[South Africa] We are dying for food 22:31 Aug 06 1602 comments "En Haití está desarrollándose una rebelión de las masas en contra de un sistema neocolonial" 09:04 Mar 28 0 comments What Colour is Your Vest? The Gilets Jaunes Revolt Shaking France 20:53 Feb 14 0 comments Yellow Vests and I 19:55 Jan 12 0 comments Trespass 3 23:45 Jan 03 0 comments more >> |
Recent articles by José Antonio Gutiérrez D.
¡Harold está libre, cayó el montaje judicial! 1 comments Harold Ordóñez Botero: montaje judicial, persecución política, y accio... 0 comments Colombia’s democratic facade is crumbling to pieces 5 comments Recent Articles about Noord-Afrika Community strugglesA rua egípcia mais forte que as urnas! Dec 20 13 La rue égyptienne plus forte que les urnes Jul 09 13 Οι δρόμοι της &... Jul 09 13 De Volkscomite's in Egypte
noord-afrika |
community struggles |
opinion/analysis
Thursday July 28, 2011 00:54 by José Antonio Gutiérrez D.
De volkscomite's in Egypte ontstonden, zoals bij veel andere revoluties in de loop van de geschiedenis (en zonder verdere actie, zoals in andere landen die worden opgeschud door de "Arabische lente"), om een beschermende rol te spelen in een situatie van onzekerheid en vacuum macht, waarbij de instituties van de oude orde op het moment ineen stortten, en waarbij de comite's snel genoeg komen om een uitdrukking te worden van een nieuwe macht, de macht van mensen om taken uit te voeren en zelfbeheerde politieke organisatie op te bouwen als een sociaal alternatief in de besluitvorming. [Castellano] [Italiano] De Volkscomite's in EgypteHet was rond 8 uur en de bijeenkomst was begonnen. In een vol district van Giza, een district in het zuidwesten van Cairo dat het thuis is voor 6 ½ miljoen mensen, discussieerde het Volkscomite over een serie kwesties, over de kosten van het levensonderhoud, de stijgende prijzen voor essentiele goederen zoals benzine en brood. De volkscomite's hebben in sommige districten de rol aangenomen van prijs controle en de instituties van het lokale bestuur, en de discussie ontwikkelde zich op basis van deze kwesties. Een vrouw die bij de bijeenkomst aanwezig was vertelde ons dat de decentralisatie van autoriteit, om het functioneren van de mechanismen van directe democratie die in arme buurten bestaan te vergemakkelijken, voor hen een grote vraag was. Tijdens de bijeenkomst namen we de tijd om te praten met Ahmed Ezzat, coördinator van de volkscomite's in Cairo. Hij vertelt me over de geboorte van de volkscomite's, dat "tijdens de protesten tegen Mubarak in verschillende districten volkscomite's zijn gevormd om het publiek te beschermen tegen aanvallen door de politie en vervolgens, toen de politie zich van de straat terugtrok, tegen aanvallen van schurken die voor het regime werken, baltagayyah, degenen die paniek en terreur onder de bevolking wilden verspreiden. Deze comite's zijn het gevolg van de revolutie, zijn spontaan. Toen het volk het Tahrir Plein verdedigde was dit spontaan, net zoals toen ze hun buurten verdedigden. Als mensen begrijpen dat iets belangrijk is, doe het dan. Sommige comite's begonnen snel politiek werk te ontwikkelen, zoals beveiligingsplichten op sommige plekken. Veel van deze comite's zijn begonnen met het ondersteunen van de bezetting van het Tahrir Plein en zijn begonnen een duidelijk politieke rol aan te nemen." De volkscomite's in Egypte ontstonden, zoals bij veel andere revoluties in de loop van de geschiedenis (en zonder verdere actie, zoals in andere landen die worden opgeschud door de "Arabische lente"), om een beschermende rol te spelen in een situatie van onzekerheid en vaccuum macht, waarbij de instituties van de oude orde ineen stortten en waarbij ze een uitdrukking worden van een nieuwe macht, de macht van het volk, zijn snel op het politieke terrein gekomen, anderen zien zichzelf als een alternatieve sociale organisatie in een notendop. In deze lichamen van directe democratie bouwen we de basis voor een nieuwe manier om als mensen met elkaar om te gaan, zoals werd bewezen door de politieke rol zonder precedent die vrouwen in deze comite's en bij