user preferences

Αντιμεταναστευτικό καλοκαίρι

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Μετανάστευση / Ρατσισμός | Γνώμη / Ανάλυση author Saturday August 08, 2009 20:27author by Clandestinaauthor email allos.alli at gmail dot com Report this post to the editors

6+1 παρατηρήσεις για μια ολομέτωπη επίθεση

Η εισήγηση του Δικτύου Clandestina στο τριήμερο ΚΡΙΣΗ, ΑΝΤΙΕΞΕΓΕΡΣΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ της ΥΦΑΝΕΤ (Σάββατο 1 Αυγουστου)

1. ΑΠΟΤΡΟΠH

Όταν ένα κράτος θωρακίζεται, δεν λέει φυσικά ότι αυτό σημαίνει “θα σπάσω τα παΐδια όποιου με πλησιάσει”, λέει ότι το κάνει για να μην αποτολμήσει κανείς να το πλησιάσει. Το ρήμα είναι “να αποτρέψουμε” την παράνομη μετανάστευση. Όταν όμως το κράτος δεν κάνει ούτε μισό βήμα να επιτρέψει τη νόμιμη μετανάστευση και μιλάει για μηδενική παράνομη μετανάστευση, τότε ξέρουμε ότι το κράτος επιδιώκει ένταση και ισορροπία του τρόμου. Εδώ είναι η ουσία των νέων πολιτικών. Αν μιλήσουμε για λίγο τη γλώσσα των διεθνών σχέσεων, δυο είναι οι προσεγγίσεις της ισορροπίας μεταξύ δυνάμεων. Η μία είναι αυτή της αποτροπής – απειλώ ότι αν μου κάνεις κάτι θα έχεις φοβερές συνέπειες-αντίποινα, οπότε καλύτερα, για το καλό σου, μην το κάνεις... βλέπε την ισορροπία του τρόμου των πυρηνικών υπερδυνάμεων. Η άλλη είναι η θεωρία του κατευνασμού, της συνεννόησης και των αμοιβαίων υποχωρήσεων, της “αγοράς χρόνου” είτε εκατέρωθεν ή από κείνον που ' χει συμφέρον ν' αποφύγει τη σύγκρουση ... Όταν ένα κράτος αντιμετωπίζει στα σοβαρά σοβαρές απειλές ξέρει πολύ καλά ότι τα περιθώρια “κατευνασμών” έχουν περάσει, και για το ίδιο, και για τον εχθρό. Όταν η Ευρώπη – Φρούριο και η Ελλάδα ως σύνορό της εξοπλίζεται και θωρακίζεται για αποτροπή, ή για “πιο πολλή αποτροπή”, ξέρει πολύ καλά ότι έχει να αντιμετωπίσει έναν πολύ σοβαρό εχθρό. Έστω κι αν αυτός ο εχθρός φοράει κουρέλια - ή μάλλον ακριβώς γι΄αυτό.

