα. read full story / add a comment

El 19 de julio de 1979 (43 años después del inicio de la Revolución Española contra el golpe de Estado de Franco) triunfaba en Nicaragua una revolución de claro contenido popular. Se ponía fin así a la dictadura de 46 años de la familia Somoza, dueños de Nicaragua y personeros de Estados Unidos. Desde 1855, con la invasión del “filibustero” Walker, Nicaragua ha sido un enclave norteamericano, una especie de semi-colonia, un país “libre” e “independiente” sólo formalmente, donde el control de Estados Unidos era total en todas las actividades nicaragüenses.

La gesta de Sandino con su “Ejército Rebelde”, cuyo principal objetivo era expulsar a los marines norteamericanos puso en jaque dicha presencia entre 1926 y 1933. El asesinato de Sandino a manos de Anastasio Somoza, en una verdadera emboscada, a traición, derrota al Ejército Rebelde y triunfa la reacción más asquerosa y vil al servicio del imperialismo norteamericano.

Sin embargo, el pueblo nicaragüense continuó resistiendo. Con pequeñas acciones, incluso asesinando a Somoza, pero sin poder evitar que se entronara en dinastía su familia. Los Somoza eran dueños de media Nicaragua, literalmente. El resto del país estaba en manos de una lánguida burguesía y de los intereses yanquis. La Iglesia, siempre fiel aliada a los Somoza y al status quo.

La Resistencia Popular se fue encauzando hacia pequeñas guerrillas, hasta que en 1961 se forma el Frente Sandinista de Liberación Nacional, bajo el influjo de la Revolución Cubana, y con una perspectiva de desalojar a la dictadura de Somoza, independizar definitivamente al país y abrir un tránsito propio hacia el Socialismo. La incidencia del FSLN crecía a nivel popular: entre los estudiantes de la Universidad -donde fueron reclutados muchos de sus militantes- , organizando barriadas, a los campesinos y diversos sectores sociales.

Así se llega luego de un largo trecho de combates, donde el FSLN gana una inmensa legitimidad entre sectores del pueblo, a derrotar definitivamente a la dictadura. Se iniciaba un nuevo período en la vida del país, donde se instalaban cooperativas de campesinos, experiencias donde convivían la propiedad colectiva con la pequeña propiedad privada, se organizaban y fortalecían sindicatos y demás organizaciones populares… read full story / add a comment

On the 21st April 2015 the Magistrates Court in Sebokeng sentenced 4 community activists from Boiketlong, to a total of 16 years in prison. The activists are: Dinah Makhetha, Sipho Mangane, Dan Molefe and Pulane Mahlangu. Key witnesses could not even identify the 4 but the courts sought to use the apartheid law of ‘doctrine of common purpose’ to jail them. They were found not guilty of ‘public violence’ but guilty of ‘assault, arson and malicious damage to property’.

Pulane Mahlangu has run away and no one knows where she is or if she is in good health. Either way, she cannot come home.

Dan Molefe died of stress-related illness in December 2017.

Although released for a short period while the appeal process was underway, both Dinah and Sipho are back in prison as they lost the first level of Appeal. The magistrate is prepared to consider shortening the sentence but not the sentence itself. The appeal process remains underway.

There is now an opportunity for a mediated process that may assist in a process of early release. There is an urgent need to cover the costs of mediation which we estimate could come to about R40 000. Appeals have been made to the community to raise funds as well to the broader movement. read full story / add a comment

Around the world the ruling class (capitalists, politicians and state managers) is trying to restore its profits by making the working class pay for the economic crisis. One way capitalists do this is by retrenching workers and making the remaining workers work harder to meet production targets, as well as by attacking wages, working conditions and benefits. States help capitalists do this, among other things, by increasing interest rates while giving corporations tax cuts, commercialising and privatising state owned enterprises and outsourcing the provision of basic services. States also help capitalists by undermining workers’ rights, such as the right to strike, in order to make it more difficult for workers to resist these attacks.

Unions have failed to defend workers from the immediate threat of these attacks (by preventing dismissals and defending jobs, wages and conditions), as well as to mount an effective resistance that can prevent further attacks and begin to roll back the devastating effects of neoliberalism. Moreover, union bureaucrats are often complicit in these attacks through deals they make with governments and bosses. A recent example in South Africa is the National Minimum Wage and amendments to the Basic Conditions of Employment Act and Labour Relations Amendment Bill – all of which represent an attack on workers yet were agreed to at Nedlac (the National Economic Development and Labour Council) by the leaders of the three main federations: Nactu, Fedusa and Cosatu.

Faced with this ruling class threat and with union bureaucracies that are either complicit or unwilling to fight, workers in Argentina have begun a process to build unity in struggle and a democratic worker-controlled alternative. read full story / add a comment