het vechten op straat aannamen, waarbij ze mee deden en discussieerden over de gelijkheid met mannen. De kameraad Mona Ezzat praat over zijn ervaring met vrouwen in deze comite's: "De vrouwen waren een integraal onderdeel van volkscomite's. Mannen en vrouwen hebben de veiligheid georganiseerd nadat de politie zich van de straat terugtrok, hebben het verkeer georganiseerd. In mijn buurt hebben bewoners het Commissariaat verbrand, en hadden het bezet als het hoofdkwartier van het comite, geverfd en met meubels. Heel snel begonnen politieke discussies binnen de volkscomite's en we zijn begonnen vragen te stellen over het onderwijs beleid. Nu kan ik voor het eerst met jonge mensen in mijn buurt praten, gewoonlijk was ik weg van huis om vroeg te werken en heel laat terug te keren en soms zou ik op straat stoppen, maar zonder veel tijd met ze door te brengen. Maar binnen het comite zijn ze ons beginnen te zien en ik ben heel tevreden dat ik deze ervaring met ze kan delen." De ervaring van machtiger worden en vooruitgang, vertelt Mona, is typerend voor arme buurten, waarin de gemarginaliseerden en verarmden voor de eerste keer wat konden zeggen over hun problemen. Maar zelfs in middenklasse buurten leidde de angst voor "hordes" van dieven uit de volksbuurten tot de vorming van gewapende groepen, wier aard radicaal verschilde van die in de sloppenwijken. "Tijdens de protesten tegen Mubarak", zei Ahmed, "werden sommige comite's, in het bijzonder in wijken van de middenklasse, slechts gevormd voor doelen van bescherming en veiligheid. Toen we van het beschermende beleid af gingen zijn deze comite's geografisch van de kaart verdwenen, hadden geen belang bij het voortzetten van het werk, laat staan dat ze wilden samenwerken met andere comite's." De organisatie van deze comite's was een noodzaak die door hun omstandigheden werd gedicteerd, maar zonder enig voordeel te hebben gehad. Er waren de volkssectoren die wat te winnen hadden bij deze ervaring van volksmacht, die ze de politieke ruimte gaf van waaruit ze hun wensen direct konden uiten en waarmee ze de controle over hun buurten konden krijgen. In deze zin zijn de volkssectoren niet bereid geweest hun comite's in de steek te laten, die in feite blijven bestaan. Volgens Ahmed "begonnen de comite's na de val van Mubarak in contact te komen met elkaar om een gemeenschappelijk platform en gemeenschappelijke vormen van strijd voor democratie, sociale rechtvaardigheid en tegen corruptie te organiseren. Sommige comite's zetten het werk van beschermen nog steeds voort in hun districten, zoals in Alexandrie, maar ook het politieke werk gaat door. In een fabriek, bijvoorbeeld, probeerde de eigenaar de machines te stelen en het comite heeft dit hersteld. Bouzaid, een beroemd ondernemer, begon benzine in te zamelen om het tegen astronomische prijzen te verkopen. Het comite heeft diens krachten georganiseerd om de verkoopprijs terug te brengen van 40 pond tot 5 pond." Deze comite's bestaan in veel verschillende steden en districten in Egypte. Het is moeilijk te weten te komen hoeveel het er precies zijn, omdat niet alle krachten gecoördineerd zijn en nogal gevarieerd zijn samengesteld, wat Ahmed bevestigt: "Er zijn wat hele zwakke comite's en anderen zijn heel sterk, en nog weer anderen er tussenin. Er is geen uniformiteit onder de verschillende comite's. Het comite van Alexandrie, bijvoorbeeld, heeft ongeveer 5.000 actieve individuen. Maar er zijn honderden comite's, zoals Imbaba, die uit maar een stuk of tien mensen bestaan." In midden maart, toen het stemde over het referendum over grondwetswijzingen, heeft het platform van de volkscomite's een heel duidelijke positie ingenomen: "De comite's van Giza, Cairo, Dar el-Salam, Imbaba, Bazatin, al-Jamaliya, onder andere, deden mee aan een debat over grondwetswijzingen. We begonnen aan te dringen op een NEE. We geloven dat je alles moet veranderen, niet slecht dit onderwerp of een ander onderwerp". Het referendum werd verloren, gedeeltelijk vanwege de hoop en verwachtingen die veel mensen nog hebben over de overgangsregering, maar naarmate de tijd