Βούλγαροι αναρχικοί στην Αυστραλία

Ινδονησία / Φιλιππίνες / Αυστραλία | Αναρχική Ιστορία | Κριτική / Παρουσίαση Sunday December 17, 2006 17:14 by Bob James

Ένα μικρό ιστορικό

Κείμενο του ιστορικού του αναρχικού κινήματος της Αυστραλίας Bob James που γράφτηκε το 1985.

Ο George Hristof έφτασε στο Σίδνεϊ τον Μάρτη του 1951 και ο Jack Grancharoff, επίσης, στο Σίδνεϊ, τον Γενάρη του 1952. Τότε δημιουργήθηκε μια βουλγάρικη αναρχική ομάδα αποτελούμενη από περίπου 19 μέλη. Άρχισε να εκδίδει μια μικρή αναρχική εφημερίδα στη βουλγάρικη γλώσσα που στελνόταν στο εξωτερικό και να οργανώνει εβδομαδιαίες συναντήσεις.

Ο George H. εργαζόταν στα εργοστάσια του Port Kembla και πήγαινε στο Σίδνεϊ κάθε βδομάδα. Η ομάδα διοργάνωσε, επίσης, ανοιχτές συναντήσεις και μερικά μέλη της άρχισαν να μιλούν στο Domain (τόπο δημόσιων ομιλιών στο κέντρο του Σίδνεϊ), χρησιμοποιώντας το βήμα του Συνδέσμου Ορθολογιστών (Rationalists), αλλά ο Σύνδεσμος αυτός ελεγχόταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας (CPA) και ήταν πολύ δύσκολο για τους αναρχικούς να γίνουν μέλη του. Οι περισσότερο δραστήριοι από τους Βούλγαρους αναρχικούς ήταν οι George H., Jack G. and Chris E. Αυτοί ήρθαν, επίσης, σε επαφή με την τοπική IWW, όπου συνάντησαν τον Norman Rancie, τελευταίο εκδότη της εφημερίδας της IWW Αυστραλίας «Direct Action» («Άμεση Δράση»), καθώς και τον Bert Armstrong ο οποίος ήταν από τους τακτικούς ομιλητές στο Domain.

Την ίδια εποχή, υπήρχε στο Σίδνεϊ και μια μικρή αναρχική ομάδα Ισπανών. Οι Βούλγαροι ήρθαν σε επαφή μαζί τους και πρότειναν τη συγκρότηση μιας Διεθνούς ομάδας, αλλά στους Ισπανούς δεν άρεσε η ιδέα. Ο George H., αρκετά χρόνια αργότερα, θυμόταν τον Joseph, έναν Ισπανό αναρχικό μετανάστη στην Αυστραλία, ο οποίος το 1939 είχε καταδικαστεί σε θάνατο από τους κομμουνιστές στην Ισπανία απ’ όπου δραπέτευσε και ο οποίος στο Σίδνεϊ ήθελε να ανατινάξει τον καθολικό καθεδρικό ναό, αλλά κανείς από τους υπόλοιπους δεν τον ακολούθησε. Ο ίδιος συνελήφθη από την αστυνομία του Σίδνεϊ, στα τέλη της δεκαετίας του 1950 επειδή διέκοψε την ομιλία ενός στελέχους τους Κομμουνιστικού Κόμματος στο Domain (!)

Ωστόσο, αρκετά μέλη της βουλγάρικης αναρχικής ομάδας ενώθηκαν με άλλους συντρόφους τους και το 1957 ιδρύθηκε η Sydney Anarchist Group (SAG), αποτελούμενη από περίπου 12 μέλη. Στη SAG συμμετείχαν οι:

Don Webb και η σύζυγός του, ηλικίας 25 με 30 και οι δύο. Ο Don Webb ήταν συνδικαλιστής και, αρχικά, ήταν μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας απ’ όπου αποχώρησε και σταδιακά έγινε αναρχοσυνδικαλιστής. Ο George H. τον επηρέασε και επισκέφθηκε μια κομμούνα στην Ουρουγουάη με το όνομα «Communidad». Αλλά αργότερα εξαφανίστηκε κάπου στην Ευρώπη. Η σύζυγός του έζησε αρκετά χρόνια μετά στην Ευρώπη.

