Neue VeranstaltungshinweiseEs wurden keine neuen Veranstaltungshinweise in der letzten Woche veröffentlicht Kommende VeranstaltungenΕλλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Εκπαίδευση Keine kommenden Veranstaltungen veröffentlicht
|
Recent articles by Ελευθεριακή Λέσχη Βόλου
This author has not submitted any other articles.
Recent Articles about Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος ΕκπαίδευσηΓια μια δημόσ... Nov 04 20 Ψηφιακή Αναδ ... Mai 08 20 High Schoolers Distributing Leaflets Against ‘Torture Custodies by Pol... Dez 24 18 Οι αρχές της ελευθεριακής εκπαίδευσης![]() ![]() ![]() ![]() Kαι η σημερινή της αναγκαιότητα Κείμενο εισήγησης της Ελευθεριακής Λέσχης Βόλου σε σχετική εκδήλωση (23 Νοέμβρη 2019). Αρχικά προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ "Η ζωή και το έργο του ελευθεριακού παιδαγωγού Fransisco Ferrer" και ακολούθησε συζήτηση με θέμα : Ελευθεριακή εκπαίδευση και ελευθεριακά σχολεία. Οι αρχές της ελευθεριακής εκπαίδευσης και η σημερινή της αναγκαιότητα |
HauptseiteEs Ley por la Lucha de Las de Abajo Covid19 Değil Akp19 Yasakları: 14 Maddede Akp19 Krizi [Perú] Crónica de una vacancia anunciada o disputa interburguesa en Perú Nigeria and the Hope of the #EndSARS Protests Aλληλεγγύη στους 51 αντιφασίστες της Θεσσαλονίκης Women under lockdown all around the world Solidarity with the Struggle of North American People! A libertarian socialist view of the capitalist and health crisis in the Americas Para las Clases Populares del Mundo, Pandemia, Crisis, Todos los Tiempos son de Lucha Nossa Concepção De Feminismo Na Perspectiva Do Anarquismo Organizado Frente a la Pandemia Capitalista, Solidaridad entre los Pueblos La force des femmes change le monde The competition between Iran and United States over Iraq Beyond Pension Reforms: Interview on the General Strike in France Comunicado de lanzamiento de la Coordinación Anarquista Latinoamericana (CALA) [Colombia] Vamos al Paro Nacional del 21 de noviembre [Catalunya] Una sentència que ataca les llibertats i els drets civils Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Εκπαίδευση | gr Di 26 Jan, 13:59 Συνεπώς, θεωρούμε πως μια προσπάθεια για αλλαγή των εκπαιδευτικών δομών αποκτά πραγματική υπόσταση όταν εντάσσεται σε μια συνολική επαναστατική προοπτική για την κοινωνική απελευθέρωση. Για τη δημιουργία μιας κοινωνίας στην οποία η γνώση θα διαχέεται κοινωνικά και συμβάλλει στην ολόπλευρη ανάπτυξη των γνωστικών, νοητικών και αντιληπτικών ικανοτήτων των ανθρώπων, σε ένα περιβάλλον ελευθερίας και μέσα από συλλογικές μορφωτικές διαδικασίες που θα προάγουν την μάθηση και την επιστημονική έρευνα προς όφελος της κοινότητας και ολόκληρης της κοινωνίας και όχι προς όφελος του κράτους και του καπιταλισμού. Ο εθνικισμός – πατριωτισμός συμφέρει μόνο τα αφεντικά, μικρά και μεγάλα. Στο κυνήγι μιας καλύτερης ζωής να μην καταντήσουμε να φτιάχνουμε τα εργαλεία για τους δικούς τους πολέμους. Να μην συμμετέχουμε στην οργάνωση των στρατών τους, αλλά στην οργάνωση των δικών μας αγώνων. Να χτίσουμε τα συλλογικά αναχώματα ενάντια στα εθνοπατριωτικά – πολεμικά τους σχέδια που σκορπίζουν θάνατο , για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Η ακαδημαϊκός Nuriye Gülmen και ο δάσκαλος Semih Özakça έχουν ξεπεράσει αυτή τη στιγμή τις 200 μέρες απεργίας πείνας. Ήδη από