user preferences

Κοινωνική καταστροφή, ενσωμάτωση

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Λαϊκοί Αγώνες | Ανακοίνωση Τύπου author Friday July 03, 2015 22:32author by Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης Report this post to the editors

ή κοινωνική επανάσταση;

Ο αγώνας μας είναι ενάντια στο ντόπιο και το διεθνές κεφάλαιο, στο ελληνικό κράτος και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και σε κάθε άλλο διακρατικό καπιταλιστικό θεσμό. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει επαναστατική αλλαγή μέσα στην Ε.Ε., έναν θεσμό του οποίου η «ολοκλήρωση» δεν είναι παρά ο θρίαμβος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Είμαστε βαθιά διεθνιστές όμως ο διεθνισμός μας δεν έχει καμιά σχέση με τον υποτιθέμενο «διεθνισμό» των συνοδοιπόρων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ούτε λοξοκοιτάει προς οποιονδήποτε γεωπολιτικό πόλο.
karavani.jpg

Κοινωνική καταστροφή, ενσωμάτωση ή κοινωνική επανάσταση;

“Όποιος ψηφίσει και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση είναι για εμάς βλαβερός, αλλά το ίδιο βλαβερός είναι και όποιος απόσχει από τις εκλογές και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση”
Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

Έξι μήνες μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση έχουν καταρρεύσει όλες οι αυταπάτες περί σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης της κρίσης, ακόμη και αυτή της ήπιας μορφής που αποτέλεσε το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να κερδίσει την πολιτική εξουσία χωρίς να έρθει σε ρήξη με την Ε.Ε. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση είναι πολυεπίπεδη και δομική και η κρίση χρέους στην Ελλάδα είναι μονάχα μια πλευρά της. Το στοίχημα της αστικής τάξης στην Ελλάδα δεν είναι τι θα γίνει με το χρέος το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν είναι βιώσιμο, κι αυτό είναι κάτι που οποιοσδήποτε έχει ελάχιστες γνώσεις περί οικονομίας το καταλαβαίνει εύκολα. Το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε πριν από 5 χρόνια. Αυτό που παίζεται από το 2010 είναι η προσπάθεια να επιβεβαιωθεί με όρους βαρβαρότητας πως για τον παγκόσμιο καπιταλισμό δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πέρα από την δίχως προηγούμενο υποτίμηση της εργασίας και της ζωής μας. Το «χρέος» είναι μόνο ο μοχλός μέσω του οποίου το ΔΝΤ και η Ε.Ε. απαιτούν μία σειρά μέτρων από τις χώρες που «χρωστάν». Σκοπός είναι η συνολική αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού, όπως και των υπόλοιπων «λιγότερο ανεπτυγμένων» ευρωπαϊκών χωρών, μέρος του οποίου είναι, φυσικά, και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη υποτίμηση του εμπορεύματος «εργασιακή δύναμη».

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο της διακυβέρνησής του δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από μια πορεία ταχείας ενσωμάτωσης στην ιδεολογική ηγεμονία του κεφαλαίου και της Ε.Ε. Έδωσε υποσχέσεις που κατέληξαν σε κοροϊδία (όπως στην περίπτωση της ΒΙΟ.ΜΕ.), έφτιαξε μια νέα κρατική τηλεόραση διαλύοντας τα κινηματικά χαρακτηριστικά που είχε πάρει ο αγώνας των εργαζομένων στην ΕΡΤ, συκοφάντησε την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων φτάνοντας σε σημείο να ρισκάρει τις ζωές απεργών πείνας, κατέλυσε το πανεπιστημιακό άσυλο, κάλυψε όπως ακριβώς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις δολοφόνους εργατών (ΕΛΠΕ), υπέγραψε την παράταση της μνημονιακής σύμβασης την 20η Φλεβάρη και διαπραγματεύεται με τα αφεντικά της Ε.Ε. την υπογραφή 3ου μνημονίου.

Οι αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτές που οδήγησαν στο δημοψήφισμα το οποίο με τη σειρά του γεννάει καινούργιες αντιφάσεις. Από τη μία δημιουργεί κοινωνικές δυναμικές κι ευκαιρίες για δράση ενάντια σε όλο το εξουσιαστικό πλέγμα, κάτι που είχε ατονήσει έπειτα από τον Φλεβάρη του 2012 και την κοινοβουλευτική ενσωμάτωση των κινημάτων ενάντια στα μνημόνια. Από την άλλη, το δημοψήφισμα δεν είναι (όπως ψευδώς εμφανίζεται) ένας αμεσοδημοκρατικός θεσμός που κατοχυρώνει τη λαϊκή βούληση, αλλά ένα ερώτημα που στην παρούσα συγκυρία τίθεται από την εξουσία και απαιτεί από τους εργάτες να αποφασίσουν μαζί με τα αφεντικά τους αν προτιμούν το μνημόνιο των «Θεσμών» των 12 δις ή το αριστερό μνημόνιο των 8 δις. Εκτός αν κάποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι ένα ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δε θα χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση απλώς σαν ένα διαπραγματευτικό χαρτί στη διαπραγμάτευση της με την τρόικα για τους όρους της υποτίμησής μας.

