user preferences

Τι συμβαίνει στη Συρία;

category Μέση Ανατολή / Αραβία / Ιράκ | Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος | Γνώμη / Ανάλυση author Wednesday September 11, 2013 22:06author by Monte - FdCA Report this post to the editors

Η δυσκολία στην κατανόηση της τρέχουσας γεωπολιτικής κατάστασης εξαρτάται συχνά από το ερμηνευτικό πλαίσιο που χρησιμοποιείται για να αποκρυπτογραφηθούν τα γεγονότα. Πιστεύω ότι η παγκόσμια θεωρία των συστημάτων (Wallerstein, Arrighi) που καθορίζει την τρέχουσα κρίση στην ηγεμονία του κέντρου –των ΗΠΑ, μιας χώρας που δημιούργησε ιστορικά τη δομή της παγκόσμιας αγοράς και τη σχέση της με τη διακρατική εξουσία από το 1945 και δώθε- είναι αυτό που περισσότερο από κάθε άλλο είναι σε θέση να εξηγήσει την πολυπλοκότητα του επαναπροσδιορισμού των σχέσεων εξουσίας και των ισορροπιών, τον επαναπροσδιορισμό των συμμαχιών και των νέων στρατηγικών περιοχών.
460_0___30_0_0_0_0_0_saudi_thing.jpg

Η δυσκολία στην κατανόηση της τρέχουσας γεωπολιτικής κατάστασης εξαρτάται συχνά από το ερμηνευτικό πλαίσιο που χρησιμοποιείται για να αποκρυπτογραφηθούν τα γεγονότα. Πιστεύω ότι η παγκόσμια θεωρία των συστημάτων (Wallerstein, Arrighi) που καθορίζει την τρέχουσα κρίση στην ηγεμονία του κέντρου –των ΗΠΑ, μιας χώρας που δημιούργησε ιστορικά τη δομή της παγκόσμιας αγοράς και τη σχέση της με τη διακρατική εξουσία από το 1945 και δώθε- είναι αυτό που περισσότερο από κάθε άλλο είναι σε θέση να εξηγήσει την πολυπλοκότητα του επαναπροσδιορισμού των σχέσεων εξουσίας και των ισορροπιών, τον επαναπροσδιορισμό των συμμαχιών και των νέων στρατηγικών περιοχών.

Η Ευρώπη και η Μεσόγειος έχουν μετατραπεί σε ζώνες απλής υποστήριξης, και η Ρωσία έχει παρεμβληθεί ως παραγωγός χώρα πρώτων υλών στο παγκόσμιο εμπόριο, απολαμβάνας το ρόλο της στραττιωτικής και ατομικής δύναμης περιορισμενη σε μια μόνο γεωγραφική περιοχή, ενώ όμως οι χώροι των μελλοντικών αναταραχών είναι η Υποσαχάρια Αφρική -όσον αφορά την πιθανότητα των πρώτων υλών- και η περιοχή του Ειρηνικού γύρω από την αναδυόμενη οικονομική δύναμη που είναι η Κίνα και τις ανάγκες της για την ανάπτυξή της ως γεωπολιτικής δύναμης.

Αναλαμβάνοντας κάποιος το ρόλο της ιμπεριαλιστικής δύναμης δεν είναι κάτι το φθηνό και δεδομένου του μεγάλου δημόσιου χρέους των ΗΠΑ (το οποίο, παρεμπιπτόντως, είναι παρόμοιο με εκείνο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ως ποσοστό του ΑΕΠ), προσπαθεί να εμπλέξει και αναθέσει το ρόλο του ενεργού, λειτουργικού υποτελή σε περιφερειακά έθνη. Αυτή η λειτουργία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής εκτελείται σήμερα από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.

