user preferences

Recent articles by Αναρχική Ομοσπονδία

imageΑλληλεγγύη σ ... 0 comments

imageΑυτοοργάνωσ_... 7 comments

imageΌλοι και όλες &... 0 comments

Recent Articles about Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος Αναρχικό κίνημα

Η ανάγκη για restart May 29 23 by Ευριπίδης Καλτσάς

1η Μάη: μέρα ταξ... May 01 23 by Πρωτ. Αναρχ. Αγ. Αναργ.-Καματερού

Αντιεκλογικ^... Mar 31 23 by Αναρχικοί Αγ.Αναργύρων-Καματερού

17 Νοέμβρη, Όλοι στους δρόμους

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Αναρχικό κίνημα | Ανακοίνωση Τύπου author Wednesday November 15, 2017 18:09author by Αναρχική Ομοσπονδία Report this post to the editors

Τότε και τώρα τα καθεστώτα έχουν διακυμάνσεις: άλλες φορές «προσφέρουν» επιπλέον ελευθερίες- άλλες φορές τις περιστέλλουν. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να αυταπατώνται από τα παιχνίδια πότε του ενός και πότε του άλλου κομματιού της Κυριαρχίας. Εκείνο που πάντα αποκρύπτεται είτε από τις "Χούντες" είτε από τις αστικές "Δημοκρατίες" είναι το γεγονός της εκχώρησης: έχουμε εκχωρήσει το δικαίωμα κάποιος να μας δίνει ή να μας αφαιρεί ελευθερίες ή ακόμα και να θεωρεί πως δεν αξίζει καν να γίνει λόγος για αυτές.
donosl8waaaumn7.jpg

17 Νοέμβρη, Όλοι στους δρόμους

Στις 17 Νοεμβρίου του 1973 τα άρματα μάχης, οι αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις της δικτατορίας, εισέβαλαν στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με στόχο να κατασταλεί η εξέγερση των φοιτητών και όχι μόνο ενάντια στην στρατιωτική δικτατορία. Η συνέχεια είναι γνωστή. Νεκροί αγωνιστές, καταστολή και σκλήρυνση του καθεστώτος με την αντικατάσταση του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη. Πρέπει να σημειωθεί πως η εξέγερση είχε πραγματοποιηθεί σε μια περίοδο όπου η χούντα είχε επιχειρήσει τον εξωραϊσμό της μέσα από μια διαδικασία "εκδημοκρατισμού", την αβασίλευτη δημοκρατία και την "κυβέρνηση" Μαρκεζίνη.

Τότε και τώρα τα καθεστώτα έχουν διακυμάνσεις: άλλες φορές «προσφέρουν» επιπλέον ελευθερίες- άλλες φορές τις περιστέλλουν. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να αυταπατώνται από τα παιχνίδια πότε του ενός και πότε του άλλου κομματιού της Κυριαρχίας. Εκείνο που πάντα αποκρύπτεται είτε από τις "Χούντες" είτε από τις αστικές "Δημοκρατίες" είναι το γεγονός της εκχώρησης: έχουμε εκχωρήσει το δικαίωμα κάποιος να μας δίνει ή να μας αφαιρεί ελευθερίες ή ακόμα και να θεωρεί πως δεν αξίζει καν να γίνει λόγος για αυτές.

Το ζήτημα είναι ακριβώς αυτό όμως! Ποιoς δίνει στην πραγματικότητα στους κάθε λογής Κυρίαρχους το δικαίωμα να αποφασίζουν για την ζωή μας; Πότε θα κατανοήσουμε επιτέλους πως αυτή η εναλλαγή των ήσυχων ή των βίαιων περιόδων που χαρακτηρίζουν τα πολιτεύματα που επιβάλει η Κυριαρχία δεν είναι τίποτε άλλο από μια αποπροσανατολιστική μασκαράτα; Στόχος της δεν είναι άλλος παρά να διαφυλάσσει τον εξουσιαστικό πυρήνα των κοινωνιών που ζούμε. Έναν πυρήνα που τον συγκροτεί η κοινωνική ανισότητα, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και η στυγνή ταξική κυριαρχία κάποιων πάνω σε κάποιους άλλους. Η μνήμη της εξέγερσης και της αιματηρής καταστολής του Πολυτεχνείου επιχειρήθηκε πολλές φορές στο παρελθόν να αποσιωπηθεί ή να μετατραπεί σε μια ελεγχόμενη φιέστα της αστικής δημοκρατίας. Πάντοτε όμως η μνήμη της νεανικής ορμής και του επαναστατικού ρομαντισμού αυτής της εφόδου ενάντια στον μονόλιθο της Εξουσίας, παρά την ανισότητα δυνάμεων των δύο συγκρουόμενων πλευρών, έχει καταφέρει να διαφύγει του ελέγχου. Οι εξεγερμένοι και οι καταπιεσμένοι κάθε εποχής ανανεώνουν μέσα στις δεκαετίες το πολιτικό περιεχόμενο της επετείου του Πολυτεχνείου με τις δικές τους διαδηλώσεις και εξεγέρσεις.

Το σήμερα από το χθες μπορεί να έχει πολύ μεγάλες διαφορές αλλά στην ουσία τίποτα δεν έχει ολοκληρωθεί.

