user preferences

Recent articles by Ιλάν Σαλίφ
This author has not submitted any other articles.
Recent Articles about Μέση Ανατολή / Αραβία / Ιράκ Λαϊκοί Αγώνες

Support of the Kurdish-Speaking Anarchist Forum Sep 29 22 by Kurdish-Speaking Anarchist Forum

Solidarity with the mass protests in Iraq Oct 12 19 by 
Kurdish-speaking Anarchists Forum (KAF)

Solidarity with the popular movement of Iraq Oct 12 19 by Kurdish-speaking Anarchist Forum (KAF)



Παλαιστίνιοι εργάτες στο Ισραήλ

category Μέση Ανατολή / Αραβία / Ιράκ | Λαϊκοί Αγώνες | Γνώμη / Ανάλυση author Saturday June 25, 2016 21:14author by Ιλάν Σαλίφ Report this post to the editors

Mεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης

Οι Παλαιστίνοι εργάτες είναι από τα πιο ξεχασμένες και εγκαταλελειμμένες κοινωνικές κατηγορίες, από πολιτική, οικονομική ή κοινωνική άποψη. Σχεδόν όλοι οι Παλαιστίνιοι εργάτες υποφέρουν από διάφορες πλευρές: την Παλαιστινιακή Αρχή, το σιωνιστικό κράτος, τα αφεντικά και του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Είναι αξιοσημείωτο, ότι τα δικαιώματα του εργαζόμενου, η σταθερότητα και το μέλλον του, ελάχιστα αναφέρονται στις πολιτικές αποφάσεις και των δύο αλληλοσυγκρουόμενων πλευρών, δεδομένου ότι καμία από τις δύο πλευρές δεν δίνει κάποια σημασία στο ζήτημα των Παλαιστινίων εργατών.
zafativotemedium_1.jpg

Παλαιστίνιοι εργάτες στο Ισραήλ: μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης

Οι Παλαιστίνοι εργάτες είναι από τα πιο ξεχασμένες και εγκαταλελειμμένες κοινωνικές κατηγορίες, από πολιτική, οικονομική ή κοινωνική άποψη. Σχεδόν όλοι οι Παλαιστίνιοι εργάτες υποφέρουν από διάφορες πλευρές: την Παλαιστινιακή Αρχή, το σιωνιστικό κράτος, τα αφεντικά και του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Είναι αξιοσημείωτο, ότι τα δικαιώματα του εργαζόμενου, η σταθερότητα και το μέλλον του, ελάχιστα αναφέρονται στις πολιτικές αποφάσεις και των δύο αλληλοσυγκρουόμενων πλευρών, δεδομένου ότι καμία από τις δύο πλευρές δεν δίνει κάποια σημασία στο ζήτημα των Παλαιστινίων εργατών. Το ζήτημα αυτό δεν συζητήθηκε όπως θα έπρεπε στις ισραηλο-παλαιστινιακές διαπραγματεύσεις. Να επισημανθεί, ότι σύμφωνα με την Παλαιστινιακή Κεντρική Στατιστική Υπηρεσία, ο αριθμός των Παλαιστίνιων εργαζόμεων στο Ισραήλ εκτιμάται στις 105.000 ανθρώπους που αντιστοιχεί στο 2,2% του εργατικού δυναμικού του Ισραήλ και περίπου στο 11,7% του εργατικού δυναμικού στη Δυτική Όχθη.

Ποιος είναι ο Παλαιστίνιος εργάτης;

Είναι ο εργάτης εκείνος που εργάζεται στις περιοχές εντός της Πράσινης Γραμμής (Ισραήλ), είναι κάτοχος παλαιστινιακής ταυτότητας και ζει εντός των ζωνών της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δυτική Όχθη, ή εκείνος που ζει στη Λωρίδα της Γάζας. Οι Ισραηλινοί Άραβες και οι Άραβες που ζουν στην Ιερουσαλήμ (κάτοχοι ισραηλινών ταυτοτήτων) θεωρούνται Ισραηλινοί εργάτες.

