Γιατί το χειμώνα που έρχεται δεν τη βγάζουμε...

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Λαϊκοί Αγώνες | Ανακοίνωση Τύπου Monday July 04, 2011 19:30 by Κάτοικος

Ανοιχτή συζήτηση στην Κάτω Τούμπα:
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΔΕΝ ΤΗ ΒΓΑΖΟΥΜΕ
Aναζητούμε νέες μορφές συλλογικών λύσεων σε επίπεδο γειτονιάς
Πέμπτη 7 Ιούλη 8.00 μ.μ. - Πλατεία Αγίου Θεράποντα
Ανοιχτή Συζήτηση “τι μπορούμε να κάνουμε”
Προβολή Ντοκυμαντερ “Πώς οργανώθηκαν στην Αργεντινή”

«Να ματώσουμε για να σωθούμε» Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός της χώρας.

Φυσικά μέσα σε αυτό το αόριστο εμείς, κρύβονται πολλά ψέμματα. Κρύβεται το γεγονός ότι το πρώτο τρίμηνο του 2011 οι 200 μεγαλύτερες ελληνικές εταιρείες παρουσίασαν 11% αύξηση των κερδών τους με βάση τα επίσημα στοιχεία των βιομηχάνων. Είναι οι ίδιες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα που απολύουν, μειώνουν τους μισθούς και εισάγουν την ελαστική εργασία, για να συνεχίσουν να είναι κερδοφόρες.

Παράλληλα, και σε ένα πνεύμα καλλιεργούμενου ρατσισμού, ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο έρχεται να ρίξει τις μάσκες. Τα χρήματα από τα παράβολα των αιτήσεων των μεταναστών για νομιμοποίηση είναι περισσότερα από το φόρο που πλήρωσαν οι έλληνες εφοπλιστές τον προηγούμενο χρόνο. Με αυτά θέλουμε να δείξουμε ότι αυτό το «εμείς» που επικαλούνται οι πολιτικοί, το εθνικό συμφέρον, δεν είναι τελικά το δικό μας συμφέρον. Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά μια μικρογραφία ενός ευρύτερου εκβιαστικού διλλήματος που πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας.

Μεσοπρόθεσμο ή χάος, μείωση μισθού η ανεργία κτλ. Κάθε φορά που ενδίδουμε στον εκβιασμό καταλήγουμε να βρισκόμαστε σε όλο και χειρότερη θέση. Μια θέση που δεν μπορεί να τη βελτιώσει πια ούτε ένα πιο «κοινωνικό» κράτος, καθώς η δημοκρατία τους είναι σε αδιέξοδο, απ’ ό,τι φαίνεται αξεπέραστο. Η κρίση είναι κρίση μοντέλου. Πώς θα τη βγάλουμε;

Πολλοί και πολλές από εμάς, λοιπόν, έχουμε βρεθεί να είμαστε άνεργοι/ες, με τεράστιες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Στην αρχή αφελώς πιστέψαμε ότι μπόρα είναι και θα περάσει, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται για τα επόμενα αρκετά χρόνια μας επιφυλάσσουν μια ζωή στα όρια της επιβίωσης. Παράλληλα, όσοι από εμάς δουλεύουν νιώθουν αδύναμοι να διεκδηκήσουν τα αυτονόητα στο χώρο εργασίας τους με το φόβο της απόλυσης.

Επομένως, ένα ερώτημα μπαίνει επιτακτικά σε όλους μας: ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΒΓΑΛΟΥΜΕ;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η καθεμιά και ο καθένας μόνος του είναι αδύναμος και στην τελική χαμένος από χέρι. Μια ιδέα που γεννήθηκε μέσα από προσωπικές συζητήσεις ανθρώπων από την περιοχή της τούμπας είναι ότι, αφού βλέπουμε πόσο δύσκολο είναι να εμποδίσουμε τις μειώσεις των μισθών μας, να δράσουμε για να μειώσουμε το κόστος της ζωής μας. Για παράδειγμα, το κόστος του λογαριασμού της ΔΕΗ, το κόστος της βενζίνης, το νέο ειδικό τέλος για το φυσικο αέριο, την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης.

Με ένα πρόχειρο υπολογισμό μέσα σε ένα μήνα ένα σπίτι ξοδεύει 300-400 ευρώ για την ενέργειά του. Επιπλέον, μέσα στο 2012-2013 η ΔΕΗ σχεδιάζει να αυξήσει 30-40% τις τιμές του ρεύματος, ενώ η βενζίνη λέγεται ότι θα φθασει τα 2 ευρώ. Εξάλλου, το 2013 θα έχει ολοκληρωθεί η εξίσωση του πετρελαίου κίνησης με το θέρμανσης. Την ίδια στιγμή, οι εταιρείες που παράγουν αυτά τα αγαθά, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, είναι ανάμεσα στις 10 πιο κερδοφόρες στην ελλάδα μέσα στην περίοδο της κρίσης. Πέρα από όσα πληρώνουμε για την ενέργεια, πολλά περιθώρια δράσης υπάρχουν και όσον αφορά στους νέους κεφαλικούς φόρους, την ιδιωτικοποίηση της υγείας, τα υπέρογκα ποσά για φροντιστήρια των παιδιών μας, την τροφή μας.

