Benutzereinstellungen

Kommende Veranstaltungen

Διεθνή | Αναρχική Ιστορία

Keine kommenden Veranstaltungen veröffentlicht

O Μπακούνιν για τον πατριωτισμό

category Διεθνή | Αναρχική Ιστορία | Γνώμη / Ανάλυση author Tuesday April 04, 2017 18:28author by Εφημερίδα δρόμου Report this post to the editors

Το παρόν άρθρο είναι μια απάντηση σε όσους νομίζουν πως οι ανιστόρητες φωτοβολίδες πολιτικής δημαγωγίας, με τη μορφή τσιτάτων, μπορούν να διαστρεβλώνουν την ιστορία και τα πολιτικά σκεπτικά εξεχουσών μορφών του αναρχικού κινήματος. Παρακάτω, λοιπόν, μελετάμε με τα γραπτά του ίδιου του Μπακούνιν αν η σκέψη του προσδιοριζόταν από «πατριωτισμό» όπως κάποιοι θέλουν να πιστέψουμε. Όλα τα αποσπάσματα περιέχονται στο βιβλίο «Μιχαήλ Μπακούνιν, ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, εκδ. Πανοπτικόν».
240690x426.jpg

Ο Μπακούνιν ορίζει τα συστατικά στοιχεία του πατριωτισμού ως:

1) Το φυσικό ή φυσιολογικό στοιχείο,

2) το οικονομικό στοιχείο,

3) το πολιτικό στοιχείο,

4) το θρησκευτικό ή φανατικό στοιχείο.

Μας εξηγεί (στο γραπτό του) περαιτέρω πως «Το φυσιολογικό στοιχείο είναι το βασικό θεμέλιο κάθε απλοϊκού, ενστικτώδους και βάναυσου εγωισμού. Είναι ένα φυσικό πάθος (…) δηλαδή εντελώς ζωικό [με αποτέλεσμα να] παρεμποδίζει πολύ την οικονομική, επιστημονική και ανθρώπινη ανάπτυξη της κοινωνίας».

«Ο φυσικός πατριωτισμός είναι καθαρά ζωικό γεγονός. (…) Με αυτή την έννοια, ο πατριωτισμός είναι ένας πόλεμος καταστροφής, είναι η πρώτη ανθρώπινη έκφραση του μεγάλου και αναπόφευκτου αγώνα για τη ζωή – ενός αγώνα ακατάπαυστου, μιας καταβρόχθισης καθολικής, η οποία τρέφει κάθε άτομο, κάθε είδος, με τη σάρκα και το αίμα των ατόμων άλλων ειδών».

Εδώ ο Μπακούνιν κάνει μια σωστή διάκριση (σε επίπεδο λόγου) ανάμεσα στα διάφορα ζωικά είδη και τα ανθρώπινα ζώα, όπως σωστά έκανε τη διάκριση αργότερα και ο Μπούκτσιν(1). «… Ο άνθρωπος, το ζώο το προικισμένο με ομιλία, εισάγει την πρώτη λέξη σ’ αυτό τον αγώνα, η οποία είναι πατριωτισμός».

