user preferences

Ούτε κροκοδείλια δάκρυα ούτε σιωπή

category Κεντρική Αμερική / Καραϊβική | Διάφορα | Ανακοίνωση Τύπου author Saturday January 16, 2010 10:46author by José Antonio Gutiérrez D. - Anarkismo Report this post to the editors

Αλληλεγγύη με το λαό της Αϊτής

...Μια αλληλεγγύη που θα μας κάνει να ξανασκεφτούμε τις σχέσεις που διατηρούν οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου με την περιοχή μας, σχέσεις των οποίων η Αϊτή είναι μόνο ένα από τα χειρότερα παραδείγματα. Αυτή η αλληλεγγύη πρέπει να ανακινήσει το ζήτημα του ρόλου των στρατευμάτων που διατηρεί η πλειοψηφία των χωρών της Λατινικής Αμερικής στην Αϊτή – μια κατοχή που έχει παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο σε ένα αρκετά καταστροφικό αποτέλεσμα, όπως αυτό του σεισμού, κάτι δύσκολο να αρνηθούμε παρά τη φωτογραφία όπου εικονίζονται στρατιώτες της MINUSTAH να δίνουν πακέτα ρύζι στους άστεγους.

[English] [Français] [Castellano] [Português]

460_0___30_0_0_0_0_0_earthquake_haiti_2.jpg


Τραγωδία χτυπά και πάλι την Αϊτή. Αυτή τη φορά ήταν ένας άγριος σεισμός 7 βαθμών Ρίχτερ που έχει ήδη καταστρέψει τη χώρα, μετατρέποντάς την σε ερείπια. Δεν γνωρίζουμε ακόμα τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, αλλά ο Ερυθρός Σταυρός μιλά για 3 εκατομμύρια πληγέντες, ενώ ο αριθμός των νεκρών θα μπορούσε κάλλιστα να ανέλθει στους 100.000 – ένα φρικτό αποτέλεσμα, αν λάβουμε υπόψη ότι η χώρα έχει πληθυσμό μόνο 8 εκατομμύρια. Κυκλοφορούν ήδη εικόνες επιζώντων που έχουν θαφτεί κάτω από τα ερείπια κραυγάζοντας για βοήθεια, τραυματισμένων παιδιών, ατόμων που αναλύονται σε δάκρυα για το θάνατο των συγγενών τους, δίνοντας μια πολύ πιο ακριβή εικόνα της φρίκης εξαιτίας αυτής της τραγωδίας - πολύ πιο ανάγλυφη απ’ όσα μπορούμε να πούμε. Σ’ αυτές τις φοβερές στιγμές, συμπαστεκόμαστε, ως συνήθως, στον λαό της Αϊτής. Μπορούμε να προσφέρουμε όλοι την αλληλεγγύη μας, καθώς ο πόνος τους είναι πόνος μας, και ζητάμε από αυτό το φόρουμ που λέμε ότι είναι το αναγνωστικό κοινό μας, αλλά και από όποιον γνωρίζουμε να βοηθήσει γενναιόδωρα μέσω των ανθρωπιστικών οργανώσεων που έχουν ήδη απευθύνει εκκλήσεις, να προσφέρει προκειμένου να έρθει κάποια ανακούφιση σε αυτές τις δραματικές συνθήκες.

