Anarkismo.netNuovi eventinessun evento segnalato nell'ultima settimana
|
southern africa / workplace struggles martedì giugno 27, 2017 23:19 byMandy Moussouris
Credit: eNCA / Xoli Mngambi
The labour movement has been unable to de-link itself from its archenemy: capital. As its structures bureaucratise, as its leaders become career unionists, as it opens investment companies and pays staff increasingly inequitable salaries, it increasingly mirrors the very thing it is fighting. If the South African Federation of Trade Unions is to meet its promise, it must be fundamentally different from the organisation it was born out of.A federation will not liberate the class, nor will its affiliates; only the working class can liberate itself and it will never be able to do that as long as there is an implicit belief in a Great Leader/s; as long as the union is seen as a legal service and as long as power and money are centralised. A truly participatory, democratic trade union would be one where the locals/branches of each affiliate control the membership dues collected, where they would use their dues to do work on the ground and put some aside for provincial and national work; where the workers have direct ownership of the means of trade union production (negotiation, representation, mobilisation) and where the extremely loosely used term, democracy, translates into individual worker agency and empowerment to ensure that the base, the majority, the working class, is where true power lies, and that it uses its power to change the world for the benefit of the many.
brazil/guyana/suriname/fguiana / workplace struggles mercoledì aprile 26, 2017 16:43 byMunicipal Workers’ Union of Cachoeirinha, Rio Grande do Sul,
Demonstration in Cachoeirinha
The Municipal Workers’ Union of Cachoeirinha (Sindicato dos Municipários de Cachoeirinha – SIMCA) is a union that fights for workers’ rights in class-based struggles in Brazil. Founded on June 20, 1989, it has consistently been a protagonist in struggles both initiated by the Union and by other social movements. The municipal workers of Cachoeirinha have been leaders in the organization and mobilization of these struggles, refusing to stay quiet in the face of arbitrary and authoritarian exploitation of labor, mismanagement on the part of bosses and government officials, and the injustices imposed “from above.”
venezuela / colombia / workplace struggles mercoledì gennaio 11, 2017 16:11 byJosé Antonio Gutiérrez D.
César Augusto Roa Carvajal (1982-2016)
El miércoles 28 de diciembre, el compañero César Augusto Roa Carvajal, iba en su moto por Mosquera, Cundinamarca, cuando a las 10:30pm perdió el control del vehículo y se estrelló contra un poste. Para los medios, era sencillamente uno más de los muertos en esa vía, el cuarto en la semana. Para nosotros el que había muerto era también un compañero excepcional, que había destacado en la lucha de los corteros de caña en el Valle del Cauca en el 2008.
north america / mexico / workplace struggles martedì dicembre 06, 2016 21:23 byTom Wetzel
Debate"The claim that "syndicalist unions broke off from mainstream federations to form 'purely revolutionary' unions, cutting themselves off from the mass of workers" doesn't hold up, though it does conform to the Leninist orthodoxy of "Left-Wing" Communism: An Infantile Disorder. There were many countries where the syndicalist unions were the majority--such as Portugal, Spain, Argentina, Uruguay, Peru and Brazil. Syndicalist unions in South Africa, such as the Industrial Workers of Africa (modeled on the Industrial Workers of the World), were the only unions that organized native African workers, who were excluded from the white craft unions.At the time of the mass occupation of the factories in Italy in September 1920, the USI (Italian Syndicalist Union) was claiming 800,000 members, and the factory councils formed throughout Italy in those events were mostly organized by the USI. Moreover, it was the anarcho-syndicalists who initiated a militia movement ("arditti del popolo") to fight Mussolini's fascist squads. But the Communists didn't cooperate, and the Socialist Party capitulated to fascism.
