user preferences

iberia / lotte sindacali / recensione Tuesday June 15, 2021 06:13 byLucio Di Stefano

Recensione del romanzo storico dedicato alle lotte sindacali a Barcellona: "1907 di Fulvio Caporale

Il romanzo storico ha una forza sorprendente, perché ancora oggi trascina milioni di lettori in storie che hanno un fascino antico e che molti magari hanno solo sfiorato a scuola ma ritrovano nel romanzo, nella narrazione di una vicenda inventata all’interno di un contesto realmente accaduto. Ovviamente si tratta sempre di un’idea, la quale spinta da una narrazione avvincente fa breccia nella mente e nel cuore del lettore. Nel libro “1907” di Fulvio Caporale, Edizioni Montag, c’è un’idea importante: l’amicizia e l’amore di tre personaggi influenzano la Storia, gli ideali, la politica, la lotta sindacale e i tremendi abusi del potere economico che distruggono ogni speranza senza lasciare traccia e ricordo delle loro vittime. Tre personaggi determinati a realizzare i loro sogni e i loro progetti si incontrano proprio a causa delle circostanze storiche che stanno forgiando Barcellona, una città dinamica dove l’industria, il capitalismo e l’imprenditoria stanno avendo un successo insperato travolgendo diritti dei lavoratori e impiegando donne, uomini e bambini in un inferno di lavoro senza speranze e prospettive. Tutti e tre i personaggi, Luca, Pablo e Luna vogliono sconfiggere quelle ingiustizie ma ognuno di loro lo fa seguendo il proprio carattere, la propria intelligenza e soprattutto il proprio cuore. E in questo modo la Storia entra nelle vite delle persone, trasformando il loro destino.
In “1907”, un romanzo breve di 75 pagine, accadono molte cose e gli eventi si susseguono rapidamente, trasformando le vite delle persone in virtù delle loro scelte.
In questo il romanzo storico diventa una forma appassionante di lettura in cui il contesto modella i personaggi e la visione gli ideali i caratteri dei protagonisti cambiano il sapore della Storia e delle storie.
Francesco Massa

“1907” di Fulvio Caporale.
Pubblicato dalle edizioni Montag.
Anno 2021
Pag. 75
Prezzo 13,00 euro

aotearoa / pacific islands / workplace struggles / press release Wednesday June 09, 2021 08:48 byAWSM

A statement of support for striking nurses in Aotearoa/New Zealand.

Aotearoa Workers Solidarity Movement (AWSM) expresses its support to the 30,000 plus nurses who are going on an eight-hour strike today across Aotearoa/New Zealand. The strike is an indication of the stress and frustration caused to personnel in the health sector. Despite sacrifices made during the worst period of the covid crisis, nurses are being undervalued by District Health Boards (DHB) now that pay negotiations are being entered into.

We hope today’s action will be the start of a healthier approach towards those who take care of the most vulnerable in society. AWSM has participated in pickets during previous nurses’ strikes, for example in 2018 and we encourage our members and supporters and the public at large to show support to the strikers this time as well.

An injury to one is an injury to all!

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος / Εργατικοί Αγώνες / Ανακοίνωση Τύπου Monday May 03, 2021 20:33 byΑναρχική Ομοσπονδία

Να οργανώσουμε την πάλη μας για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, αμοιβές και παροχές που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας. Να μην επιτρέψουμε να βάλει το κράτος την ταφόπλακα στις κατακτήσεις μας και στα μέσα του αγώνα μας. Η συνειδητοποίηση των ταξικών μας συμφερόντων, του ταξικού μας εχθρού και η μεταξύ μας αλληλεγγύη να γίνουν οι κινητήριες δυνάμεις που θα σημάνουν την ανασυγκρότηση των ταξικών αντιστάσεων και τη μετωπική μας σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο. Μόνο με τις ίδιες μας τις δυνάμεις μπορούμε να αποτρέψουμε τη βάρβαρη επίθεση που μεθοδεύουν συντονισμένα κράτος και κεφάλαιο.

Ταξική αντίσταση ενάντια στον νέο εργασιακό μεσαίωνα. Όλοι και όλες στους δρόμους στις 6/5!

Φέτος η Πρωτομαγιά σηματοδοτεί έναν πολύ σημαντικό σταθμό για τους αγώνες της εργατικής τάξης. Η πανδημία του Covid-19 λειτούργησε ως επιταχυντής της δομικής κρίσης του καπιταλισμού, βυθίζοντας ακόμα περισσότερο στη φτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους, προλεταριοποίησε σημαντική μερίδα των μεσαίων στρωμάτων και αύξησε τη συσσώρευση πλούτου για το μεγάλο κεφάλαιο. Το χτύπημα που ετοιμάζει η κυβέρνηση στην εργατική τάξη δεν έχει προηγούμενο. Θα μας βρουν, όμως, πεισματικά απέναντί τους, γιατί η ταξική πάλη δεν αναστέλλεται. Τιμούμε τους νεκρούς της εργατικής τάξης, συνεχίζοντας τους αγώνες τους. Δε θα επιτρέψουμε να αρθούν κατακτήσεις για τις οποίες μόχθησαν και έδωσαν τη ζωή τους άνθρωποι της τάξης μας.