Φαίνονται να δημιουργούνται δύο μέτωπα με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά. Το μέτωπο του ΝΑΙ που εμφανίζεται ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές σαν μέτωπο της αστικής τάξης και προσπαθεί να ενσωματώσει ένα κομμάτι των καταπιεσμένων. Και φυσικά μία τέτοια ενσωμάτωση γίνεται πάντα με τους όρους του κυρίαρχου και αναπαράγει στο ακέραιο τον δικό του λόγο. Έτσι το μέτωπο του ΝΑΙ είναι λίγο-πολύ ομοιογενές. Το μέτωπο του ΟΧΙ αντίθετα είναι πολύ ετερόκλητο και περιλαμβάνει τμήματα της τάξης μας που έχουν πληγεί από τις πολιτικές των τελευταίων ετών και την ένταση της εκμετάλλευσης. Εκφράζει μια δίκαιη αγανάκτηση και οργή ενάντια στη λιτότητα, την Ε.Ε. και τις πολιτικές που ακολουθούνται τα τελευταία χρόνια και παίρνει όμως διάφορες μορφές, από τον αντικαπιταλισμό μέχρι τον πατριωτισμό. Ο τελευταίος πριμοδοτείται από τον ΣΥΡΙΖΑ που ποντάρει στον εθνολαϊκισμό στην προσπάθειά του να ηγεμονεύσει, αφήνοντας έτσι ανοιχτό τον δρόμο στον εθνικισμό.

Για εμάς όποιος ψηφίσει ΟΧΙ και δεν ριχτεί στη μάχη για την ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση είναι το ίδιο βλαβερός με αυτόν που θα απέχει και δεν ριχτεί στη μάχη για την ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση. Η ταξική πάλη δε διεξάγεται σε ιστορικό κενό, ούτε παίρνει ποτέ αφηρημένες καθαρές μορφές κι είναι καθήκον μας να αναλάβουμε επαναστατική δράση εδώ και τώρα. Η επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος θα είναι πολύ δύσκολη και πρέπει να οργανώσουμε τις κινήσεις μας μαζί με τον κόσμο του αγώνα και την τάξη μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε ούτε σπιθαμή στο αντι-κίνημα του κεφαλαίου, των υποστηρικτών του ΝΑΙ και του «Μένουμε Ευρώπη». Πρέπει να αποτρέψουμε τον κοινωνικό κανιβαλισμό οργανώνοντας δομές και δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, να δυναμώσουμε τις συνελεύσεις γειτονιάς και τα σωματεία βάσης, να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα που θα προάγουν την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, θα παράγουν πολιτική για τους καταπιεσμένους και τα συμφέροντά τους και θα κόψουν τον ομφάλιο λώρο από τους ρεφορμιστές και τους κρατιστές.

Ο αγώνας μας είναι ενάντια στο ντόπιο και το διεθνές κεφάλαιο, στο ελληνικό κράτος και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και σε κάθε άλλο διακρατικό καπιταλιστικό θεσμό. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει επαναστατική αλλαγή μέσα στην Ε.Ε., έναν θεσμό του οποίου η «ολοκλήρωση» δεν είναι παρά ο θρίαμβος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Είμαστε βαθιά διεθνιστές όμως ο διεθνισμός μας δεν έχει καμιά σχέση με τον υποτιθέμενο «διεθνισμό» των συνοδοιπόρων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ούτε λοξοκοιτάει προς οποιονδήποτε γεωπολιτικό πόλο. Στον αγώνα μας έχουμε μαζί τους ευρωπαίους εργαζόμενους και την αλληλεγγύη που δείχνουν στην εργατική τάξη στην Ελλάδα, τους Βαλκάνιους αδερφούς μας που συγκρούονται με τον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό για τα συμφέροντα της τάξης μας, τον τουρκικό λαό που εξεγέρθηκε στο Γκέζι και χτίζει τα κινήματα του αύριο και τον κουρδικό λαό που πολεμάει να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της κοινωνικής επανάστασης στη Ροζάβα. Τα δικά μας ΟΧΙ πηγαίνουν πέρα από την επιλογή του μικρότερου κακού, είναι αρνήσεις όλων των μνημονίων, της Ε.Ε. και των διαχειριστών της εξουσίας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΚΟ ΝΤΟΡΕ 18:00
AΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Related Link: http://libertasalonica.wordpress.com
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]