Και ο Μπακούνιν μας δίνει μια λεπτομερή περιγραφή αυτού του αγώνα, γράφοντας πως είναι «και ο αγώνας μεταξύ ειδών, ομάδων και οικογενειών, ένας αγώνας στον οποίο τσακώνεται ο ένας με τον άλλο. Σε κάθε ζωντανό ον υπάρχουν δύο μεγάλα κυριαρχικά ένστικτα: το φαγητό και η αναπαραγωγή. Από τη σκοπιά της διαστροφής, κάθε άτομο είναι φυσικός εχθρός όλων των άλλων, αγνοώντας από την άποψη αυτή όλα τα είδη δεσμών που το ενώνουν με την οικογένεια, την ομάδα και το είδος. (…) Η πείνα (…) είναι το θεμέλιο τόσο κάθε ανθρώπινης και κοινωνικής ζωής όσο και της ζωής ζώων και φυτών. (…) Μαζί όμως μ’ αυτό τον θεμελειώδη νόμο της ζωντανής φύσης υπάρχει ο εξίσου ουσιώδης νόμος της αναπαραγωγής. Ο πρώτος αποβλέπει στη διατήρηση των ατόμων, ο δεύτερος στο σχηματισμό οικογενειών, ομάδων, ειδών. Και τα άτομα σπρωγμένα από μια φυσική αναγκαιότητα, επιδιώκουν, προκειμένουν να αναπαραχθούν, να ζευγαρώσουν με άλλα άτομα που, μέσω της εσωτερικής οργάνωσής τους, βρίσκονται πλησιέστερα σ’ αυτά και τους μοιάζουν περισσότερο». Για να μην υπάρχουν παρερμηνείες διευκρινίζει: «… όπου παύει να υπάρχει η ικανότητα ζευγαρώματος, παύει μαζί της και κάθε ζωική αλληλεγγύη. (…) Και καθετί που περιέχεται σ’ αυτόν τον κόσμο της σεξουαλικής συγγένειας αποτελεί την ευρεία πατρίδα του είδους – όπως είναι η ανθρωπότητα για τους ανθρώπους, για παράδειγμα».

Σε όλο το παραπάνω απόσπασμα γίνεται ξεκάθαρο και σαφές πως για τον Μπακούνιν η έννοια «πατρίδα» έχει ζωική καταγωγή κι έτσι την εξηγεί και παρακάτω. Κάνει τη διάκριση ανάμεσα στα ζώα που ζουν συλλογικά σε σταθερή κατοικία και αυτά που ζουν νομαδικά (ίδια παραδείγματα υπάρχουν και στους ανθρώπους βέβαια) εξηγώντας για τον «πατριωτισμό» τους πως «ο πρώτος είναι πιο πλήρης από τον δεύτερο, ο οποίος συνεπάγεται μόνο την αλληλεγγύη των ατόμων που ζουν στην αγέλη, ενώ ο πρώτος προσθέτει σ’ αυτήν δεσμούς που δένουν το άτομο με το έδαφος ή την φυσική του κατοικία.»

Στη συνέχεια προσδιορίζει τον φυσικό πατριωτισμό ως «την ενστικτώδη προσκόλληση στον (…) κληρονομικό ή παραδοσιακό τρόπο ζωής» που συνεπάγεται «αγάπη για το δικό σου και απέχθεια για καθετί με ξένο χαρακτήρα.» Αυτό όμως δεν αποτρέπει και τα άτομα της ίδιας ομάδας να μαλώνουν μεταξύ τους. Αυτά τα μέλη όμως ενώνονται όταν νοιώσουν απειλή από κάποια εξωτερική ομάδα.

Ο Μπακούνιν δείνει ένα (χαρακτηριστικό και συνδεόμενο με τα ζωικά ένστικτα) παράδειγμα για να γίνει αυτό κατανοητό: «Πάρτε για παράδειγμα, τα σκυλιά του ίδιου χωριού. (…) Όταν προσκολληθούν σε ένα μέρος, σχηματίζουν σε κάθε χωριό ένα είδος πολιτείας βασισμένης στην ατομική ελευθερία. (…) Εδώ είναι σε δράση ένα απεριόριστο laissez-faire και ανταγωνισμός, ένας εμφύλιος πόλεμος δίχως έλεος και ανακωχή, στον οποίο ο ισχυρότερος δαγκώνει πάντα τον ασθενέστερο – ακριβώς όπως στις αστικές δημοκρατίες. Αν όμως τύχει ένα σκυλί από άλλο χωριό να περάσει από το δρόμο τους, αμέσως θα δείτε όλους αυτούς τους φωνακλάδες πολίτες της σκυλίσιας δημοκρατίας να ουρλιάζουν εναντίον του άτυχου ξένου.»