Άδειες εργασίας

Μετά το ξέσπασμα της πρώτης παλαιστινιακής ιντιφάντα, συγκεκριμένα το 1991, εκδόθηκε μια ισραηλινή απόφαση σχετικά με τον περιορισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας μεταξύ της Δυτικής Όχθης, της Λωρίδας της Γάζας και περιοχών εντός της Πράσινης Γραμμής. Έτσι, η κατοχή άδειας εισόδου στο Ισραήλ έγινε υποχρεωτική για κάθε Παλαιστίνιο που θέλει να κινείται νόμιμα στο Ισραήλ.

Οι Παλαιστίνιοι εργαζόμενοι διαχωρίζονται από την άποψη της νομιμότητας και, συνεπώς, από τη δυνατότητα απόκτησης των δικαιωμάτων τους, σε δύο μέρη:

Πρώτον, στους Παλαιστίνιους νόμιμους εργαζόμενους με άδειες και οι οποίοι αποτελούν το 64% των εργαζομένων μέσα στο Ισραήλ. Η ισραηλινή εργατική νομοθεσία εφαρμόζεται σε αυτή την κατηγορία των εργαζόμενων με την απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης του 1970 και τους όρους της Σύμβασης του Παρισιού στις 29/4/1994, η οποία ασχολήθηκε με το θέμα της απασχόλησης των Παλαιστινίων στο εσωτερικό της Πράσινης Γραμμής.

Δεύτερον, στους Παλαιστίνιους παράνομα εργαζόμενους (που εισέρχονται λαθραία στο Ισραήλ) και αποτελούν περίπου το 36% του συνολικού αριθμού των Παλαιστινίων εργαζομένων στο εσωτερικό του Ισραήλ. Το Ελεγκτικό Δικαστήριο Netanya αναγνώρισε τα δικαιώματα αυτής της κατηγορίας των εργαζομένων, αλλά τα δικαιώματά τους συχνά παραμελούνται και αγνοούνται.
Οι κανόνες και όροι για την απόκτηση άδειας εργασίας αλλάζουν συχνά και γίνονται όλο και πιο περίπλοκοι κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα αρκετοί Παλαιστίνιοι εργαζόμενοι που δεν έχουν τα προσόντα (άγαμοι, νέοι, παντρεμένοι χωρίς παιδιά ... κλπ) να εισέρχονται στο Ισραήλ παράνομα -σύμφωνα με τη σχετική κρατική νομοθεσία- και να αυξάνει η ανεργία στα κατεχόμενα εδάφη. Ο αριθμός των παράνομων εργαζόμενων στο Ισραήλ έφτασε στο αποκορύφωμά του και αυτό συνοδεύεται με την εκμετάλλευση αρκετών εργαζομένων από τους λαθρεμπόρους.

Διαφορετικοί τύραννοι, ίδια τυραννία

Οι Παλαιστίνιοι εργαζόμενοι διώκονται από διάφορα μέρη που επιδιώκουν να αυξήσουν τα κέρδη τους σε βάρος της εργατικής τάξης. Από την άλλη πλευρά, η ταλαντευόμενη και συνεχώς μεταβαλλόμενη νομοθεσία, η σχετική πολιτική του κράτους του Ισραήλ και η συνεχιζόμενη κατοχή των εδαφών που κατέλαβε το 1967, αποτελούν τη μεγαλύτερη πίεση στη ζωή των Παλαιστίνιων εργαζόμενων καθώς απειλείται η σταθερότητα και η επιμονή τους. Αποτρέπει πολλές φορές τους εργαζόμενους από την πρόσβαση στις θέσεις εργασίας τους και την ελεύθερη εξάσκησή της. Οι εργαζόμενοι εμποδίζονται μερικές φορές από την πρόσβαση στο χώρο εργασίας τους και την ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματός τους, όταν ο ισραηλινός στρατός επιβάλλει το κλείσιμο στα κατεχόμενα εδάφη. Ωστόσο, το ισραηλινό κράτος έχει μειώσει δραστικά τον αριθμό των Παλαιστίνιων εργαζόμενων μετά τον Πόλεμο του Κόλπου και τον έχει αντικαταστήσει με ξένους. Οι Παλαιστίνιοι στις μέρες μας εργάζονται συνήθως σε σκληρές εργασίες, όπως αυτές των κατασκευών και της συντήρησης.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η ισραηλινή κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει τα δικαιώματα των Παλαιστίνιων εργαζομένων, ισχυρίζεται ότι τους παράσχει ίσα δικαιώματα με τους Ισραηλινούς συναδέλφους τους και ότι δεν υφίσταται οποιαδήποτε διάκριση με βάση το χρώμα, τη φυλή ή τη θρησκεία, σύμφωνα με τους νόμους του κράτους. Πράγματι, σε διάφορους τομείς πάρθηκαν πολλαπλά μέτρα για την προστασία των εργαζόμενων από την εκμετάλλευση, αλλά πόσο έγκυροι είναι αυτοί οι ισχυρισμοί; Είναι οι Παλαιστίνιοι εργάτες στην πραγματικότητα ίσοι με τους Ισραηλινούς; Εφαρμόζονται πράγματι αυτοί νόμοι;