leggi tutto / aggiungi un commento >>
 3 comments (last - martedì dicembre 13, 2016 03:37)
france / belgique / luxembourg / luttes en milieu de travail giovedì settembre 15, 2016 17:43 byAlternative Libertaire
Nous sommes en colère et nous voulons l’abrogation de la loi Travail. Nous sommes en colère et nous refusons la mise en place d’un service civique obligatoire de neuf mois pour les jeunes. Nous sommes en colère car la destruction de la totalité du code du travail est sur la table et que c’est dès maintenant un enjeu majeur pour les droits des travailleuses et des travailleurs. Lire aussi
|
 ¿Què està passant a Catalunya? mer 18 ott, 16:47
Entrevista a Alex Tisminetzky, Secretario de Salud Laboral de la CGT Catalunya realizada el 5 de Octubre. Facing Tuesday’s general strike in Catalonia, CNT wants to show its satisfaction with the response which thousands of workers have given throughout the day and across trades. Popular mobilization responds again against the severe repression which Catalan society is living. Worker’s solidarity shows once again that it can do anything. Davant la jornada de vaga general realitzada aquest dimarts a Catalunya, la CNT vol mostrar la seva satisfacció per la resposta que, al llarg d’avui, estan donant milers de treballadores i treballadors als diferents sectors laborals. La mobilització popular torna a respondre davant la greu situació de repressió que viu la societat catalana. La solidaritat obrera, un cop més, demostra que ho pot tot. Ante la jornada de huelga general realizada este martes en Catalunya, la CNT quiere mostrar su satisfacción por la respuesta que a lo largo de hoy están dando miles de trabajadoras y trabajadores en los distintos sectores laborales. La movilización popular vuelve a responder frente a la grave situación de represión que vive la sociedad catalana. La solidaridad obrera, una vez más, demuestra que lo puede todo. Está claro que el "paro general" no pretende reforzar la huelga general: tiene un planteamiento alternativo si no opuesto, particularmente por los intereses de patronal y la administración. Numerosas autopistas cortadas desde primera hora de la mañana (doce según la prensa burguesa, que se convertirán en 57 a mediodía, con retenciones kilométricas). El Servicio Catalán de Tráfico ( @transit) está informando a través de su cuenta de Twitter de cuáles son las carreteras afectadas. A su vez, ha sido suspendido el de autobuses y de metro hasta las 17.00 horas. En la tarde del pasado lunes 25 de septiembre, Vía Libre acompaño la movilización de 600 trabajadores aeroportuarios, que entre las 3:00 y las 5:00 pm, marcharon por la Avenida 26 desde el Portal El Dorado de Transmilenio hasta la Terminal Puente Aéreo y el Aeropuerto El Dorado Luis Carlos Galán. Liderada por los pilotos en huelga de la Asociación Colombiana de Aviadores Civiles (ACDAC) que reúne la mayoría de trabajadores sindicalizados de la empresa multinacional Aerovías del Continente Americano (Avianca), la manifestación se convocó en respaldo al paro de actividades en la compañía, la defensa de la convención colectiva de trabajo y para visibilizar las reivindicaciones de diferentes trabajadores del sector aeronáutico. Aunque parezca increíble, por seis años, un grupo de obreros vallunos, específicamente de la ciudad de Buga, la ciudad señora del Milagroso, mantienen una huelga en las afueras de la empresa de vidrio Cristar SAS (filial de la multinacional norteamericana Owens Illinois Inc., que controla el 85% de la empresa). Ahí están en unas carpas, rodeados de carteles que atestiguan la solidaridad que han recibido de varios sindicatos del departamento. Se han mantenido firmes en esta huelga 35 obreros de los 60 que la iniciaron: las deserciones ocurrieron sólo en los primeros meses, una muestra de la voluntad de estos trabajadores [1]. Desde entonces este grupo de 35 obreros se ha mantenido inquebrantable reclamando sus derechos. La conciencia de clase y el sentido solidario de estos obreros es admirable. Στον καπιταλισμό όλοι/ες οι εργαζόμενοι/ες αποτελούμε αναλώσιμα νούμερα είτε πρόκειται για περίοδο «κρίσης» είτε για οικονομική «ανάπτυξη». Στην οικονομική κρίση τα αφεντικά επικαλούνται τα «μειωμένα» κέρδη και, εκτός από τους μισθούς, εξαφανίζουν και κάθε πιθανό μέτρο ασφάλειας, ενώ στην πολυαναμενόμενη για αυτούς ανάπτυξη το αυξανόμενο κέρδος τους είναι πάνω από κάθε σκέψη για προστασία των εργαζόμενων.
Tract d'Alternative Libertaire, organisation membre d'Anarkismo, qui pousse à la mobilisation pour une grève générale contre la nouvelle réforme du code du travail français lors de la journée de mobilisation du 12 septembre 2017
Communiqué de la Coordination des Groupes Anarchistes appelant à la mobilisation massive et déterminée contre la nouvelle réforme du code du travail en France, lors de la journée de grève du 12 septembre 2017 Ιδιωτική κλινική «Λυσίμαχος ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ»: ένα ακόμα εργασιακό κάτεργο - Επιτυχής παρέμβαση στην Επιθεώρηση Εργασίας στη Θεσσαλονίκη για την καταβολή των δεδουλευμένων στους απλήρωτους και απολυμένους εργαζόμενους της κλινικής «Λυσίμαχος ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ», από τη Συνέλευση Ταξικής Αλληλεγγύης. Για να απαντήσουμε σε αυτές τις εργοδοτικές ασυδοσίες, εμείς, οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και εθνικότητας, πρέπει να οργανωθούμε δυναμικά στα σωματεία μας , να οξύνουμε τον ταξικό ανταγωνισμό και, γνωρίζοντας ότι οι κοινωνίες που οδηγούνται στην εξαθλίωση έχουν την τάση να εξεγείρονται, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας μέχρι να πάρουμε ό,τι μας ανήκει.