Μέσα σ’ όλο αυτό το διάστημα τo κράτος απέδειξε για ακόμα μια φορά πως μεριμνά για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Το διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας, οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια, η βαθμιαία ιδιωτικοποίηση της υγείας, η κερδοσκοπία και ο αχαλίνωτος ανταγωνισμός των φαρμακοβιομηχανιών κόστισαν τις ζωές πολλών φτωχών ανθρώπων που αποκλείονται καθημερινά λόγω της ταξικής τους θέσης από παροχές που θα όφειλαν να είναι δημόσιες, δωρεάν και ελεύθερες στην πρόσβαση για τη διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής για όλους. Η κυβέρνηση της ΝΔ έθεσε ως προτεραιότητα της πολιτικής της τη διάσωση και την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, κάνοντας τα θελήματα των ιδιοκτητών μεγάλων κλινικών και των αφεντικών της τουριστικής βιομηχανίας. Μπούκωσε στο χρήμα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για να προπαγανδίζουν ασταμάτητα το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και να γλείφουν την κυβέρνηση και τα στελέχη της, προκειμένου να συσκοτίσουν τις εγκληματικές ευθύνες της βαθύτατα ταξικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, να χειραγωγήσουν και να ενοχοποιήσουν την κοινωνία. Επιπλέον, δαπάνησε μεγάλο τμήμα του ετήσιου κρατικού προϋπολογισμού σε εξοπλιστικές δαπάνες που βαθαίνουν περαιτέρω την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στις πολεμικές προετοιμασίες, ενώ στο εσωτερικό δρομολογήθηκαν κατά προτεραιότητα προσλήψεις αστυνομικών και ΕΠΟΠ, αναβάθμιση και επέκταση του εξοπλισμού της αστυνομίας. Θέτοντας την κοινωνία στον πάγο με τα ασυνάρτητα από υγειονομική σκοπιά lockdown, την ώρα που ο κόσμος καθημερινά συνωστίζεται, ελλείψει υποδομών και μέτρων ασφαλείας, στους χώρους εργασίας και στα ΜΜΜ, η κυβέρνηση έδωσε το ελεύθερο στους μπάτσους να κάνουν ό,τι γουστάρουν, με αποτέλεσμα τη ραγδαία όξυνση της αστυνομικής καταστολής και τη διαμόρφωση ενός κλίματος κρατικής τρομοκρατίας στην κατεύθυνση της συγκρότησης ενός ισχυρού αστυνομικού κράτους.

Η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία μέσω της πλήρους απονέκρωσης της κοινωνικής ζωής και της περιστολής των αντίστοιχων ελευθεριών, να προχωρήσει στην ψήφιση αντεργατικών και αντικοινωνικών μέτρων, θεωρώντας πως δε θα συναντήσει αντίσταση. Είχε το θράσος να εκμεταλλευτεί καιροσκοπικά την πανδημία και εν τέλει να λασπολογεί εις βάρος όσων αντιστέκονταν στην υποτίμηση της υγείας, της εργασίας, των ζωών μας. Συνάντησε, όμως, μαζική κοινωνική αντίσταση στο εκπαιδευτικό μέτωπο, στην απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα και στις διαδηλώσεις στις γειτονιές και τις πλατείες, γι’ αυτό και αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί εν πολλοίς, επικεντρώνοντας την προσοχή της στο επικείμενο κερδοφόρο και χωρίς κάποιον σοβαρό υγειονομικό σχεδιασμό άνοιγμα του τουρισμού και στις πιθανές προσεχείς πρόωρες εκλογές.

Επόμενο βήμα της επίθεσης που σχεδιάζει η κυβέρνηση ενάντια στην κοινωνική βάση είναι η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, δια της οποίας αποσκοπεί να μας γυρίσει έναν αιώνα πίσω σε επίπεδο εργασιακών δικαιωμάτων. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο έρχεται να θέσει τέλος στην 8ωρη εργασία, την οποία κατέκτησε η εργατική τάξη με αιματηρούς και μακρόχρονους αγώνες. Πλέον, οι επιχειρήσεις θα έχουν τη δυνατότητα, όταν κρίνουν ότι υπάρχουν αυξημένες ανάγκες, να απασχολούν τους εργαζόμενούς τους ακόμα και 10ωρα έχοντας την αντίστοιχη νομική κάλυψη του κράτους. Οι έξτρα ώρες εργασίας υποτίθεται ότι θα επιστρέφονται στους εργαζόμενους εν είδει άδειας ή με μείωση ωρών εργασίας άλλες μέρες, κάτι που δεν μπορούν να το εγγυηθούν φυσικά η εργοδοτική αυθαιρεσία, οι απολύσεις, αλλά και το γεγονός ότι πολλοί εργαζόμενοι δουλεύουν μεροκάματο. Πλέον, προβλέπεται η εργάσιμη εβδομάδα των 30-50 ωρών με τον συνδυασμό 6ωρης και 12ωρης εργασίας. Οι νόμιμες υπερωρίες αυξάνονται από τις 120 στις 150 ώρες και η εκάστοτε επιχείρηση θα έχει τη δυνατότητα να διευθετεί τον χρόνο εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες της, ξεζουμίζοντας έτσι τους εργαζόμενους, που θα αποστερούνται τις προσαυξήσεις λόγω υπερωριών. Η εργασία τις Κυριακές προβλέπεται να επεκταθεί και σε νέους κλάδους πέραν του εμπορίου (βλ. μεταφορικές, πληροφορική, logistics, data center, τηλεφωνικά κέντρα, ψηφιοποίηση έγχαρτου αρχείου, παραγωγή έτοιμου σκυροδέματος). Κατόπιν άδειας ΣΕΠΕ θα επιτρέπεται η κυριακάτικη εργασία και σε ορισμένους ακόμα κλάδους (βλ. εξεταστικά κέντρα, εξυπηρέτηση εξωσχολικών δράσεων ιδιωτικών σχολείων, συντήρηση σχολικών κτηρίων, προσαρμογή και αναβάθμιση πληροφοριακών συστημάτων). Οι ατομικές συμβάσεις εργασίας θα γίνουν πλέον καθεστώς, επιχειρώντας να αφήσουν μόνους και ξεκρέμαστους τους εργαζόμενους μπροστά στην πίεση των αφεντικών. Ο ταξικός συνδικαλισμός στοχοποιείται, οι συνδικαλιστές φακελώνονται, ορίζεται ηλεκτρονική ψηφοφορία για την προκήρυξη απεργιών, όπου προβλέπεται η λειτουργία προσωπικού ασφαλείας σε ποσοστό 40%, το δικαίωμα του εργοδότη για λοκ-αουτ και η απαγόρευση κατάληψης ή αποκλεισμού του εργασιακού χώρου. Τέλος, εδραιώνεται η τηλεργασία και η εργασία μέσω πλατφορμών, που συνεπάγονται την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτόν τον νέο εργασιακό μεσαίωνα ως εκσυγχρονισμό του απαρχαιωμένου εργατικού δικαίου της Ελλάδας και ως αναγκαία συμπόρευση των εγχώριων εργασιακών σχέσεων με τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις. Αυτά τα παραμύθια προσπαθεί να μας πουλήσει με κυνικό τρόπο, για να αποσπάσει τη διαταξική συναίνεση και την κοινωνική ειρήνη. Γι’ αυτό πρέπει να δοθούν άμεσα ηχηρές απαντήσεις από την εργατική τάξη, τα σωματεία και τις πρωτοβουλίες της. Είναι επιτακτική ανάγκη να μαζικοποιηθούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις την Πρωτομαγιά και να στηριχτεί η απεργία από τα κάτω που οργανώνουν στα τέλη του Μάη τα σωματεία βάσης και τα πρωτοβάθμια σωματεία.