Παραδείγματα όπως η άρνηση πληρωμής του κεφαλικού φόρου στην Αγγλία της Θάτσερ από ένα εκοτομμύριο εργαζόμενους στις αρχές του 1990 μπορούν να μας διδάξουν πολλά.

Επίσης, πειράματα αυτοοργάνωσης μέσα στις πόλεις σε σχέση με την καλλιέργια και την τροφή, αρχίζουν αργά αλλά σταθερά να δημιουργουν το σχεδιάγραμμα μιας κοινωνίας πιο αυτόνομης από την εξουσία του χρήματος, πιο ελεύθερης. Τι μπορούμε να κάνουμε Αρχικά πρέπει να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Σε πολλούς κατοίκους της τούμπας, αλλά και άλλων γειτονιών ανά την ελλάδα, κόβουν το ρεύμα επειδή δεν έχουν να πληρώσουν. Πολλοί από αυτούς το επανασυνδέουν από μόνοι τους για να μπορέσουν να ζουν με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Στην περιοχή μας, αρκετοί άνθρωποι έχουν προχωρήσει σιωπηρά σε επανασύνδεση του ρεύματος.

Ένας σκοπός μας θα μπορούσε να είναι οι επανασυνδέσεις να γίνονται από όλο και περισσότερους, δημόσια, χωρίς να νιώθουμε γι’ αυτό ντροπή ή ενοχές. Η πίστη ότι αυτό δε θα συμβεί σε μας είναι μια ψευδαίσθηση από τη στιγμή που το υπάρχον σύστημα απλά καταρρέει. Ως προς τα κοψίματα του ρεύματος αλλά και τα αυξημένα τιμολόγια είναι καιρός να πάρουν θέση οι εργαζόμενοι στην ΔΕΗ, να προσπεραστεί η αδιαφορία των συνδικαλιστών απέναντι σε ζητήματα που είναι πέρα από την διατήρηση της θέσης και των προνομίων τους και να αναρωτηθούμε από κοινού για κάτι περισσότερο.

Η κατεύθυνση που μας ενδιαφέρει είναι ένας αγώνας που θα ενώνει τους εργαζόμενους και τους χρήστες της ενέργειας. Σε ένα δεύτερο επίπεδο μπορούμε να οργανωθούμε σε επίπεδο γειτονιών και να απαιτήσουμε να πληρώνουμε λιγότερα ή καθόλου χρήματα για βασικές υπηρεσίες πρώτης ανάγκης. Ο παραλογισμός της ανεργίας και των ταυτόχρονων αυξήσεων των τιμολογιών πρέπει να σταματήσει. Επομένως, οργανωμένες διαμαρτυρίες -μέχρι και αποκλεισμοί των κτιρίων αυτών των οργανισμών, εκπαίδευση μεταξύ μας για την επανασύνδεση του ρεύματος, διαμόρφωση ενός αιτήματος ενάντια στο κόψιμο του ρεύματος ή του νερού, συλλογική άρνηση πληρωμής του τιμολογίου με τη μαζική κατάθεση των λογαριασμών στα ταμεία, είναι μόνο μερικές ιδέες για το τι μπορούμε να κάνουμε.

Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να αρχίσουμε να κινούμαστε και ότι ο καθένας και η καθεμία έχει υποχρέωση να ενεργοποιηθεί, να σηκωθεί από τον καναπέ και να συμβάλει με όποιο τρόπο μπορεί σε αγώνες για την επιβίωση μας. Το «δε βαριέσαι» και ο εφυσηχασμός έχει πεθάνει. Να συναντηθούμε και επιτέλους να πράξουμε.

Για όλους αυτούς τους λόγους άμεσης ανάγκης παίρνουμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε μια πρώτη συνάντηση για την οργάνωση αγώνων για την επιβίωσή μας.

Η πρωτοβουλία αυτή δε βασίζεται σε κομματικές ταυτότητες αλλά στη συλλογική ικανοποίηση των αναγκών μας από εμάς για εμάς, σε αντίθεση με το σύστημα εκμετάλλευσης που διαφεντεύει τις ζωές μας. Σαν αρχική ομάδα ανθρώπων προτείνουμε κάποιες ιδέες αλλά θέλουμε και περιμένουμε από όσους έρθουν να εμπλουτίσουν με τις δικές τους ιδέες αυτή την πρωτοβουλία.

Εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές από την περιοχή της Τούμπας