Με μια προσεκτική ματιά στην ισραηλινό Εργατικό Δίκαιο, μπορείτε εύκολα να διακρίνετε ορισμένα κενά μέσω των οποίων είναι ευδιακριτες οι διακρίσεις μεταξύ των Παλαιστινίων και Ισραηλινών εργαζόμενων, δεδομένου ότι το εν λόγω Δίκαιο δίνει στα ισραηλινά αφεντικά το δικαίωμα να ανακαλούν τις άδειες εργασίας όποτε θέλουν. Αυτό σημαίνει στέρηση του εργαζόμενου από τη διεκδίκηση μελλοντικών δικαιωμάτων. Όταν απαγορεύεται η είσοδος στο Ισραήλ, αυτό σημαίνει ότι ο εργαζόμενος δεν μπορεί να καταθέσει αγωγή εναντίον του ισραηλινού αφεντικού ή στις αρχές που ασχολούνται με την προστασία των εργαζομένων, κάτι που αναγκάζει τους Παλαιστίνιους εργάτες να προσλαμβάνουν Ισραηλινούς δικηγόρους για να τους εκπροσωπήσουν. Έτσι, πολλοί εργαζόμενοι πέφτουν θύματα απάτης από δικηγόρους.

Δήλωσε ο Παλαιστίνιος εργαζόμενος (ΟΑ): “Υπήρξε μια διαφορά ανάμεσα σε μένα και τον εργοδότη μου, και έμεινα έκπληκτος την επόμενη μέρα, όταν ήμουν ήδη καθ’ οδόν προς το Ισραήλ με κατεύθυνση προς τις αρμόδιες αρχές για το ότι η άδειά μου είχε ακυρωθεί. Τότε έπρεπε να διορίσω έναν Ισραηλινό δικηγόρο και μετά από πολλούς μήνες αναμονής και υπογραφών σε διάφορα νομικά έγγραφα στα εβραϊκά που δεν μιλώ, ανακάλυψα ότι ο δικηγόρος είχε κάνει μια συμφωνία με τον εργοδότη και πληρωνόταν από το λογαριασμό μου”.

Ο ισραηλινός νόμος δίνει, επίσης, στον Ισραηλινό εργοδότη το δικαίωμα να απασχολεί εργαζόμενους με βάση συμβόλαια που βασίζονται σε προηγούμενες συμφωνίες και έχουν συχνά τη μορφή “παραιτηθείτε από τα δικαιώματά σας και θα πάρετε τη δουλειά”, κάτι που δεσμεύει τους εργαζόμενους να μην ασκούν δίωξη σε περίπτωση που ο εργοδότης παραβιάσει την εργασιακή νομοθεσία.

Ο νόμος περί ελάχιστου μισθού προβλέπει ότι “κάθε υπάλληλος ηλικίας 18 ετών και άνω που απασχολείται σε θέση πλήρους απασχόλησης, δικαιούται να λάβει μισθό που δεν είναι μικρότερος από την ελάχιστη ανά μήνα, μέρα ή ώρα”. Ο νόμος αυτός τίθεται σε ισχύ αν και μόνο εάν ο εργαζόμενος ολοκληρώσει τον λεγόμενο ελάχιστο αριθμό εβδομαδιαίων ωρών εργασίας, που ανέρχεται στις 186 ώρες. Εδώ μπορεί να παρατηρηθεί ένα άλλο κενό στην εργασιακή νομοθεσία, όπως η μορφή του μισθού-κουπονιού για τους Παλαιστίνιους εργαζόμενους. Το σχετικό έγγραφο, βέβαια, διαφέρει από το αντίστοιχο κουπόνι για τους Ισραηλινούς, καθώς περιέχει μια στήλη όπου αναγράφεται ο αριθμός των εβδομαδιαίων εργάσιμων ημερών και ωρών για τους Ισραηλινούς και μόνο οι εβδομαδιαίες εργάσιμες μέρες για τους Παλαιστίνιους. Και εδώ αποκαλύπτεται ο ρόλος των παλαιστίνιων και των ισραηλινών αρχών στην παραχάραξη, την πλαστογραφία και την κλοπή σε βάρος των εργαζομένων μέρα-μεσημέρι.

