A review of the nature of the State as understood by anarchists, especially as proposed by the tendency called "post-anarchism." This is done through a review of the opinions of Saul Newman, a leading proponent of post-anarchism, in his work, "Anarchism, Marxism, and the Bonapartist State." The post-anarchist view is opposed by the class theory of the state, versions of which are raised by traditional, revolutionary anarchists and by Marx. read full story / add a comment

Τοποθετήστε όλους τους ανθρώπους σε ένα καθεστώς ισότιμων οικονομικών συνθηκών, παρέχοντάς τους όλα τα μέσα παραγωγής και έχετε την αρχή της δικαιοσύνης. Δώστε σε όλους τους ανθρώπους την ελευθερία να διαθέτουν, όπως τους ταιριάζει καλύτερα, τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους και τα έργα τους και θα έχετε δικαιοσύνη σε όλη την εκπληκτική πληρότητά της. Αυτό λέει ο κολεκτιβισμός, αυτό λέει η αναρχία. read full story / add a comment

... Από τη στιγμή που θεωρούν οι ίδιοι πως είναι ίσοι μεταξύ τους, με το ίδιο δικαίωμα στη Μητέρα Γη, δεν χρειάζονται αφεντικό για να προστατεύσουν τους προνομιούχους ενάντια σε αυτούς χωρίς προνόμια, επειδή όλοι είναι προνομιούχοι. read full story / add a comment

Καθήκον μας σήμερα να διαλυθούν κατά το δυνατόν αυτές οι «γκρίζες ζώνες», ο φονιάς και το θύμα να μην είναι αγκαλιά. read full story / add a comment

In order to understand government politics, it is necessary to have a theory of the state. The essay reviews classical anarchist and Marxist views of the class-based, pro-capitalist, nature of the state. But there are also non-class and non-capitalist influences on the state. These need to be integrated into a class theory of the state. read full story / add a comment

The context we now exist in is one that is defined by glaring contradictions everywhere, its fractured, changing, unstable and confrontational. It is a time of despair, but also pockets of hope. On the one hand, a spectre is haunting us, but it is not the one that Marx spoke of. Rather an authoritarian and extreme right wing form of capitalism, last seen on extensive scale in the 1930s, is rearing its hideous ghost-like head. This right wing extremism has become an ‘acceptable’ form of politics amongst some people in the context of the unresolved capitalist crisis. It is the ‘solution’ amongst sections of ruling classes in many countries to a crisis that is not going away. As part of this, many states are passing laws attacking basic rights that oppressed classes have won through decades and even centuries of struggle (including in South Africa); states are beginning to bare their teeth more often rather than being in a position to rule by consent; toxic nationalisms based on exclusionary racial, ethnic and religious identities (including within sections of the population in South Africa) have once again become acceptable and even embraced by sections of the population (giving rise to the likes of Trump, Le Pen and Duterte and xenophobia and other ills in South Africa); and bigotry and hate are back. Yet there is also hope. In many parts of the world, sections of the working class have fought back. This has seen movements of protests in some parts, attempts to revive unions in others and in some cases the re-emergence of left political parties and projects. But it is also a restructured working class, a working class that is fundamentally different from even the 1970s. New or different forms of organising happen next to the old. It is thus also a working class in which the past weighs like a nightmare on the present in organisational terms; experimenting with the new and different ways of organising, but also falling back into the old. read full story / add a comment

A review of a book by a libertarian Marxist sympathetic to anarchism who analyses four revolutions in the 20th century and discusses their lessons. read full story / add a comment

«Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός»: έννοια ασφυκτικής πληρότητας και αναλλοίωτης ταυτότητας! - Πρώτη δημοσίευση: περιοδικό Πανοπτικόν #23 read full story / add a comment

Μία συνέντευξη με τον γραμματέα Εξωτερικών υποθέσεων της CNT - Με την ευκαιρία του Ιδρυτικού Συνεδρίου της Νέας Διεθνούς ένα μέλος της αναρχοσυνδικαλιστικής ένωσης CNT πήρε συνέντευξη από τον γραμματέα εξωτερικών υποθέσεων Miguel Pérez, σχετικά με τα γεγονότα της εκδήλωσης. read full story / add a comment

Εν τέλει, γνωρίζουμε καλούς γιατρούς οι οποίοι εκφράζουν αναρχικές ιδέες˙ ωστόσο, δεν μιλούν για την αναρχία όταν ασκούν την επιστήμη ή μιλούν για αυτήν μόνο όταν ένα επιστημονικό ζήτημα  καθίσταται κοινωνικό ζήτημα, δηλαδή όταν διαπιστώνουν ότι η παρούσα κοινωνική οργάνωση παρακωλύει την πρόοδο της ιατρικής και την εμποδίζει να εφαρμοστεί προς όφελος όλης της ανθρωπότητας. read full story / add a comment

Από το Πρώτο Ιταλικό Τμήμα της Διεθνούς Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας
read full story / add a comment

Καθήκον μας σήμερα να διαλυθούν κατά το δυνατόν αυτές οι «γκρίζες ζώνες», ο φονιάς και το θύμα να μην είναι αγκαλιά.