Ο εχθρός αυτός είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, οι άνθρωποι που δεν έχουν ελπίδα στις κατεστραμμένες και καταληστευμένες περιοχές του πλανήτη. Μετά από δεκαετίες πολέμων και αναδιαρθρώσεων έχει έρθει η ώρα της στυγνής αποτροπής αυτής της μάζας ανθρώπων. Ο Πρώτος – τρομάρα του – Κόσμος, η παγκόσμια πόλη, θέλει να αποτρέψει τις “ορδές” από την ύπαιθρο. Τα τελευταία 10 χρόνια 2 δισεκατομμύρια κόσμου έχουν προλεταριοποιηθεί ή ημιπρολεταριοποιηθεί. Αυτός ο κόσμος δεν έχει πλέον ρίζες – δεν έχει μέσα παραγωγής ή διαβίωσης. Θα ψάξει δουλειά εκεί που υπάρχει δουλειά. Κάποιοι/ες θα μείνουν στις πατρίδες τους, κάποιοι θα φύγουν: 42 εκατομμύρια άνθρωποι μετακινήθηκαν μόνο το 2008. Η αποτροπή είναι μέθοδος διαχείρισης. Δεν μπορεί να υπάρξει κατευνασμός, από ένα σημείο και μετά δεν μπορεί να γίνει συμβιβασμός, δεν μπορείς να αγοράσεις πια χρόνο, γιατί ο απελπισμένος, ο σχεδόν νεκρός δεν μπορεί να γίνει συμβαλλόμενος, να περιμένει – εκτός κι αν μιλάμε για τους Ινδούς αγρότες που κάνουν διακανονισμούς δανείων αυτοκτονώντας - κάθε μήνα 1000 ινδοί αγρότες αυτοκτονούν εξαιτίας των χρεών τους στις αγροχημικές πολυεθνικές (σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από το 2002 έως το 2006 έχουν αυτοκτονήσει 87.567). Μηδενική μετανάστευση δεν σημαίνει ποτέ μηδενική διέλευση συνόρων – ούτε π.χ. στο Μεξικό έχει αποτραπεί η παράνομη διέλευση συνόρων. Στην πραγματικότητα μηδενική μετανάστευση, πέρα από εξαφάνιση, μπορεί να σημαίνει περισσότερη μετανάστευση, με την έννοια της παγίωσης του υποτιμημένου και του παροδικού status για όσους είναι εντός των συνόρων. Εντός των συνόρων αυτών το ευρωπαϊκό υπερκράτος ξέρει και το ελληνικό κράτος ξέρει ότι δεν μπορεί να είναι ήσυχο όσο παίζει με τα νεύρα του κόσμου, μιας μισθωτής τάξης που παραπαίει ανάμεσα στην υπερεκμετάλλευση και την ανεργία, την υπερκατανάλωση και την υπερχρέωση. Και ξέρει ότι και δω – όπως και εκεί – παίζει με μια λεπτή ισορροπία, μια ισορροπία ελεγχόμενου πανικού. Αυτά ισχύουν φυσικά και στην Ελλάδα. Το σύστημα είναι σε κρίση, οικονομική και πολιτική. “Οι πολίτες αποδοκιμάζουν” αλλά οι αποδοκιμάζοντες δεν μπορούν από απειλή, από παράγων “αστάθειας”, να μετατραπούν σε δύναμη πίεσης – και από ποια αριστερά; Μια ξοφλημένη αριστερά που θέλει οι θέσεις της να “ηγεμονεύουν”, χωρίς όμως να μπλεχτεί στη βρώμικη πραγματικότητα των κοινωνικών εντάσεων. Τα παπλώματα, άλλωστε, –αριστερά ή δεξιά– δεν φτάνουν να τους σκεπάσουν όλους, και στην απόξω οι πρώτοι είναι οι άνθρωποι-σκουπίδια. Οι “πλεονάζοντες”.

2. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΣΜΟΣ

Από την άλλη έχουμε τους αντιμετανάστες να συσπειρώνονται, να εκφράζονται. Ο ρατσισμός δεν είναι φυσικά καινούργιο πράγμα στην ελληνική επικράτεια. Πογκρόμ και γκέτο έχουν υπάρξει πάρα πολλά στη σύγχρονη ιστορία της. Ένα ζήτημα είναι ότι ο ρατσισμός είναι πλέον εξοπλισμένος με δικαιώματα, μιλά τη γλώσσα των δικαιωμάτων. Το ατομικό “υπερδικαίωμα”, για να το πούμε μοδάτα, στην ασφάλεια, δηλαδή, στην κατοχύρωση της ατομικής ιδιοκτησίας, δεν σημαίνει παρά την ανανέωση της σύμβασης του κράτους με τα κομμάτια του πληθυσμού που φροντίζουν όχι μόνο να λευκαίνουν τα χαμόγελά τους, αλλά και να ακονίζουν τους κυνόδοντές τους. Το ΛΑΟΣ ας πούμε, τον “γραφικό” αντιμεταναστευτικό πυλώνα, δεν τον ψηφίζουν απ' ό,τι φαίνεται οι παππούδες, αλλά νέοι και “ενεργοί” πολίτες, οι οποίοι από πετριά – δεν τους ταιριάζει, δεν τους φτάνει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ – διεκδικούν τον λόγο ή από φιλοδοξία διεκδικούν πρόσβαση στην εξουσία. Αυτό το σκορποχώρι διαμεσολαβείται από το μηντιοπρόβλητο ΛΑΟΣ και δεν είναι φυσικά αυτό που υποχρεώνει την κεντρική εξουσία να γίνει “κακή” αλλά έχει ξαμολυθεί από αυτήν για να “συρθεί” μετά από πίσω του. Κάποιοι, οι πιο “δυναμικοί” απ' αυτούς τους νέους, θα στελεχώσουν τις παρακρατικές ομάδες. Κάποιοι κάνουν ή θα κάνουν και καριέρα.

