user preferences

Recensie Cátedra Libertaria #20: Wie heeft de sleutel tot de vrede?

category venezuela / colombia | imperialisme / oorlog | news report author Friday July 27, 2012 21:11author by Red Libertaria Popular Mateo Kramer - RLPMK Report this post to the editors

Op vrijdag 4 mei 2012 werd een bijeenkomst gehouden van Red Libertaria Popular Mateo Kramer, met de titel 'Wie heeft de sleutel tot de vrede?', die de bedoeling had discussie te voeren over voorstellen en vooruitzichten voor vrede in Colombia, van verschillende sectoren, waaronder de stedelijke jeugd, organisaties die voor vrede werken, de platteland sector en de studenten sector. [Castellano]
catedra_paz.jpg


Recensie Cátedra Libertaria #20: Wie heeft de sleutel tot de vrede?


Op vrijdag 4 mei 2012 werd een bijeenkomst gehouden van Red Libertaria Popular Mateo Kramer, met de titel 'Wie heeft de sleutel tot de vrede?', die de bedoeling had discussie te voeren over voorstellen en vooruitzichten voor vrede in Colombia, van verschillende sectoren, waaronder de stedelijke jeugd, organisaties die voor vrede werken, de platteland sector en de studenten sector.

Met het oog hierop hielden we een panel discussie waarin we als netwerk brede perspectieven delen met vertegenwoordigers van Colombianen voor Vrede, Vrede Planeet, de Nationale Coordinator van MANE Agricultural, die het debat en het landschap verrijkten met hun diverse ervaringen.

Na de opening door de voorzitter werd een presentatie gehouden door iemand van het Centrum voor Libertair Onderzoek en Volkseducatie (CILEP), een groep die lid is van het Netwerk, waarbij hij het belang verklaarde dat moet worden gegeven aan de discussie over vrede en het sociale en historische belang van het onderwerp, wat de reden is dat we als een sociale beweging in Colombia probeerden discussie te voeren over inzichten en voorstellen.

Onder de overwegingen en reflecties over vredesgesprekken over het belang om de kwestie niet in isolatie te analyseren, want de kwestie vereist een analyse van de context van sociaal conflict, economische en politieke levens van de Colombiaanse maatschappij, anders zal de discussie over vrede beperkt worden tot praten over een wapenstilstand en demobilisatie van de opstandige organisaties. In de analyse van sociaal conflict, politieke en economische ontwikkeling in Colombia, dat te maken heeft met gewapend conflict, praten we over het versterken van de export economie die wordt gebouwd op grote stukken land, onteigening, baan onzekerheid, gebrek aan mogelijkheden voor participatie en gebrek aan democratische garanties voor mensenrechten bij de uitoefening van politieke oppositie in het land. Aldus, als we onszelf als vrede opbouwende alternatieven zien moeten we nadenken over nieuwe ruimtes voor participatie van de burgers en de behoefte om in ieder geval het economische model ter discussie te stellen, om een rechtvaardiger en humaner economisch model op te bouwen.

Na deze eerste overwegingen volgden interventies van twee organisaties die in het bijzonder werken met de kwestie van vrede en alternatieven van vrede in Colombia, Planeta Paz en Colombianen voor Vrede. De interventies van deze organisaties benadrukten dat het te boven komen van conflict afhankelijk is van wat je visie op dit conflict is: het kan worden begrepen als een puur militair conflict, als een economisch conflict dat te maken heeft met het kapitalistische productie systeem, een conflict dat te maken heeft met het gebrek aan ruimte voor de uitoefening van democratie of als een sociaal conflict dat wordt uitgedrukt in de gewapende strijd. Afhankelijk van de positie die je inneemt over de conceptie van het conflict is het nodig een positie in te nemen over de alternatieven om het conflict te boven te komen. Organisaties maken een essentieel onderscheid tussen vrede als een feit en vrede als een sociale constructie, aangezien de eerste conceptie vrede zou opvatten als een wapenstilstand, terwijl de tweede conceptie een proces van mobilisatie en participatie inhoudt bij het scheppen van nieuwe ruimtes voor de opbouw van het sociale leven.

Het benadrukt ook het belang van het nieuwe productie model bij het aanpakken van de bedoelingen om met de regering over vrede te onderhandelen, waarbij we het moeten hebben over de productieve projecten in landbouw bedrijven in platteland gebieden, mijnbouw en uitstoot van kooldioxide om buitenlandse investeringen aan te moedigen, en in die zin verhindert het bestaan van een gewapend conflict de mogelijkheden voor de juiste ontwikkeling van het productie model. Er is bij de nationale regering dan ook een bedoeling om vrede te bereiken, in plaats van vrede op te bouwen.

