user preferences

Το μακελειό στο Christchurch

category Νέα Ζηλανδία / Νήσοι Ειρηνικού | Μετανάστευση / Ρατσισμός | Γνώμη / Ανάλυση author Saturday April 06, 2019 19:56author by Melbourne Anarchist Communist Group - Anarkismo Report this post to the editors

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να καταπολεμήσουμε αποτελεσματικά τον φασισμό, επειδή η μόνη δύναμη που μπορεί να νικήσει τον φασισμό είναι η οργανωμένη εργατική τάξη. Χρειαζόμαστε ένα ενωμένο μέτωπο όπου όλοι οι στόχοι των φασιστών συναντιούνται στον αγώνα. Σε αυτό το ενιαίο μέτωπο χωρούν βέβαεια διαφορετικές πολιτικές προοπτικές και ποικίλες τακτικές, αλλά αν μπορούμε να συμφωνήσουμε για την ανάγκη να δράσουμε μαζί ενάντια στον κοινό εχθρό, αυτό μπορεί να αποβεί αποτελεσματική. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, η εγκυρότητα των Αναρχικών Κομμουνιστικών αρχών και οργανωτικών προσεγγίσεων θα αποδειχθεί σε ολοένα αυξανόμενο αριθμό εργαζομένων.
images_1.jpg

Η δολοφονία πενήντα ατόμων και ο τραυματισμός πολλών άλλων από έναν βαριά οπλισμένο φασίστα στη Νέα Ζηλανδία στις 15 Μαρτίου αποτελεί μια προειδοποίηση προς όλο τον κόσμο. Αν και κατακερματισμένοι και αποδιοργανωμένοι, οι φασίστες αυξάνονται σε αριθμό και τον κίνδυνο που αντιπροσωπευουν. Είναι ένας σαφής και καταφανέστατος κίνδυνος για την εργατική τάξη και για όλες τις καταπιεσμένες ομάδες στην κοινωνία.

Ο συγκεκριμένος δολοφόνος θεωρεί τον εαυτό του «οικο-φασίστα», κάποιον που υποστηρίζει μια φασιστική μορφή κυβέρνησης για υποτιθέμενους οικολογικούς λόγους. Αυτοί οι άνθρωποι συχνά ευνοούν τη γενοκτονία ως μέσο μείωσης του ανθρώπινου πληθυσμού της Γης σε αυτό που θεωρούν βιώσιμο. Φυσικά, συχνά έχουν πολύ γνωστές ρατσιστικές ιδέες σχετικά με τις οποίες οι εθνικές ομάδες χρειάζονται περισσότερο ξεκαθάρισμα.

Τα ακριβή δόγματα των φασιστών δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Θα υποστηρίξουν τον περιβαλλοντισμό ή τον αντι-περιβαλλοντισμό, την ισλαμοφοβία ή τον αντισημιτισμό, τον εθνικό εθνικισμό ή τον πολιτικό εθνικισμό, κυρίως με βάση αυτό που πιστεύουν ότι θα τους επιτρέψει να αντλήσουν υποστήριξη. Το πραγματικό περιεχόμενο της φασιστικής πολιτικής είναι η βία. Μια ομάδα φασιστών συνιστά μια συνωμοσία για δολοφονία και ένα φασιστικό κράτος είναι μια μηχανή γενοκτονίας.

Η ανάπτυξη του φασισμού δεν μπορεί να διαχωριστεί ούτε από τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία ούτε από τις τάσεις της επικρατούσας πολιτικής. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η οικονομική ανάπτυξη επιβραδύνεται σε πολλές χώρες και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται σε επίπεδα που έχουν να παρατηρνηθούν από τον 19ο αιώνα. Η παγκοσμιοποίηση υπονομεύει την ικανότητα του έθνους-κράτους να ρυθμίζει την οικονομική ζωή. Σε όλο τον κόσμο, αναβαθμίζει τους κοινωνικούς συμβιβασμούς μεταξύ των τάξεων που ήταν αποτέλεσμα προηγούμενων αγώνων.

