Internationalist Manifesto Against the War 07:38 Apr 15 27 comments War and Anarchists: Anti-Authoritarian Perspectives in Ukraine 19:25 Feb 22 12 comments We condemn the Turkish state attack and invasion of the Iraqi Kurdistan 07:12 Jun 26 6 comments A Dirty Military Incursion into Venezuela 23:20 May 11 10 comments US refusal to withdraw troops from Iraq is a breach of international law 22:27 Feb 08 2 comments more >> |
Recent articles by Pieman Paydar - Grupo Qhispikay Llaqta, Peru
Search author name words: Pieman Paydar This author has not submitted any other articles.
Recent Articles about Μέση Ανατολή / Αραβία / Ιράκ Ιμπεριαλισμός / ΠόλεμοςResist Genocide Oct 14 23 Résister au génocide Oct 14 23 La révolution du Rojava a défendu le monde, maintenant le monde doit d... Jan 09 22 Ο καπνός, η αγωνία και ο τρόμος
Μέση Ανατολή / Αραβία / Ιράκ |
Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος |
Γνώμη / Ανάλυση
Thursday September 07, 2006 12:37 by Pieman Paydar - Grupo Qhispikay Llaqta, Peru
Για μια αναρχοκομμουνιστική ομοσπονδία Ο αρχικός τίτλος είναι «Λίβανος: Ο καπνός, η αγωνία και ο τρόμος μιας φασιστικής επίθεσης». Οι αναρχικοί του Περού και όλου του κόσμου τάσσονται ενάντια στις φασιστικές επιθέσεις του ισραηλινού κράτους ενάντια στον παλαιστινιακό και το λιβανέζικο λαό. Αρνούμαστε να ακολουθήσουμε ρεφορμιστικές ή αντιδραστικές θέσεις που καλούν στη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους – ενός κράτους το οποίο ακόμα και αν δημιουργηθεί θα μπορούσε μόνο να επιζήσει ως πιόνι των εντολών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αντίθετα, υποστηρίζουμε και υποκινούμε την ταξική πάλη στην περιοχή ως μέσο προς την τελική εγκαθίδρυση μιας Αναρχικής Ομοσπονδίας, η οποία είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί μια αληθινά ανθρώπινη και αξιοπρεπής ύπαρξη για την εργατική τάξη αυτών των χωρών. Δεν έχουμε ακόμα ξεχάσει τη μαύρη εκείνη μέρα του 1982, που τα τανκς του φασιστικού σιωνιστικού ισραηλινού κράτους εισέβαλαν στο Λίβανο με το πρόσχημα του «να τελειώνουμε μια για πάντα» με τις παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις υπό την ηγεσία του Γιασέρ Αραφάτ και της PLO. Για 18 χρόνια (1982-2000) συνέχισαν να έχουν υπό την κατοχή τους το «διαμάντι της Ανατολής», σκοτώνοντας και τραυματίζοντας χιλιάδες Παλαιστινίους και Λιβανέζους. Ανάγκασαν την ηγεσία της PLO σε εξορία στην Τύνιδα, αδυνατίζοντας σε σημαντικό βαθμό τη δομή της οργάνωσης με τη βοήθεια του φασιστικού συριακού κράτους που έστειλε τα στρατεύματά του στο εσωτερικό του Λιβάνου με τις ευλογίες της Γαλλίας, των ΗΠΑ και του ιδίου του Ισραήλ. Όλα αυτά μόνο και μόνο για να καταπνίξει τις παλαιστινιακές και λιβανέζικες μάζες, έτσι ώστε να εξασφαλίσει τη συριακή επίδραση στο Λίβανο. Για να το ξεκαθαρίσουμε, τα αραβικά κράτη (εδικά η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και η Ιορδανία) πάντα υπήρξαν οι