user preferences

De Europese Unie

category internationaal | anarchistische beweging | policy statement author Thursday April 08, 2010 17:06author by Europese Anarkismo Conferentie - Anarkismo Report this post to the editors
We moeten de economische, politieke en burgerlijke hindernissen die onze vrijheid en gelijkheid in onze dagelijkse levens beperken verwijderen, en hun concept van participatie in de organisatie van de maatschappij ter discussie stellen. Voor ons is directe participatie alleen mogelijk op basis van wederzijdse hulp en solidariteit. [English] [Français] [Italiano] [Português] [ελληνικά] [Polski]
3.jpg


De Europese Unie


Het Verdrag van Lissabon trad een jaar geleden in werking, met de wereldwijde economische crisis op diens hoogtepunt. Dit Verdrag geeft de Europese Commissie "absolute macht" om richtlijnen uit te vaardigen die "concurrerende toegang van Europese bedrijven tot de wereldmarkten en operationele zekerheid daar binnen" garanderen. Verder garandeert het Hof van Justitie slechts een vrijheid, de vrijheid van de markt en de verdediging van vrije concurrentie als een voorwaarde om de werkkracht, de maatschappij en het milieu van de 27 lidstaten te benadelen. Het nieuwe Verdrag brengt het vooruitzicht van de deregulering van het gehele productie systeem in de volledigste zin, waardoor praktische toepassing van de Bolkestein Richtlijn mogelijk wordt gemaakt, die de "deur naar de volledige privatisering van de gezondheidszorg, het onderwijs, water en pensioenen" opent.

Deze strategie houdt geen rekening met de vernietiging die wordt veroorzaakt door de huidige wereldwijde economische crisis, en vaagt openbare dienstverlening (gezondheidszorg, transport, onderwijs, water, huisvesting) weg, zowel op een symbolisch niveau als op een werkelijk niveau. Het introduceert de markt als een instrument voor concessie ("diensten van algemeen belang") en voor bevrediging (iemand die spaart kan toegang krijgen tot private gezondheidszorg, geïntegreerde pensioenen, enz.). Dit is het Europa dat, vanaf 1 januari 2009, belastingbeleid voor het herverdelen van rijkdom, openbare uitgaven, sociale bescherming en uitkeringen verbiedt, terwijl wordt toegestaan dat belasting paradijzen worden geschapen.

Natuurlijk zijn de eerste slachtoffers van dit beleid van ontmanteling vrouwen, die zo vaak ontdekken dat ze alleen moeten strijden in hun dagelijkse taak van het leveren van zorg (voor kinderen, ouders, familieleden). Dit wordt in het bijzonder gevoeld in bepaalde landen waar, zonder enige sociale hulp, vrouwen hiervoor banen moeten opgeven.

In deze situatie kunnen de arbeidsmarkt en het hiermee verbonden beleid alleen worden bepaald door de gouden regels van het neo-liberale kapitalisme: vrije deregulering (flexibiliteit) en totale, wijdverbreid flexibel maken van de arbeidskracht (met de verwijdering van sociale rechten en arbeidsrechten).

In een Europa dat met de wereldwijde crisis samen groeit betekent dit slechts twee dingen: het gebruik van sociaal dumpen en de verwerping van het recht om te staken voor degenen die vragen om gelijke arbeidsvoorwaarden in bedrijven, allen in de naam van sociale concurrentie en de markteconomie.

Steeds sinds de overeenkomst uit 2007 over "flexicuriteit", betekent flexibiliteit voor bedrijven om de arbeidskracht te beheersen in feite al totale vrijheid van arbeidsorganisatie, die tegelijkertijd wordt verondersteld het schijnbare doel te hebben om zekerheid voor arbeiders te garanderen, met alle noodzakelijke aanpassingen die van hen worden gevraagd, van het constant veranderen van banen en tijdens periodes van continue training.

Aldus zien we, in een banen markt die door de crisis is verwoest, een opnieuw lanceren van het wachtwoord concurrentie, wat op diens beurt niet alleen sociale dumping en daarom de privatisering van dienstverlening, die essentieel is voor de bevolking, veroorzaakt, maar ook een inspanning om arbeidskosten te beperken door instrumenten die verbonden zijn aan een beleid dat flexibiliteit, arbeidskracht mobiliteit en de vaardigheid om zich aan te passen laat toenemen.

