Η πλατεία ήταν γεμάτη

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Λαϊκοί Αγώνες | Γνώμη / Ανάλυση Friday September 02, 2011 19:41 by Νικόλας Ασηθιανάκις

Η στόχευση του κινήματος δεν μπορει παρά να ειναι μία και μοναδική:
να καταστρέψουμε τους υφιστάμενους θεσμούς και να καταστρέψουμε ολοκληρωτικά και λυσσαλέα αυτό το απάνθρωπο καθεστώς που ζούμε και να δημιουργήσουμε μια κονωνια της ελευθερίας της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης,οπου ολοι θα ειμαστε ίσοι και θα εκλείψει για πάντα η εκμετάλευση ανθρώπου απο άνθρωπο.
Ενάντια σε αφεντικά και κράτος γιά τον ελευθεριακό κομμουνισμό και την αναρχία.

Μετά την επίθεση του κράτους και των ευνούχων του στην καρδιά του καλοκαιριού,το κίνημα με πρόταγμα την άμεση δημοκρατία,επιστρέφει στις πλατείες.

Η πλατεία Συντάγματος,Λευκού Πύργου και Ελευθερίας στήν Κρήτη αλλα και όλες οι πλατείες,γίνονται και πάλι σημεια αναφοράς του κινήματος πού έγινε γνωστό για τον ανεξάρτητο από κομματικούς μηχανισμούς και τον ακηδεμόνευετο χαρακτήρα του.

Η κοινοβουλευτική αριστερά(ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) εμμένει στις ούτως η άλλως μέχρι τώρα ατελέσφορες πολιτικές της.Το μεν ΚΚΕ,προσκολλημενο στον σεχταρισμό του και μιλώντας οπως πάντα τα τελευταία χρόνια για ανυπακοή, ο δε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ-ΣΥΡΙΖΑ(και κάποια γκρουπούσκουλα της αριστεράς) επιμένουν στην συγκρότηση ενός αντιμνημονιακού-αντινεοφιλελεύθερου μετώπου με ευρύτερο στόχο τήν ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της.

Ολους τους προηγούμενους μήνες οι θιασώτες του κοινοβουλευτισμού έδειξαν ακριβώς πως θεωρούν στην πράξη την άμεση δημοκρατία.

Γιά τους παλαι ποτέ οπαδούς του κρατικού καπιταλισμού, της δικτατορίας του προλεταριάτου και του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, η άμεση δημοκρατία ήταν ενα φθηνό τρυκ για να αυξήσουν την ...πελατειακή τους δυναμη.Καί αν δεν υπήρχε προσχηματικά η αμεση δημοκρατία θα ήταν κατι άλλο. Η αδιαμεσολάβητοι αγώνες δεν ήταν και ποτέ το δυνατό σημείο της αριστεράς.

Το ζητούμενο για τον πολύ κόσμο που συμμετέχει σε αυτο το εγχείρημα άμεσης δημοκρατίας δεν ειναι η εναλλαγή της εξουσίας καί η διαμορφωση ενός αριστερού συνασπισμού,αλλά η κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας ως αποτυχημένου και βάρβαρου θεσμού.

Κοντολογίς δεν αρκει πλεον απλα η θεσμοθέτηση αντζέντας θεμάτων επι παντός επιστητού, δίνοντας μια ψευδή εικόνα πλουραρισμού με την έκφραση ολων των απόψεων και εκφάνσεων του πολυποίκιλου κινήματος όπως αυτο εκφράστηκε όλο το διάστημα των κινητοποιήσεων.

Επιπλέον δεν μπορεί στο ονομα της πολιτικής ορθότητας,να φιμώνονται οσοι είχαν κατέβει στις πλατείες με ενα διαφορετικό πρόταγμα και μιά διαφορετική αφετηρία.

Στόχος δεν μπορεί παρά να είναι η αυτοδιαχείρηση και η κοινωνική αυτοοργάνωση απο τα κάτω μακρυά απο κομματικές αγκυλώσεις η αυθεντίες απο αυτές που διαπρέπουν μοναχά στα αμφιθέατρα μακρυά απο τις κινηματικές διαδικασίες.

Οι ολιγόλεπτοι μονόλογοι στις συνελεύσεις σαν διάλογος μεταξύ μη ακουώντων δεν προσέφερε και σε πολλά πράγματα ενώ απο τον "διάλογο" συχνά αποκλείστηκαν φωνές με διαφορετικές απόψεις.

Οι συνελεύσεις θα πρέπει να είναι ανοιχτές σε όλους. Χωρίς ειδικούς,μακρυά απο τα στερεότυπα,τον λαικισμό τον τυχωδιοκτισμό και την εξουσιομανία κάποιων.Οι συνελευσεις δεν μπορει παρά να ειναι οριζόντιες,πλατειές,με ελευθερία λόγου και σεβασμό στην διαφορετικότητα,οπου ο συγκερασμός και η σύνθεση ολων των απόψεων θα καταλήγει σε πραγματικά χρήσιμες αποφάσεις τοσο για την πορεία του κινήματος οσο και για πρακτικά ζητήματα, οπως λογου χαριν για τον επιμερισμό των εργασιών στις ομάδες εθελοντών (και οχι απέξω απο αυτούς που δηλώνουν "αυθεντίες").

Η στόχευση του κινήματος δεν μπορει παρά να ειναι μία και μοναδική:
να καταστρέψουμε τους υφιστάμενους θεσμούς και να καταστρέψουμε ολοκληρωτικά και λυσσαλέα αυτό το απάνθρωπο καθεστώς που ζούμε και να δημιουργήσουμε μια κονωνια της ελευθερίας της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης,οπου ολοι θα ειμαστε ίσοι και θα εκλείψει για πάντα η εκμετάλευση ανθρώπου απο άνθρωπο.
Ενάντια σε αφεντικά και κράτος γιά τον ελευθεριακό κομμουνισμό και την αναρχία.