Ο Keith Smith, ο οποίος άρχισε να συμμετέχει σε ομιλίες στο Domain αφότου διάβασε κάποια έργα του Κροπότκιν.

Οι Madeline και Roger Lafuer, αγνώστων λοιπών στοιχείων, οι οποίοι αργότερα εγκαταστάθηκαν στη Νέα Καληδονία.

Ο Edna Dash, ο οποίος ήταν ο διορθωτής των αγγλόγλωσσων κειμένων της ομάδας και ενδιαφερόταν για τη γλώσσα Εσπεράντο.

Η Αγγλίδα Audrey, από την ομάδα της «Freedom», η οποία αργότερα παντρεύτηκε με τον Bob Gannon. Την Πρωτομαγιά του 1957, οι δύο τους εξέδωσαν μια μπροσούρα που τη μοίρασαν στην πορεία και που προκάλεσε πανικό ιδιαίτερα ανάμεσα στους διάφορους μαρξιστές, αλλά και την αστυνομία, η οποία μετά από έξι μήνες συνέλαβε μερικά μέλη της ομάδας και τα ανέκρινε.

Τα μέλη της ομάδας, επίσης, πήγαιναν σε συνελεύσεις και άλλες εκδηλώσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος και διέκοπταν μέχρι που να τους διώξουν. Πουλούσαν την αγγλική «Freedom» στους σταθμούς των τρένων ή έριχναν αντίτυπά της σε ανθρακωρύχους καθώς αυτοί περίμεναν να αγοράσουν άλλες εφημερίδες. Μέσω της Ένωσης Βούλγαρων Αναρχικών στη Γαλλία, διατηρούσαν επαφές με την ισπανική CNT στην οποία έστελναν χρηματικές εισφορές. Διακήρυσσαν τότε ότι οι ίδιοι ασκούσαν κάποια επίδραση στη CNT. Αντάλλασσαν τις εκδόσεις τους με άλλες από το εξωτερικό.

Σε μια περίπτωση, ο George H. έστειλε γράμμα σε 200 μέλη του Συνδέσμου Ορθολογιστών, προτείνοντας τη συγκρότηση μιας ριζοσπαστικής ομάδας συζήτησης, αλλά δεν είχε παρά μικρή ανταπόκριση. Ο ίδιος μαζί με τον Chris E. πήγαν ως αναρχικοί παρατηρητές σε ένα συνέδριο τροτσκιστών στο Jannali. Αυτό οδήγησε στη συγκρότηση του Σοσιαλιστικού Φόρουμ (Socialist Forum), που άνοιξε ένα γραφείο, αλλά όταν οι τροτσκιστές προσπάθησαν να το θέσουν υπό τον έλεγχό τους οι αναρχικοί αποχώρησαν.

Οι George H. και Don Webb πήγαν, επίσης, στη Μελβούρνη, το 1957-1958, για να έρθουν σε επαφή με τον αναρχικό Kenafick, ο οποίος είχε μόλις παντρευτεί, τον Pannizon και μερικούς άλλους. Εκείνη την εποχή δεν γίνονταν και πολλά στη Μελβούρνη και δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα από τις επαφές αυτές. Ο George H. θυμάται μόνο τον αναρχικό καρτουνίστα John Olday σε μια σιταποθήκη που χρησιμοποιούσε ως στούντιο. Επιστρέφοντας στο Σίδνεϊ, συνάντησε τον αναρχικό ποιητή Harry Hooton, αλλά δεν εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα και δεν προχώρησε καμία επαφή.

