Neue VeranstaltungshinweiseEs wurden keine neuen Veranstaltungshinweise in der letzten Woche veröffentlicht Kommende VeranstaltungenΕλλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Φύλο Keine kommenden Veranstaltungen veröffentlicht
|
Recent articles by Φάμπρικα Υφανέτ
Κοινωνία θετ ... Mai 13 20 Bu Bir Talep Değil Özgürlük Çağrısıdır! Erkek... Nov 26 19 The Man Who’s Waiting for Service, May Seclude Himself Instead of The ... Nov 26 19 Η τομή της αναπαραγωγής...![]() ![]() ![]() ![]() Νέα έκδοση από την κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ με τίτλο "Η τομή της αναπαραγωγής, παλιές και σύγχρονες ιστορίες για τη δυνατότητα της έκτρωσης και τις κινήσεις εναντίον της". Διατίθεται με ελεύθερη συνεισφορά σε πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους. |
HauptseiteEs Ley por la Lucha de Las de Abajo Covid19 Değil Akp19 Yasakları: 14 Maddede Akp19 Krizi [Perú] Crónica de una vacancia anunciada o disputa interburguesa en Perú Nigeria and the Hope of the #EndSARS Protests Aλληλεγγύη στους 51 αντιφασίστες της Θεσσαλονίκης Women under lockdown all around the world Solidarity with the Struggle of North American People! A libertarian socialist view of the capitalist and health crisis in the Americas Para las Clases Populares del Mundo, Pandemia, Crisis, Todos los Tiempos son de Lucha Nossa Concepção De Feminismo Na Perspectiva Do Anarquismo Organizado Frente a la Pandemia Capitalista, Solidaridad entre los Pueblos La force des femmes change le monde The competition between Iran and United States over Iraq Beyond Pension Reforms: Interview on the General Strike in France Comunicado de lanzamiento de la Coordinación Anarquista Latinoamericana (CALA) [Colombia] Vamos al Paro Nacional del 21 de noviembre [Catalunya] Una sentència que ataca les llibertats i els drets civils Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Φύλο | gr Do 21 Jan, 00:17 Το ίδιο κράτος που για να προστατέψει τον πληθυσμό από τον κορονοϊό ποινικοποιεί και καταστέλλει την πρόσβαση σε δημόσιους χώρους, απαγορέυει την είσοδο σε δικαστήρια για αποφυγή συνωστισμού αλλά κάνει τα στραβά μάτια για τον συνωστισμό σε χώρους δουλειάς, στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές και αποφυλακίζει παιδεραστές. Σπάμε το φόβο στηρίζοντας αλληλέγγυα η μια την άλλη. Οργανωνόμαστε συλλογικά ενάντια σε κάθε μορφής πατριαρχική επιβολή. Σπάμε τη σιωπή μιλώντας για ότι έχουμε βιώσει. Ο αντιπατριαρχικός αγώνας δεν είναι ένας πόλεμος φύλου εναντίον φύλου, όπως προβοκατόρικα προσπαθούν να τον παρουσιάσουν οι θιασώτες του σεξισμού και οι απολογητές/ήτριες της κουλτούρας του βιασμού. Είναι όμως αναπόφευκτα, ένας σκληρός, ένας λυσσαλέος, ένας εξελισσόμενος κοινωνικός και πολιτικός αγώνας, ενάντια σε κάθε έμφυλη διάκριση και εκμετάλλευση, αλλα ταυτόχρονα ενάντια και σε κάθε ταξική και ρατσιστική καταπίεση. Αξιακά και πολιτικά δεν έχουμε κανένα κοινό τόπο συνεργασίας και ευρύτερα κοινωνικής συναναστροφής με αγέλες που συγκαλύπτουν και κανονικοποιούν κακοποιητές και βιαστές καθώς και με τα “κινηματικά πλυντήρια” που στήνουν. Το κείμενο αυτό είναι η τοποθέτηση μας στις καταγγελίες για περιστατικά έμφυλης βίας που φτάνουν σε εμάς είτε έγιναν στον τόπο που ζούμε είτε σε οποιοδήποτε άλλο γεωγραφικό σημείο. Οι σύντροφοι μας δεν κακοποιούν, δεν βιάζουν, δεν συγκαλύπτουν. Ζώντας σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τις γυναίκες είτε σαν ευαίσθητα λουλούδια που χρειάζονται προστάτη για να επιβιώσουν, είτε σαν θηράματα για άρρενες κυνηγούς όταν ξεφεύγουν και αντιστέκονται στους ρόλους που τους έχουν επιβληθεί, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα στο άκουσμα ενός βιασμού, αφού σε όλη μας τη ζωή είναι αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε και άλλες όχι. «Το λέμε με ειλικρίνεια, όσο επώδυνο κι αν είναι. Φασίστες υπάρχουν και έξω από το φασιστικό κόμμα, υπάρχουν σε όλες τις τάξεις και σε όλα τα κόμματα. Υπάρχουν συνεπώς παντού άτομα τα οποία αν και δεν είναι φασίστες (μπορεί να είναι και αντιφασίστες), έχουν φασιστική ψυχή, την ίδια δηλαδή επιθυμία για καταπίεση που χαρακτηρίζει τους φασίστες.» (Errico Malatesta, 28 Αυγούστου 1923, «Γιατί νίκησε ο φασισμός», Libero Accordo) Καλούμε κάθε