Η συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την υπεράσπιση των ταξικών τους συμφερόντων. Να ενδυναμώσουμε, λοιπόν, τον ακηδεμόνευτο ταξικό συνδικαλισμό και να τον καταστήσουμε όχημα για την αναγκαία συσπείρωση και αντεπίθεση των εργαζομένων.

Να οργανώσουμε την πάλη μας για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, αμοιβές και παροχές που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας. Να μην επιτρέψουμε να βάλει το κράτος την ταφόπλακα στις κατακτήσεις μας και στα μέσα του αγώνα μας. Η συνειδητοποίηση των ταξικών μας συμφερόντων, του ταξικού μας εχθρού και η μεταξύ μας αλληλεγγύη να γίνουν οι κινητήριες δυνάμεις που θα σημάνουν την ανασυγκρότηση των ταξικών αντιστάσεων και τη μετωπική μας σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο. Μόνο με τις ίδιες μας τις δυνάμεις μπορούμε να αποτρέψουμε τη βάρβαρη επίθεση που μεθοδεύουν συντονισμένα κράτος και κεφάλαιο. Δεν έχουμε αυταπάτες περί μεταρρύθμισης ενός δομικά άδικου και εκμεταλλευτικού συστήματος, ούτε εμπιστευόμαστε τους εργατικούς μας αγώνες στον γραφειοκρατικό και υποταγμένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!

Καλούμε σε στήριξη των απεργιακών κινητοποιήσεων της Εργατικής Πρωτομαγιάς, ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, την Πέμπτη 6 Μαΐου:

Αθήνα: 11:00 στα Προπύλαια.

Θεσσαλονίκη: 10:30 στην Καμάρα. Στηρίζουμε το κοινό α/α μπλοκ.

Κόρινθος: 11:00 στο Εργατικό Κέντρο και 18:00 στον Φλοίσβο.

ΚΑΤΩ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ – ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΣΑΝ ΣΚΛΑΒΟΙ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ, ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ COVID-19 ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Αναρχική Ομοσπονδία

Site: anarchist-federation.gr
email: anarchist-federation@riseup.net
Twitter: twitter.com/anarchistfedGr
Fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία

Διεθνή / Εργατικοί Αγώνες / Ανακοίνωση Τύπου Sunday May 02, 2021 20:22 byΑναρχοκομμουνιστικές οργανώσεις

Ο πόθος των μαρτύρων του Σικάγο για δικαιοσύνη και ελευθερία θα περιπλανηθεί ξανά στους δρόμους κατά την προσεχή Εργατική Πρωτομαγιά μαζί με τους καταπιεσμένους του κόσμου στον αγώνα τους για ένα καλύτερο μέλλον. Τα όνειρά τους ζουν στον αγώνα όλων των ανθρώπων που παλεύουν σε όλο τον κόσμο για ψωμί και αξιοπρέπεια, αλλά και για μια πλήρως εξισωτική και δίκαιη κοινωνία.

Διεθνιστική ανακοίνωση για την Εργατική Πρωτομαγιά του 2021

Την 1η Μαΐου του 1886 ξεκίνησε μια εκτεταμένη απεργία στις Η.Π.Α. απαιτώντας την 8ωρη εργασία. Το σύνθημα του αγώνα ήταν «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες αναψυχή, 8 ώρες ξεκούραση» και διαδόθηκε ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα. Μέσα από αυτόν τον αγώνα το εργατικό κίνημα προσπάθησε να αποσπάσει εξουσία από το κεφάλαιο και να αμφισβητήσει τον εργάσιμο χρόνο για χάρη της ζωής, του πολιτισμού και της απόλαυσης.

