user preferences

New Events

Mashriq / Arabia / Iraq

no event posted in the last week

Nieuws uit Libanon: de Israelische aanval

category mashriq / arabia / iraq | imperialisme / oorlog | persbericht author Tuesday August 15, 2006 18:39author by Al Badil al Chououii al Taharruri - (Libertair Communistisch Alternatief) Report this post to the editors

Opnieuw is Libanon diep verwikkeld in een oorlog waarvan niemand het einde kan zien. Op 12 juli heeft de Libanese Hezbollah, een politieke en godsdienstige sji’itische beweging, twee Israelische soldaten ontvoerd achter de Zuid Libanese grens en heeft het acht Israelische soldaten vermoord.


Nieuws uit Libanon: de Israelische aanval

De Libanese en Palestijnse volkeren ondergaan de Israelische agressie met de zegen van westerse machten. Alternative Libertaire publiceert het volgende artikel, geschreven een week na het begin van de Israelische operaties tegen Libanon, door onze Libanese kameraden van Al Badil al Chououii al Taharruri (Libertair Communistisch Alternatief). We geven ze al onze steun.
Alternative Libertaire, 27 juli.

Opnieuw is Libanon diep verwikkeld in een oorlog waarvan niemand het einde kan zien. Op 12 juli heeft de Libanese Hezbollah, een politieke en godsdienstige sji’itische beweging, twee Israelische soldaten ontvoerd achter de Zuid Libanese grens en heeft het acht Israelische soldaten vermoord. Israel had niet meer dan dat nodig om het aanvalsplan, dat al veel eerder werd voorbereid, toe te passen, precies op de zelfde manier als in 1982, toen Israel Libanon binnen viel, waarbij ze een gemene poging tot een aanslag tegen de Israelische ambassadeur in Londen gebruikten als aanleiding.

Maar deze keer is de Israelische aanval van een nooit vertoonde schaal: niemand heeft dit ooit in Libanon gezien. Het is erger dan een invasie in Libanon omdat het aanvallen van de luchtmacht en marine overal in Libanon zijn. Echt overal: het vliegveld, de zuidelijke buitenwijken van Beiroet, een Hezbollah bastion, de hoofdwegen die de steden en regio’s van het land met elkaar verbinden, de havens, de woon districten, enz. Het doel is om het land totaal lam te leggen en om angst te zaaien, wat niet kan worden gedaan zonder burgers te vermoorden, 180 vandaag, acht dagen na de doorbraak van de oorlog. Veel tekens geven aan dat het conflict niet snel ten einde komt aangezien de westerse landen contact opnemen met de VS om die aan de Israeliërs te laten vragen mee te werken aan de evacuatie van hun burgers, wat zelfs tijdens de burgeroorlog in 1975 niet zo snel is gebeurd …

Deze aanval moet worden geanalyseerd vanuit een breder gezichtspunt: voor ons ontstaat het in de context van het Amerikaanse project voor het Midden Oosten. George W. Bush wil een groot gebied creëren dat hem goed gezind is, waaronder Arabische landen en Israel, dat zou leiden tot het einde, op een of andere manier, van het Midden Oosten conflict. Iran en Syrië zijn tegen dit project, wat duidelijk iets goeds is. Maar het slechte er aan is dat deze landen, die de Hezbollah steunen en strijden tegen de projecten van Bush en de Israelische regering, totaal reactionaire landen zijn.

Aan de andere kant is de Hezbollah (God’s partij!!) een partij die, ondanks alles wat het heeft gedaan om Israel uit Zuid Libanon te verdrijven en ondanks het grote aantal martelaren die het heeft gestuurd om hun godsdienstige plicht te bereiken, een enkele reis naar het paradijs van honing en vrouwen, sinds vele jaren niet heeft voldaan aan de Libanese verwachtingen. De “God’s partij” staat onder gezag van Iran en is duidelijk en fel tegen vrijheid. Dat is eenvoudig: het is niet mogelijk om te leven in de Hezbollah wijken. In de dorpen waar het overheersend is wordt men geadviseerd het volume van de muziek te verlagen en niet liederen te zingen waarvan de onderbuik gaat dansen. De “God’s partij” was een partij van verzet en opoffering, nu is het een onverdraaglijke partij: vrouwen worden min of meer gedwongen zich in het zwart te kleden, alcohol verkoop is verboden, indirecte steun aan Syrië (corruptie, Syrische overname van alle Libanese instituties, enz. …).