Ο σύγχρονος ελληνικός ρατσισμός-αντιμεταναστευτισμός παραμένει ο πολιτισμός των μεγάλων, των μικρών και των επίδοξων αφεντικών στα οποία βέβαια βολεύει η επιβίωση ρατσιστικών, μιασματικών αντιλήψεων για τον Άλλο. Ο κοινός τους τόπος είν' εκεί που διασταυρώνονται η απαξίωση της χειρωνακτικής εργασίας (κι έπειτα γενικά της εργασίας), η λυσσαλέα επιθυμία για κοινωνική άνοδο πατώντας επί πτωμάτων και η νοικοκυραίικη, οικοπεδούχα και γαιοπροσοδική αντίληψη για το Κράτος. Ο σύγχρονος ελληνικός ρατσισμός είναι μια αυθόρμητη κατάθεση στο Κράτος πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων και κατά τόπους αυξάνει τις αξίες της γης. Είναι ελκυστικός όπως κάθε είδους μοριοδότηση σε μια κοινωνία αλλοτρίωσης. Αυτά νομιμοποιούνται όλο και περισσότερο, όλο και βαθύτερα, με ή χωρίς μπερλουσκονισμό και φασιστο-ομάδες με κρατική βούλα. Νομιμοποίηση των φασιστών στο κοινωνικό επίπεδο σημαίνει μεταβολή, μετακίνηση των όρων της συζήτησης σε φιλικό για τους φασίστες έδαφος. Όταν ας πούμε για τα νεοφασιστικα τάγματα πολιτών για τη διώξη των μεταναστών η συζήτηση στην Ιταλία διολισθαίνει στο αν η στολή θυμίζει πολύ ή λίγο τους μελανοχίτωνες, έχουμε μια τέτοια νομιμοποίηση. Όταν το διακύβευμα ακόμα και για κόσμο που διατηρεί “ευαισθησίες” είναι το αν οι απελάσεις θα γίνονται με ή χωρίς ξύλο, έχουμε μια τέτοια νομιμοποίηση.

Το κράτος κάνει το άσπρο μαύρο, όπως πάντα. “Υπάρχουν” λέει ο Παυλόπουλος “τα ατομικά δικαιώματα, αλλά υπάρχει και το συλλογικό δικαίωμα, αυτός της ασφάλειας”. Μετά έχουμε τους κακούς Αλβανούς που έγιναν καλοί και τους καλούς Πακιστανούς που έγιναν κακοί. Αλλά όλες αυτές οι χυδαίες οργουελικές και γκεμπελικές διαστροφές των νοημάτων –ας μην μιλήσουμε για την “αλληλεγγύη” δεσμοφυλάκων μεταξύ ευρωπαίων εταίρων– είναι τα γνωστά τσαλιμάκια των κυριάρχων στις θεαματικές κοινωνίες. Το Στέκι Αλβανών Μεταναστών ξεκινά το κείμενο του με τίτλο “Πόσους ρατσιστές χωράει η ελλάδα” με τούτο: Ανασφάλεια – αίσθημα καχυποψίας προς τον συνάνθρωπο σου διότι η αποξένωση και ο διαχωρισμός μεταξύ μας έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που μαθαίνουμε για τον γείτονα μας, όχι από τη πλατεία όπου κάθεται, αλλά από τις ειδήσεις και της μεσημεριανές εκπομπές. Οι δημοσιογράφοι σε ρόλο ιεροκήρυκα σπέρνουν το φόβο, το μίσος και την καχυποψία.

3. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΙ

Η ρατσιστική μπουρδολογία αξίζει της προσοχής μας, κυρίως για τούτο: Εμφανίζεται στην ευρύτερη κοινωνία να διέπεται δήθεν από την “κρυστάλλινη καθαρότητα” του αποφασισμένου, του ουσιαστικά παρεμβαίνοντος. Οι πρόσφυγες παρουσιάζονται ως το πρόβλημα, η καταστολή, η βία, ο τρόμος ως η λύση. Κι έτσι συνοδεύει, δίνοντάς της πολιτική κάλυψη, τη χουντόστροφη “πολιτική βούληση” - επιτέλους, της εξουσίας, την υιοθέτηση από το κράτος καθαρά φασιστικών-υποκοσμικών μεθόδων. Κι εδώ θα πρέπει να δούμε και τις ευθύνες όλων όσων, στην αριστερά κυρίως, πιπίλιζαν την καραμέλα της “έλλειψης πολιτικής” του Κράτους για τους μετανάστες, χρεώνοντας στο τελευταίο ανικανότητα. Ορίστε λοιπόν με τι μοιάζει ένα ελληνικό Κράτος που αναλαμβάνει δράση: απελάσεις δια της μεθόδου της απαγωγής και της εξαφάνισης. Εξώσεις με τη μέθοδο της αρπαγής, της μπουλντόζας, της πυρκαγιάς και της βόμβας.

Ο τραμπουκισμός και ο χαφιεδισμός πάντα ήταν η ουσία της “δημόσιας τάξης”, τώρα λίγο πιο εξώφθαλμα, πιο “νοσταλγικά”. Ας δούμε τους νέους νόμους και τις νέες πρακτικές με ολίγον από το ιδεολογικό σκεπτικό τους... Ας ξεκινήσουμε από αυτό: Ο νόμος δίνει τη δυνατότητα να διατάσσεται από κάθε αστυνομικό διευθυντή η απέλαση κάθε αλλοδαπού σε βάρος του οποίου έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για κάθε πλημμέλημα χωρίς να απαιτείται καν τελεσίδικη καταδίκη από δικαστήριο. Αυτά ούτε επί Μεταξά – τέτοια προσβολή του τεκμηρίου της αθωότητας...