Communiqué fédéral de la CGA d'appel à mobilisation le 12 septembre et après contre la casse sociale du programme Macron. The article below is a very short opinion about the Working class whether as a whole is a revolutionary class in term of leading us to a classless and none-hierarchical society or not. It explains that the world has been changed and so the working class, it refers to reality and real life rather than relying on the texts in the old and 'sacred' books. 4 CAIXAS, 1 QUE TEM QUE SAIR:
Δύο νεκροί και δύο τραυματίες είναι ο απολογισμός εργατικού δυστυχήματος που σημειώθηκε το πρωί της Τρίτης στο δίκτυο του Βιολογικού καθαρισμού, κοντά στην πλατεία Πηγών, στη Σκάλα Λακωνίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, νεκρός είναι ένας 51χρονος εργάτης υπήκοος Βουλγαρίας, ο οποίος εκτελούσε εργασίες καθαρισμού σε αποχετευτικό δίκτυο βιολογικού καθαρισμού, καθώς και ένας 37χρονος (εργαζόμενος σε κοντινό κατάστημα), που έσπευσε να βοηθήσει τον 51χρονο, όταν έχασε τις αισθήσεις του. Παράλληλα, σε κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται ΜΕΘ του Θριάσιου Νοσοκομείου Ελευσίνας, ο ένας εκ των δύο τραυματιών. Πρόκειται για έναν 22χρονο, ο οποίος διακομίσθηκε στο νοσοκομείο Σπάρτης σε κωματώδη κατάσταση, με οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια. Σύμφωνα με τον διοικητή του νοσοκομείου Σωτήρη Μπότσιο, ο 22χρονος διασωληνώθηκε άμεσα και οι γιατροί κατέβαλλαν προσπάθειες, για την αναρρόφηση υγρών από τους πνεύμονες. Ο δεύτερος τραυματίας που είναι 66χρόνων, διακομίσθηκε στο νοσοκομείο με μέτρια αναπνευστική ανεπάρκεια και η κατάσταση της υγείας του κρίνεται από τους γιατρούς σταθερή και ικανοποιητική. Στην παρούσα συγκυρία, η πρόσφατα ψηφισμένη νομοθεσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την εφαρμογή 32 εργάσιμων Κυριακών σε «τουριστικές ζώνες» (δήμος Αθηναίων, παραλιακό μέτωπο, Πειραιάς, περιοχή αεροδρομίου Ελ.Βενιζέλου, Θεσσαλονίκη) αφενός αποτελεί επιθετική κίνηση στα εργατικά συμφέροντα και τις πολυετείς κινητοποιήσεις μας και αφετέρου επιβεβαιώνει την πραγματική πρόθεση κράτους και κεφαλαίου για την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ήδη, στον δήμο Αθηναίων διανύουμε την 4η εβδομάδα όπου πολυεθνικοί όμιλοι επιχειρούν να εφαρμόσουν το νόμο στήνοντας προς το παρόν αποτελεσματικά αναχώματα στις προθέσεις τους. Η συνολική επίθεση που δέχονται μπορεί να απαντηθεί και να ανατραπεί στη βάση της σύνδεσης των ταξικών – κοινωνικών αγώνων. Στο χέρι μας είναι, να μπλοκάρουμε και θα μπλοκάρουμε τις δρομολογημένες διαθέσεις και τις πολιτικές επιλογές τους. Προέχει η ζωή μας, η αξιοπρέπειά μας και όχι τα κέρδη των αφεντικών και των τραπεζών. Οπλισμένοι με αποφασιστικότητα και επιμονή θα αγωνιστούμε όλοι/ες μαζί, για να ανατρέψουμε το ξεκοκάλισμα των μισθών κάθε εργαζόμενου. The labour movement has been unable to de-link itself from its archenemy: capital. As its structures bureaucratise, as its leaders become career unionists, as it opens investment companies and pays staff increasingly inequitable salaries, it increasingly mirrors the very thing it is fighting. If the South African Federation of Trade Unions is to meet its promise, it must be fundamentally different from the organisation it was born out of. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, αλλά και η πλήρης ελαστικοποίηση των ωραρίων, αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, που το κεφάλαιο επιβάλει τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Η κατάργηση της Κυριακάτικςη αργίας ωφελεί πρωτίστως το μεγάλο εμπορικό κεφάλαιο -ντόπιο και διεθνές-, αλλά δευτερευόντως και όλα τα μικρά ή μεσαία αφεντικά τα οποία με χαρά καλωσορίζουν το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές με την υποσημείωση να μην είναι κάθε Κυριακή. Στην «καρδιά» των εργασιών του «ποδαριού», στα μηχανάκια, έχει ξεκινήσει ένας τέτοιος συνδικαλισμός. Σε έναν χώρο που μετράει νεκρούς και σακατεμένους σε «ατυχήματα», δηλαδή δολοφονίες από την πλευρά των αφεντικών, στο κέντρο του αποστήματος της επισφάλειας υπάρχει παράδειγμα. Στα σπάργανα αυτές οι προσπάθειες -στα μηχανάκια και σε άλλους κλάδους στους οποίους έχουν δημιουργηθεί και αγωνίζονται σωματεία βάσης- (σε σχέση με το πόσο πρέπει να επεκταθούν αριθμητικά, κλαδικά και γεωγραφικά) κατορθώνουν και κινητοποιούν, κερδίζουν νίκες. Μικρές είναι η αλήθεια, αλλά πόσο καιρό έχουμε να ακούσουμε τη λέξη «νίκη»; Στον αγώνα των μεταναστών εργατών στο κάτεργο του Κώστα Γεωργίου, αναγνωρίζουμε την πιο αυθεντική έκφραση εργατικής αλληλεγγύης, τέτοιας που οφείλει να αποτελεί έμπνευση και υπόδειγμα για όλους/ες μας. Γι’ αυτό στηρίζουμε και στεκόμαστε μέχρι την νίκη δίπλα στον απολυμένο εργάτη Ασίφ Μαχμούντ και στους συναδέλφους του: Γιατί η ίδια η σύγκρουση με την ασύδοτη εκμετάλλευση και τον αυταρχισμό, γέννησε έναν νέο κόσμο αλληλεγγύης και ισότητας. Και θα φροντίσουμε αυτός ο κόσμος να μεγαλώσει… ... δεν βλέπουμε πια ουρές αυτοκινήτων των εργαζομένων που περιμένουν κάθε πρωί να περάσουν την πύλη του εργοστασίου. Δεν υπάρχουν πια εργοστάσια. Έχουν κλείσει ή έχουν μεταφερθεί στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι δημόσιες τράπεζες και οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας έχουν αποχωρήσει από τη χώρα ή πρόκειται να αποχωρήσουν. Το συνδικαλιστικό κίνημα, που κάλυπτε κάποτε το ήμισυ του απασχολούμενου εργατικού δυναμικού και συναγωνιζόταν το κράτος για οικονομική εξουσία, ως επί το πλείστον βρίσκεται σε άτακτη υποχώρηση. Οι αρχαιολόγοι που απολύθηκαν βρέθηκαν μπλεγμένες σε ένα επιχειρηματικό και πολιτικό αλισβερίσι δημιουργίας εντυπώσεων, όπου υπουργοί και εργολάβοι συναγωνίζονται σε «αποτελεσματικότητα» αλλά είναι μαζί όταν πρόκειται να «επαναφέρουν στην τάξη» τους εργαζόμενους. Άλλο ένα θύμα προστέθηκε στη μακρά λίστα των θυμάτων της επιτομής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας εγχώρια, τα χρόνια του μνημονίου. Ο μετανάστης εργάτης Bahadar Chaudhary από το Πακιστάν κατέρρευσε το Σάββατο 13 Μάη στα Υφαντήρια Παντελίδη ( Σινιόσογλου 5 Νέα Ιωνία) σε συνθήκες εξαντλητικών ωραρίων και νυχτερινών υπερωριών. Ειδικά στον κλάδο των υφαντηρίων είναι σύνηθες φαινόμενο οι εργασιακές συνθήκες γαλέρας όπως σε αυτή των υφαντηρίων Παντελίδη με αντάλλαγμα χαμηλότατους μισθούς. Τέτοιες καταστάσεις είναι που οδηγούν σε θανάτους-θυσίες εργατών στο βωμό των κερδών της εργοδοσίας, όπως της οικογένειας Παντελίδη στη Ν. Ιωνία. Κείμενο του Θερσίτη για την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και την ανασυγκρότηση των αντιστάσεων στους χώρους δουλειάς. Το κείμενο αυτό συνόδευσε την σχετική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον χώρο του Θερσίτη στις 19/5/2017. ESTE 27 DE MAYO GRITAREMOS... ¡SIN TRABAJADOR@S, LOS PATRONES SE CONVERTIRÁN EN CENIZAS! La incorporación de la mujer al mundo del trabajo asalariado es una tendencia que avanza progresivamente, impulsada por la modernización de los procesos productivos y el incremento de la así llamada “flexibilización laboral”, que en nombre de una supuesta mayor libertad para disponer del propio tiempo, da pie a empleos de baja calificación y bajos salarios.
TRA RICORDI DI TESTIMONI E TESTIMONIANZE DI PROTAGONISTI, RIVIVE LA QUASI INSURREZIONE PROLETARIA DI VALDAGNO CONTRO IL PADRONE MARZOTTO più >> |
crea la tua prima pagina per anarkismo
|