Στον βράχο του Προμηθέα, ξέρουμε με ποιανού τη μοίρα ταυτιζόμαστε. read full story / add a comment

Tra le molteplici condanne espresse in questi giorni per le brutali uccisioni operate dall’esercito israeliano, acquistano particolare rilevanza quelle del curdi (Comitato Esecutivo del PKK) e dei movimenti antirazzisti sudafricani read full story / add a comment

Μετά από δύο χρόνια διεθνών συναντήσεων (στο Μπιλμπάο, το Μιλάνο και τη Φρανκφούρτη) την Κυριακή, 13 Μάη 2018, ιδρύθηκε μια νέα διεθνής αναρχοσυνδικαλιστική και επαναστατική συνδικαλιστική συνομοσπονδία με το όνομα Διεθνής Συνομοσπονδία Εργασίας. Το Συνέδριο, που οργανώθηκε από την USI-AIT, ξεκίνησε την Παρασκευή, 11 και ολοκληρώθηκε την Κυριακή, 13 Μάη, πραγματοποιήθηκε στην ιταλική πόλη Πάρμα, πρώην προπύργιο του αναρχοσυνδικαλισμού κατά την περίοδο της «Rosso Βiennio» («Κόκκινη Βδομάδα») (1919-1921). read full story / add a comment

Después de dos años con reuniones de trabajo y varios plenos internacionales (Bilbao, Milán y Frankfurt) se ha gestado una nueva internacional anarcosindicalista y sindicalista revolucionaria, que este domingo ha sido bautizada como la Confederación Internacional del Trabajo. El Congreso, organizado por la USI-AIT, comenzó el pasado viernes y terminó el domingo, celebrándose en la ciudad italiana de Parma, un antiguo bastión del anarcosindicalismo durante el período del "biennio rosso" (1919-1921) como así demostraron en la ruta histórica que llevaron a cabo el viernes. read full story / add a comment

Con motivo del Congreso fundacional de la Nueva Internacional, entrevistamos al Secretario de Exteriores del sindicato, Miguel Pérez. Nos explica los entresijos de este histórico evento, que pretende crear un espacio que relanzará las ideas libertarias a nivel mundial. read full story / add a comment

Έχει ειπωθεί στην ιστορία πολλές φορές ότι τελικά για τα κινήματα της ελευθερίας «οι μεγαλύτερες νίκες μας είναι οι ήττες μας». Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η επανάσταση είναι ένα συμβάν, δηλαδή μια επιθυμία, μια συνεχής κίνηση, η οποία όταν πραγματωθεί χάνει τη δυναμική της και καταστέλλει την επαναστατική επιθυμία των ατόμων[9]. Η επανάσταση είναι ένα γίγνεσθαι και είναι ίσως αλήθεια ότι θα μένει πάντα ανοιχτή στον χρόνο. Γι’ αυτό όταν θέλουμε να μιλήσουμε για τις νίκες του ελευθεριακού κινήματος μιλάμε για τις εξεγέρσεις του Λατινικού Νότου, τους Ζαπατίστας, τους Ισπανούς αναρχικούς του ’30, καθώς φυσικά και για τη Ροζάβα αλλά και τις αυθόρμητες εξεγέρσεις όπως ο Μάης του ’68. Αυτές είναι εξεγέρσεις και επαναστάσεις που χαράσσουν νέα νοήματα και αιωρούνται στον ιστορικό χρόνο προς συνεχή ερμηνεία και επαναξιολόγηση. read full story / add a comment

Reviewing Lundstrom's "Anarchist Critique of Radical Democracy" leads to a discussion of what "radical democracy" could mean and whether anarchists should support it. Some anarchists oppose "democracy" of any sort because they regard "majority rule" as inherently oppressive and un-anarchist. This view is criticized and rejected in favor of a view of anarchism as democracy without a state. read full story / add a comment

The remarkable “recovered factories” (fábricas recuperadas) movement saw hundreds of closed factories reopened by the workers, run democratically, creating jobs and helping working class and poor communities. It showed that there is only so much protesting can accomplish – at some point you have to create something new. But it also shows it is essential that such alternative sites of production form alliances with, and become embedded, in other movements of the working class, poor and peasantry, including unions and unemployed movements. This assists them in building larger struggles, and provides them with some protection from the capitalist market and the state. It is meanwhile important for unions and social movements to start to systematically develop alternatives to capitalist- and state- run social services and media. However, it is simply impossible to escape capitalism by creating cooperatives, social centres or alternative spaces –almost all means of production remain in ruling class hands, secured by force and backed by huge bureaucracies. It is essential to build a mass revolutionary front of unions and other movements, embracing popularly-run social services, media and production, and aiming at complete socialisation of the economy and of decision-making through a revolutionary rupture. read full story / add a comment

Σε αυτόν τον δρόμο, αντιλαμβανόμαστε το Σκαντζόχοιρο σαν το δοχείο που αποτυπώνει μια περιπέτεια παραγωγής ιδεών, στον βηματισμό ενδιάμεσων —ποτέ τελικών— πορισμάτων μιας διαρκούς αναζήτησης, με στόχο την απελευθέρωση της ανθρώπινης πράξης και επιθυμίας. Γι’ αυτό και στην φωλιά του Σκαντζόχοιρου ψάχνουμε να ζεστάνουμε κείμενα, ποιήματα και δημιουργίες που πάνω τους θα φέρουν ακόμα τα αίματα και τις αγωνίες αυτών που τα έφτιαξαν• που πάνω τους θα αποτυπώνεται η αβέβαιη πάλη των δημιουργών τους με τις λέξεις, τις ιδέες, τα χρώματα, τις μορφές. read full story / add a comment