vordert zullen meer en meer mensen zich realiseren dat de grondwetswijzigingen niet voldoen en er meer radicale verandering zou moeten zijn. Ahmed vertelt ons wat over de huidige prioriteiten van zijn comite: "Op het moment bevorderen we twee campagnes: een voor de directe verkiezing van gouverneurs. Tegen de aanstelling door de centrale autoriteit. En een andere campagne is de vorming van een vakbond van werkloze arbeiders die strijdt voor rechtvaardigheid in de publieke dienstverlening. Dit is omdat de armen en de rijken een verschillende kwaliteit van dienstverlening krijgen, en we geloven dat er rechtvaardigheid moet zijn." Deze vormen van strijd zijn onmiddellijk, korte termijn, maar hij is er van overtuigd dat de comite's een belangrijke en fundamentele rol blijven spelen voor de revolutionaire veranderingen die in de Egyptische maatschappij plaatsvinden: "We geloven dat deze comite's in ongeveer 2-5 jaar zullen door gaan zich uit te breiden, met de hulp van de arbeiders mobilisaties. Er is een duidelijke crisis, die zowel het regime als de internationale economie beinvloedt, waardoor de sociale beweging tegen neo-liberalisme in hun strijd voor basis eisen, zoals fundamentele rechten, publieke dienstverlening, lonen in botsing komt met de kapitalisten. We moeten basis organisaties opbouwen om deze volksstrijd voort te zetten, niet alleen de buurt comite's, maar ook onafhankelijke vakbonden, boeren vakbonden. Als de bevolking niet georganiseerd is in een breed netwerk van organisaties die hun belangen vertegenwoordigen in deze strijd, die langdurig belooft te zijn en sterke organisaties zal vereisen, zullen we niet kunnen winnen." Ahmed vertelt over de kern van een van de fundamentele problemen van alle revoluties, vanaf Frankrijk in 1789 tot nu, namelijk het gebrek aan manieren om de collectieve kracht te vormen, waarin mensen direct kunnen discussiëren, dat wil zeggen niet tijdelijk, en permanente vormen van participatieve democratie en direct, terwijl de traagheid van de gebeurtenissen ons terug voert naar de oude manier van politiek bedrijven, en dan de oude orde zich herstelt: "Ons concept van democratie is er een van een volksdemocratie van onderop, dat is de reden voor onze campagne voor directe verkiezing van lokale autoriteiten tegenover hun aanstelling van bovenaf, en dit zou moeten worden gedaan met alle openbare functies, universiteiten en districten. Maar we zien democratie als een constant overleg van het volk, door het comite van burgers, de plek waar iedereen kan praten, besluiten en mee kan doen. Het is de uitdrukking van de macht die we in onze strijd hebben gewonnen en die we niet willen opgeven." Volhouden, tot aan de vastbeslotenheid om de veroverde terreinen van vrijheid niet op te geven, en de opgebouwde uitdrukkingen van volksmacht niet weg te gooien, zijn we vol vertrouwen dat ongeacht de moeilijkheden van het volk het laatste woord uiteindelijk zal komen van het volk, van onderop.
José Antonio Gutiérrez D. |
Front pageSupport Sudanese anarchists in exile Joint Statement of European Anarchist Organizations International anarchist call for solidarity: Earthquake in Turkey, Syria and Kurdistan Elements of Anarchist Theory and Strategy 19 de Julio: Cuando el pueblo se levanta, escribe la historia International anarchist solidarity against Turkish state repression Declaración Anarquista Internacional por el Primero de Mayo, 2022 Le vieux monde opprime les femmes et les minorités de genre. Leur force le détruira ! Against Militarism and War: For self-organised struggle and social revolution Declaração anarquista internacional sobre a pandemia da Covid-19 Anarchist Theory and History in Global Perspective Capitalism, Anti-Capitalism and Popular Organisation [Booklet] Reflexiones sobre la situación de Afganistán South Africa: Historic rupture or warring brothers again? Death or Renewal: Is the Climate Crisis the Final Crisis? Gleichheit und Freiheit stehen nicht zur Debatte! Contre la guerre au Kurdistan irakien, contre la traîtrise du PDK Meurtre de Clément Méric : l’enjeu politique du procès en appel |