Οι αγώνες για μόρφωση, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για όλες και όλους και κυρίως για Ελευθερία απέναντι σε κάθε ρυθμιστή της ζωής μας έχουν μείνει ανολοκλήρωτες, όχι μόνον σε τοπικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Το κεφάλαιο, οι εθνικές και υπερεθνικές ελίτ, δίπλα στον αναδυόμενο φασισμό και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμο, έχουν εξαπολύσει σε όλο τον κόσμο επίθεση άγριας εκμετάλλευσης, βίας και θανάτου στους προλετάριους και τους καταπιεσμένους. Η 17η Νοεμβρίου του 1973 για εμάς είναι μέρα εξέγερσης – μία ακόμα στιγμή μέσα σε αιώνες αγώνων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι /ες και καταπιεσμένοι/ες, είμαστε όλα αυτά τα εκατομμύρια ανθρώπων που μέσα στους αιώνες συντριβόμαστε από την εξουσία. Εμείς είμαστε πάντα αυτοί που όταν το συνειδητοποιούμε επαναστατούμε. Αυτός ο αγώνας δεν αφορά μόνον κάποιο ομιχλώδες παρελθόν πριν από δεκαετίες αλλά κυρίως αφορά ΤΩΡΑ, τους δικούς μας αγώνες. Τους αγώνες του ΣΗΜΕΡΑ. Η επέτειος του Πολυτεχνείου στέκεται πάντα ενάντια σε κάθε είδους κελεύσματα των σειρήνων της εξουσίας και των φερέφωνων-διανοούμενων στα πανεπιστήμια και τα Μ.Μ.Ε, ενάντια στα δίκτυα συμφερόντων, στους δικαστικούς και γραφειοκρατικούς θεσμούς του εξουσιαστικού συμπλέγματος. Είναι ένα κάλεσμα εξέγερσης και ως τέτοιο πρέπει να ηχεί στα αυτιά μας. Ένα κάλεσμα για ακηδεμόνευτους αγώνες, και για την σύνδεση αυτών των αγώνων μεταξύ τους. Ένα κάλεσμα ενάντια σε κάθε μορφή επιβολής και ένα κάλεσμα για απελευθέρωση. Για εμάς τους αναρχικούς - όπως και το Νοέμβρη του '73 έτσι και σήμερα- αυτός ο αγώνας αποτελεί πάντα ένα κάλεσμα προς την κοινωνία για μια ζωή χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, για το βίωμα της ελευθερίας μέσα από τη συλλογική ζωή, το πρόταγμα του ελευθεριακού κομμουνισμού, της αυτοθέσμισης και της συλλογικής αυτοδιεύθυνσης των κοινοτήτων, των μέσων παραγωγής, των δικτύων δωρεάν διανομής όλων των αγαθών.

Στην θέση του χτεσινού Παπαδόπουλου, Καραμανλή, Νίξον και Κίσσινγκερ αντιστοιχούν σήμερα οι Τράμπ, Πούτιν, Μητσοτάκης, Τσίπρας, Μέρκελ, Μακρόν και μια σειρά άλλοι. Κάποιοι με πιο ευχάριστα και χαμογελαστά και άλλοι με πιο σκληρά και κυνικά προσωπεία, όλοι όμως μέσα στο πνεύμα και την πράξη του ολοκληρωτικού οράματος για την εξάλειψη κάθε αντίστασης απέναντι στην ταξική κυριαρχία. Ας σταθούμε απέναντι τους με τη δύναμη της μνήμης από τις θυσίες μας στην Παρισινή κομμούνα, στο Σικάγο του 1886, στην Ισπανία του 1936, στην Χιλή τον Σεπτέμβρη και στην Ελλάδα τον Νοέμβρη του 1973.

Οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου εξαπολύουν καθημερινά τα χειρότερα των σχεδίων τους. Βιοπολιτικοί έλεγχοι πληθυσμών στα σύνορα και τις γειτονιές, νόμοι έκτακτης ανάγκης, δυνάμεις καταστολής, πλειστηριασμοί κατοικιών, ληστές τζογαδόροι των χρηματιστηρίων χέρι-χέρι με τους διευθυντές των τραπεζικών ομίλων και τις off shore εταιρείες.

Δεν είμαστε εδώ για να τους σταματήσουμε - Είμαστε εδώ για να τους καταστρέψουμε!

Ας θυμηθούμε τον Νοέμβρη του ΄73 όχι σαν την μνήμη μιας γενναίας ήττας. Ας τον θυμηθούμε σαν ένα επιπλέον καύσιμο που θα τροφοδοτήσει την φλόγα της οργής μας ενάντια στα αφεντικά του Παρελθόντος- του Παρόντος και του Μέλλοντος. Το χρέος μας δεν είναι μόνον απέναντι στην ανάμνηση των νεκρών μας. Δεν είναι μόνο προς όλους όσους συντρίβονται καθημερινά στις μυλόπετρες των υλικών και ψυχικών κάτεργων που η εξουσία παράγει σε πλανητικό επίπεδο. Πρώτα από όλα το χρέος μας είναι απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς.

1973 - 2017 ΑΛΛΕΣ ΟΙ ΧΡΟΝΙΕΣ ΙΔΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΌΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2017

ΑΘΗΝΑ
ΠΟΡΕΙΑ, 15:00

Πλατεία Κλαυθμώνος....

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΠΟΡΕΙΑ
18:00, Πολυτεχνείο

ΛΑΜΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ- ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ
18:30 Πλατεία Ελευθερίας

ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
συμμετέχουμε στο κοινό αναρχικό μπλοκ

Για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση και την Αναρχία

Αναρχική Ομοσπονδία

anarchist-federation.gr
info@anarchist-federation.gr
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]