Η σκέψη του ήταν πολύπλευρη γι’ αυτό δεν παρέμεινε στάσιμος κι έπιανε την ολότητα των ζητημάτων. Κάνοντας τον διαχωρισμό σε ανθρώπινες και μη-ανθρώπινες κοινωνίες μας έδωσε να καταλάβουμε το φανατικό στοιχείο που κρατάει τον άνθρωπο υποβιβασμένο σε πολιτισμικό επίπεδο εξηγώντας πως: «Φυσικά, ο πατριωτισμός στην ανθρώπινη κοινωνία είναι πολύ πιο πολύπλοκο συναίσθημα απ’ ότι σε άλλες ζωικές κοινωνίες. (…) Με τον άνθρωπο οι καθαρά φυσικές συνήθειες και έθιμα συμπληρώνονται από τις περισσότερο ή λιγότερο αφηρημένες παραδόσεις διανοητικής ή ηθικής τάξης – από ένα πλήθος αληθών ή ψευδών ιδεών και παραστάσεων, που πηγαίνουν μαζί με ποικίλα έθιμα, θρησκευτικά, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά.» Αυτό επηρρεάζει και το επίπεδο του πολιτισμού μιας κοινωνίας, αφού «όσο λιγότερο αναπτυγμένος είναι ένας πολιτισμός, και όσο λιγότερο ισχυρή η βάση της κοινωνικής ζωής του, τόσο πιο ισχυρές είναι οι εκδηλώσεις του φυσικού πατριωτισμού – δηλαδή της ενστικτώδους προσκόλλησης των ατόμων σε όλες τις υλικές, διανοητικές και ηθικές συνήθειες που αποτελούν την παραδοσιακή και εθιμική ζωή μιας ιδιαίτερης κοινωνίας, όπως και του μίσους τους για καθετί ξένο, καθετί διαφορετικό από τη δική τους ζωή: Άρα, ο φυσικός πατριωτισμός είναι αντιστρόφως ανάλογος προς την ανάπτυξη του πολιτισμού, δηλαδή προς τον θρίαμβο της ανθρωπινότητας στις ανθρώπινες κοινωνίες».

Αναλύοντας το οικονομικό στοιχείο βλέπουμε πως ήταν (και είναι ακόμη) κυρίως τα πάμφτωχα πληβειακά στρώματα, που έφεραν μέσα τους αυτό τον πατριωτισμό που αρνείται το ξένο. Έγραφε τον 19ο αιώνα: «Σήμερα, αυτή η πατριωτική αποστροφή απέναντι σε καθετί ξένο συναντάται μόνο μεταξύ των άγριων λαών˙ στην Ευρώπη μπορεί να βρεθεί μεταξύ των ημιάγριων στοιβάδων του πληθυσμού, τις οποίες δεν καταδέχτηκε να μορφώσει ο αστικός πολιτισμός, αλλά τις οποίες όμως ποτέ δεν ξεχνά να εκμεταλλεύεται(2). Στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης υπάρχουν φτωχογειτονιές παρατημένες σ’ έναν εξαθλιωμένο πληθυσμό, τον οποίο καμιά ακτίνα διαφωτισμού δεν έχει αγγίξει ακόμα. Αρκεί να εμφανιστεί ένας ξένος στους δρόμους αυτούς κι ένα σμάρι απ’ αυτούς τους κουρελήδες θα τον περιτριγυρίσουν, θα τον φορτώσουν χυδαίες βρισιές και ίσως τον κακομεταχειριστούν κιόλας, επειδή είναι ξένος. Αυτός ο βάναυσος και άγριος πατριωτισμός δεν είναι η πιο χτυπητή άρνηση αυτού που λέγεται ανθρωπινότητα»;