Het is duidelijk dat je niet een eenvoudige demobilisatie van de opstandige organisaties kunt verwachten, omdat ze bepaalde eisen en agenda's blijven stellen die als essentieel worden beschouwd voor een scenario van vrede, zoals landhervorming, de kwestie van de slachtoffers en de mensenrechten en de echte mogelijkheden voor democratische participatie van burgers. De historische moeilijkheid die zich voordoet tegenover zulke eisen heeft te maken met de bereidheid van de oligarchie om compromissen te sluiten: zouden ze bereid zijn hun model van land en onteigening stop te zetten? Zouden ze bereid zijn afstand te doen van geweld en repressie, die historisch gezien zijn gebruikt tegen de mensen die een fatsoenlijk leven eisen? Zouden ze bereid zijn de democratische participatie van de burgers toe te staan, zelfs als het hun klassen belangen schaadt? Wat als de oligarchie niet bereid is toe te geven, en de voorstellen voor vrede niet overeen komen met de bedoelingen van vredesopbouw, in die zin dat de eerste gericht is op het voortzetten van economische, politiek en sociale ellende, controle en gebrek aan participatie, en de tweede zo'n model juist probeert uit te dagen, wat voor positie nemen we dan als een sociale beweging in?

Na deze interventies volgt de presentatie van de vertegenwoordiger van Agricultural, een organisatie van het platteland die ons vertelt over conflicten op het platteland en vredesopbouw. Vanuit een platteland perspectief is het duidelijk dat vredesopbouw een vereiste is voor de herverdeling van land en de productiemiddelen, en het heroverwegen van het model dat vooral op de export gericht is, en het denken over een harmonieuze verhouding met de aarde en de natuur, denk bij onze productie aan het tegemoet komen aan de voedsel behoeften van de Colombiaanse bevolking, waarbij wordt verwezen naar concepten van voedsel soevereiniteit en veiligheid. Ook kan vredesopbouw niet worden begrepen als een situatie, een verhaal, een feit, maar een opbouwen door het volk, in het bijzonder platteland gemeenschappen, waarbij hun rechten gegarandeerd zijn, dat wil zeggen het respecteren van territoria, het leven, de Aarde, het veiligstellen van de gezondheid en het onderwijs en voorwaarden voor het "goede leven".

Later presenteert iemand van het Nationale Uitgebreide Studenten Bureau (NSAIDs) de reflecties over vrede van de studenten beweging, en het belang van deze sector bij de vredesopbouw in Colombia. Na een korte presentatie van de NSAIDs en het proces van verzet tegen de voorgestelde Wet 30 presenteert hij twee essentiele punten voor de studenten, als het gaat om vredesopbouw: ten eerste, de bijkomende vereisten en democratische vrijheden voor mogelijke mobilisatie en sociale opbouw, een eis die niet beperkt is tot het niveau van studenten, maar zich uitbreidt tot alle actoren in de Colombiaanse maatschappij, het Colombiaanse volk dat moe is door de onderdrukking en criminalisering, iedere keer dat het zich keert tegen het overheersende model, aan de andere kant spreekt de partner over de verhouding tussen de universiteiten en de maatschappij als een centrale eis bij de opbouw van vrede in Colombia, in die zin dat een onderwijs systeem moet worden opgebouwd dat tegemoet komt aan de behoeften van de Colombiaanse maatschappij, kritisch en bewust van de context en de alternatieven die door de studenten kunnen worden opgebouwd.

Tenslotte, het openen van een ronde van interventies om het te hebben over het belang van scenario's vanuit de sociale beweging, om te denken en handelen voor het opbouwen van vrede, zoals het Vrede Congres dat begint in het Volkscongres, of de laatste bijeenkomst van de Patriottische Mars in Bogota enkele dagen geleden. Aan de andere kant wordt het belang benadrukt van het denken over de kwestie van politieke gevangenen en de weigering van de staat om deze situatie te erkennen, en ook wordt het belang bevestigd van een veelomvattend opvatten van het conflict in Colombia, omdat er een verband is tussen de handhaving van het primaire productie model en de bedoelingen van vrede van de staat. Het benadrukt ook dat de staat en de opstandelingen sleutel spelers zijn bij de vredesopbouw, en dat in die zin sleutels voor de vrede bij het volk dat zich organiseert liggen, om zich te keren tegen de legitimatie van het geweld door de staat en de oligarchie tegen het volk.

Red Libertaria Popular Mateo Kramer


Vertaling naar het Nederlands door a-infos-nl

Related Link: http://www.redlibertariapmk.org/index.php?option=com_content&view=article&id=122:resena-catedra-libertaria-no-20-iquien-tiene-la-llave-de-la-paz&cati...id=79

fotocatedra_01.png

fotocatedra_02.png

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]