user preferences

New Events

Ιταλία / Ελβετία

no event posted in the last week

Όχι Αλληλεγγύη σε "αναρχικούς" βομβιστές με επιστ&

category Ιταλία / Ελβετία | Αναρχικό κίνημα | Ανακοίνωση Τύπου author Friday January 07, 2011 20:21author by Libertäre Winterthur Aktion - LAWauthor email law at arachnia dot ch Report this post to the editors

Το ζήτημα της βίας ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι ένα καυτό ζήτημα στον αναρχικό λόγο και κίνημα. Πώς μπορεί η παλαιότερη και άγρια έκφραση εξουσίας να συνδυάζονται με τις διδασκαλίες της αντιεξουσιαστικής ιδεολογίας; Μπορεί μια επαναστατική στρατηγική αναρχική να περιέχει βία;
[anarmedia.info]
[anarmedia.info]

[Σημείωση: Η παρούσα ανακοίνωση δεν γράφτηκε ως συνειδητή απάντηση στις πρόσφατες βομβιστικές επιθέσεις στη Ρώμη στις 23 Δεκέμβρη 2010. Θέτουμε τα ζητήματα αυτά σε κάθε αναρχική συλλογικότητα, επειδή - όπως ακριβώς και στις ανάλογες επιθέσεις του 2003 – μια κάποια «Federazione Anarchica Informale" (FAI – Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) ανέλαβε την ευθύνη. Αποτελεί απίθανη σύμπτωση ότι αυτή η ομάδα έχει το ίδιο ακρωνύμιο με την Federazione Anarchica Italiana (Ιταλική Αναρχική Ομοσπονδία) η οποία αποστασιοποιήθηκε ξεκάθαρα και σαφώς από τα γεγονότα του 2003 (σ.τ.μ.: αλλά και τα τωρινά) λέγοντας ότι η “FAI" θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια ψεύτικη οργάνωση. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα στην πρόσφατη ιταλική πολιτική ζωή. Ένα από αυτά ήταν ο βομβαρδισμός της Piazza Fontana στο Μιλάνο το 1969, η οποία ανατέθηκε από το κράτος και για την οποία κατηγορήθηκαν ντόπιοι αναρχικοί. Στην πρόσφατη ανακοίνωση της "FAI" για τα γεγονότα της 23 Δεκέμβρη, οι τελευταίες λέξεις "Ζήτω η FAI, ζήτω η αναρχία!" είναι μάλλον τυπικές για μια αυτοχαρακτηριζόμενη "άτυπη" οργάνωση].

Το ζήτημα της βίας ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι ένα καυτό ζήτημα στον αναρχικό λόγο και κίνημα. Πώς μπορεί η παλαιότερη και άγρια έκφραση εξουσίας να συνδυάζονται με τις διδασκαλίες της αντιεξουσιαστικής ιδεολογίας; Μπορεί μια επαναστατική στρατηγική αναρχική να περιέχει βία; Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο ελευθεριακός δρόμος – που περιλαμβάνει την απαλλοτρίωση των σημερινών ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής και την κατάργηση των υλικών προνομίων - θα συναντήσει τη βίαιη αντίσταση αυτών που θα δουν τους εαυτούς τους χωρίς εμπορεύματα. Οι σχέσεις αφέντη-υπηρέτη (προφανείς ή μη) βασίζονται πάντα στον εξαναγκασμό. Αυτό περιλαμβάνει πάντα τη βία στην οποία μπορούμε μόνο να αντισταθούμε ως ένα ισχυρό και επαναστατικό μαζικό κίνημα.

Ωστόσο, ως συνειδητοί αναρχικοί δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα του να αφήνουμε τα μέσα να γίνονται οι σκοποί. "Η πραγματική αναρχική βία είναι αυτή που παύει να ασκείται όταν παύει να υφίσταται η ανάγκη της άμυνας και της απελευθέρωσης. Μετριάζεται από την επίγνωση ότι τα άτομα που βρίσκονται σε απομόνωση είναι ελάχιστα, αν όχι καθόλου, υπεύθυνα για τη θέση που καταλαμβάνουν μέσα από την κληρονομικότητα και το περιβάλλον. "[1] Αυτές οι λέξεις του Ιταλού αναρχικού Ερρίκο Μαλατέστα, δεν έχουν χάσει καμία ισχύ, αν και γράφτηκαν σχεδόν 100 χρόνια πριν. Μας απαγορεύουν να τραυματίσουμε ή ακόμα και να σκοτώσουμε ανθρώπους μέσα στον καπιταλισμό, στο πλαίσιο μιας ελευθεριακής πράξης απλώς για το ρόλο που παίζουν. Πιστεύουμε ότι αυτό πρέπει να είναι προφανές σε οποιονδήποτε διαθέτει αναρχική αντίληψη.

Τους τελευταίους μήνες, έχουν συμβεί μερικά γεγονότα - και σε σχέση με την Ελβετία - που έχουν αμφισβητήσει αυτή την ελευθεριακή αρχή στο όνομα του αναρχισμού. Δεν εννοούμε καλέσματα του τύπου “Χτυπάτε τους μπάτσους όπου μπορείτε να τους συναντήσετε» που έχουν γραφτεί σε τοίχους και δημοσιεύονται σε ιστοσελίδες, ως ατομικές πράξεις αντίστασης. Τα κείμενα αυτά μπορεί να είναι από θεωρητικής άποψης αρκετά ευφυή, αλλά το περιεχόμενό τους είναι μάλλον συγκεχυμένο. Δεν μιλάμε για τις πολυάριθμες δράσεις αλληλεγγύης για τον Billy, τον Costantino και τη Silvia, τις ασυναρτησίες των οποίων περί αντίστασης στον πολιτισμό τις θεωρούμε απλώς και μόνο διασκεδαστικές. [2] Μπορούμε όμως να υποθέσουμε ότι αυτοί που συμμετέχουν σ’ αυτά τα δίκτυα υποστήριξης των δράσεων, ξεπερνούν κατά πολύ τις επιθέσεις με μπογιά ή τις καταστροφές ελαστικών αυτοκινήτων.