Αυτός, ο φυσικός πατριωτισμός, αποδείχθηκε παράγοντας μπλοκαρίσματος της ανθρώπινης ανάπτυξης. Περιγράφεται με γλαφυρά στοιχεία της εποχής του. Στοιχεία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα αίτια της ήττας μας στο πεδίο της ταξικής πάλης-κοινωνικού πολέμου του σήμερα. «Από τη σκοπιά της σύγχρονης συνείδησης, της ανθρωπινότητας και της δικαιοσύνης ο πατριωτισμός είναι κακή, στενή και ολέθρια συνήθεια, διότι είναι η άρνηση της ανθρώπινης αλληλεγγύης και ισότητας. (…) Ήδη από τις αρχές του παρόντος [δέκατου ένατου] αιώνα, η συνήθεια αυτή υπονομεύτηκε πολύ μέσα στη συνείδηση της ανώτερης χρηματοοικονομικής, εμπορικής και βιομηχανικής αστικής τάξης, χάρη στον τρομερό και εντελώς διεθνή χαρακτήρα της ανάπτυξης του πλούτου και του οικονομικού συμφέροντός της». Οι πληβείοι έκαναν επίθεση στο ξένο και οι αστοί αποδεχόμενοι αυτό, ανέπτυσσαν τον κοινωνικό πλούτο προς το συμφέρον τους… Αναρωτηθείτε εσείς αν κάνει καλό ο πατριωτισμός και ειδικά η κατασκευασμένη «εθνική συνείδηση», που τόσες επικκλήσεις γίνονται σε αυτή, όπως και το «εθνικό συμφέρον».

Θα το εξηγήσει περαιτέρω εισάγοντας τον πολιτικό και ταξικό ορισμό του πατριωτισμού, ο οποίος ενυπάρχει με την ύπαρξη του αστικού Κράτους(3): «Η ίδια η ύπαρξη του κράτους απαιτεί να υπάρχει κάποια προνομιούχα τάξη που να έχει ζωτικό ενδιαφέρον να διατηρήσει την ύπαρξη αυτή. Και ακριβώς τα ομαδικά συμφέροντα της προνομιούχας αυτής τάξης καλούνται πατριωτισμός.

Αυτή η ολοφάνερη άρνηση της ανθρωπινότητας, που είναι η ίδια η ουσία του κράτους, είναι από τη σκοπιά του κράτους, το υπέρτατο καθήκον και η μέγιστη αρετή˙ καλείται πατριωτισμός και αποτελεί την υπερβατική ηθικότητα του κράτους.»

Με λίγα, ακόμη, λόγια μας εξηγεί πως ο πατριωτισμός (ειδικά ο αστικός στην εποχή του) είναι στην ουσία του εχθρός της ελευθερίας – ένα όπλο της αντίδρασης: «Ο πατριωτισμός που αποβλέπει στην ενότητα η οποία δεν βασίζεται στην ελευθερία είναι κακός πατριωτισμός˙ (…) Ένας τέτοιος πατριωτισμός γίνεται, πολύ συχνά ενάντια στη θέλησή του, φίλος της αντίδρασης, εχθρός της επανάστασης – δηλαδή, της χειραφέτησης των εθνών και των ανθρώπων.

Ο αστικός πατριωτισμός, όπως τον βλέπω εγώ, είναι μόνον ένα πολύ φθαρμένο, πολύ στενό ιδιαίτερα ιδιοτελές, και βαθιά αντιανθρώπινο αίσθημα, που έχει ως αντικείμενό του τη διάσωση και τη διατήρηση της δύναμης του εθνικού κράτους – δηλαδή, του στυλοβάτη όλων των προνομιούχων και των εκμεταλλευτών ,μέσα στο έθνος.»