μικροί παρτενέρ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (του ίδιου ιμπεριαλισμού που έχει προβάλει βέτο σε πάνω από 70 καταδικαστικές για το Ισραήλ αποφάσεις του ΟΗΕ) ευρισκόμενοι στην επόμενη πόρτα από το ισραηλινό κράτος, με μόνιμο στόχο να καταστρέψουν τα παλαιστινιακά απελευθερωτικά κινήματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη συνενοχή των αραβικών κυβερνήσεων. Ούτε έχουμε ξεχάσει το πιο μαύρο μέρος της χιτλερικού τύπου εισβολής: του μακελειού σε βάρος 1700 Παλαιστινίων στα προσφυγικά στρατόπεδα της Sabra και Chatila από τις φασιστικές χριστιανικές πολιτοφυλακές-συμμάχους του Τελ Αβίβ, κάτω από τον έλεγχο του τότε υπουργού Άμυνας του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν, γνωστού αλλιώς και ως του «χασάπη του Λιβάνου». Σύμφωνα με τις ίδιες τους τις μαρτυρίες, οι Ισραηλινοί στρατιώτες ήσαν απλοί παρατηρητές του μακελειού αυτού. Ως αποτέλεσμα αυτής της καταστρεπτικής εισβολής, γεννήθηκε το «αντιστασιακό κίνημα» καλύτερα γνωστό ως Χεζμπολάχ (Το Κόμμα του Θεού). Η Χεζμπολάχ ασκεί μεγάλη επίδραση ανάμεσα στους Λιβανέζους σιίτες, οι οποίοι αποτελούν το 35% του συνολικού πληθυσμού και έχει στρατιωτικό και πολιτικό σκέλος. Η ισραηλινή αποχώρηση το 2000, μετά από 18 χρόνια κατοχής, υπήρξε μια ήττα για το Ισραήλ από τους Άραβες, από την ίδρυση του σιωνιστικού κράτους το 1948. Η Χεζμπολάχ είναι ήδη κάτι παραπάνω από μια οργάνωση ανταρτών: σήμερα αποτελεί μια πολιτική παράταξη που έχει ριζώσει στη λιβανέζικη πολιτική ζωή με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και ένα μέλος στη κυβέρνηση. Αλλά και αυτά τα 6 χρόνια ειρήνης «εξανεμίστηκαν», όταν, για δεύτερη φορά, στις 12 Ιούλη 2006, τα μαύρα σύννεφα του σιωνισμού επισκίασαν ξανά τον ουρανό του Λιβάνου. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ο βομβαρδισμός του νοτίου Λιβάνου είναι απλώς η επέκταση των συνεχιζόμενων επιθέσεων ενάντια στους Παλαιστινίους στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη. Αν και η επίσημη πρόφαση για τις αιματηρές, αποικιοκρατικές επιθέσεις ήταν η αιχμαλωσία δύο Ισραηλινών στρατιωτών από τη Χεζμπολάχ, γνωρίζουμε ότι, στην πραγματικότητα, οι επιθέσεις αυτές σχεδιάζονταν για πάνω από ένα χρόνο πριν. Το Ισραήλ συνεχίζει τα εγκλήματά του ενάντια στην ευαισθησία του κόσμου, με τις ευλογίες του αφεντικού του, αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Όταν ο ανόητος ηγέτης του αμερικανικού ιμπεριαλιστικού κράτους δηλώνει ότι «μια κατάπαυση του πυρός δεν κάνει καμία διαφορά» (όπως αναφέρθηκε στην ισπανική εφημερίδα «El Mundo»), τότε γνωρίζουμε ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος και συνωμότης πίσω από αυτές τις εγκληματικές δραστηριότητες. Στις 26 Ιούλη, οι ισραηλινές δυνάμεις δολοφόνησαν σκόπιμα 4 παρατηρητές του ΟΗΕ, παρά το ότι οι τελευταίοι παρακάλεσαν το στρατό να μην πυροβολήσει πάνω από 10 φορές. Στις 30 Ιούλη, ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη εξαπέλυσαν μια ακόμα αιματηρή επίθεση ενάντια σε αθώους πολίτες, όταν πύραυλοί τους έπληξαν ένα σπίτι στη Qana, σκοτώνοντας 54 ανθρώπους (ανάμεσά τους 35 παιδιά, 11 γυναίκες και 8 άτομα μεγάλης ηλικίας), κάτι που στα μάτια όλου του κόσμου αποτελεί μια ακόμα φασιστική επίδειξη. Το σύνθημα «Θάνατος στις ΗΠΑ και το Ισραήλ» ακούγεται παντού στον κόσμο, από χιλιάδες διαδηλωτές στη Βηρυτό οι οποίοι διαδηλώνουν ενάντια στην αμερικανο-ισραηλινή συμμαχία και τις καταστρεπτικές της δραστηριότητες που συνιστούν γενοκτονία. Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές περισσότεροι από Λιβανέζοι είχαν ήδη σκοτωθεί: το 30% παιδιά, το 55 % κάτω των 15 χρόνων, ενώ υπάρχουν και περισσότεροι από 2.000 τραυματίες, χωρίς να λάβουμε υπόψη την καταστροφή πολλών πόλεων. Οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» έχουν καταγγείλει τους Ισραηλινούς για χρήση μαζικών εκρηκτικών ουσιών στη Λωρίδα της Γάζας καθώς και για τη χρήση απαγορευμένων όπλων φωσφόρου και βομβών διασποράς (σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα «Liberacion»). Αυτές είναι οι ίδιες αξίες που προωθούνται από το Λευκό Οίκο στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Αυτή είναι η ίδια λογική (τρέλα) του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» και του «μακριού δρόμου προς την ειρήνη». Αυτά είναι τα εξωφρενικά πολιτικά ψέματα που συγκαλύπτουν τα πραγματικά κίνητρα όπως το πετρέλαιο, την αποικιοποίηση νέων περιοχών, την επέκταση της ηγεμονίας κ.λπ…. Ψέματα που αποκρύπτουν αυτά που ξέρουμε ότι είναι αλήθεια – ότι τα δύο μεγαλύτερα κράτη-τρομοκράτες είναι οι ΗΠΑ και ο μικρός τους χωροφύλακας το Ισραήλ. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι όταν σκοτωθεί ένας Ισραηλινός αυτό είναι αποτέλεσμα «μίσους, φανατισμού και μισαλλοδοξίας», αλλά οι εκατοντάδες Αράβων σκοτωμένων είναι «παράπλευρες απώλειες» ή το… ατυχές υποπροϊόν ενός αρκετά απαραίτητου πολέμου ενάντια στον τρόμο. Κοντολογίς, ο άγριος τρόμος του σιωνιστικού κράτους ενάντια στους Λιβανέζους και τους Παλαιστινίους δικαιολογείται και εξηγείται ως «νόμιμη άμυνα» ενώ η νόμιμη αντίσταση (με βάση κάθε διεθνή απόφαση και νόμο) από τους Παλαιστινίους και Λιβανέζους ενάντια στις σιωνιστικές επιθέσεις (και η ιρακινή αντίσταση στην αμερικανική κατοχή) χαρακτηρίζεται «τρομοκρατία». Ξεδιάντροπο!!! Εδώ δεν μπορούμε να μην παραλείψουμε κάτι που γράφτηκε από τον Guillermo Giacosa, έναν προοδευτικό δημοσιογράφο, στην περουβιανή εφημερίδα «Peru21». Ο Giacosa σημειώνει με οξύτητα ότι «ένας από τους ηλίθιους πλήρους απασχόλησης που αποτελούν μέρος της κυβέρνησης Μπους είπε, χρησιμοποιώντας μερικές ελαφρά διαφορετικές λέξεις, ότι, οι μη Ισραηλινοί που είναι ήδη θύματα δεν έχουν την ίδια αξία όπως οι Ισραηλινοί». Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν απεχθή ευρωκεντρικό ρατσισμό. Αυτό που η ιστορία μας διδάσκει είναι ότι εκείνοι που υποφέρουν στον πόλεμο μπορούν να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους με «δύναμη, αξιοπρέπεια και αφοσίωση», όπως η Ιαπωνία και η Γερμανία έκαναν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όπως έκανε και ο Λίβανος ανάμεσα στο 2000 και το 2006. Το ερώτημα το οποίο πρέπει να θέσουμε στους εαυτούς μας είναι «μήπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Άουσβιτς κατέστρεψαν τη θέληση του εβραϊκού λαού να συνεχίσει να ζει και να αγωνίζεται ενάντια στον τρόμο του ναζισμού (και τους δυτικούς συμμάχους του οι οποίοι δεν έκαναν σχεδόν τίποτα για να σταματήσουν τη γενοκτονία); Όλοι γνωρίζουμε την απάντηση. Λοιπόν, πότε το σιωνιστικό κράτος θα διδαχθεί από την ιστορία του λαού του; Οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι δεν θα εξαφανιστούν. Περισσότερη καταστολή φέρνει περισσότερη αντίσταση. Αυτή είναι η λογική όλων των λαών. Τους έχουν διδάξει κάτι οι δύο Ιντιφάντες; Οι βάρβαρες στρατιωτικές δραστηριότητες των Ισραηλινών δεν θα εξαλείψουν ποτέ την πιθανότητα μιας μελλοντικής σύγκρουσης στην περιοχή. Ακριβώς το αντίθετο, το Ισραήλ θα προκαλέσει περισσότερη ένταση στην περιοχή, κάτι που ήδη αποτελεί μια γιγάντια κρεατομηχανή. Περίπου 10.000 φυλακισμένοι Παλαιστίνιοι και εκατοντάδες άλλοι από το Λίβανο έως το Ισραήλ που έχουν βασανιστεί και γελοιοποιηθεί από τους καταπιεστές τους είναι η ψυχή της αντίστασης ενός καταπιεσμένου λαού. Κανένας δεν μπορεί ή δεν πρέπει να ζει γονατισμένος. Ούτε το ρατσιστικό τείχος του «διαχωρισμού» που οικοδομήθηκε από τους Ισραηλινούς θα σταματήσει την παλαιστινιακή αντίσταση. Αρκετά με το φασιστικό τρόμο! Εάν χασάπηδες σαν τον Μεναχέμ Μπεγκίν, που ήταν επικεφαλής μιας ισραηλινής τρομοκρατικής οργάνωσης που σκότωνε ακόμα και τις γάτες και τα σκυλιά στα παλαιστινιακά χωριά πριν ιδρυθεί το ισραηλινό κράτος το 1948, δεν ήταν ικανοί να σταματήσουν τη νόμιμη αντίσταση του παλαιστινιακού λαού ούτε ο Εχούντ Ολμέρτ θα το πετύχει ούτε οποιαδήποτε άλλη μελλοντική ισραηλινή κυβέρνηση. Εάν οι Βιετγκόνγκ μπόρεσαν να νικήσουν τον ιμπεριαλισμό των γιάνκηδων, τότε οι αντάρτες στην Παλαιστίνη και το Λίβανο μπορούν να κάνουν το ίδιο στους ισραηλινούς φασίστες. Η υποκρισία των «διαπραγματεύσεων ειρήνης» και η απάντησή μας Στο καπιταλιστικό σύστημα οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να βρουν λύση στα προβλήματά τους – κάθε κάλεσμα για ειρήνη είναι ψέμα ή αυταπάτη. Όλες οι ιμπεριαλιστικές χώρες (οι G-7) είναι το ίδιο συνένοχοι και σύμμαχοι με τους μεγάλους Ισραηλινούς καπιταλιστές. Οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να τύχουν της υποστήριξης των «Αράβων αδελφών τους». Τα τελευταία 58 χρόνια ισραηλινής ιστορίας μας το έχουν δείξει αυτό ξεκάθαρα. Κάθε τι δείχνει ότι ένα ενδεχόμενο παλαιστινιακό κράτος δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό από το Ισραήλ, εκτός εάν αποτελέσει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης συνεχώς παρακολουθούμενο και