Σχετικά με τη συγκυρία που αντιμετωπίζουμε

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Αναρχικό κίνημα | Γνώμη / Ανάλυση Monday May 24, 2010 19:11 by Ζ.

Κάποιες σκέψεις

Έφτασε η εποχή για να διαχωριστεί το κομμάτι που προτάσσει την κοινωνική αναρχία με το κομμάτι της αντικοινωνικής. Έπρεπε να χαθούν 3 άνθρωποι ώστε να καταλάβουμε πως πρέπει να προβάλλουμε ο καθένας τις αρχές του, τις θέσεις του και τα προτάγματα του. Έπρεπε να μιλήσουν πρώτα οι εχθροί πάρα πολλές φορές για μας, να μας καταλογιστούν ευθύνες δυσανάλογες με το μερίδιο που φέρουμε, ώστε να δείξουμε το πρόσωπό μας στην κοινωνία.

1. Το φαινόμενο του φετιχισμού της βιας στις πορείες και τις συγκεντρώσεις των αναρχικών έχει κάνει εδώ και πολλά χρόνια την εμφάνισή του και - κακά τα ψέμματα - έχει εδραιωθεί ως κυρίαρχη αντίληψη και πρακτική στον αναρχικό χώρο. Αντιλήψεις που λένε πως "δεν υπάρχουν τάξεις, μόνο συνειδήσεις", "όποιος δεν εξεγείρεται είναι συνένοχος", "σκατά στο κράτος και την κοινωνία ΤΟΥ" έχουν ριζώσει για τα καλά και ολοένα επιρρεάζουν περισσότερα άτομα που συμμετέχουν στον αναρχικό χώρο.

2. Κάθε πράξη προκύπτει από κάποια θεώρηση. Αυτές οι αντιλήψεις φυσικά και δεν αποτελούν παρθενογέννεση. Αξιοποιούν με το χειρότερο τρόπο τις ήδη απαράδεκτες αντιλήψεις και πρακτικές του μηδενισμού και του νετσαγιεφισμού, δίνοντας στις αναρχικές ιδέες χαρακτηριστικά που ποτέ δεν είχαν, αφού είναι πλήρως αντίθετα με αυτές. Οι αναρχικοί ανέκαθεν ήθελαν την κοινωνική επανάσταση που θα την κάνει η κοινωνία και όχι η οποιαδήποτε πρωτοπορεία, είτε αυτή είναι της κομματικής γραφειοκρατίας, είτε του ενόπλου, είτε της σημερινής ιντελιγκέτσιας της βαριοπούλας, που επιλέγει να θέτει τον εαυτό της υπεράνω της κοινωνίας γενικότερα, άρα και των αναρχικών, που ακόμα κι αν κάποιοι δυσαρεστούται, αποτελούν μέρος της κοινωνίας και άμεση αναπαράστασή της.

3. Αυτές οι αντιλήψεις βρήκαν αρχικά φιλοξενία και έπειτα κυρίαρχη (δεν είναι τυχαία η επιλογή της λέξης "κυρίαρχη") θέση στον αναρχικό χώρο, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στην σημερινή περίσταση. Ακόμα και ομάδες συντρόφων που ήταν και είναι υπερ της κοινωνικής αναρχίας και της κοινωνικής απεύθυνσης, επέλεξαν να ανεχτούν και να δεχτούν αυτές τις ιδέες. Κάτι που οφείλεται αρχικά στη μυθοπλασία περί "άγριας νεολαίας" και έπειτα στην ανάγκη αυτές οι ομάδες να διατηρήσουν ένα είδος "πελατείας" γύρω τους, δηλαδή άτομα που θα στηρίζουν τις συγκεντρώσεις και τις εκδηλώσεις τους.

4. Τα άτομα που είναι φορείς αυτών των αντιλήψεων και πρακτικών δεν αποτελούν ούτε προβοκάτορες, ούτε ασφαλίτες, ούτε πράκτορες. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπιστούν αν συνέβαινε αυτό. Αποτελούν γόνους κυρίως μεσοαστικών οικογενειών, πιθανότατα αλλοτριωμένων αριστερών, και αντιμετωπίζουν το ίδιο αδιέξοδο με τους γονείς τους και την τάξη τους. Θέλουν να επιτεθούν άμεσα στον κόσμο που τους καταπιέζει, στους γονείς τους που είναι γρανάζια του συστήματος και εν τέλει στον ίδιο τους τον εαυτό.