Μετά το πραξικόπημα στην Αίγυπτο και την αποκαθήλωση του Morsi, η Σαουδική Αραβία είναι αυτή που κυριαρχεί στην περιοχή, συρρικνώνοντας τους "ανταγωνιστές" της χάρη στην πολύπλευρη στρατηγική του αποκλεισμού τυχόν κλίσεων προς τη δημοκρατία στην οποία συμμετέχουν οι μάζες, εξασφαλίζοντας έτσι τη σταθερότητα η οποία στον πολιτισμό τους είναι φεουδαρχική / βασισμένη σε κάστες, χωρίς δικαιώματα και, συνεπώς, αντίθετη ακόμη και στον ισλαμισμό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η οποία (ατυχώς) ενσωματώνει τη θρησκεία και τη δημοκρατία. Πράγματι, οι Σαουδαραβες αναμείχθηκαν ενεργά στην αιματηρή καταστολή του κινήματος στο Μπαχρέιν και του κινήματος της αντιπολίτευσης στην Υεμένη όπου συμμετείχαν κυρίως σιίτες. Ο εμίρης του Κατάρ έχει εγκαταλείψει το πόστο του υπέρ του μεγαλύτερου γιου του, Ταμίμ, αποδεχόμενος την ήττα της ιδέας του για ένα ανοιχτό Ισλάμ, αυτό που προωθείται από την Αδελφότητα Μουσουλμάνων, που τους υποστηρίζουν.

Και η Τουρκία επίσης, μετά τις κινητοποιήσεις των τελευταίων εβδομάδων, βρίσκεται σε οικονομική δυσκολία, χάρη στην πτώση των ξένων επενδυτικών κεφαλαίων, την αύξηση του πληθωρισμού και την υποτίμηση της τουρκικής λίρας, κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στην Ινδία και την Ινδονησία (την επόμενη "τέλεια καταιγίδα";).

Από τον Ιούλιο του 2012, επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Σαουδικής Αραβίας (και γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας) είναι ο πρίγκιπας, Bandar bin Sultan, ένας ισχυρός άνδρας με μια συγκεκριμένη στρατηγική για την ενίσχυση της Σαουδικής Αραβίας και την ενεργό διεξαγωγή της αντεπανάστασης με τη χρήση των θρησκευτικών διαφορών προκειμένου να προκαλέσει έναν ειδικό εμφύλιο πόλεμο εναντίον των σιιτών, ένα νέο μέτωπο στο οποίο να κινητοποιήσει τις μάζες των σουνιτών, αντισταθμίζοντας έτσι την “αραβική Άνοιξη”. Το χαλιφάτο εναντίον της δημοκρατίας! Ο Bandar έχει άριστες σχέσεις με τη Δύση: τον επί 22 χρόνια πρεσβευτή των ΗΠΑ, ενώ είναι στενοί φίλοι με τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο. Ακόμα είχε σημαντικές εμπορικές σχέσεις και εμπόριο όπλων με την Thatcher. Λέγεται ότι ήταν πίσω από τις πρόσφατες εκρήξεις παγιδευμένων αυτοκίνητων στο Ιράκ και το Λίβανο. Στη Συρία υποστηρίζει την Jabhat al - Nusra με αποστολή όπλων (η Κροατία έχει αυξήσει τις εξαγωγές όπλων της κατά 50 %) και δισεκατομμύρια δολάρια: η ομάδα αυτή συνδέεται με την Αλ - Κάιντα και αποτελείται από χιλιάδες ξένους μισθοφόρους, μαχητές από διάφορα πολεμικά μέτωπα και έτσι είναι εξαιρετικά λειτουργική. Είναι δε ο κύριος καταλύτης των γεγονότων τον περασμένο χρόνο.

Στην ιταλική εφημερίδα "Il Manifesto» της 30ής Αυγούστου 2013, ο δημοσιογράφος M. Giorgi τους αποκαλεί "al - Qaeda 2" - κινηματίες, οριζόντιους, ότι είναι εναντίον των Κούρδων, των Αλεβιτών και του κοσμικού εθνικισμού, υποστηρικτές του Califate από τη Δαμασκό στο Ιράκ, λιγότερο εχθρικούς προς τις ΗΠΑ και τη Δύση. Ένας από τους ηγέτες τους, ο Shaker Wahiyib al - Fahdawi, μπορεί να υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι δεν καλύπτει το πρόσωπό του και ότι σκοτώνει κάθε Σιίτη που βρίσκεται μπροστά του.