Σε αυτό το περιβάλλον, μερικά τμήματα του πληθυσμού που δεν μπορούν να συμμετάσχουν στον αγώνα της εργατικής τάξης απελπίζονται και στρέφονται στο φασισμό. Όταν αυτές οι ομάδες γίνονται αρκετά μεγάλες, έρχονται στην προσοχή των καπιταλιστών που τις βλέπουν ως μια πιθανό δύναμη για να την χρησιμοποιήσουν εναντίον των οργανώσεων της εργατικής τάξης. Εν τω μεταξύ, η υπονόμευση του εθνικού κράτους από την παγκοσμιοποίηση οδηγεί τους καπιταλιστές να θωρακίσουν την υπεράσπισή του. Ο κρατικός μηχανισμός ενισχύεται ενάντια στους εχθρούς της, στο εσωτερικό και μη, ενώ το κράτος ανατρέχει όλο και πιο πολύ σε συστηματικές ιδεολογικές εκστρατείες για την εθνική ενότητα, για την πίστη στους εθνικούς μύθους και για να μεταβάλει σε αποδιοπομπαίους τράγους μειονότητες που πιστεύουν σε απεχθή θρησκεύματα.
Εδώ στην Αυστραλία, τα στοιχεία για όλα αυτά είναι άφθονα. Η διχαστική εμμονή με την προστασία των συνόρων είναι μια αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση, που κάνει τους ανθρώπους πιο κινητικούς και μεταφράζεται σε συγκλονιστικά επίπεδα ρατσιστικής σκληρότητας στους πρόσφυγες. Καταδεικνύεται επίσης ως ένα πολύπλοκο σύνολο περιοριστικών θεωρήσεων (βίζας) για τους διακινούμενους εργαζόμενους στην Αυστραλία, παρέχοντας στους εργοδότες την εξουσία να τους εμποδίζουν από το να διεκδικήσουν τα νόμιμα δικαιώματά τους. Με τη σειρά της, η υπερεκμετάλλευση σε βάρος των μεταναστών εργαζομένων χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ρατσιστικής δυσαρέσκειας εναντίον των ίδιων των εργαζομένων. Πολύ συχνά, συνδικαλιστές υιοθετούν μερικά κοντόθωρα συνθήματα σχετικά με τις "θέσεις εργασίας για τους Aussies" που ενθαρρύνουν τον ρατσισμό και διαιρούν την εργατική τάξη.

Σε ένα πιο συγκεκριμένο επίπεδο, μια σειρά Αυστραλών πολιτικών έχουν δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα ισλαμοφοβίας από την οποία οι φασίστες της Αυστραλίας έχουν ευνοηθεί. Ακριβώς ανάμεσα στους σημερινούς ομοσπονδιακούς βουλευτές, μπορούμε να αναφέρουμε ως παραδείγματα τους Scott Morrison, Tony Abbott, Peter Dutton, George Christensen, Cory Bernardi, Pauline Hanson, Brian Burston και τον πιο πρόσφατα εκκολαπτόμενο “αστέρα” Fraser Anning. Έξω από το Κοινοβούλιο, η ισλαμοφοβία διαδίδεται περισσότερο ή από τον Τύπο Murdoch, τα πρωινά προγράμματα της εμπορικής τηλεόρασης, το ραδιόφωνο του Sydney και τη σειρά Sky-after-dark TV. Όλοι μαζί, οι εν λόγω πολιτικοί και τα συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Ο Συνασπισμός και συχνά οι κυβερνήσεις των Εργατικών, μαζί με σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης, έχουν συμμετάσχει σε ιδεολογικές εκστρατείες όχι μόνο για την προώθηση της ισλαμοφοβίας, αλλά και για την Ημέρα της Εισβολής, την ημέρα ANZAC, τις λεγόμενες «αφρικανικές συμμορίες», το πρόγραμμα Safe Schools και πολλά άλλα.

Αυτές οι αντιδραστικές εκστρατείες δείχνουν ότι υπάρχει μικρή διαφορά μεταξύ της σκληρής ακροδεξιάς της Κοινοβουλευτικής Πολιτικής και των Φασιστών όταν πρόκειται για απόψεις σχετικά με καθημερινά πολιτικά ζητήματα. Η διαφορά μεταξύ τους είναι μερικές φορές η διάγνωση των θεμελιωδών αιτιών τους και, βασικά, οι λύσεις που προτείνουν. Οι φασίστες κατηγορούν τις παγκόσμιες μηχανορραφίες (συχνά από Εβραίους) και είναι πολύ πιο άμεσοι ως προς την ανάγκη για ένα βίαιο, αυταρχικό κράτος και για ένα βίαιο μονοπάτι για να φτάσουν εκεί. Στο Facebook και τις ιστοσελίδες συζήτησης, οι φασίστες μετασχηματίζονται και γίνονται από συνηθισμένοι αντιδραστικοί, σε κάποιους που διατυπώνουν την ιδεολογία τους, επιχειρηματολογούν για τη στρατηγική και παρακινούν ο ένας τον άλλον για άσκηση βίας.