Μιλάμε για τις επιστολές-βόμβες που έχουν σταλεί σε διάφορα όργανα του κράτους, ιδιαίτερα σε πρεσβείες, τους τελευταίους μήνες. Ελπίζοντας να βλάψουν κάποιον υψηλόβαθμο γραφειοκράτη με το άνοιγμα του φακέλου, οι βόμβες αυτές είναι μια μορφή εκδίκησης για τη φυλάκιση των τριών προαναφερόμενων ακτιβιστών. Αλλά αυτό το είδος πράξης δεν καταδεικνύει μόνο πολιτική ανοησία, αλλά και δειλία και απανθρωπιά. Στην καλύτερη περίπτωση, λόγω της αφέλειάς τους, ή στη χειρότερη λόγω του κακού υπολογισμού τους, οι αποστολείς είναι διατεθειμένοι να βλάψουν ακόμα και έναν απλό υπάλληλο ή έναν δευτερεύοντα γραμματέα. Με αυτές τις πράξεις, οι αποστολείς μάλλον συγκαταλέγονται μεταξύ αδίστακτων εγκληματιών οι οποίοι, ως υπηρέτες του κεφαλαίου, έχουν διωχθεί και σκοτώνουν μέλη της εργατικής τάξης. Οι πράξεις αυτές δεν είναι επαναστατικές, αλλά έκφραση μιας πολιτικής αντίδρασης. Αντιμέτωποι με την ατιμία που ενέχουν αυτές οι δράσεις, μπορούμε μόνο να συμπεράνουμε: Όχι αλληλεγγύη σε "αναρχικούς" βομβιστές με επιστολές - ποτέ! Πριν από μερικά χρόνια δημιουργήθηκαν αριστερές ριζοσπαστικές ομάδες από το κράτος για να πειστεί ο πληθυσμός για την ανάγκη περισσότερων κατασταλτικών μέτρων. Είναι τραγικό το γεγονός ότι τα πράγματα έχουν γίνει τόσο εύκολα για την ευρωπαϊκή καπιταλιστική τάξη.

Είναι δύσκολο για όλους μας να αντιδράσουμε δεόντως σε ένα πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που μας οδηγεί, τους εκμεταλλευόμενους, στα πρόθυρα της απογοήτευσης. Αυτό δεν θα πρέπει, ωστόσο, να αποτελέσει δικαιολογία ώστε να βρούμε καταφύγιο στην παλαιά ψευδαίσθηση της «προπαγάνδας με τη δράση» και την επιθυμία να αλλάξουμε την κοινωνία μέσω ατομικών πράξεων βίας. Το επακόλουθο των επιπτώσεων των εν λόγω πράξεων θα είναι η καταστολή, η φυγή και μια ακόμη μεγαλύτερη απελπισία, αντί μια εξέγερση από τις μάζες. Επίσης, είναι λάθος για τους αναρχικούς να χρησιμοποιούν τον αφορμαλισμό (structurelessness) ως τρόπο οργάνωσης (modus operandi) όπως ζητείται από τους συντρόφους "εξεγερτιστές". Αν όλοι είναι υπεύθυνοι μόνο στον εαυτό τους, οι ατομικιστικές και απρόβλεπτες δράσεις θα είναι προνόμιο των λίγων, αντί να δημιουργηθεί μια δράση αλληλεγγύης και να εργαζόμαστε συνεχώς προς την κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης.

Μπορούμε να αντισταθούμε στο καπιταλιστικό σύστημα μόνο από κοινού με έναν οργανωμένο και προσανατολισμένο στην ταξική πάλη τρόπο. Η θεωρητική ενότητα και αυστηρότητα στην πράξη, οι ομοσπονδιακές δομές όσο και η ατομική πειθαρχία είναι οι ιδιότητες των αναρχικών που αγωνίζονται στο πνεύμα της αλληλεγγύης για την κοινωνική επανάσταση και όχι για το σύνολο της καταστολής. Ο χώρος εργασίας και το σχολείο, η γειτονιά και το κέντρο της τοπικής κοινότητας, ο δρόμος και το κέντρο προσφύγων, αυτοί είναι οι χώροι της ελευθεριακής δραστηριοποίησής μας και οργάνωσης του αγώνα και όχι οι στήλες των αστικών μέσων ενημέρωσης, όπου οι ευφάνταστοι δημοσιογράφοι περιμένουν να γράψουν για την πιο πρόσφατη επίθεση των εξεγερμένων με τίτλους εντυπωσιασμού.

Libertäre Winterthur Άκτιο (Αναρχική Δράση)

Τέλη Δεκέμβρη 2010

[1] Το πλήρες κείμενο του Ερρίκο Μαλατέστα υπάρχει στο: http://www.zabalaza.net/pdfs/varpams/anok&violence_em.pdf

[2] Οι Billy, Costantino και Silvia συνελήφθησαν στην Ελβετία, στις 15 Απρίλη 2010. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι προσπάθησαν να τοποθετήσουν βόμβα στην IBM στη Ζυρίχη. Είναι προφυλακισμένοι από τότε. Περισσότερες πληροφορίες στο: http://againstthewaiting.blogsport.de

* Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 7 Γενάρη 2011.

Related Link: http://www.libertaere-aktion.ch
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]