Η Παρτακιάδα της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | oικονομία | Γνώμη / Ανάλυση Thursday February 02, 2012 07:47 by Άπατρις

Τα παρακάτω αποσπάσματα μας δείχνουν ξεκάθαρα την πλήρη αδιαφορία της ελληνικής μεγαλο-αστικής τάξης από καταβολής του σύγχρονου ελληνικού κράτους, τόσο για το ίδιο το κράτος που την συντηρούσε, όσο και για το λαό του. Μία άρχουσα τάξη, παρασιτική και εξαιρετικά απαιτητική και σπάταλη.

Τα παρακάτω αποσπάσματα μας δείχνουν ξεκάθαρα την πλήρη αδιαφορία της ελληνικής μεγαλο-αστικής τάξης από καταβολής του σύγχρονου ελληνικού κράτους, τόσο για το ίδιο το κράτος που την συντηρούσε, όσο και για το λαό του. Μία άρχουσα τάξη, παρασιτική και εξαιρετικά απαιτητική και σπάταλη. Διαπλεκόμενη με μία πολιτική ιεραρχία και με κανένα ενδιαφέρον για την οικονομική ανόρθωση της χώρας. Στόχος η εξασφάλιση των προνομίων και η απορρόφηση της κατά καίρους ξένης οικονομικής βοήθειας προς ίδιον όφελος και συμφέρον. Πολλοί εκ των μελών της έκαναν μεγάλες περιουσίες στη κατοχή είτε σαν συνεργάτες των Ναζί κατακτητών, είτε σαν μαυραγορίτες.

Η ελληνική μεγαλοαστική τάξη αποκαλύπτεται μέσα από τα ίδια τα λόγια όχι κάποιων επαναστατών αναρχικών ή κομμουνιστών, αλλά δύο διαχειριστών του πολιτικού συντηρητικού κατεστημένου, του απεσταλμένου τοποτηρητή των ΗΠΑ για το σχέδιο Μάρσαλ Paul Porter το 1947, όπου αναφέρεται στη μετακατοχική μεγαλοαστική ελληνική τάξη, και του πρώην πρωθυπουργού και πρόεδρου της δεξιάς παράταξης της Ε.Ρ.Ε. (1965-1967) Παναγιώτη Κανελλόπουλου όπου μας μεταφέρει έξι μήνες πριν την δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Πρόκειται για απόσπασμα από μια επιστολή που είχε στείλει στις 20 Σεπτεμβρίου 1966 ο τότε πρόεδρος της ΕΡΕ Παναγιώτης Κανελλόπουλος στον Κ. Καραμανλή στο Παρίσι όπου του αναλύει το πολιτικό κλίμα της εποχής που οδήγησε στη δικτατορία.

Πολλές από αυτές τις οικογένειες που αναφέρονται στην έκθεση του 1947, τις συναντούμε και τη δεκαετία του ’60, ενώ φυσικά οι απόγονοι τους συνεχίζουν να αποτελούν μέχρι σήμερα τη οικονομική ολιγαρχία του τόπου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκέψης και αντίληψης των καταστάσεων.

Απόσπασμα της έκθεσης του Paul Porter προς τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ W.L Clayton στις 14/2/1947, σχετικά με τη μετακατοχική αστική τάξη και τη δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα:

«…Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντί αυτού, υπάρχει μία χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών , μερικών χειρότερων από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον ατομικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο , ακόμα και υποθετικά αν είχαν την ικανότητα να αναπτύξουν κάποια οικονομική πολιτική. Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη, κακοπληρωμένη και αποθαρρημένη. Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων, χάρη στα οποία μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερα από το βασικό τους μισθό… Το αποτέλεσμα είναι η απόλυτη αποδιοργάνωση. Ποτέ άλλοτε δεν έχω δει διοικητική δομή που να είναι λόγω ανικανότητας και αναποτελεσματικότητας και μόνο τόσο απαράδεκτη. Στόχος της, (σ.σ. της Ελληνικής κυβέρνησης) κατά την προσωπική μου κρίση, είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα…

Η άμεση συνέπεια της εγγύησης για αμερικανική βοήθεια ήταν όχι να παρακινηθεί η κυβέρνηση να επεκτείνει τις προσπάθειές της, αλλά να εισπράξει το ευχάριστο αίσθημα ότι είχε απαλλαγεί από οποιαδήποτε υποχρέωση να κάνει οτιδήποτε. Πίσω από την κυβέρνηση υπάρχει μια μικρή εμπορική και τραπεζική κλίκα. Αυτή η κλίκα είναι αποφασισμένη πάνω απ’ όλα να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας.

Ακόμη θυμάμαι ένα εντυπωσιακό γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν μου ένας κορυφαίος τραπεζίτης στο πολυτελές αθηναϊκό διαμέρισμά του.[...] Είχε τρεις οικονόμους ντυμένους με λιβρέες, το τραπέζι αποτελούταν από ένα λουκούλλειο γεύμα με εκπληκτικά κρασιά. Πλήρης αντίθεση με τα μικρά ελληνόπουλα που λιμοκτονούν στους δρόμους. H ανάπτυξή τους είναι προβληματική, ούτε ήταν καλοντυμένα, ενώ είδαμε συμπτώματα πελάγρας και δερματικών παθήσεων, προφανώς λόγω έλλειψης βιταμινών. Η αντίθεση με το δείπνο που μου παρέθεσε ο έλληνας τραπεζίτης παραήταν ταιριαστή και σκληρή…»

Απόσπασμα επιστολής του Π. Κανελλόπουλου προς τον Κ. Καραμανλή, όπου του αναλύει το πολιτικό κλίμα της εποχής που οδήγησε στη δικτατορία της 21ς Απριλίου 1967:

«…οι διάφοροι βιομήχανοι, εφοπλισταί και γενικώτερα “κοσμικοί κύριοι”, όπως είναι φυσικό και αναπόφευκτο, βλέπουν και συναναστρέφονται τον βασιλέα πολύ συχνότερα και πολύ οικειότερα παρά οιοσδήποτε άλλος Ελλην. Αυτοί είναι οι τύποι που φοβούνται πάντοτε. Φοβούνται τον λαό, φοβούνται τις εκλογές, βλέπουν αφ’ υψηλού τη δημοκρατία, τον κοινοβουλευτισμό, τα κόμματα και εμάς τους πολιτικούς, και θεωρούν ξεπερασμένα όλα τα πολιτικά συστήματα που δεν τους εξασφαλίζουν τον ήσυχον ύπνον των διά μόνης της αστυνομίας. Οι άνθρωποι αυτοί, νομίζουν ότι η αστυνομία υπάρχει κυρίως γι’ αυτούς και ότι κυρίως αυτοί συνιστούν την καθεστηκυίαν τάξιν.»

Εμείς δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτε άλλο. Τα συμπεράσματα δικά σας.