Ο ισραηλινός νόμος για τα εργατικά ατυχήματα διακανονίζεται σαφώς μεταξύ του Ισραηλινού εργοδότη και του Παλαιστίνιου ομολόγου του. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι στον τρόπο με τον οποίο πηγαίνουν στη δουλειά τους και στον τρόπο που επιστρέφουν είναι δεδομένοι και εκτείνονται πέρα ​​από τα όρια του τι είναι υποφερτό, καθώς τα ατυχήματα που προκαλούνται από τις παραβιάσεις του ισραηλινού στρατού συχνά αγνοούνται και οι αγωγές εναντίον του συνήθως καταπέπτουν, εκτός από το τι ορίζει ο νόμος για τη διαδρομή επιστροφής του εργαζόμενου. Και αν αλλάξει ακόμη κάτι, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ή αν ο εργαζόμενος πρέπει να σταματήσει στο δρόμο για μια συγκεκριμένη ανάγκη, όπως συμβαίνει με την τράπεζα ή να παίρνοντας τρόφιμα ή έχοντας κάποιο ατύχημα, αυτό δεν θα πρέπει να θεωρηθεί εργατικό ατύχημα.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η εργασιακή νομοθεσία δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για τους εργοδότες ώστε να σφετερίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Άλλωστε, στην περίπτωση των Παλαιστινίων εργατών οι εργοδότες δεν ενδιαφέρονται για το εργατικό Δίκαιο, καθώς η ακύρωση της άδειας ενός εργαζομένου είναι ο μισός δρόμος στην κατελυθυνση να πετάξουν στα σκουπίδια και να αγνοήσουν τα δικαιώματά τους. Οπωσδήποτε, η έλλειψη συνειδητοποίησης των δικαιωμάτων εκ μέρους των εργαζόμενων καθώς και η έλλειψη επάρκειας στην εβραϊκή γλώσσα, θεωρούνται από τους πιο σημαντικούς παράγοντες καταπάτησης των δικαιωμάτων τους, δεδομένου ότι μερικές φορές υπογράφουν συμβάσεις εργασίας που τους υποχρεώνουν να λαμβάνουν μισθό σε καθημερινή βάση. Αυτό σημαίνει απελευθέρωση του εργοδότη από τη δέσμευση να τους απασχολεί, σύμφωνα με το νόμο, 8 ώρες ημερησίως και συχνά επιμηκύνεται η διάρκεια της εργασίας σε 10 ώρες και, ως εκ τούτου, ο εργαζόμενος δεν πληρώνεται τις υπερωρίες.

Έτσι ο μισθός-κουπόνι είναι η πρώτη γραμμή άμυνας του εργαζόμενου και, επομένως, ο πρώτος στόχος εκ μέρους του Ισραηλινού εργοδότη, όπου κάποιοι εργοδότες παραποιούν το μισθο-κουπόνι, μειώνοντας τον αριθμό των εβδομαδιαίων εργάσιμων ημερών για να τύχουν εκπτώσεων ή απαλλαγών από τον φόρο εισοδήματος. Η υπηρεσία πληρωμών, μέσω του εθνικού ασφαλιστικού συστήματος, κάνει τα πάντα σε βάρος του εργαζόμενου, ενώ αξιοποιεί και τη μορφή των παλαιστινιακών κουπονιών για να μειώσει τον αριθμό των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας κάτω από το ελάχιστο (186 ώρες) και, ως εκ τούτου, ο εργοδότης δεν δεσμεύεται για τον κατώτατο μισθό. Επιπλέον, ο Παλαιστίνιος εργοδότης (για παράδειγμα: ο ανάδοχος κατασκευής ενός έργου) γίνεται συνεργάτης στο έγκλημα, από τη στιγμή που τα κέρδη του Ισραηλινού εργοδότη συχνά μοιράζονται με τον Παλαιστίνιο ομόλογό του, από τη στιγμή που πιέζεται και αναγκάζεται να υπογράφει τις όποιες συμφωνίες και να μένει σιωπηλός σε περίπτωση παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας υπό την κάλυψη του φυλετικού νόμου, που είναι σε ισχύ σε ορισμένα μέρη της Δυτικής Όχθης και, ως εκ τούτου, ο εργαζόμενος υποχρεούται να μένει σιωπηλός και να επιδεικνύει συναίνεση εάν δεν είναι μέλος μιας ισχυρής Hamula (κοινότητας).

