user preferences

“Δύο αποδράσεις” του Π. Αρσίνοφ

category Ρωσία / Ουκρανία / Λευκορωσία | Αναρχική Ιστορία | Νέα author Tuesday January 21, 2014 18:08author by Dmitri (republishing) - MACG (personal capacity) Report this post to the editors

Κυκλοφορεί το βιβλίο του Ρώσου αναρχικού Πιότρ Αρσίνοφ “Δύο αποδράσεις (Απομνημονεύματα ενός αναρχικού, 1906-09)” από τις Εκδόσεις Λερναία Ύδρα.
Μετάφραση του αυτοβιογραφικού έργου του Αρσίνοφ που εκδόθηκε στα ρωσικά το 1928 στο Παρίσι.
(Το pdf βρήκαμε εδώ: http://www.makhno.ru/lit/book18.php)
arsinov.jpg

“Δύο αποδράσεις” του Π. Αρσίνοφ

 Κυκλοφορεί το βιβλίο του Ρώσου αναρχικού Πιότρ Αρσίνοφ “Δύο αποδράσεις (Απομνημονεύματα ενός αναρχικού, 1906-09)” από τις Εκδόσεις Λερναία Ύδρα.

Μετάφραση του αυτοβιογραφικού έργου του Αρσίνοφ που εκδόθηκε στα ρωσικά το 1928 στο Παρίσι.
(Το pdf βρήκαμε εδώ: http://www.makhno.ru/lit/book18.php)
 
 Αθήνα: στο Κ*ΒΟΞ (Εξάρχεια) και στο ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη
Αγ. Βασιλείου & Π.Π. Γερμανού 22 (Μπραχάμι)
Τα έσοδα από την διακίνηση του βιβλίου θα διατεθούν σε αναρχικούς κρατούμενους.
 
 Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο:
 
“...Στις 9 το πρωί μαζευτήκαμε όλοι στο εργοστάσιο, περιμένοντας με ανησυχία πως θα εξελιχτούν τα πράγματα. Λόγω απόστασης και θορύβου που επικρατούσε στο εργοστάσιο δεν προλάβαμε να ακούσουμε την πρώτη έκρηξη. Όταν έφτασε η ώρα του διαλείμματος όμως, μάθαμε ότι η έκρηξη έγινε μεταξύ 10 και 10.30 και τώρα η αστυνομία είχε αρχίσει να πλημμυρίζει το σπίτι. Το δικό μας σπίτι βρισκόταν σε απόσταση δυο λεπτών περπατήματος από εκεί. Λεπτό με το λεπτό περίμενα ότι ανά πάσα στιγμή θα γίνει έκρηξη. Όμως ο καιρός περνούσε χωρίς να γίνεται κάτι. Τα νεύρα τσίτα τεντωμένα. “Πως γίνεται; Ήτανε όντως φιάσκο;” μου γύρναγε στο μυαλό. Δεν ήτανε καλός ο δυναμίτης ή το οξύ να ήταν χάλια; Αρκούσε μόνο μια τέτοια σκέψη και σε έπιανε κάτι σαν μανιασμένη λύσσα...”
 
“...Εκείνη τη στιγμή, στο δωμάτιο όπου μας ανέκριναν, προσπαθούσε να μπουκάρει μια μάζα από φιλοπερίεργους που ήθελαν να “ρίξουν μια μάτια στους τρομοκράτες”. Και με την ίδια περιέργεια μας εξέταζαν και όλοι οι αστυνομικοί. Ένας δημόσιος υπάλληλος που πιθανόν υπηρετούσε σε αυτό το τμήμα, ζήτησε ικετευτικά να τον αφήσουν να περάσει για να “κοιτάξει λιγάκι”. Του το επέτρεψαν. Μας κοίταζε για πολλή ώρα και ήταν φανερό ότι αισθάνθηκε ικανοποιημένος. “Κάθε μέρα διαβάσεις κάτι για τους τρομοκράτες, μα τελικά πότε δεν τους βλέπεις. Να πως είναι αυτοί...” έλεγε με το βλέμμα του καρφωμένο στα καταξεσκισμένα μας σώματα και τα χτυπημένα και πρησμένα μας πρόσωπα...”

This page has not been translated into العربية yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]