user preferences

New Events

Indonesië / Filipijnen / Australië

no event posted in the last week
Recent articles by "The Anvil"

textSaddam Hussein: Dood van een tiran 0 comments

Recent Articles about Indonesië / Filipijnen / Australië Indigenous struggles

Indigenous struggles against capitalism in Australia Aug 31 21 by Black Flag Sydney

Free West Papua Nov 14 19 by Melbourne Anarchist Communist Group (MACG)i

Invasion Day 2019 Jan 26 19 by Melbourne Anarchist Communist Group

Blank Australië heeft een zwarte geschiedenis

category indonesië / filipijnen / australië | indigenous struggles | opinion/analysis author Monday May 14, 2007 21:16author by "The Anvil" - MACGauthor email macg1984 at yahoo dot com dot au Report this post to the editors

Australië is gebouwd op gestolen land

De arbeidersklasse is de enige kracht in de maatschappij die zowel de kracht als het motief heeft om deze strijd te winnen.


Blank Australië heeft een zwarte geschiedenis

Australië is gebouwd op gestolen land

De arbeidersklasse is de enige kracht in de maatschappij die zowel de kracht als het motief heeft om deze strijd te winnen.

Australië is een land gebouwd op gestolen land. De inheemse mensen waren op 26 januari 1788 als enigen in het bezit van het land en hebben sindsdien nooit een meter verkocht of weggegeven. Al het land dat ze niet bezetten is met geweld van hen afgenomen. Tot vandaag de dag gaat de diefstal door. De feiten van de onteigening en de gevolgen hiervan zijn openbare kennis en beschikbaar voor iedereen die het onderzoekt. Door bloedbaden, ziekte, gevangen nemen en met geweld verjagen werd land “overgedragen” aan de Kroon, die deze nieuw verworven rijkdom royaal als kapitalistisch eigendom overdroeg aan boeren, herders en andere kolonisten. Bijna al het productieve land is nu in handen van niet-inheemse mensen.

Na het gestolen land kwamen de gestolen kinderen en de gestolen lonen. Het verhaal over de gestolen kinderen is er een van poging tot genocide. Vanaf de late 19e eeuw tot het midden van de 20e eeuw werden inheemse mensen in Australië een “uitstervend ras” genoemd. Dit was niet zozeer een observatie, maar officieel beleid. De heersende klasse maakte zich zorgen over een verspreiding van halfbloeden, bijna altijd kinderen van inheemse moeders en blanke vaders. Het was (gewoonlijk ongeschreven) regeringsbeleid om hen te verplaatsen en op te nemen in de blanke maatschappij. Ondertussen werd verwacht dat het uitsterven van de volbloed inheemse mensen door zou gaan, zodat potentiële toekomstige mensen die het gestolen land zouden opeisen werden verwijderd.

De gestolen lonen zijn een ander verschrikkelijk verhaal, van staatsbeleid om inheemse mensen hun met moeite verdiende lonen af te nemen. Het is het meest uitgebreid gedocumenteerd in Queensland, maar het gebeurde in heel Australië.

Inheemse mensen werden, onder controle van de landelijke of regionale overheid, gecontracteerd voor werk op boerderijen of als huishoudelijke arbeiders en hun lonen werden grotendeels betaald naar rekeningen die onder de controle van de lokale politie stonden, waarbij een klein deel werd betaald als uitkering. De rekeningen werden geplunderd door de smerissen en de herders en de overheden namen het meeste van wat over bleef in beslag. En, om het toe te dekken, werden schenkingen aan kinderen en pensioenen overgeheld naar de overheid, met de medewerking van het Gemenebest.

Inheemse mensen in Australië hebben een poging tot genocide overleefd, maar hebben tijdens dit proces enorm geleden. Zoals met alle onrechtvaardigheden is de vraag “wat moet er worden gedaan”? Het antwoord is dat de arbeidersklasse zich moet inzetten voor hun zaak. Dit zou geen daad van liefdadigheid zijn. In plaats daarvan zou de inzet voor de zaak van inheemse mensen betekenen dat we ons ook inzetten voor onze eigen belangen.

We kunnen de kapitalisten niet verslaan tenzij we verenigd zijn en alles dat ons verdeelt, zoals racisme, is vergif. Inheemse mensen zijn ook deel van de arbeidersklasse, dus is het noodzakelijk hun kwesties op te nemen op basis van “een verwonding van een van ons is een verwonding van ons allemaal”. We moeten de teruggave van de gestolen lonen en een einde aan de politie moorden eisen. Verder zijn inheemse mensen niet in een positie om onrechtvaardigheid alleen door hun eigen inspanningen te verslaan. Terwijl het aan hen is om over hun eigen kwesties en prioriteiten te beslissen hebben ze bondgenoten nodig om te winnen. De arbeidersklasse is de enige kracht in de maatschappij die zowel de kracht als het motief heeft om deze strijd te winnen.


* Dit artikel komt uit het eerste nummer (februari-maart 2007) van “The Anvil”, het bulletin van de Melbourne Anarchist Communist Group (MACG).

Translation by a-infos-nl

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]