Dat is de manier waarop de Hezbollah een sterke reactie van het volk tegen zichzelf heeft gecreëerd. Sinds enkele maanden ontmoeten de Libanese politieke leiders elkaar in het parlement (ontmoetingen voor een nationaal gesprek) om een oplossing te zoeken voor de cruciale problemen van het land, waaronder de wapens van Hezbollah. In feite weigert Hezbollah de wapens af te geven aan het Libanese leger en vormt het dan een staat binnen de staat.

En dit is met een grote arrogantie waarmee de chef van Hezbollah, Hassan Nasralla, gewelddadige en middeleeuwse dreigementen (het afsnijden van het hoofd, de armen …) gebruikt tegen degenen die zouden proberen ze hun wapens af te nemen. Maar het heeft gedurende jaren niets ondernomen tegen Israel, behalve het opeisen van Cheeba’s boerderijen. De Hezbollah schrikt af vanwege hun fanatisme, maar ook vanwege de populariteit die het kan krijgen in sommige delen van de Israelische maatschappij, vanwege de promotie van de “martelaren van het thuisland”. Zonder Syrië en Iran (in het bijzonder de financiering door Iran) zou er geen Hezbollah zijn.

Sinds de vernederende terugtrekking van Syrië en Libanon, zijn er twee grote politieke trends ontstaan: die van 14 maart (datum van de enorme demonstratie die plaats vond na de moord op premier Rafic Hariri), en die van 8 maart, de pro-Syrië mars, waarbij de christelijke trend van generaal Aoun zich heeft aangesloten omdat men hem het presidentschap van de Republiek heeft beloofd. We geloven dat de 14 maart trend een verhoudingsgewijs “revolutionaire” trend vormt, aangezien die van 8 maart slechts bestaat uit mensen die samenwerken met Syrië en duistere nostalgische personen uit het Libanese verleden. Het gedrag van de Libanese communistische partij veroorzaakt tumult. Met enkele personen, in meerderheid nostalgisch over het Arabische nasserisme, heeft het een derde betekenisloze en zeer zwakke trend gevormd.

Een afsplitsing ontstond (communistische Intifada), waar Al Badil mee verwant is. Tenslotte, nogmaals, moet de politieke positie die we tegenover deze gebeurtenissen aannemen duidelijk zijn, voorbij de afwijzing van Israelische aanvallen. We zeggen nee tegen de Hezbollah als een reactionaire, godsdienstige en pro-Iran partij; nee tegen het project van Bush, Blair en Chirac, die deze aanvallen als buitenproportioneel zien (de vernietiging van Libanon om de soldaten terug te krijgen), maar ook als een legitieme zelfverdediging van Israel; nee tegen het gedrag van de VN Veiligheidsraad, verlegen en onduidelijk; nee tegen de Libanese regering die niet capabel, zwak, tegenstrijdig is, die tijd verspilt met het smeken om hulp, slachtoffers telt en kijkt in de richting van internationale rechtbanken.

Een grote bijeenkomst voor een nieuwe linkse trend, die begon werkelijkheid te worden met de mars op 14 maart, is voor ons de enige weg om naar die situatie te geraken. Terwijl we hier op wachten moeten we voedsel en vooral medicijnen zoeken voor ongeveer een miljoen Libanese personen die sinds het begin van de oorlog op de vlucht zijn. Wachten op deze krachten is nodig om te interveniëren ten gunste van een wapenstilstand, die alleen kan worden afgedwongen na druk van de beide oorlogvoerders waar iedereen nu tegen roept: we mogen jullie niet.

Al Badil al Chououii al Taharruri
(Libertair Communistisch Alternatief)

Libanon, 17 juli 2006.


Translation by a-infos-nl

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]