Η τρομοκρατία είναι η στρατηγική της χρήσης ή της αξιόπιστης απειλής βίας για τη δημιουργία ενός συγκεκριμένου πολιτικού κλίματος για την προσωπική ασφάλεια στον άμαχο πληθυσμό ή ένα ορισμένο μέρος του. Συχνά υιοθετείται από το κράτος παρά από ομάδες ή άτομα, αλλά η σφαγή του Christchurch ταιριάζει ακριβώς στον ορισμό αυτό. Ο δολοφόνος προσπάθησε να δημιουργήσει φόβο στις καρδιές των Μουσουλμάνων στη Νέα Ζηλανδία, επιδιώκοντας έναν φυλετικό πόλεμο για να δημιουργήσει το οικο-φασιστικό έθνοκρατικό του μόρφωμα. Όπως ήταν φυσικό, ο κόσμος αντέδρασε σοκαρισμένος. Η συντριπτική πλειοψηφία στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία έχει υποχωρήσει, τόσο από τον φασισμό που τρέφει φιλοδοξίες όσο και από την ευρύτερη δεξιά και τα ΜΜΕ που έχουν δημιουργήσει το περιβάλλον για να ευδοκιμήσουν οι φασιστικές ιδέες. Όπως λέει και η παροιμία, αν δημιουργήσετε το βάλτο, δεν μπορείτε να αποκηρύξετε τι εξέρχεται από αυτόν.

Μετά από τη σφαγή, πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι ρωτούν "Γιατί δεν είχε συλληφθεί αυτός ο τύπος πριν το κάνει; Γιατί δεν τον παρακολουθούσε κανείς;“. Αν και αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε απομάκρυνση ενός ή περισσότερων αξιωματούχων της αστυνομίας, οι άνθρωποι που κάνλυν αυτά τα ερωτήματα δημιουργούν στην ουσία (μερικές φορές ακούσια) το έδαφος για την επέκταση των εξουσιών του μηχανισμού ασφαλείας του κράτους. Η στάση αυτή συνιστά μια εντελώς λάθος προσέγγιση για την καταπολέμηση του φασισμού. Η αστυνομία, οστρατό και οι υπηρεσίες ασφαλείας είναι χώροι αναπαραγωγής για τους φασίστες και είναι δομικά ανίκανοι να ενεργήσουν αποτελεσματικά εναντίον τους. Οτιδήποτε θετικό κάνουν θα είναι σπασμωδικό και με μισή καρδιά.

Ακόμα χειρότερα, οι εξουσίες και οι πόροι ενός ενισχυμένου κράτους ασφαλείας αναπόφευκτα θα στραφούν εναντίον όλων των παραδοσιακών στόχων του - των καταπιεσμένων ομάδων και των προοδευτικών κοινωνικών κινημάτων. Επομένως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επικρίνουμε τις αστυνομικές υπηρεσίες και τις υπηρεσίες ασφαλείας ότι “δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους”. Η δουλειά τους είναι να περιφρουρούν μια άδικη κοινωνική τάξη και ο φασισμός δεν αποτελεί απειλή γι’ αυτή.

Ομοίως, δεν πρέπει να εξετάζουμε τον έλεγχο των όπλων ως λύση για τη φασιστική βία. Καμία νομοθεσία δεν αφοπλίζει την αστυνομία ή το στρατό - και, καθώς τα όργανα αυτά προσελκύουν και παράγουν φασίστες, θα μπορούν οι ίδιοι να οπλίζονται ανεξάρτητα από τους νόμους.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να καταπολεμήσουμε αποτελεσματικά τον φασισμό, επειδή η μόνη δύναμη που μπορεί να νικήσει τον φασισμό είναι η οργανωμένη εργατική τάξη. Χρειαζόμαστε ένα ενωμένο μέτωπο όπου όλοι οι στόχοι των φασιστών συναντιούνται στον αγώνα. Σε αυτό το ενιαίο μέτωπο χωρούν βέβαεια διαφορετικές πολιτικές προοπτικές και ποικίλες τακτικές, αλλά αν μπορούμε να συμφωνήσουμε για την ανάγκη να δράσουμε μαζί ενάντια στον κοινό εχθρό, αυτό μπορεί να αποβεί αποτελεσματική. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, η εγκυρότητα των Αναρχικών Κομμουνιστικών αρχών και οργανωτικών προσεγγίσεων θα αποδειχθεί σε ολοένα αυξανόμενο αριθμό εργαζομένων.

Είναι προς την κατεύθυνση αυτής της προοπτικής που εμείς στο Melbourne Anarchist Communist Group (MACG - Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης συμμετέχει στο PUSH! Οργάνωση και Εκπαίδευση για την Οικοδόμηση Ενιαίου Μετώπου Ενάντια στον Φασισμό. Καλούμε τους αναρχικούς σε όλο τον κόσμο να συμμετέχουν επίσης στον αγώνα για την οικοδόμηση ενωμένων μετώπων. Πρόκειται για μια στρατηγική για την αποφυγή του δίδυμου λάθους, της σεχταριστικής απομόνωσης, από τη μια, η οποία διαιρεί τους αντιφασίστες, και της πολιτικής συνθηκολόγησης, από την άλλη, η οποία θα μας οδηγήσει στη καταστροφή. Πορευόμαστε χωριστά, αλλά χτυπάμε μαζί.

No Pasaran!

*Το κείμενο είναι από το ιστολόγιο της MACG στο https://melbacg.wordpress.com/2019/04/02/the-christchurch-massacre/ Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]