user preferences

New Events

Βαλκανικές Χώρες

no event posted in the last week
Recent articles by Ασπαριούκ
This author has not submitted any other articles.
Recent Articles about Βαλκανικές Χώρες Αναρχική Ιστορία

Βουλγαρία: Ο ε&... Jun 10 23 by Yavor Tarinski

Μάιος 1953: Εργατ ... May 30 22 by Yavor Tarinski*

Κομμούνα της &#... Apr 20 22 by Γιάβορ Ταρίνσκι

Οι Αναρχικοί σήμερα

category Βαλκανικές Χώρες | Αναρχική Ιστορία | Γνώμη / Ανάλυση author Wednesday September 10, 2008 20:58author by Ασπαριούκ Report this post to the editors

Στην Βουλγαρία

Συνεχίζοντας την παράθεση ντοκουμέντων για το βουλγάρικο αναρχικό κίνημα, παραθέτουμε αυτό το μικρό κείμενο για το αναρχικό κίνημα στη χώρα αυτή την τελευταία δεκαετία του "υπαρκτού σοσιαλισμού".



...Δυστυχώς πολύ λίγα νέα μας φτάνουν από τη Βουλγαρία και τα περισσότερα δεν μπορούν να δημοσιευτούν για λόγους ασφαλείας των συντρόφων που βρίσκονται εκεί και τα στέλνουν.

Από τότε που διαλύθηκε το οργανωμένο κίνημα, δηλαδή το 1948, οι βούλγαροι αναρχικοί έχουν χωριστεί σε τρεις ομάδες:

α) Τους εμιγκρέδες (που δεν μας ενδιαφέρουν εδώ)

β) Εκείνους που δέχτηκαν το καθεστώς («συμμάχησαν») και

γ) τους «σκληρούς», που ούτε «συμμάχησαν» και ούτε «μετανάστεψαν».

Ανάμεσα στους παλιούς αναρχικούς που μπήκαν στο Κομμουνιστικό Κόμμα, φαίνεται να υπάρχουν νοσταλγοί της νιότης τους, αφού φανερώθηκε μια τάση της ιστορίας στα Πανεπιστήμια ν’ «αποκαταστήσουν» κάπως, στο βαθμό που επιτρέπει η λογοκρισία και η αυτολογοκρισία, το αναρχικό κίνημα και να ξαναδώσουν την αξία που έχουν σε μερικές όψεις της ιστορίας του. Οι «σκληροί» συνεχίζουν την πάλη ανάλογα με τα μέσα τους και τις δυνάμεις τους. Αυτοί είναι που το καθεστώς προφυλακίζει προληπτικά, όπως στα 1979 πριν μια αύξηση των τιμών αυτοί είναι που μιλώντας στις κηδείες γέρων συντρόφων προσπαθούν να μην ξεχνιούνται οι πράξεις τους ή να εμποδίζουν το καθεστώς να τις κάνει δικές του. Αυτοί είναι που συνεχίζουν, όπως κι όσο μπορούν την αναρχική σκέψη.

Ο Κρίστο Κόλεφ Ιορδάνωφ, που τον υπερασπίστηκε στα 1978 η Διεθνής Αμνηστία, έχει πετύχει μια κάποια ατιμωρησία που χρησιμοποιεί για να δηλώνει δημόσια αυτό που σκέφτεται, ακόμα και για το καθεστώς.

Η κατάσταση του κινήματος δεν είναι λαμπρή. Η προπαγάνδα είναι πολύ, πάρα πολύ δύσκολη. Τα φιλολογικά έργα που κρύφτηκαν στα 1948 είναι πάντα διαθέσιμα και οι κρυψώνες τους περνούν από σύντροφο σε σύντροφο. Αλλά, πρόκειται για μια απαρχαιωμένη φιλολογία, χωρίς σχέση με το παρόν. Πολύ λίγα νέα φτάνουν εδώ στη Βουλγαρία για τα κινήματα σε διεθνή κλίμακα, για το παγκόσμιο αναρχικό σημερινό κίνημα και ιδίως για την πραγματική κατάσταση στη Δύση και στην Ανατολή, στην ΕΣΣΔ, στην Πολωνία. Αυτό εμποδίζει μια σφαιρική ανάλυση που να ξεπερνάει τα πλαίσια της Βουλγαρίας.

Ξέρουμε πως η κατάσταση θ’ αλλάξει. Νέοι σύντροφοι μπαίνουν στο πλευρό των παλιών. Και ξέρουμε πως οι νέοι βούλγαροι αναρχικοί έχουν αποκαταστήσει επαφή με τους ομοϊδεάτες τους Πολωνούς.

* Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 10 (Καλοκαίρι 1984) του περιοδικού «Κείμενα» (των Γιάννη Γαλανόπουλου και Αστέρη Δεληθανάση), σελ. 53-66. Διατηρείται εδώ η ορθογραφία.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]