Μέχρι τώρα η σύγκρουση στη Συρία είναι ένας πόλεμος μεταξύ θρησκειών, και αυτό επειδή ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που αποτελείται από πρώην στρατιωτικό προσωπικό, είναι εξαιρετικά αδύναμος, παρ’ ότι εκπαιδεύτηκε από τους Αμερικανούς στην Ιορδανία. Και ήταν γι’ αυτό το λόγο που μετά τη συνάντησή του με τους Σύρους "δημοκράτες", ο Ολάντ φάνηκε λιγότερο πρόθυμος σε μια βομβιστική επέμβαση από τη Δύση.

Οι διάφορες ένοπλες ομάδες έχουν μόνο ελαφρά όπλα και μερικά τεθωρακισμένα που έχουν διασωθεί από τις διάφορες μάχες, αλλά χωρίς τη δυνατότητα συντήρησης.

Ο στρατός του Άσαντ έχει την υποστήριξη μιας αρκετά καλά εξοπλισμένης αεροπορικής δύναμης, ένα μεγάλο αριθμό πυραύλων εδάφους-αέρος και εδάφους-θαλάσσης, αν και μη τελευταίας τεχνολογίας, τεθωρακισμένα οχήματα καθώς και στρατιωτική βοήθεια από το Ιράν και μαχητές της Χεζμπολάχ του Λιβάνου, και έτσι μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων για τον επαναπροσδιορισμό των ζωνών επιρροής. Η παρέμβαση των αμερικανικών πλοίων και πυραύλων φαίνεται ότι είναι μια μορφή «ανακούφισης», δηλαδή αντίδρασης, προκειμένου να καταστραφούν συγκεκριμένες στρατιωτικές θέσεις. Αλλά τρεις ημέρες επιχειρήσεων και χρήση περίπου 150 πυραύλων Tomahawk –αξίας 1.500.000 δολαρίων ο καθένας- θα έχουν μόνο προσωρινό αποτέλεσμα. Το επιθυμητό αποτέλεσμα της αποδόμησης του συριακού ιστού μπορεί να έρθει μόνο μετά από πολλές εβδομάδες. Έτσι, βλέποντας ότι κανείς δεν πιστεύει σε ανθρωπιστικούς πολέμους, ούτε καν το Εργατικό Κόμμα Βρετανίας, το πραγματικό κίνητρο φαίνεται να είναι η συνεργασία που απαιτείται -και έχει ζητηθεί (από τους Σαουδάραβες)- προκειμένου να περιοριστεί η υπεροχή του Άσαντ. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: βλέποντας τις ΗΠΑ να βοηθούν την Αλ Κάιντα είναι κάτι … παράδοξο.

PS: Για να γιορτάσει την ανάληψη της νέας του θέσης, τον Ιούλιο του 2012 ο Bandar οργάνωσε μια βομβιστική επίθεση εναντίον Σύρων αξιωματούχων. Αυτοί αντέδρασαν με μια άλλη επίθεση κατά την οποία σκοτώθηκε ο υπασπιστής του και φάνηκε για μια στιγμή ότι και ο ίδιος είχε επίσης σκοτωθεί. Επίσης, ο Bandar συναντήθηκε πρόσφατα με τον Πούτιν τον οποίο πρότεινε συμβόλαιο αξίας 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων για εμπόριο όπλων, προκειμένου να απομονώσει το καθεστώς Άσαντ, καθώς και άλλα καλούδια, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των Τσετσένων στους επικείμενους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Ρωσία. Οι δημοσιογραφικές ( sic! ) εκδοχές αυτής της συνάντησης λένε, από τη μία πλευρά, ότι ήρθαν σε συμφωνία και, από την άλλη πλευρά, ότι ο Πούτιν νευρίασε και υποσχέθηκε να βομβαρδίσει την πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας.

*Το αγγλικό κειμενο στο http://www.anarkismo.net/article/26137 Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”.

Related Link: http://www.fdca.it
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]