ευπρόσβλητο. Ούτε ακόμα και όλες οι παραχωρήσεις που έγιναν από τον προδότη Γιασέρ Αραφάτ μέχρι το θάνατό του αποδείχτηκαν ικανές για τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Λοιπόν, ποια είναι η λύση στο πρωταρχικό πρόβλημα της Μέσης Ανατολής; Ως αναρχικοί, δεν έχουμε αυταπάτες! Δεν υποστηρίζουμε τη δημιουργία ενός νέου παλαιστινιακού κράτους, ακόμα και εάν αποκαλείται «κυρίαρχο». Αντίθετα, πιστεύουμε ότι η μόνη ανθρώπινη, επαναστατική και πραγματικά βιώσιμη λύση στην ισραηλινο-παλαιστινιακή διαμάχη είναι η δημιουργία μιας Αναρχικής Ομοσπονδίας χωρίς σημαίες ή εθνικούς ύμνους. Πρέπει να υποδαυλίσουμε και να προωθήσουμε την ταξική πάλη των εργατών και των εκμεταλλευόμενων Παλαιστινίων, Λιβανέζων και Ισραηλινών ενάντια στους εθνικούς τους ταξικούς κυρίαρχους και να οικοδομήσουμε μια συλλογική αλληλεγγύη βασισμένη στην αλληλοβοήθεια μεταξύ και των δύο λαών. Διακηρύσσουμε ότι ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, η αραβική εθνικιστική νοοτροπία και η σιωνιστική αποικιοκρατία είναι κοινοί εχθροί των εργατικών τάξεων του Ισραήλ, των αραβικών χωρών και όλου του κόσμου. Επειδή υποστηρίζουμε έναν αληθινά επαναστατικό αντικαπιταλιστικό αγώνα λέμε: · Κάτω ο ρατσισμός (αραβικός εθνικισμός ή σιωνιστικός φασισμός) · Κάτω το κράτος του Ισραήλ και όλα τα κράτη! · Ζήτω η αλληλεγγύη ανάμεσα στους διαμαχόμενους λαούς! · Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός ενάντια στον αστικό εθνικισμό! · Για τη δημιουργία μια ισραηλινής/παλαιστινιακής αναρχοκομμουνιστικής συνομοσπονδίας! · * Το κείμενο αυτό γράφτηκε από τον σύντροφο Pieman Paydar από την ομάδα «Qhispikay Liaqta» από το Περού και δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net στις 2/9/2006. Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 6/9/2006. |
Front pageSupport Sudanese anarchists in exile Joint Statement of European Anarchist Organizations International anarchist call for solidarity: Earthquake in Turkey, Syria and Kurdistan Elements of Anarchist Theory and Strategy 19 de Julio: Cuando el pueblo se levanta, escribe la historia International anarchist solidarity against Turkish state repression Declaración Anarquista Internacional por el Primero de Mayo, 2022 Le vieux monde opprime les femmes et les minorités de genre. Leur force le détruira ! Against Militarism and War: For self-organised struggle and social revolution Declaração anarquista internacional sobre a pandemia da Covid-19 Anarchist Theory and History in Global Perspective Capitalism, Anti-Capitalism and Popular Organisation [Booklet] Reflexiones sobre la situación de Afganistán South Africa: Historic rupture or warring brothers again? Death or Renewal: Is the Climate Crisis the Final Crisis? Gleichheit und Freiheit stehen nicht zur Debatte! Contre la guerre au Kurdistan irakien, contre la traîtrise du PDK Meurtre de Clément Méric : l’enjeu politique du procès en appel |