Στο μεταξύ, η SAG προσπάθησε να συγχωνευθεί με μια άλλη ομάδα του Σίδνεϊ, τους Ελευθεριακούς Σίδνεϊ (Sydney Libertarians) απ’ όπου, αργότερα, θυμόταν τους George M., Jim B. και άλλους, που νοίκιαζαν ένα δωμάτιο που το είχαν ονομάσει «Σαλόνι Ελευθερίας» («Liberty Hall»), κοντά στο Haymarket και πάνω από την Αυστραλο-Ιταλική Λέσχη. Οι αναρχικοί έκαναν εκεί 2-3 συνελεύσεις και συναντήσεις τη βδομάδα, αλλά το δωμάτιο αυτό χάθηκε εξαιτίας των πράξεων των «τρελών ελευθεριακών» που μεθυσμένοι πετούσαν μέσα στο δωμάτιο και έξω στο δρόμο άδεια μπουκάλια και σκουπίδια. Τότε, οι George H. and Chris E. Έφτιαξαν έναν άλλο χώρο το «Κελάρι» («The Cellar») πίσω από την οδό Oxford. Ένας πρώην ναυτικός και τυπογράφος, ο Ελληνοσκωτσέζος και γεννημένος στην Αυστραλία Νέστωρ Γρίβας, που τύπωνε την ελληνική εφημερίδα «Ελληνικός Κήρυκας» («Hellenic Herald»), της οποίας διευθυντής ήταν ο δεξιός πατέρας του, τους βοήθησε αρκετά, αφού ήταν ιδιοκτήτης του σπιτιού και έφτιαξε δωμάτιο συναντήσεων κ.λπ. Ο Νέστωρ Γρίβας ήταν αναρχικός και αυτός, οπαδός των ιδεών του Guy Aldred. Το στέκι αυτό δραστηριοποιήθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα ως το μόνο αναρχικό στέκι στο Σίδνεϊ με οργανωμένη δραστηριότητα, αν και οι Sydney Libertarians επίσης συναντιόνταν εκεί. Τότε η SAG διαλύθηκε.

Ενώ ο George H. ήταν στο εξωτερικό για 4 μήνες το 1966, έφτασε στο Σίδνεϊ ο Bill Dwyer, ο οποίος, γεμάτος ενθουσιασμό, συγκρότησε μια νέα ομάδα της οποίας ο George H. έγινε μέλος και έτσι άνοιξε ξανά το «Κελάρι» όπου δημιουργήθηκε και μια βιβλιοθήκη. Ο Dwyer ήταν θαυμάσιος ομιλητής και προσέλκυσε αρκετό κόσμο. Εργαζόταν πάνω στο «Anarchy Now» με τον George H., ο οποίος «βελτίωσε» μερικές ιδέες. Μετά από έξι μήνες περίπου από ένα ταξίδι στη Νέα Ζηλανδία, ο Dwyer άρχισε να πουλά LSD και να οργανώνει ομαδικά πικνίκ. Ο Jack G. Αποχώρησε από την αρχή, αλλά οι George H., Chris E. και Col Pollard προσπάθησαν να συνεργαστούν με τον Dwyer και μια μεγάλη ομάδα νεαρών στυλ «hippy-Beatles» που κατέκλυσαν το «Κελάρι», χωρίς, όμως, επιτυχία.