Όσο για τους μη νόμιμους Παλαιστίνιους εργαζόμενους, παρά την αναγνώριση των δικαιωμάτων τους, η απουσία συμβάσεων εργασίας και μισθών-κουπονιών οδηγούν σε αδυναμία τους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και, κατά συνέπεια, οι εργαζόμενοι αυτοί δεν μπορούν καν να θίξουν το ζήτημα του κατώτατου μισθού, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της κοινωνικής ασφάλισης και των εργατικών ατυχημάτων, οδηγώντας στην παροχή πολύ χαμηλών μισθών και εργασίας σε αρκετά άσχημες συνθήκες γι’ αυτή την κατηγορία εργαζόμενων.

Παραβιάσεις στην IOF

Μια φωτογραφία Παλαιστινίων εργαζομένων στην Βηθλεέμ, όπου υπάρχει ένα πολυσύχναστο σημείο ελέγχου, διαδόθηκε πρόσφατα μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Πολλοί ακτιβιστές συγκρίνουν τις συνθήκες ζωής και εργασίας των Παλαιστινίων στα σημεία ελέγχου με τα γκέτο στη ναζιστική Γερμανία.

Μετά από μια άμεση ματιά στις συνθήκες στο σημείο ελέγχου της Βηθλεέμ, βλέπουμε ότι η μεταχείριση των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς στρατιώτες είναι αρκετά άσχημη, συμπεριλαμβανομένων φυσικών βασανιστηρίων. Η καθημερινή περιφρόνηση, τα ρατσιστικά σχόλια και οι διακρίσεις μπορούμε να πούμε ότι δίκαια γίνεται μια τέτοια σύγκριση. Οι εργαζόμενοι πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για εργασία πολύ νωρίς το πρωί για να φτάσουν στο σημείο ελέγχου πριν από την κυκλοφοριακή συμφόρηση. Ένας Παλαιστίνιος εργαζόμενος (M.M.) είπε: “Τελειώνω τη δουλειά μου στο Kfar Saba στις 4.00 το απόγευμα και φτάνω στο σπίτι μου στη Χεβρώνα περίπου στις 7 το βράδυ. Την επόμενη μέρα είμαι αναγκασμένος να φύγω από το σπίτι μου στις 4 το πρωί για να αποφύγω την κυκλοφοριακή συμφόρηση, κάτι που μου αφήνει μόνο δύο ώρες ελεύθερου χρόνου". Ορισμένοι θεωρούν σκόπιμη την αποτυχία των στρατιωτών να κάνουν τη δουλειά τους σωστά ως την κύρια αιτία για τον συνωστισμό στο σημείο ελέγχου. Κάποιοι στρατιώτες απενεργοποιούν συνειδητά την κίνηση στο σημείο ελέγχου προβαίνοντας σε προκλητική δραστηριότητα, όπως πιάνοντας κουβέντα με έναν άλλο στρατιώτη, προσποιούμενοι ότι κάνουν κάτι άλλο. Μερικοί στρατιώτες ομολογούν: "Λάβαμε διαταγές να δυσκολέψουμε τις διαδικασίες και να διακόψουμε τη ροή”. Άλλοι θεωρούν ότι τα σημεία ελέγχου έχουν σχεδιαστεί με τρόπο που δεν χωρούν χιλιάδες Παλαιστίνιους που κινούνται μέσα από αυτά καθημερινά, είτε ως αποτέλεσμα της στατικής μελέτης είτε ως επακόλουθο της διάταξης των στρατιωτών σε αυτά με έναν ακανόνιστο τρόπο. Είναι σπάνιο να βρει κάποιος όλους τους στρατιώτες στη σωστή τους θέση. Συχνά, ένας ή δύο στρατιώτες είναι υπεύθυνοι για όλα, για να μην αναφέρουμε, επίσης, ότι οι στρατιώτες μερικές φορές διαλέγουν στην τύχη Παλαιστίνιους για έλεγχο, κρατώντας τους ως "υπόπτους" σε ένα κλειστό δωμάτιο για 30-40 λεπτά, όπου τους αναγκάζουν να βγάλουν όλα τα ρούχα τους για να κάνουν διπλό έλεγχο.