Η απεργία είχε προετοιμαστεί από πριν. Το αμερικανικό εργατικό κίνημα την είχε αποφασίσει το 1884. Για να την υλοποιήσει, πραγματοποιήθηκαν εκατοντάδες συναντήσεις και συγκεντρώσεις, συλλέχθηκαν πόροι, σε καιρούς, μάλιστα, κατά τους οποίους η συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων ήταν παράνομη. Μανιφέστα και εφημερίδες κυκλοφόρησαν ενθαρρύνοντας τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν στην προγραμματισμένη απεργία.

Ωστόσο, ο αγώνας για την 8ωρη εργάσιμη ημέρα δε θεωρήθηκε ως μια απλή μεταρρύθμιση. Διαποτίστηκε με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Ήταν μια μάχη που αποτέλεσε οργανικό μέρος του αγώνα για μια εξισωτική κοινωνία, απαλλαγμένη από κάθε είδους καταπίεση. Έγινε κατανοητό ότι αυτός ο αγώνας δε θα περνούσε μέσα από συνόδους, δικαστήρια, αλλά ότι θα μπορούσε να πετύχει μόνο μέσω της άμεσης δράσης των λαϊκών μαζών. Η εργατική τάξη δεν εμπιστεύτηκε αυτούς τους θεσμούς των απατεώνων, διότι αντιπροσώπευαν για αυτήν πηγές καταστολής και πείνας.

Την 1η Μαΐου του 1886 η απεργία αποδείχθηκε μαζική, με διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα και με επίκεντρο την πολυπληθή βιομηχανική πόλη του Σικάγο. Εκεί έγινε αισθητή η καταστολή της αστυνομίας, καθώς και η αντίσταση των εργαζομένων. Πραγματοποιήθηκαν συγκρούσεις, με αποτέλεσμα αρκετούς νεκρούς και τραυματίες, συμπεριλαμβανομένου ενός εργαζομένου που σκοτώθηκε μπροστά από το εργοστάσιο Μακ Κόρμικ, όπου υπήρχαν πολλοί απεργοσπάστες.

Μπροστά στην πρόκληση της άτεγκτης καταστολής, οι εργαζόμενοι κάλεσαν διαδήλωση στις 4 Μαΐου στην πλατεία Χεϊμάρκετ. Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης κάποιος έριξε μια βόμβα ως απάντηση στην αστυνομική καταστολή. Αυτή η ενέργεια προκάλεσε τη βίαιη απάντηση της αστυνομίας, η οποία ξεκίνησε μια εκστρατεία δίωξης, φυλάκισης και βασανιστηρίων εναντίον των εργατών, εκ των οποίων οκτώ ήταν αγωνιστές πρώτης γραμμής, αναρχικοί και συνδικαλιστές, τους οποίους εκδικήθηκε η αστική δικαιοσύνη, καταδικάζοντάς τους για συνωμοσία.

Η δικαστική υπόθεση ήταν μια στημένη από το κράτος αντεργατική μεθόδευση, όπως ακριβώς συνέβη λίγα χρόνια αργότερα με δύο ακόμα επιφανείς αναρχικούς, τον Νίκολα Σάκο και τον Μπαρτολομέο Βαντσέτι. Κατασκευάστηκαν καταγγελίες και επινοήθηκαν αποδείξεις, καταδεικνύοντας την εκδικητικότητα της αστικής τάξης απέναντι στην πολιτική στράτευση των εργατών. Ακόμη και ο ίδιος ο εισαγγελέας, ο Τζούλιους Γκρίνελ, δήλωσε τα εξής: «Ο νόμος δοκιμάζεται. Η αναρχία δικάζεται... Κύριοι ένορκοι, καταδικάστε αυτούς τους άντρες, χρησιμοποιήστε τους για παραδειγματισμό, κρεμάστε τους και σώστε τους θεσμούς μας, την κοινωνία μας».

Τον επόμενο χρόνο, τον Νοέμβριο του 1887, η αστική δικαιοσύνη καταδίκασε μερικούς εκ των κατηγορούμενων αναρχικών σε αρκετά χρόνια φυλάκισης, ενώ τους υπόλοιπους σε θάνατο δια απαγχονισμού. Μπροστά στο δικαστήριο ο Άντολφ Φίσερ είπε:

«Αν πρόκειται να πεθάνω, επειδή είμαι αναρχικός, λόγω της αγάπης μου για την ελευθερία, την αδελφοσύνη και την ισότητα, τότε δε θα διαμαρτυρηθώ. Εάν ο θάνατος είναι η τιμωρία για την αγάπη μας για την πανανθρώπινη ελευθερία, τότε λέω ανοιχτά ότι έχασα τη ζωή μου∙ όμως, δεν είμαι δολοφόνος».

Έκτοτε, η 1η Μαΐου εορτάζεται ως η Διεθνής Ημέρα των Εργαζομένων. Εορτάστηκε για πρώτη φορά το 1890. Η Πρωτομαγιά εορτάζεται ως ημέρα απεργίας των εργαζομένων κατά του κεφαλαίου, ως ευκαιρία για την απότιση τιμών στους μάρτυρες της υπόθεσης του Χεϊμάρκετ του Σικάγο του 1886 και για τον αγώνα για την κατοχύρωση της 8ωρης εργασίας. Ως συνέπεια των απεργιών και του επίμονου αγώνα, η απαίτηση του 8ωρου σιγά-σιγά κατακτήθηκε σε διάφορες χώρες από την εργατική τάξη.