Ο George H. ήταν εναντίον της ιδέας του ότι το «The Cellar» χρησιμοποιείτο από όλους αυτούς και ως τόπος αγοράς ναρκωτικών. Ο Dwyer έβαλε μέσα στρώματα, μουσική και ψυχεδελικά φώτα για να στεγάσει μέχρι και 200 άτομα. Έφτιαξε ακόμα ένα κλουβί τόσο κλειστό που μόνο το χέρι του φαινόταν και από εκεί πουλούσε ναρκωτικά. Ο George H. του είπε ότι η αστυνομία ήταν ήδη μέσα στο «Κελάρι», μέσω του προμηθευτή του. Διακήρυξε ακόμα ότι εκεί μέσα δεν υπήρχε καμία αναρχική ομάδα και ότι κανείς δεν είχε καμία σχέση με τον αναρχισμό, διαμηνύοντας ακόμα στον Dwyer ότι ήταν πράγματι τρελός που έκανε όλα αυτά. Σύμφωνα με τον George H., ο Dwyer κάποια στιγμή βρήκε έναν άλλο φτηνότερο προμηθευτή (καθηγητή;) στο πανεπιστήμιο και ξέκοψε από τον προηγούμενο προμηθευτή ο οποίος δρούσε με την προστασία της αστυνομίας. Έτσι, η αστυνομία επιτέθηκε στο «Κελάρι» μιάμιση βδομάδα αργότερα. Ο George H.δεν ήθελε ούτε να αναμιχθεί ούτε και να βοηθήσει στην όλη υπόθεση, αλλά πλήρωσε τα χρέη του «Anarchy Now» που βρισκόταν ήδη στο τυπογραφείο. Ο Dwyer κρατήθηκε στη φυλακή για 12 μήνες και μετά απελάθηκε στη Βρετανία όπου έγινε ένας από τους οργανωτές των λεγόμενων Free Festivals.

Πάντως, για ένα διάστημα, εν μέρει εξαιτίας του χαρίσματος του Dwyer στην ομιλία και εν μέρει εξαιτίας των τότε παγκόσμιων γεγονότων, η αναρχική παρουσία στο Σίδνεϊ ήταν αξιόλογη, ειδικά στις πορείες για την Πρωτομαγιά, όπου το μαυροκόκκινο αυτοκίνητο του George H. κυριαρχούσε μέσα από 200 και πλέον διαφορετικές σημαίες. Παρόμοιες πορείες γίνονταν και στο Wollongong. Στο Σίδνεϊ, το Εργατικό Κέντρο προσπάθησε να σταματήσει τους αναρχικούς. Αλλά, δίνοντας ένα μόνο παράδειγμα της αποτελεσματικής παρουσίας του Dwyer, ο George H. μιλά για μια μεγάλη ομάδα 100 και πάνω ανθρώπων από τους οποίους μερικοί ταξίδεψαν από μέχρι και 50 μίλια μακριά για να ακούσουν την ομιλία του Dwyer.

Ο George H. είχε εξοργιστεί με τις δραστηριότητες του Dwyer και ο ένας έσπρωξε τον άλλο σε κάποια στιγμή. Ο ίδιος λέει ότι θα ήταν πολύ πιο παραγωγικός εάν δεν αναμιγνυόταν με τα ναρκωτικά, ενώ κατηγορεί και άλλους αναρχικούς που ενώ διαφωνούσαν με τις δραστηριότητες του Dwyer δεν έκαναν τίποτε να τον αποτρέψουν. Ίσως, όμως, τόσο ο Dwyer όσο και αρκετοί άλλοι δεν πίστευαν τόσο στις αναρχικές ιδέες. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι θα μπορούσε να διοχετεύσει το ταλέντο του σε πιο αποτελεσματικά μονοπάτια.

Το «Κελάρι» κατέρρευσε μετά την αστυνομική επίθεση και τα γραφόμενα του Τύπου, ενώ ο Νέστωρ Γρίβας αγόρασε μια φάρμα, έγινε αλκοολικός και σκοτώθηκε από μια νταλίκα στην αντίθετη πλευρά του δρόμου.

Ο George H., πριν συμμετάσχει στην ομάδα γύρω από το βιβλιοπωλείο Jura, ήρθε σε επαφή ξανά τους «αναρχικούς» του σπιτιού στη Λεωφόρο Glebe Point, αλλά καθώς αυτοί ενδιαφέρονταν μόνο για μαστούρα και τα παρόμοια, αποχώρησε για μια ακόμα αφορά. Το ίδιο έγινε και με την ομάδα του εντύπου «Tharunka». Ο George H. πίστευε ότι επικρατούσε αρκετή αισχρολογία στους κύκλους αυτούς, ενώ αυτός ήθελε μια σοβαρή και αφοσιωμένη προσπάθεια.

* Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 12 Δεκέμβρη 2006.