τις 9 και από τις 23 Νοεμβρίου 2016 αντίστοιχα, οι δύο εκπαιδευτικοί ξεκίνησαν καθιστικές διαμαρτυρίες μπροστά από το Μνημείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην λεωφόρο Yüksel της Άγκυρας. Aιτήματά τους είναι η επαναπρόσληψή τους, η άρση των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που προβλέπουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που δε συμπορεύονται με το καθεστώς του Ερντογάν ή κρίνονται ύποπτοι για αυτό, καθώς και η παύση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί σε γενικευμένο βαθμό στην Τουρκία έπειτα από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016. Η βία μπορεί να αποτελέσει εργαλείο του φοιτητικού κινήματος, όταν νομιμοποιείται από τους καταπιεσμένους/ες και στρέφεται ενάντια στον κόσμο του Κεφαλαίου. Για αυτό και η κατάργηση των φοιτητικών εκλογών είναι χρέος των ίδιων των φοιτητών/ριών και όχι κάποιων “πεφωτισμένων”. Αν οι εκλογές πρέπει να καταργηθούν, αν οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να αλλάξουν μορφή, αν οι συλλογικές διαδικασίες θα πρέπει να γίνουν οριζόντιες πέρα από την ανάθεση και την γραφειοκρατία, είναι ζήτημα των ίδιων των φοιτητών/ριών και όχι κάποιας ομάδας τραμπούκων. Το ίδιο το φοιτητικό κίνημα θα είναι αυτό που θα αποφασίσει τα χαρακτηριστικά και τις δομές που επιθυμεί να έχει. Οι απαγορεύσεις λοιπόν είτε προέρχονται από το Κράτος, είτε από τα αφεντικά, είτε από μια αντικοινωνική ομάδα είναι αναγκαίο να βρίσκουν απέναντι κάθε συλλογικότητα που αποσκοπεί σε έναν απελευθερωτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας για τους καταπιεσμένους/ες. Υπάρχει λοιπόν άμεση ανάγκη ο φοιτητικός κόσμος να αποκτήσει πολιτική συνείδηση, να οργανωθεί και να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες όχι μόνο για τη κάλυψη των δικών του αναγκών αλλά και για να βελτιώσει το σύνολο της κοινωνίας εκ βάσεως. Ενάντια στην αδιαφορία, την ηττοπάθεια και τη λογική της ανάθεσης, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση/αυτοδιαχείριση, δηλαδή την οργάνωση μας ως φοιτητές σε οριζόντιες αντιιεραρχικές δομές, μακριά από την λογική των κομμάτων και των παρατάξεων, και την κάλυψη των αναγκών μας χωρίς την διαμεσολάβηση καμίας ιδιωτικής επιχείρησης ή κρατικού φορέα. Τα γεγονότα της Τετάρτης 5 Νοεμβρίου καταδεικνύουν για άλλη μια φορά τη στενή συνεργασία κράτους και παρακράτους ενάντια σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αντιστέκεται σε μηχανισμούς που θρέφουν φασιστικές ιδεολογίες. Συγκεκριμένα, εκείνη τη μέρα, πραγματοποιούνταν εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, εκλογικό τμήμα για τη δυτική Θεσσαλονίκη είχε οριστεί το 11ο δημοτικό σχολείο Ευόσμου. Κείμενο που μοιράστηκε στη Ζωγράφου στις 23/10/13, στη διαδήλωση αλληλεγγύης για την απεργία των εργαζομένων στα ΑΕΙ-ΤΕΙ Με την αλληλεγγύη για όπλο μας καταφερόμαστε στο φόβο, την εξατομίκευση και την καταστολή που προσπαθούν να επιβάλουν αφεντικά και κράτος και απάνταμε με συλλογικούς και αυτοοργανωμένους αγώνες. Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση των εργατών μέσα στους χώρους της δουλειάς τους, και την συμμετοχή στα πρωτοβάθμια σωματεία τους ενάντια στους επαγγελματίες συνδικαλιστές γραφειοκράτες, ως τη μόνη σοβαρή και ρεαλιστική απάντηση όσον αφορά τις εργατικές διεκδικήσεις. Αγώνες “από τα κάτω”, από έμας για εμάς. Ενάντια στο φόβο, την εξατομίκευση και την καταστολή που προσπαθούν να επιβάλουν τα αφεντικά και το κράτος. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την προκήρυξη γενικής απεργίας διαρκείας, ώστε ο αγώνας να αποκτήσει έναν επικίνδυνο χαρακτήρα για τον φασιστικό κρατικό μηχανισμό. Ένας αγώνας συγκρουσιακός, πολιτικοποιημένος και μετωπικός, που έρχεται σε αντίθεση με τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ αλλά και με τον κομματικό συνδικαλισμό του ΠΑΜΕ και της ΟΛΜΕ. Αφού το κράτος επέλεξε τον δρόμο της καταστολής κάθε κοινωνικής αντίστασης, τότε πρέπει να συγκροτήσουμε ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης μέσα στις τάξεις των ίδιων των εργαζομένων αλλά και αμοιβαίας συνδιαλλαγής με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις των αντιστεκόμενων. more >>
Μπροσούρα "Επιδημική Σκέψη- Για μια δημόσια, ελευθεριακή παιδεία" από την ΕΣΕ εκπαίδευσης:Μια συλλογή κειμένων που γράφτηκαν από μέλη της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης εκπαίδευσης. Τα κείμενα αυτά προέκυψαν σαν ανάγκη έκφρασης κατά τη διάρκεια της γενικευμένης καραντίνας που επιβλήθηκε λόγω του νέου Κορωνοϊού την περασμένη Άνοιξη, ενόσω η κυβέρνηση προχωρούσε σε ραγδαίες, αντιδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις με πρόσχημα την κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης υπό την απειλή της πανδημίας, εργαλειοποιώντας έτσι την υγειονομική κρίση για να μας καταστήσει κοινωνικά και πολιτικά αδύναμ@ς.
είναι κρίσιμο να δουλευτεί συστηματικά μια συμμαχία των εκπαιδευτικών με τους μαθητές και τις μαθήτριες, που ήδη βιώνουν την αλλοτρίωση ενός μαθήματος που κατάντησε “κονσέρβα” και στην πλειοψηφία τους εκδηλώνουν πολύ αρνητικά συναισθήματα απέναντι στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Η ιστορία των ταξικών αγώνων μάς έχει δείξει ότι όταν μια αναδιάρθρωση καταφέρνει να αλλάξει τον χαρακτήρα της εργασίας τότε, μέσα από μια επίπονη διαδικασία, οι εργαζόμενοι ανακαλύπτουν τελικά νέες μορφές άρνησης και συλλογικής αντίστασης. Δεν βρισκόμαστε ακόμη σε αυτό το σημείο. Το στοίχημα να μην προχωρήσει η εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, να μην βιώσουμε δηλαδή μια εκπαιδευτική δυστοπία, είναι ακόμη ανοιχτό.
Εμείς αρνούμαστε να ικανοποιήσουμε τις ορέξεις των αφεντικών. Κάθε μέρα προσπαθούμε να δημιουργούμε είτε μικρά είτε μεγάλα προβλήματα στα σχέδιά τους, να μιλάμε για ότι θεωρούμε άδικο, να τους επιστρέφουμε τη βία που μας ασκούν. Αναγνωρίζοντας το πανεπιστήμιο ως ένα ακόμα κρίκο στην αλυσίδα εκμετάλλευσης, επιθυμούμε να υπονομεύσουμε την ομαλότητα και τις ψευδαισθήσεις που αυτή παράγει. Να αναδείξουμε το ρόλο του, που σε κάθε του έκφανση παραμένει ο ίδιος. Η προετοιμασία εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού για να θρέψει την καπιταλιστική μηχανή.
Αντιτάσσουμε την ελευθεριακή παιδεία ως αντίβαρο στο υπάρχον εκπαιδευτικό μοντέλο που απηχεί το κυρίαρχο φαντασιακό συμβάλλοντας στη διαιώνιση της κυριαρχίας. Σκοπός δεν είναι η συσσώρευση μιας ατελείωτης στοίβας καταχωρημένης γνώσης. Σκοπός είναι η επίγνωση των κοινωνικών δυνάμεων που ασκούνται στον άνθρωπο και η διαμόρφωση χαρακτηροδομών ικανών να συνθέσουν το μωσαϊκό του κοινωνικού με τον ιδιαίτερο υποκειμενικό αλλά και αλληλέγγυο τρόπο τους. Μια παιδεία κάτοπτρο της χειραφετημένης κοινωνίας για την οποία αγωνιζόμαστε.