εργαζόμενο/η, άνεργο/η να πάρει θέση ενάντια στη φασιστική πανούκλα. Μέσα στα σωματεία, τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τα σχολεία και τις σχολές μας υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των από κάτω στη ζωή! Για να μη νικήσει ο φόβος και το μίσος! Για να ανθίσουν οι πολύχρωμες εργατικές κοινότητες και η αλληλεγγύη απέναντι στη βαρβαρότητα! Δεν τρέφουμε αυταπάτες για τους απολογητές της έμφυλης βίας που διατρανώνουν με διάφορα μέσα τον δήθεν αντισεξισμό τους, με σκοπό το «ξέπλυμα» μιας σειράς περιστατικών που συγκαλύπτονται και θάβονται. Ο μόνος τρόπος της ύπαρξής μας ενάντια στο κράτος, το οποίο συντηρεί την ύπαρξή του με την καταστροφή της ζωής μας, είναι να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε. Ενάντια στο κράτος με τους νόμους του, τις απαγορεύσεις και υποτιθέμενη δικαιοσύνη, με την οποία περιμένουν από εμάς να τους παρακαλέσουμε, αντιστεκόμαστε και γινόμαστε ελεύθερες δημιουργώντας μια νέα ζωή. Καλούμε όλες τις γυναίκες να αγωνίζονται μέχρι να καταστραφούν η πατριαρχία και το κράτος. [English] [Türkçe] [Italiano] [Castellano] Ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ του ολοκληρωτικού σκηνικού που στήνεται μπροστά μας, έχει προστεθεί τις τελευταίες μέρες. Η αρχική δημοσιοποίηση των στοιχείων και της φωτογραφίας μιας φορέας του AIDS με την «εξήγηση» πως πρέπει «να προστατευτεί το κοινωνικό σύνολο» ήταν απλά η αρχή. more >>
Σε μια συνθήκη όπου το να καθορίσουμε εμείς τα βιώματά μας δεν είναι δυνατό, εμείς το διεκδικούμε. Διεκδικούμε το να μιλάμε για αυτά και να το κάνουμε δημόσια. Το να κατανοήσουμε αυτό που μας συμβαίνει και να το αναλύσουμε με όρους πολιτικούς, μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε οι μόνες, δεν είμαστε μόνες. Πολιτικοποιώντας τα βιώματά μας, αναδημιουργούμε την ιστορία. Τις μικρές και μεγάλες αφηγήσεις που μας θέλουν εκτός. Εκτός της ιστορίας, εκτός των αγώνων, εκτός της γλώσσας και των νοημάτων της. Ο φεμινισμός μάς δίνει τη δυνατότητα να διαχειριστούμε τα βιώματά μας και να αντισταθούμε στις συνθήκες που τα προκαλούν, να αντιστρέψουμε τους όρους και να αντεπιτεθούμε.
Για μια υπόθεση που δεν πρέπει να ξεχαστεί...
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παρασκήνιο» στις 10/11/2006)
Article about women's emancipation written by anarchist G. Magkanaras in Patras, Greece, in 1890s.
Το ίδιο κράτος που για να προστατέψει τον πληθυσμό από τον κορονοϊό ποινικοποιεί και καταστέλλει την πρόσβαση σε δημόσιους χώρους, απαγορέυει την είσοδο σε δικαστήρια για αποφυγή συνωστισμού αλλά κάνει τα στραβά μάτια για τον συνωστισμό σε χώρους δουλειάς, στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές και αποφυλακίζει παιδεραστές.
Σπάμε το φόβο στηρίζοντας αλληλέγγυα η μια την άλλη. Οργανωνόμαστε συλλογικά ενάντια σε κάθε μορφής πατριαρχική επιβολή. Σπάμε τη σιωπή μιλώντας για ότι έχουμε βιώσει.
Ο αντιπατριαρχικός αγώνας δεν είναι ένας πόλεμος φύλου εναντίον φύλου, όπως προβοκατόρικα προσπαθούν να τον παρουσιάσουν οι θιασώτες του σεξισμού και οι απολογητές/ήτριες της κουλτούρας του βιασμού. Είναι όμως αναπόφευκτα, ένας σκληρός, ένας λυσσαλέος, ένας εξελισσόμενος κοινωνικός και πολιτικός αγώνας, ενάντια σε κάθε έμφυλη διάκριση και εκμετάλλευση, αλλα ταυτόχρονα ενάντια και σε κάθε ταξική και ρατσιστική καταπίεση.
Αξιακά και πολιτικά δεν έχουμε κανένα κοινό τόπο συνεργασίας και ευρύτερα κοινωνικής συναναστροφής με αγέλες που συγκαλύπτουν και κανονικοποιούν κακοποιητές και βιαστές καθώς και με τα “κινηματικά πλυντήρια” που στήνουν. Το κείμενο αυτό είναι η τοποθέτηση μας στις καταγγελίες για περιστατικά έμφυλης βίας που φτάνουν σε εμάς είτε έγιναν στον τόπο που ζούμε είτε σε οποιοδήποτε άλλο γεωγραφικό σημείο. Οι σύντροφοι μας δεν κακοποιούν, δεν βιάζουν, δεν συγκαλύπτουν.
Ζώντας σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τις γυναίκες είτε σαν ευαίσθητα λουλούδια που χρειάζονται προστάτη για να επιβιώσουν, είτε σαν θηράματα για άρρενες κυνηγούς όταν ξεφεύγουν και αντιστέκονται στους ρόλους που τους έχουν επιβληθεί, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα στο άκουσμα ενός βιασμού, αφού σε όλη μας τη ζωή είναι αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε και άλλες όχι. more >> |