Duitsland, Frankrijk en Italië - landen die ooit voor "sterk" werden gehouden op het terrein van sociale zekerheid en "grof" op het terrein van arbeidsrechten - hebben de interne arbeidsmarkt herschapen, waardoor het niveau van Spanje, Ierland en het Verenigd Koninkrijk wordt bereikt op terreinen zoals werkloosheidsuitkering, minder bescherming tegen ontslag, verhoging van de pensioenleeftijd, flexibele contracten, verzwakte sociale bescherming netwerken, enz.

Het immigratiebeleid van de EU wordt ook bepaald door de logica van de markt en door dubbele standaarden: aan de ene kant is er een behoefte aan arbeid van niet-EU burgers, vanwege het ouder worden van de Europese arbeidersklasse (deze menskracht is noodzakelijk en voldoende om het type van flexibel werk dat door de concurrentie wordt vereist veilig te stellen); en ten tweede, is er beleid dat het recht van burgerschap ontkent, dat het racisme voedt, waarbij migranten worden beschuldigd van clandestien handelen, dat repressie en controle gebruikt om steun te geven aan ongelijke, agressieve en uitbuiting verhoudingen tussen het Noorden en het Zuiden, in het bijzonder in het door Europa beinvloede Middellandse Zee gebied.

Voor Europese en immigranten arbeiders betekent flexibiliteit aldus beschikbaarheid voor werk op basis van de behoeften van de productie. Voor bedrijven in een tijd van crisis, als miljoenen banen worden geschrapt, zou niets beter kunnen zijn dan dit. De arbeidsmarkt wordt aldus een puur mechanisme, wat niettemin optreedt en beweegt, wordt beheerst door regels (wetten, uitvoerende bevelen, ad hoc wettelijke besluiten, richtlijnen, enz.) en door instituties, om het omgaan met enige vorm van sociaal conflict te vermijden.

En door dit fragmentarische sociale en economische model te volgen zijn de sociale strijd en arbeidsstrijd opgebroken in duizend stukjes, waardoor ze hun effectiviteit verliezen. We moeten dus een heropbouw van de rechten en onmiddellijke belangen van arbeiders en burgers zien in een nieuwe eenheid vormende en industriële conceptie en organisatie van al het betaalde werk.

We moeten ons keren tegen de logica van de segmentering en flexibiliteit van de sociale en productieve modellen van het wereldwijde kapitalisme en resoluut vechten voor de rechten van alle mannen en vrouwen, voor arbeidsrechten, sociale rechten en burgerrechten.

We moeten de economische, politieke en burgerlijke hindernissen die onze vrijheid en gelijkheid in onze dagelijkse levens beperken verwijderen, en hun concept van participatie in de organisatie van de maatschappij ter discussie stellen. Voor ons is directe participatie alleen mogelijk op basis van wederzijdse hulp en solidariteit.

We moeten ons keren tegen hun concepten van concurrentie, met de tegendelen: onze concepten en onze praktijk van solidariteit.

Alle coherente alternatieve arbeidskrachten, sociale krachten en politieke krachten moeten de rechten en belangen van de arbeiders steunen, in een maatschappij die wordt georganiseerd op basis van solidariteit en niet concurrentie, op basis van respect, vrijheid en gelijkheid en niet op basis van autoritair gedoe, van individualisme en van de afwezigheid van democratie. Er is werkelijk slechts een antwoord, de enig mogelijke reactie op basis van deze waarden en deze keuzes:

SOCIALE MOBILISATIE:

  • voor een Europa van Europese volkeren en migranten volkeren en arbeiders
  • om onze belangen op het gebied van werkgelegenheid kwesties, inkomen, sociale verworvenheden en solidariteit te verdedigen
  • om volksmacht en democratie van onderop op te bouwen
  • om collectieve, zelfbestuurde ruimtes vanaf de basis binnen de gemeenschap en op de werkplek te verdedigen en te scheppen, om een stevige basis te geven aan de anti-kapitalistische strijd
  • om het libertaire alternatief voor het barbaarse karakter van de crisis, veroorzaakt door het kapitalisme en door staten, op te bouwen.

Alternative Libertaire (Frankrijk)
Counter Power (Noorwegen)
Federazione dei Comunisti Anarchici (Italië)
Liberty & Solidarity (Groot Brittannië)
Organisation Socialiste Libertaire (Zwitserland)
Workers Solidarity Movement (Ierland)

Parijs, 7 februari 2010-04-07


Vertaling naar het Nederlands door a-infos-nl

Related Link: http://www.anarkismo.net

This page has not been translated into Türkçe yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]