Ο Μπακούνιν, λοιπόν, απείχε αρκετά απ’ το να είναι πατριώτης – με τη σημερινή, αλλά και την προ ενάμιση αιώνως, έννοια . Τα παραπάνω νομίζουμε το εξηγούν σαφέστατα. Κι αν υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνουμε εμείς, αυτό δεν είναι σίγουρα η επιβολή: «αν είμαστε φωτισμένοι από τον Λόγο του αιώνα μας και από την ιδέα που έχουμε σχηματίσει για την αληθινή δικαιοσύνη, και θέλουμε σοβαρά να ανέλθουμε στην πλήρη αξιοπρέπεια των ανθρώπινων όντων, πρέπει να κάνουμε μόνον ένα πράγμα: να εκπαιδεύουμε συνεχώς και να κατευθύνουμε τη δύναμη της θέλησής μας προς το ξερίζωμα των κακών συνηθειών(4) και την αντικατάστασή τους από καλές. Για να εξανθρωπίσουμε πλήρως την κοινωνία είναι ουσιώδες να καταστρέψουμε ανελέητα όλες τις αιτίες, όλες τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που παράγουν παραδόσεις του κακού στα άτομα, και να τις αντικαταστήσουμε με συνθήκες που θα γεννήσουν μέσα στα ίδια άτομα την πρακτική συνήθεια του καλού». Ή όπως το έχει γράψει ο Καστοριάδης αργότερα «Δηλαδή, αν τους αφήσει [τους κυριαρχούμενους] κανείς μες στα χωράφια δεν πρόκειται να γίνουν αυτόνομοι άνθρωποι, ούτε πρόκειται να αγαπάν ο ένας τον άλλο, ούτε θα λύνουν δημοκρατικά τα θέματά τους. Πρέπει να εκπαιδευθούν μέσα σε μια δημοκρατική κατεύθυνση, την κατεύθυνση του σεβασμού της γνώμης των άλλων, της υπευθυνότητας, του αυτοστοχασμού, του ότι δεν είναι έτσι επειδή το είπε ο μεγάλος ή ο γέρος ή αυτός που έχει ήδη εκλεγεί, ότι δεν είναι κατ’ ανάγκη σωστό επειδή το λέει.»

Πόλεμο στον πατριωτισμό και διαρκή εκπαίδευση, λοιπόν, για να ανθίσει σ’ αυτή την κοινωνία (του σήμερα) ο σπόρος της ανθρώπινης ελευθερίας.

Σημειώσεις:

1) «Ιεραρχία και κυριαρχία είναι έννοιες που πρέπει να αντιμετωπιστούν αυστηρά ως κοινωνικοί όροι, αν δεν θέλουμε να χάσουμε από το οπτικό μας πεδίο τις διάφορες θεσμοποιημένες μορφές τους, που είναι μοναδικές για τα ανθρώπινα όντα. Τα ζώα είναι βέβαιο ότι καταναγκάζουν το ένα το άλλο (…) όμως αυτή η «κυριαρχική» συμπεριφορά είναι ευκαιριακή, άτυπη ή εκδηλώνεται εξαιτίας ακραίων συνθηκών που σχετίζονται με την αναπαραγωγή ή την ίδια την επιβίωση. Αντίθετα, διαρκείς θεσμοί όπως ο στρατός, η αστυνομία, οι γραφειοκρατίες, νομικοί κώδικες που συντηρούν την ευνοιοκρατία, δεν υπάρχουν στον κόσμο των ζώων. Εκεί που φαίνεται να υπάρχουν, όπως συμβαίνει με τους «στρατιώτες» σε έντομα όπως τα μυρμήγκια, πρόκειται για παραδείγματα γενετικά προγραμματισμένης συμπεριφοράς και όχι για προμελετημένους, κοινωνικά επινοημένους θεσμούς – ανοιχτούς μάλιστα σε ριζική αλλαγή.»

Μάρρεϋ Μπούκτσιν, Η ριζοσπαστικοποίηση της φύσης, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα 1985, σ. 26. Παράθεση στην Ευτοπία τεύχος 22, σ. 55.