Τι σημαίνει σήμερα η Πρωτομαγιά;

Yurov AF (Gr), [25.04.21 10:57]
Η 8ωρη εργάσιμη ημέρα έχει ήδη κατακτηθεί ως δικαίωμα σε πολλές χώρες και η 1η Μαΐου αναγνωρίζεται ως διεθνής ημέρα εορτασμού από το εργατικό κίνημα σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, σήμερα εκατομμύρια καταπιεσμένοι άνθρωποι στον κόσμο εξακολουθούν να εργάζονται για πολλές και εξαντλητικές εργάσιμες ημέρες υπό άθλιες συνθήκες, ατυχήματα εξακολουθούν να συμβαίνουν σε εργοστάσια και εργαστήρια, με αποτέλεσμα τρομερές τραγωδίες, όπως έχουμε δει να συμβαίνουν πολλές φορές π.χ. στο Μπαγκλαντές. Το διεθνές κεφάλαιο έχει επεκτείνει δυσανάλογα την παραγωγή σε ολόκληρο τον πλανήτη, υποβαθμίζοντας τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας ολόκληρων πληθυσμών σε περιφερειακές περιοχές και χώρες, απειλώντας, επιπλέον, την ίδια την ύπαρξη του πλανήτη.

Επομένως το αίτημα για 8ωρη εργάσιμη ημέρα εξακολουθεί να είναι επίκαιρο και αναγκαίο. Πάνω απ 'όλα, η κοινωνία που ονειρεύονταν και για την οποία αγωνίστηκαν οι μάρτυρες του Σικάγο και οι γενιές αγωνιστών και εργατών είναι πιο αναγκαία από ποτέ, διότι εκείνοι κουβαλούσαν στις καρδιές τους τις επιθυμίες για κοινωνική δικαιοσύνη για όλη την ανθρωπότητα, γνωρίζοντας ότι ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό και το κράτος ήταν καθοριστικός, όπως είναι ακόμα σήμερα. Ήξεραν ότι από τη μία πλευρά είναι οι καταπιεστές και οι θεσμοί τους είναι, ενώ από την άλλη πλευρά βρίσκονται οι καταπιεσμένοι, εκείνοι που ματώνουν πάνω από τις μηχανές, αυτοί που λιμοκτονούν, που είναι άνεργοι, αυτοί που τους περιφρονεί το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά και εκείνοι που θα οικοδομήσουν έναν δίκαιο, νέο κόσμο.

Όπως εκείνοι που συμμετείχαν στις απεργίες του Σικάγο, εμείς οι καταπιεσμένοι γνωρίζουμε σήμερα ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί δικαιοσύνη μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, ότι η τρέχουσα κοινωνική τάξη, που εξαρτάται από την καθημερινή μας εργασία για την επιβίωσή μας, δε μας αποφέρει τίποτα καλό. Ο καπιταλισμός φέρνει μόνο δυστυχία, πείνα, βία και θάνατο. Αυτά μας επιφέρει εδώ και αιώνες το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει εξελιχθεί τεχνολογικά με έναν φρικτό τρόπο. Ο καπιταλισμός έχει ξεκινήσει πολέμους για τον έλεγχο των πόρων, προκαλώντας χάος σε χώρες και μετατρέποντάς τες σε «αποτυχημένα κράτη», καταστρέφοντας ολόκληρα τα παραγωγικά τους συστήματα, εκτοπίζοντας πληθυσμούς, μετατρέποντάς τους σε πρόσφυγες ή οικονομικούς μετανάστες που αναζητούν απεγνωσμένα θέσεις εργασίας και ευημερία. Ο κατάλογος των καταστροφών που προκαλούνται από την ανεξέλεγκτη φιλοδοξία του κεφαλαίου στην ιμπεριαλιστική του διάταξη είναι μακρύς και περίπλοκος.

Είναι οι καταπιεσμένοι σε όλο τον κόσμο αυτοί που υφίστανται τις συνέπειες της αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος και την ανάγκη του για εκμετάλλευση της φύσης και της ανθρώπινης εργασίας. Εμείς πρέπει να κρατήσουμε ψηλά τα λάβαρα του αγώνα των μαρτύρων του Σικάγο και τα όνειρά τους για δικαιοσύνη και ελευθερία.

Τι πρέπει να κάνουν οι οργανωμένοι αναρχικοί;

Ο αναρχισμός, η ιδεολογία που υποστήριζαν οι μάρτυρες του Σικάγο, δεν έχει πεθάνει, ούτε έχει εξαφανιστεί, όπως ισχυρίζονται πολλοί που ανήκουν σε διάφορα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα. Αντιθέτως, ο αναρχισμός σήμερα έχει τη δύναμη να αποδείξει ότι η πρότασή του είναι έγκυρη και χρήσιμη για την ανθρωπότητα, ότι η κοινωνική του προσέγγιση μπορεί να βρει εφαρμογή στους σημερινούς αγώνες και ότι δεν αποτελεί «κειμήλιο του παρελθόντος». Η αναρχική δέσμευση, η οποία στοχεύει στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας όπου η εξουσία, η ιδιοκτησία και τα μέσα αυτοσυντήρησης θα κοινωνικοποιηθούν και η συλλογική ελευθερία θα αποτελεί ουσιαστικό συστατικό της κοινωνικής τάξης, είναι σήμερα αναγκαία και απαραίτητη.

Αυτή η πρόταση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εν μία νυκτί. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή και αποφασιστικότητα για την οικοδόμηση μιας διαφορετικής κοινωνίας, για την προώθηση της αυτοοργάνωσης των από τα κάτω και την υποστήριξη των αγώνων τους. Πρέπει να βελτιώσουμε αυτήν την πρόταση μέρα με τη μέρα. Αυτό είναι δυνατό μέσω του κοινωνικού εισοδισμού στην καρδιά της κοινωνίας, στις λαϊκές και εργατικές μάζες.