Από την άμπωτη στην παλίρροια και πάλι πίσω - 3 συζητήσεις για τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στα πανεπιστήμια και ορισμένες κριτικές σημειώσεις για την προοπτική των ταξικών αγώνων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση - Το βιβλίο αυτό δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2015 ως μια απόπειρα καταγραφής, κριτικής και αυτοκριτικής της ιστορίας του απεργιακού αγώνα των εργαζόμενων στα Πανεπιστήμια και των φοιτητών το 2013. more >>
Συνεπώς, θεωρούμε πως μια προσπάθεια για αλλαγή των εκπαιδευτικών δομών αποκτά πραγματική υπόσταση όταν εντάσσεται σε μια συνολική επαναστατική προοπτική για την κοινωνική απελευθέρωση. Για τη δημιουργία μιας κοινωνίας στην οποία η γνώση θα διαχέεται κοινωνικά και συμβάλλει στην ολόπλευρη ανάπτυξη των γνωστικών, νοητικών και αντιληπτικών ικανοτήτων των ανθρώπων, σε ένα περιβάλλον ελευθερίας και μέσα από συλλογικές μορφωτικές διαδικασίες που θα προάγουν την μάθηση και την επιστημονική έρευνα προς όφελος της κοινότητας και ολόκληρης της κοινωνίας και όχι προς όφελος του κράτους και του καπιταλισμού.
Ο εθνικισμός – πατριωτισμός συμφέρει μόνο τα αφεντικά, μικρά και μεγάλα. Στο κυνήγι μιας καλύτερης ζωής να μην καταντήσουμε να φτιάχνουμε τα εργαλεία για τους δικούς τους πολέμους. Να μην συμμετέχουμε στην οργάνωση των στρατών τους, αλλά στην οργάνωση των δικών μας αγώνων. Να χτίσουμε τα συλλογικά αναχώματα ενάντια στα εθνοπατριωτικά – πολεμικά τους σχέδια που σκορπίζουν θάνατο , για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Η ακαδημαϊκός Nuriye Gülmen και ο δάσκαλος Semih Özakça έχουν ξεπεράσει αυτή τη στιγμή τις 200 μέρες απεργίας πείνας. Ήδη από τις 9 και από τις 23 Νοεμβρίου 2016 αντίστοιχα, οι δύο εκπαιδευτικοί ξεκίνησαν καθιστικές διαμαρτυρίες μπροστά από το Μνημείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην λεωφόρο Yüksel της Άγκυρας. Aιτήματά τους είναι η επαναπρόσληψή τους, η άρση των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που προβλέπουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που δε συμπορεύονται με το καθεστώς του Ερντογάν ή κρίνονται ύποπτοι για αυτό, καθώς και η παύση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί σε γενικευμένο βαθμό στην Τουρκία έπειτα από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016.
Η βία μπορεί να αποτελέσει εργαλείο του φοιτητικού κινήματος, όταν νομιμοποιείται από τους καταπιεσμένους/ες και στρέφεται ενάντια στον κόσμο του Κεφαλαίου. Για αυτό και η κατάργηση των φοιτητικών εκλογών είναι χρέος των ίδιων των φοιτητών/ριών και όχι κάποιων “πεφωτισμένων”.
Αν οι εκλογές πρέπει να καταργηθούν, αν οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να αλλάξουν μορφή, αν οι συλλογικές διαδικασίες θα πρέπει να γίνουν οριζόντιες πέρα από την ανάθεση και την γραφειοκρατία, είναι ζήτημα των ίδιων των φοιτητών/ριών και όχι κάποιας ομάδας τραμπούκων. Το ίδιο το φοιτητικό κίνημα θα είναι αυτό που θα αποφασίσει τα χαρακτηριστικά και τις δομές που επιθυμεί να έχει. Οι απαγορεύσεις λοιπόν είτε προέρχονται από το Κράτος, είτε από τα αφεντικά, είτε από μια αντικοινωνική ομάδα είναι αναγκαίο να βρίσκουν απέναντι κάθε συλλογικότητα που αποσκοπεί σε έναν απελευθερωτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας για τους καταπιεσμένους/ες. more >> |