2) Γλαφυρά παρουσιάζει αυτόν τον κόσμο ο Τζακ Λόντον στα βιβλία του. Κι αν θέλει να καταλάβει κάποιος για ποιους μιλάει ο Μπακούν και πως αυτοί επιβιώνουν θα συμβουλεύαμε τον/την αναγνώστη να διαβάσει το βιβλίο του Τζακ Λόντον «Οι άνθρωποι της Αβύσσου» – ο τίτλος είναι χαρακτηρισμός αυτών των στρωμάτων που περιγράφονται.

3) Αν θέλουμε βέβαια να είμαστε δίκαιοι πρέπει να τονίσουμε πως και τα μετέπειτα «σοσιαλιστικά», ολοκληρωτικά καθεστώτα έκαναν επικλήσεις στον πατριωτισμό ούτως ώστε να διατηρούν την εξουσία και τα καθεστώτα τους (γραφειοκρατίες).

4) Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση πάνω στη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα με βάση τις συνήθειες υπάρχει στο «Τι συμβαίνει με την ανθρώπινη φύση;» στον διαδικτυακό γαλαξία: https://rabidproletarians.espivblogs.net/archives/40

*Αρχική δημοσίευση εδώ: https://apatris.info/makis_gia_patriotismo/
**Επαναδημοσίευση με πρόλογο-σχόλιο εδώ: http://www.provo.gr/patriotis_o_mpakounin_oxi_eyxaristw/

bakuninliberty.jpg

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch

Διεθνή | Αναρχική Ιστορία | gr

Fri 29 Mar, 05:31

browse text browse image

skirda.jpg imageΈφυγε ο Alexandre Skirda 18:08 Thu 31 Dec by Dmitri (translation) 0 comments

Δεν θα ξεχάσουμε τον Alexandre Skirda, τον σημαντικό ιστορικό της Ρωσικής Επανάστασης, αλλά και τον αναρχικό αγωνιστή που, από τη δεκαετία του 1960, συμμετείχε ενεργά στην Groupe d’études et action anarchiste (Ομάδα Αναρχικής Μελέτης και Δράσης), της οποίας ήταν ο ιδρυτής από κοινού με τον Roland Biard. Η ομάδα ιδρύθηκε όταν και οι δύο ήταν 19 χρόνων, και έπαιξε ενεργό και σημαντικό ρόλο στο κύμα διαδηλώσεων και άλλων κινητοποιήσεων ενάντια στον πόλεμο της Γαλλίας στην Αλγερία εκείνη την εποχή.

guillen.jpg image1η Αυγούστου 1993 έφυγε &... 15:57 Sat 01 Aug by Dmitri 0 comments

Την 1η Αυγούστου 1993, πριν από 27 χρόνια, πέθανε στη Μαδρίτη ο Abraham Guillén Sanz (Αβραάμ Γκιγέν Σανθ), δάσκαλος, μαχητής στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο και ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του σύγχρονου αναρχισμού.

1.jpg imageΈνα πολύ καλό βιβλί&... 13:18 Sat 24 Jan by Dmitri 0 comments

Πέτρος Πέτκας, "Δικτατορία του προλεταριάτου" και "Εργατικά συμβούλια": Ασύμβατες έννοιες Τιμή : 6 ευρώ - Σελ. 85

textΤο Διεθνές Αναρχικ&#... 09:56 Fri 30 Nov by FdCA 0 comments

Η πλέον πρόσφατη μπροσούρα της FdCA στη σειρά «Μελέτες για μια Ελευθεριακή Εναλλαγή» («Studies for a Libertarian Alternative») στην αγγλική γλώσσα είναι τώρα διαθέσιμη και στο διαδίκτυο.

sacvan_4.jpg image23 Αυγούστου 1927: Σάκο κα... 12:17 Thu 23 Aug by FdCA, WSM, AL, ZACF, OAE, AKI, MACG 0 comments