Όσο για τους ίδιους τους στρατιώτες, μπορεί κανείς να παρατηρήσει περιπτώσεις που προβαινουν σε προφανείς καθημερινές παραβάσεις Η συμπεριφορά μερικών στρατιωτών είναι ρατσιστική και προσβλητική, άλλοι ουρλιάζουν στο πρόσωπο Παλαιστινίων και υπάρχουν περιπτώσεις που φτάνουν και μέχρι τη σωματική επίθεση. Εξάλλου, οι άδειες πολλών εργαζόμενων κατάσχονται μόνο με την εμφάνισή τους. Ο Παλαιστίνιος εργάτης "Μ.Η." στον οικισμό Jabal Abu Ghniem (Har Huma) είπε: “Έχω αντιμετωπίσει αρκετά κοροϊδευτική συμπεριφορά από τους στρατιώτες στα σημεία ελέγχου. Κάποιος με αποκάλεσε Οσάμα. Άλλος με κατηγόρησε ότι είμαι μέλος της ISIS. Την άλλη μέρα, όταν έκανα τη δουλειά μου, δέχθηκα επίθεση από Ισραηλινούς συνοριοφύλακες, μου πέρασαν χειροπέδες και με έριξαν στο έδαφος και στόχευσαν τα όπλα τους εναντίον μου. Μία ώρα αργότερα, μου είπαν ότι επρόκειτο απλώς για μια εκπαιδευτική άσκηση και μου ζήτησαν συγγνώμη για την ταλαιπωρία”.

Ωστόσο, τα πράγματα είναι χειρότερα στην περίπτωση των παράνομων εργαζομένων. Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις σπασμένων οστών, βασανιστηρίων και τραυματισμών από σφαίρες, σχεδόν από συνοριοφύλακες που συλλαμβάνουν παράνομους Παλαιστίνιους εργαζόμενους.

Οικισμοί και βιομηχανικές ζώνες εργαζομένων

Οι εργαζόμενοι στους οικισμούς υποφέρουν από την έλλειψη αναγνώρισης των δικαιωμάτων τους και, συνεπώς, βρίσκονται σε αδυναμία να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους από όλες τις πλευρές που ίσως σχετίζονται με αυτά. Η Παλαιστινιακή Αρχή θεωρεί τους οικισμούς παράνομους και, ως εκ τούτου, δεν θεωρεί νόμιμους τους εργαζόμενους εκεί. Έτσι σαρκαστικά. Εξακολουθεί να εφαρμόζεται στους οικισμούς αυτούς η ιορδανική εργασιακή νομοθεσία, παρά την απόφαση του Ισραηλινού Ανωτάτου Δικαστηρίου (2007), να εφαρμόσει στους εργαζόμενους αυτού του τομέα τα σχετικά με τον κατώτατο μισθό, το μέγιστο αριθμό ωρών καθημερινής εργασίας, υγειονομική και κοινωνική ασφάλιση κ.λπ. Τίποτα δεν εφαρμόζεται σε αυτή την περίπτωση, οπότε, μπορείτε να φανταστείτε το μέγεθος της κακοποίησης που ασκείται σε βάρος αυτών των εργαζόμενων.

*Αγγλική δημοσίευση: http://anarkismo.net/article/29324

**Ελληνική μετάφραση: "Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης", Ιούνης 2016.

Related Link: http://unityispa.wordpress.com/
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]