Yurov AF (Gr), [25.04.21 10:57]
Είναι πολύ σημαντικό για τον οργανωμένο αναρχισμό να έχει επιρροή στα τμήματα της κοινωνίας όπου αγωνίζονται οι καταπιεσμένοι, ιδίως στους εργαζόμενους, ενδυναμώνοντας και αναπτύσσοντας τη συνδικαλιστική οργάνωση, συμμετέχοντας και στηρίζοντας τους αγώνες για υψηλότερους μισθούς και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Οι οργανωμένοι αναρχικοί πρέπει να μοχθήσουν για τη σύνδεση αυτών των αγώνων και για την επεξεργασία μιας στρατηγικής αναφορικά με την υλοποίηση ενός μετώπου των καταπιεσμένων, προχωρώντας στη δημιουργία μεγαλύτερων χώρων για αυτοδιαχείριση και ταξική ανεξαρτησία, σχετικά με ό,τι αποκαλούμε ως οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας ή της εξουσίας από τα κάτω.

Όλα τα δικαιώματα και τα οφέλη που ανήκουν στον λαό κερδήθηκαν μέσα από μάχες και αγώνες. Οι άρχουσες τάξεις δεν παραχωρούν τίποτα δωρεάν. Μόνο μέσω της αλληλεγγύης, του μαχητικού αγώνα της οργάνωσης των από τα κάτω και της ταξικής τους συσπείρωσης έχουμε κατοχυρώσει τις νίκες μας οι καταπιεσμένοι. Σε αυτόν τον αγώνα ο οργανωμένος αναρχισμός έχει μια θέση, με τη στρατηγική μας, τις προτάσεις μας και τη μεθοδολογία μας, η οποία δίνει έμφαση στη δημιουργία της λαϊκής εξουσίας και όχι της εξουσίας του πολιτικού κόμματος, όπως κάνουν συχνά οι πρωτοπορίες.

Ο πόθος των μαρτύρων του Σικάγο για δικαιοσύνη και ελευθερία θα περιπλανηθεί ξανά στους δρόμους κατά την προσεχή Εργατική Πρωτομαγιά μαζί με τους καταπιεσμένους του κόσμου στον αγώνα τους για ένα καλύτερο μέλλον. Τα όνειρά τους ζουν στον αγώνα όλων των ανθρώπων που παλεύουν σε όλο τον κόσμο για ψωμί και αξιοπρέπεια, αλλά και για μια πλήρως εξισωτική και δίκαιη κοινωνία.

ΖΗΤΩ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟ

ΖΗΤΩ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ, ΖΗΤΩ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΝΑ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΟΣΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ

Federación Anarquista Uruguaya – FAU (Uruguay)
☆ Federación Anarquista de Rosario – FAR (Argentina)
☆ Organización Anarquista de Tucumán – OAT (Argentina)
☆ Embat - Organització Llibertària de Catalunya (Catalogna)
☆ Devrimci Anarşist Federasyon – DAF (Turchia)
☆ Αναρχική Ομοσπονδία - Anarchist Federation (Grecia)
☆ Organización Anarquista de Córdoba – OAC (Argentina)
☆ Die Plattform - Anarchakommunistische Organisation (Germania)
☆ Federación Anarquista Santiago - FAS (Cile)
☆ Aotearoa Workers Solidarity Movement - AWSM (Aotearoa/Nuova Zelanda)
☆ Coordenação Anarquista Brasileira - CAB (Brasile)
☆ Libertäre Aktion (Svizzera)
☆ Zabalaza Anarchist Communist Front - ZACF (Sudafrica)
☆ Alternativa Libertaria – AL/fdca (Italia)
☆ Grupo Libertario Vía Libre (Colombia)
☆ Workers Solidarity Movement - WSM (Irlanda)
☆ Anarchist Communist Group - ACG (Gran Bretagna)
☆ Melbourne Anarchist Communist Group - MACG (Australia)
☆ Organisation Socialiste Libertaire – OSL (Svizzera)
☆ Union Communiste Libertaire (Francia)

international / workplace struggles / press release Sunday May 02, 2021 05:40 byAnarchist communist organisations

The yearnings for justice and freedom of the Chicago Martyrs will roam the streets again this coming May Day, together along the oppressed of the world, in their struggle for a better future. Their dreams live on in the struggle of all people, all across the globe, for bread and dignity, but also for a fully egalitarian and fair society.

Statement on International Workers Day 2021

May 1st, 1886, a wide-ranging strike started in the United States demanding an eight-hour working day. The journey’s slogan was “Eight hours’ labour, Eight hours’ recreation, Eight hours' rest”, propagandised since the mid-19th century and through which the labour movement struggled to seize power from Capital and dispute worker’s time for life, culture, and enjoyment.

The strike was prepared in advance. The American labour movement decided on it in 1884. To carry it out, hundreds of meetings and rallies were held, funds were collected, at times when union organising was illegal. Manifestos and newspapers were circulated encouraging workers to join the planned strike.

Yet the struggle for an eight-hour working day was not conceived as a mere reform. It was permeated with hope for a better tomorrow, a struggle which in turn made its way to another definite struggle for an egalitarian society, free of all oppression. Neither was it understood that this struggle should pass through congress, nor through the courts, but rather that it should succeed by means of direct-action lead by the popular masses. The working class distrusted those deceitful institutions that meant for them a source of repression and hunger.

On May 1st, 1886, the strike proved to be massive, with demonstrations across the country, with its core at the populous industrial city of Chicago. There, police repression was strongly felt, as well as workers’ resistance; confrontations took place, resulting in several dead and injured, including one worker who died in front of the McCormick industrial plant, where there were many scabs.