5. Η μυθοπλασία της "άγριας νεολαίας" εκτινάχτηκε πάλι στα ύψη μετά τα εξεγερτικά γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008. Στις πορείες που ακολούθησαν, συγκεκριμένα άτομα συμπεριφέρονταν καπελωτικά, θέλοντας να "σπάσουν ό,τι τους καυλώσει". Αφού δεν έδιναν καμία σημασία στις συλλογικές αποφάσεις, βρέθηκαν αντιμέτωπα με τις περιφρουρήσεις των συντρόφων που είτε εύκολα είτε δύσκολα κατάφερναν να τους αποτρέπουν από το να διαλύσουν τις πορείες. Το πρώτο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η περσινή πορεία αλληλεγγύης για τις καταλήψεις και τους ελεύθερους χώρους. Βέβαια η αντιμετώπιση αυτών των ατόμων έμενε στάσιμη, για να είναι πάλι έτοιμα να κάνουν ακριβώς τα ίδια την επόμενη φορά που θα τους δινόταν η ευκαιρία.

6. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν, ακόμα κι αν τώρα έχουν πιθανώς "παγώσει" με την ίδια τους την πράξη. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να εντοπίσω κανένα περιθώριο αλλαγής, πόσο μάλλον αναθεώρησης. Δυστυχώς δεν υπήρχε καμία οργανωτική υποδομή που να έδινε στα άτομα αυτά το υπόβαθρο να κοινωνικοποιηθούν, να μάθουν τι σημαίνει συλλογική δράση και συλλογική απόφαση, όσο ακόμα ήταν νωρίς. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι "καμμένα χαρτιά", είναι εξαιρετικά δύσκολη η αλλαγή στάσης όμως, έπειτα από τόση συσσώρευση εμπειριών που για τους ίδιους αποδεικνύουν την ορθότητα των επιλογών τους.

7. Τι λύσεις υπάρχουν τώρα για τον αναρχικό "χώρο" ώστε να ξεπεράσει την κατάσταση, να διαχωριστεί από τις συγκεκριμένες πρακτικές και αντιλήψεις και να αποποιηθεί την ευθύνη μιας δολοφονίας που δεν έκανε; Δεν θα υπάρξουν ποτέ, όσο το μεγαλύτερο κομμάτι του "χώρου" επειλέγει να τις δικαιολογεί και να τις αποδέχεται. Όχι, δεν είναι λύση το να μάθουμε ότι δεν πετάμε μολοτοφ σε κτήρια που έχουν μέσα ανθρώπους. Όχι, δεν είναι λύση το να περιοριστούν αυτές οι πρακτικές στο δρόμο, όσο δεχόμαστε τις αντιλήψεις που τις υποβάλλουν.

8. Έφτασε η εποχή για να διαχωριστεί το κομμάτι που προτάσσει την κοινωνική αναρχία με το κομμάτι της αντικοινωνικής. Έπρεπε να χαθούν 3 άνθρωποι ώστε να καταλάβουμε πως πρέπει να προβάλλουμε ο καθένας τις αρχές του, τις θέσεις του και τα προτάγματα του. Έπρεπε να μιλήσουν πρώτα οι εχθροί πάρα πολλές φορές για μας, να μας καταλογιστούν ευθύνες δυσανάλογες με το μερίδιο που φέρουμε, ώστε να δείξουμε το πρόσωπό μας στην κοινωνία.

9. Αυτή η εξωτερίκευση, όσο γίνει κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι πλαστή. Σίγουρα πρέπει όλοι να πάρουν θέση πάνω στα γεγονότα και να τα ερμηνεύσουν. Η ολοφάνερα υπαρξιακή ανάδειξη των χαρακτηριστικών του καθενός είναι βεβιασμένη και γι' αυτό δε θα είναι ακόμα αληθινή. Το ποιοί είμαστε θα φανεί από τα προτάγματά μας, τις θέσεις μας ενάντια στο κεφαλαιο-κρατικό σύστημα, τους τρόπους οργάνωσης και απεύθυνσης που επιλέγουμε στην καθημερινότητα του αγώνα μας. Κανείς δεν πείθει όταν βιάζεται να υιοθετήσει χαρακτηριστικά που δεν έχει αφοιμοιώσει και εφαρμώσει στην καθημερινότητά του. Και αυτή είναι η βασική μας διαφορά με το ψεύδος των πολιτικών, των γραφειοκρατιών, των ιδεολογιών.