80 πριν, η Πολιτεία της Μασαχουσέτης και η κυβέρνηση των ΗΠΑ δολοφόνησαν τους Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti στην ηλεκτρική καρέκλα

textΚυκλοφορεί το βιβλ&#... 18:47 Mon 21 May by M.Schmidt-Lucien van der Walt 0 comments

Μια ριζοσπαστική νέα εργασία σχετικά με την αναρχική και συνδικαλιστική θεωρία και ιστορία.

textAlcatraz – Το νησί του διαβό&#... 10:47 Fri 16 Mar by KSL 0 comments

«Experiences of a Conscientious Objector in America during the First Wolrd War» του Philip Grosser, από την KSL

textΠαρουσίαση ιστορι ... 15:36 Sat 30 Dec by Bert Altena - Lucien van der Walt 0 comments

Σχεδιάζουμε να παρουσιάσουμε μια θεματική ενότητα για τους νέους τρόπους έρευνας για τον αναρχισμό και τον επαναστατικό συνδικαλισμό.

textΠόλεμος και Επανάσ&#... 14:14 Wed 26 Jul by KSL 0 comments

«Πόλεμος και Επανάσταση. Το Ουγγρικό αναρχικό κίνημα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η Κομμούνα της Βουδαπέστης (1919)». Νέα μπροσούρα της KSL.

textΑυτή η 19η Ιούλη στην ... 14:09 Fri 21 Jul by Federazione dei Comunisti Anarchici 0 comments

Το ελευθεριακό κομμουνιστικό πρόγραμμα που πρότειναν οι Ισπανοί αναρχικοί έγινε πραγματικότητα, πάνω απ’ όλα, χάρη κυρίως στις συλλογικές προσπάθειες των προλεταρίων

more >>

imageΕ. Ρεκλύ: Ένας πρωτοπ... Aug 20 by Αυτολεξεί 2 comments

Η σύνδεση μεταξύ γεωγραφίας και αναρχισμού μπορεί να μη φαίνεται εύκολα κατανοητή, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι δύο από τους σημαντικότερους αναρχικούς του τέλους του 19ου αιώνα, ο Κροπότκιν και ο Ρεκλύ, ήταν επίσης σπουδαίοι γεωγράφοι. Ούτε ήταν απλή σύμπτωση ότι οι δυο τους βρέθηκαν μαζί εξόριστοι στην Ελβετία, μία χώρα που για πολύ καιρό αποτέλεσε μαγνήτη των κατατρεγμένων αλλά και πατρίδα του πιο δυναμικού αναρχικού κινήματος στα χρόνια που ακολούθησαν την Παρισινή Κομμούνα ανάμεσα στο 1877 και το 1881. Οι Κροπότκιν και Ρεκλύ εργάστηκαν από κοινού και για ένα διάστημα, έζησαν μαζί παραμένοντας φίλοι για μία ζωή παρά τα σύνορα και τις θάλασσες που κατά καιρούς τους χώριζαν. Η συγχώνευση των απόψεών τους παρήγαγε μία νέα κατανόηση του αναρχικού ιδεώδους, θεμελιωμένου με πιο στερεό τρόπο στην επιστήμη και τη φύση.

imageΣχόλια για την ισπα&... Dec 25 by Tom Wetzel 1 comments

Από τη μελέτη μου για την ισπανική επανάσταση στη δεκαετία του 1930, θα έλεγα ότι τα στοιχεία δείχνουν την κρίσιμη σημασία της προετοιμασίας-προετοιμασίας των αγωνιστών, ενεργών μελών της οργάνωσης. Τόσο οι μεγάλες επιτυχίες όσο και οι αποτυχίες της CNT σε εκείνη την επανάσταση μπορούν να εξηγηθούν από αυτό. Δεδομένου του πόσο κρίσιμη είναι η προετοιμασία, δείχνει το ριζικό λάθος του «αυθορμητισμού» ή «θα το καταλάβουμε όταν έρθει η ώρα».