Challenged with fierce repression, workers called for a demonstration on May 4th at Haymarket Square. During the event, an unknown person threw an explosive device, in response to repression by the police. This instigated the police’s brutal response, launching a campaign of persecution, imprisonment and torture against workers, of which eight frontline militants and anarchist union leaders were crushed by the full burden of bourgeoise justice, after being convicted of conspiracy.

The court case was an anti-working class set up, just as only a few years later another two prominent anarchists, Sacco and Vanzetti, would be set up as well. Testimonies and evidence were fabricated, bringing down the bourgeoisie’s resentment on the working-class militancy. Even the prosecutor, Julius Grinnell, himself phrased it as follows: “Law is on trial. Anarchy is on trial... Gentlemen of the jury, convict these men, make examples of them, hang them and you save our institutions, our society”.

The following year, in November 1887, the bourgeoise law sentenced some of the accused anarchists to several years of imprisonment, and the others to death by hanging. Before the court, Adolph Fischer declared:

“If I am to die on account of being an Anarchist, on account of my love for liberty, fraternity and equality, then I will not remonstrate. If death is the penalty for our love of the freedom of the human race, then I say openly I have forfeited my life; but a murderer I am not”.

Since then, May 1st (or May Day) is commemorated as the International Workers’ Day. First commemorated in 1890, May Day is commemorated as a day of workers’ strikes against Capital, as an occasion for tributes to the martyrs of the 1886 Haymarket affair in Chicago and to fight for the 8-hour workday. As a result of strikes and tenacious struggle, the 8-hour demand was slowly conquered by the working class in different countries, as it is the case of Uruguay and New Zealand before 1915, or in Spain with the Canadenca Strike in 1919.

What May Day means today:
The 8-hour working day has already been conquered as a right in many countries, and May 1st is recognized as an international day of commemoration by the labour movement across the globe. However, today millions of oppressed people in the world still labour for long and exhausting working days in dire conditions, accidents still occur in factories and workshops, resulting in dreadful tragedies, as we have seen happening in Bangladesh numerous times. Transnational Capital has disproportionally spread production all over the planet, impoverishing the living and working conditions of entire populations in peripheral regions and countries, threatening, on top of it, the very existence of the planet.

Therefore, the demand for the 8-hour working day is still a current and valid one. And, above all, the society dreamed of and fought for by the Chicago Martyrs and generations of militants and workers is more valid than ever, for they carried in their hearts wishes for social justice for all humanity, knowing that the struggle against Capitalism and the State was decisive, as it is still today. They knew the oppressors and their institutions are on one side, and the oppressed classes on the other, those who bleed before machines, who starve, who are unemployed, whom the capitalist system despises, but who will build a fair new world.

Like those who took part in the Chicago strikes, we the oppressed know today that justice cannot be achieved within the system, that the current social order brings us, who depend on our everyday labour to live, nothing good. Capitalism only brings misery, hunger, violence and death. This is what the system has brought us for centuries, yet in the past thirty years it has advanced technologically in a grotesque manner. Capitalism has started wars to control resources, generating chaos in countries and turning them into “failed states”, destructing their entire productive systems, and displacing populations, turning them into refugees or economic migrants desperately looking for jobs and welfare. The list of catastrophes generated by Capital’s uncontrolled ambition in its imperialist arrangement is a long, complicated, one.

It is the oppressed classes across the world who suffer the consequences of the reproduction of the capitalist system and its need to exploit nature and human labour, it is us who must hold high the banners of struggle of the Chicago Martyrs and their dreams of justice and freedom.

What Organised Anarchism must do:
Anarchism, the ideology professed by the Chicago Martyrs, has not died, nor has it disappeared, as many belonging to the various ideological and political currents have claimed. On the contrary, Anarchism today has the power to prove its proposal is valid and useful for humanity, that its social approach is valid for present struggles and not a “relic of the past”. The Anarchist commitment, which aims at building a society where power, property, and the means of self-subsistence are socialized, and where collective freedom is an essential component of social order, is current and valid today.

This proposal cannot take place overnight, it takes patience, tenacity, and determination to build a different society to promote people’s organisation and support people’s struggles. We must improve this proposal day by day. This is possible through social insertion in the heart of society, in the popular and working classes.

It is of special interest for Organised Anarchism to have an influence on the segments of society where the oppressed struggle, particularly on workers, strengthening and developing union organisation, and the fight for better wages and working conditions. Also, it is of interest of Organised Anarchism to weave these struggles with those of other oppressed peoples and construct a strategy around the realization of a Front of the Oppressed, advancing in the creation of greater spaces for self-management and class independence, regarding what we call the construction of popular power (or power from below).

All rights and benefits belonging to the people have been fought for and won through struggle. The ruling classes do not give anything away for free; only through solidarity and the militant struggle of people’s organisation in unity have we guaranteed victories for the oppressed. In that struggle Organised Anarchism has a place, with our strategy, our proposals, and our methodology, which emphasizes the creation of popular power and not that of a political party, as vanguardists often do.

The yearnings for justice and freedom of the Chicago Martyrs will roam the streets again this coming May Day, together along the oppressed of the world, in their struggle for a better future. Their dreams live on in the struggle of all people, all across the globe, for bread and dignity, but also for a fully egalitarian and fair society.

LONG LIVE THE CHICAGO MARTYRS!

LONG LIVE THE INTERNATIONAL WORKERS DAY!

Long Live Anarchism, Long Live Revolution

LET’S STRENGTHEN ORGANISED ANARCHISM!

FOR SOCIALISM AND FREEDOM!

Long live those who fight!