Όμως, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε εάν νιώθουμε αηδία με την υποκρισία της «διεθνούς κοινότητας» που, για μια ακόμη φορά, χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την αντιμετώπιση αυτής της "ακατανόητης τραγωδίας" (για να δανειστώ τα λόγια του Ομπάμα), μην αναγνωρίζοντας το δικό της μερίδιο ευθύνης σ’ αυτό - ο αντίκτυπος του σεισμού αυτού ήταν τόσο καταστροφικός, διότι ο λαός αυτός έχει ήδη καταστραφεί από τις εκάστοτε στρατιωτικές επεμβάσεις ενός και πλέον αιώνα, την ξεδιάντροπη λεηλασία εκ μέρους των ΗΠΑ και της Γαλλίας με την κάλυψη των αυταρχικών καθεστώτων και την εκάστοτε πολιτική των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων με στόχο την καταστροφή του λαού της Αϊτής προς όφελος των λίγων. Αυτή η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο Sweatshop, όπου η πλειοψηφία του λαού της επιβιώνει χάρη στη φιλανθρωπία. Δεν είμαστε αντιμέτωποι με μια απλή φυσική καταστροφή, όπως θα ήθελαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να πιστέψουμε: βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη αδικία, σε μια τεχνητά δημιουργημένη τραγωδία. Αυτός ο σεισμός ήρθε απλώς να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τον Καναδά, την MINUSTAH (τα στρατεύματα κατοχής του ΟΗΕ), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους ψεύτικους αναπτυξιακούς οργανισμούς όπως η USAID. Όλοι αυτοί δεν ενδιαφέρονται για τον πληθυσμό της Αϊτής, όταν καταπνίγεται μέσα σε ένα δόλια δημιουργημένο εξωτερικό χρέος που ήταν αποτέλεσμα της δικτατορίας Duvalier, και ποτέ δεν αισθάνθηκαν κάποια “αγωνία", παρά μόνο βασίστηκαν στη λεηλασία ακόμη και της τελευταίας δεκάρας αυτής της πεινασμένης και φτωχής χώρας. Δεν νοιάστηκαν για τον λαό της Αϊτής, όταν "έπρεπε" να επιβάλλουν τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής στη δεκαετία του '90, που είχαν τόσο καταστρεπτικά αποτελέσματα για τον πληθυσμό, όπως, για παράδειγμα, με την περίπτωση της μείωσης των δασμών για τα εισαγόμενα προϊόντα, όπως το ρύζι. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν η απόλυτη καταστροφή της αϊτινής αγροτιάς, η οποία οδηγήθηκε στις φτωχογειτονιές του Port-au-Prince, αφήνοντας μια χώρα που μέχρι τότε ήταν απολύτως σε θέση να αναλάβει τις ζωοτροφές, να πεθαίνει από την πείνα, όπως απέδειξε και η εξέγερση του Απρίλη του 2008.

Δεν ενδιαφέρονται για τον πληθυσμό της Αϊτής, όταν οι δικτατορίες Duvalier, Namphy, Avril, Cedras και Latortue (που είχαν την έγκριση της Ουάσιγκτον και του Παρισιού) βίασαν, ακρωτηρίασαν, "εξαφάνισαν" και έσφαξαν χιλιάδες Αϊτινούς. Ορισμένοι από αυτούς, όπως ο Jean Claude Duvalier, ζουν πολυτελώς στη Γαλλία. Άλλοι, όπως ο Raoul Cedras, χάρη στην αμοιβή που λαμβάνουν από τις ΗΠΑ ως μέρος της συμφωνίας τους να παραιτηθεί από την εξουσία υποδύονται τους έντιμους επιχειρηματίες στον Παναμά, όπως ο Cedras. Δεν ενδιαφέρονται για τον πληθυσμό της Αϊτής, όταν ακούμε για χιλιάδες καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση από τα στρατεύματα της “εκπολιτιστικής” αποστολής του MINUSTAH, που εξακολουθούν να καταλαμβάνουν, να βιάζουν και να σκοτώνουν υπό απόλυτη ατιμωρησία. Απόδειξη γι’ αυτό ήταν ο επαναπατρισμός στη Σρι Λάνκα πάνω από 100 κυανόκρανων από τη χώρα αυτή τον Νοέμβριο του 2007, που κατηγορήθηκαν για βιασμούς. Στη χώρα τους, δεν αντιμετώπισαν ούτε κάτι σαν μια καρικατούρα δίκης. Δεν ενδιαφέρονται για τον πληθυσμό της Αϊτής, όταν τα λεγόμενα sweatshops ήρθαν να υπονομεύσουν κατάφωρα την οικονομία της χώρας, πληρώνοντας μισθούς πείνας, ενώ οι καταχρήσεις κάθε είδους γίνονταν στις εγκαταστάσεις τους σε καθημερινή βάση.