imageΈσωσε εκτοπισμένο ... Jul 04 by Carlos Hernández* 1 comments

César Orquín: ο αναρχικός κρατούμενος που έσωσε εκατοντάδες Ισπανούς εκτοπισμένους στο στρατόπεδο Mauthausen των Ναζί

imageΑναρχικοί στην Οκτ&#... Dec 07 by DimX 0 comments

Συνεχίστε την Επανάσταση! Μην διστάσετε να αντιμετωπίσετε τη λύση για όλα τα φλέγοντα ζητήματα του παρόντος. Δημιουργείστε παντού τις αναγκαίες οργανώσεις για την επίτευξη των λύσεων αυτών. Αγρότες, πάρτε τη γη και θέστε την στη διάθεση των επιτροπών σας. Εργάτες, συνεχίστε να παίρνετε στα χέρια σας και στις δικές σας κοινωνικές οργανώσεις (παντού) τα ορυχεία και το υπέδαφος, τις επιχειρήσεις και τις εγκαταστάσεις των αεροδρομίων, τις κατασκευές και τα εργοστάσια, τα εργαστήρια και τις μηχανές.

image1η Μάη: Γιατί δεν ήτα_... May 01 by Dmitri 0 comments

Το μόνο σίγουρο είναι, ότι το φως πάνω από το κοιμητήριο στο Βαλντχάιμ δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. Θα παραμένει να φωτίζει τις ιστορίες Ανθρώπων που επέλεξαν να αγωνιστούν για την Ελευθερία και το πολιτικό συνώνυμο της, την ΑΝΑΡΧΙΑ.

more >>

imageΈφυγε ο Alexandre Skirda Dec 31 MACG (personal capacity) 0 comments

Δεν θα ξεχάσουμε τον Alexandre Skirda, τον σημαντικό ιστορικό της Ρωσικής Επανάστασης, αλλά και τον αναρχικό αγωνιστή που, από τη δεκαετία του 1960, συμμετείχε ενεργά στην Groupe d’études et action anarchiste (Ομάδα Αναρχικής Μελέτης και Δράσης), της οποίας ήταν ο ιδρυτής από κοινού με τον Roland Biard. Η ομάδα ιδρύθηκε όταν και οι δύο ήταν 19 χρόνων, και έπαιξε ενεργό και σημαντικό ρόλο στο κύμα διαδηλώσεων και άλλων κινητοποιήσεων ενάντια στον πόλεμο της Γαλλίας στην Αλγερία εκείνη την εποχή.

textΤο Διεθνές Αναρχικ&#... Nov 30 Anarkismo 0 comments

Η πλέον πρόσφατη μπροσούρα της FdCA στη σειρά «Μελέτες για μια Ελευθεριακή Εναλλαγή» («Studies for a Libertarian Alternative») στην αγγλική γλώσσα είναι τώρα διαθέσιμη και στο διαδίκτυο.

image23 Αυγούστου 1927: Σάκο κα... Aug 23 Anarkismo 0 comments

80 πριν, η Πολιτεία της Μασαχουσέτης και η κυβέρνηση των ΗΠΑ δολοφόνησαν τους Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti στην ηλεκτρική καρέκλα

textΠαρουσίαση ιστορι ... Dec 30 0 comments

Σχεδιάζουμε να παρουσιάσουμε μια θεματική ενότητα για τους νέους τρόπους έρευνας για τον αναρχισμό και τον επαναστατικό συνδικαλισμό.

textΑυτή η 19η Ιούλη στην ... Jul 21 FdCA 0 comments

Το ελευθεριακό κομμουνιστικό πρόγραμμα που πρότειναν οι Ισπανοί αναρχικοί έγινε πραγματικότητα, πάνω απ’ όλα, χάρη κυρίως στις συλλογικές προσπάθειες των προλεταρίων

more >>
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]