Federación Anarquista Uruguaya – FAU (Uruguay)
☆ Federación Anarquista de Rosario – FAR (Argentina)
☆ Organización Anarquista de Tucumán – OAT (Argentina)
☆ Embat - Organització Llibertària de Catalunya (Catalogna)
☆ Devrimci Anarşist Federasyon – DAF (Turchia)
☆ Αναρχική Ομοσπονδία - Anarchist Federation (Grecia)
☆ Organización Anarquista de Córdoba – OAC (Argentina)
☆ Die Plattform - Anarchakommunistische Organisation (Germania)
☆ Federación Anarquista Santiago - FAS (Cile)
☆ Aotearoa Workers Solidarity Movement - AWSM (Aotearoa/Nuova Zelanda)
☆ Coordenação Anarquista Brasileira - CAB (Brasile)
☆ Libertäre Aktion (Svizzera)
☆ Zabalaza Anarchist Communist Front - ZACF (Sudafrica)
☆ Alternativa Libertaria – AL/fdca (Italia)
☆ Grupo Libertario Vía Libre (Colombia)
☆ Workers Solidarity Movement - WSM (Irlanda)
☆ Anarchist Communist Group - ACG (Gran Bretagna)
☆ Melbourne Anarchist Communist Group - MACG (Australia)
☆ Organisation Socialiste Libertaire – OSL (Svizzera)
☆ Union Communiste Libertaire (Francia)

This page has not been translated into 한국어 yet.

This page can be viewed in
English Italiano Català Ελληνικά Deutsch



Workplace struggles

Fri 29 Mar, 03:45

browse text browse image

coops.jpeg imageΚοοπερατίβες ή τ^... Oct 12 06:55 by Tommy Lawson 1 comments

hac_1_copy.jpg imageSeize the Hospitals! ...But How? Aug 01 14:09 by BRRN Labor Committee 3 comments

download.jpg imageMay Day 2023 May 01 14:08 by MACG 3 comments

343943163_126823230383588_8555420733278508672_n.jpg image1η Μάη: Οργάνωση κι ... Apr 30 19:10 by Azadi 1 comments

download.jpeg imageAustralia: State of the union movement Jan 27 18:58 by MACG 3 comments

Credit: Wall Street Journal imageChinese Workers Fight Back Jan 21 18:16 by MACG 3 comments

health_workers.jpg imageHealth Workers Strike Report May 16 13:59 by LAMA 2 comments

mayday.jpg imageMay Day 2022 May 01 19:17 by MACG 2 comments

huelga_telecom_30_aos.jpeg image30 años de la gran huelga contra la privatización de Telecom Apr 28 08:39 by ViaLibre 0 comments

casino.jpg imageSolidarity With Casino Workers! Jan 02 07:25 by AWSM 1 comments

great.png imageThe Great Resignation and Tapu Nov 01 19:22 by Pink Panther 0 comments

cfmeu_office_demo_2021.09.jpeg imageCFMEU Victoria fails its Covid test Nov 01 13:42 by MACG 1 comments

2.jpg imageΔουλεύεις απ’ το σ&#... Sep 25 21:45 by proledialers 0 comments

amazonworkers1920x10801860x280.jpg imageAmazon: Τελετουργικά υ ... Aug 18 20:25 by Πάνος Θεοδωρόπουλος 0 comments

textL’Algérie au temps du hirak : contestation et répression Jun 15 15:25 by COURANT Alternatif 0 comments

text1907 di Fulvio Caporale Jun 15 06:13 by Lucio Di Stefano 0 comments

nurses.jpg imageSolidarity With Nurses Jun 09 08:48 by AWSM 0 comments

179972969_388501498889428_7740708459301923117_n.jpg imageΌλοι και όλες στο ... May 03 20:33 by Αναρχική Ομοσπονδία 0 comments

181472251_2847728105447489_2795519133014695161_n.jpg imageΔιεθνής ανακοίνω... May 02 20:22 by Αναρχοκομμουνιστικές οργανώσεις 0 comments

photo_20210427_073216.jpg imageStatement on International Workers Day 2021 May 02 05:40 by Anarchist communist organisations 0 comments

textDichiarazione Sulla Giornata Internazionale Dei Lavoratori E Delle Lavoratrici 2021 May 02 05:06 by Varie organizzazioni anarchiche 0 comments

tumblr_pkv2l8tbjs1xrhrgmo1_1280_1.jpg imageΕργατική Πρωτομα... May 01 21:24 by Melbourne Anarchist Communist Group 0 comments

tumblr_pkv2l8tbjs1xrhrgmo1_1280.jpg imageMay Day 2021 May 01 07:28 by Melbourne Anarchist Communist Group 0 comments

evento_1_de_mayo.png imageForo Internacional: Perspectivas Libertarias sobre las luchas obreras actuales Apr 30 08:59 by ViaLibre 0 comments

588be869c79fcdee083d3fb7d9611a7b.png image1η Μάη: Δεν είναι αρ... Apr 29 19:06 by ΕΣΕ Ρεθύμνου 0 comments

strike.jpg imageVictory To The Wellington Bus Drivers Strike! Apr 22 21:14 by AWSM 0 comments

textUnificare le lotte Mar 18 06:36 by AL/FdCA 0 comments

textNuovo numero de "Il Cantiere" Jan 31 20:43 by Alternativa Libertaria/FdCA 0 comments

textGli anarchici e l’occupazione delle fabbriche del 1920 Jan 26 06:25 by Alternativa Libertaria/FdCA 1 comments

textNumero di dicembre de “il Cantiere” Jan 08 05:08 by Alternativa Libertaria/FdCA 0 comments

more >>
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]