Θα απαιτηθεί αρκετός χρόνος για να εκθέσουμε τους λόγους για τους οποίους είμαστε αγανακτισμένοι με τις υποκριτικές δηλώσεις και τις συγνώμες ανθρώπων όπως οι Σαρκοζί, Ομπάμα, Ban-Ki-Moon και Λούλα. Ας περιοριστούμε να πούμε ότι όσο πιο άθλια ζει είναι ένας πληθυσμός τόσο πιο σκληρά θα πληγεί από τις αντιξοότητες της φύσης. Αυτή η αθλιότητα έχει προκληθεί από δυνάμεις που προσπαθούν να επιβάλλουν το ισχύον κοινωνικό μοντέλο μέσα από δικτατορίες και διεθνείς πιέσεις. Αν τρεις στους τέσσερις ανθρώπους που ζουν στο Port-au-Prince μένουν σε παράγκες, σε φτωχογειτονιές που ξεπήδησαν από την οικονομική καταστροφή της Αϊτής (κυρίως της υπαίθρου), δεν είναι πράγματι απορίας άξιον ότι ο αριθμός των νεκρών πρέπει να συνυπολογίζεται σε χιλιάδες;

Ελπίζουμε ότι η αλληλεγγύη των λαών σε όλο τον κόσμο με τους αδελφούς μας της Αϊτής θα είναι μαζική. Όπως έχει ήδη ειπωθεί, η αλληλεγγύη είναι η δύναμη των λαών. Και ελπίζουμε ότι αυτή η αλληλεγγύη, από την οποία χιλιάδες ζωές εξαρτώνται σήμερα, να φτάσει στον προορισμό της, αντί να παγιδευτεί στον ιστό αράχνης των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) και των υπηρεσιών άμεσης βοήθειας. Αναμφίβολα, υπάρχουν πολλές αξιόπιστες οργανώσεις σήμερα, όπως ο Ερυθρός Σταυρός, που επιτελούν ένα πολύ αναγκαίο έργο ανακούφισης. Αλλά παράλληλα με αυτούς, θα εμφανιστούν και οι καρχαρίες του κέρδους από αυτή την τραγωδία. Πρέπει να τους προσέχουμε καθώς το λαϊκό κίνημα της Αϊτής πρέπει να επαγρυπνά για να εξασφαλισθεί ότι η όποια βοήθεια θα φτάσει πραγματικά στον προορισμό της και θα κατανεμηθεί δίκαια και αποτελεσματικά. Ελπίζουμε, επίσης, ότι δεν θα υπάρξει εισβολή των «λευκών» μέσω ορισμένων ΜΚΟ για να κάνουν δουλειές, όπως η κατασκευή κατοικιών, που οι ντόπιοι - 80% των οποίων είναι άνεργοι – μπορούν κάλλιστα και πρέπει να κάνουν.

Για μια ακόμη φορά, ζητάμε την αλληλεγγύη σας. Οχι μόνο για την αντιμετώπιση της συγκεκριμένης τραγωδίας που συγκλονίζει όποιον έχει καρδιά, αλλά αλληλεγγύη τώρα και πάντα. Ένα είδος αλληλεγγύης που αναμοχλεύει κάτω από την επιφάνεια της καταστροφής ώστε να γίνουν αντιληπτές οι βαθιές ρίζες της αϊτινής τραγωδίας. Ρίζες οι οποίες, εν πάση περιπτώσει, είναι πολύ βαθύτερες από έναν σεισμό 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Με άλλα λόγια, μια αλληλεγγύη που θα μας κάνει να ξανασκεφτούμε τις σχέσεις που διατηρούν οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου με την περιοχή μας, σχέσεις των οποίων η Αϊτή είναι μόνο ένα από τα χειρότερα παραδείγματα. Αυτή η αλληλεγγύη πρέπει να ανακινήσει το ζήτημα του ρόλου των στρατευμάτων που διατηρεί η πλειοψηφία των χωρών της Λατινικής Αμερικής στην Αϊτή – μια κατοχή που έχει παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο σε ένα αρκετά καταστροφικό αποτέλεσμα, όπως αυτό του σεισμού, κάτι δύσκολο να αρνηθούμε παρά τη φωτογραφία όπου εικονίζονται στρατιώτες της MINUSTAH να δίνουν πακέτα ρύζι στους άστεγους.

Αλληλεγγύη με τον λαό της Αϊτής, τώρα και πάντα!

José Antonio Gutiérrez D.
13 Ιανουαρίου 2010

* Δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης” 15 Γενάρη 2010.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]