Συνεχίζοντας με το πολιτικό άσυλο - και πιο παγκόσμια: Με τα σημερινά δεδομένα, η αναγνώριση κάποιου ως πολιτικού πρόσφυγα και η χορήγηση σε αυτόν πολιτικού ασύλου (το δικαίωμα να ζει σε μια χώρα) σημαίνει ότι ένα κράτος αναγνωρίζει ότι α) Υπάρχουν πόλεμοι και θύματα πολέμου, β) Υπάρχουν καταπιεστικά καθεστώτα και βασανιστήρια, γ) Υπάρχει λεηλασία, κυρίως των χωρών της Ασίας και της Αφρικής από τα ανεπτυγμένα δυτικά κράτη και έναν οικονομικο-πολιτικό βραχίονά τους, τις πολυεθνικές εταιρίες, εκδιώκοντας ή σφαγιάζοντας τους γηγενείς πληθυσμούς. Αυτά δεν συμβαδίζουν με το παραμύθι του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, για «ένα μεγάλο χωριό που ενώνουν οι αγορές και όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι». Κάποια 3/4 του πλανήτη δεν είναι ευτυχισμένα στον καπιταλιστικό παράδεισο και αναγκάζονται να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς. Γι’ αυτό και τα κράτη - μέλη της Ε.Ε. αποστρέφονται τον όρο «πολιτικοί πρόσφυγες», προσπαθούν να αποφύγουν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν κάποτε (μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) υπογράφοντας διεθνείς συμβάσεις για την χορήγηση πολιτικού ασύλου σε όποιους αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους, ενώ παράλληλα προπαγανδίζουν τη λέξη «λαθρομετανάστης». Από αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα αλλάζουν πολλά. Στις 30 Ιουνίου 2009 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) 81, το οποίο τροποποιεί το ΠΔ90/2008 "Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2005/85/ΕΚ του Συμβουλίου της 1ης Δεκεμβρίου 2005, σχετικά με τις ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα", με το οποίο αντί να βελτιώνεται η κατάσταση, απλά χειροτερεύει. Με βάση τις νέες ρυθμίσεις, καταργείται ουσιαστικά κάθε έννοια προστασίας των προσφύγων –παρά και ενάντια στις προβλέψεις της Συνθήκης της Γενεύης που η Ελλάδα έχει επικυρώσει– και τροποποιούνται προς το χειρότερο ακόμη και οι σημερινές άθλιες διαδικασίες και πρακτικές χορήγησης ασύλου.

Ως φυσικό σύνορο της Ε.Ε. η Ελλάδα, δεν μπορεί να συνεχίσει την υποκριτική πολιτική της άρνησης ύπαρξης πολιτικών προσφύγων. Οπότε... θα τους εξαφανίσει: με νομοθετική ρύθμιση.

* Καθιερώνεται μια διαδικασία express για την άρνηση χορήγησης πολιτικού ασύλου. Συνοπτικά, προβλέπεται η αποκέντρωση της πρωτοβάθμιας λήψης αποφάσεων για τη χορήγηση ασύλου, σε περισσότερες από 50 αστυνομικές διευθύνσεις σε όλη τη χώρα, οι οποίες έχουν ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό. Επιπροσθέτως καταργεί κατ' ουσίαν τη δευτεροβάθμια επιτροπή προσφυγών, προβλέποντας μόνο περιορισμένη δικαστική επανεξέταση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, ακυρώνει έτσι ουσιαστικά –εμμέσως πλην σαφώς από άποψη χρόνου και χρήματος– το δικαίωμα επανεξέτασης του αιτήματος χορήγησης ασύλου. Ο κάθε μπάτσος θα αποφασίζει για το αν είναι ή όχι υπό κατοχή το Ιράκ και το Αφγανιστάν, ή για το αν στην Αφρική γίνεται δουλεμπόριο και βασανιστήρια, λέγοντας απλά ένα «όχι». Η επιτροπή θα ήταν 4μελής, δυο μπάτσοι, ένας από την περιφέρεια και ένας από την ύπατη αρμοστεία, αλλά επειδή η ψήφος του αρχιμπάτσου θα είχε αποφασιστική σημασία, η Υ.Α. αποχώρησε.

* Ο ορισμός του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών ως του προσώπου που θα αποφασίζει, σε δεύτερο βαθμό, για τις προσφυγές που εκκρεμούν, αντιβαίνει στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Σύμφωνα με αυτήν, το όργανο που θα κρίνει σε δεύτερο βαθμό την τύχη των αιτήσεων, πρέπει να είναι ανεξάρτητο από εκείνο που αποφασίζει σε πρώτο βαθμό, όχι το ίδιο.

* Ήδη εφαρμόζονται πρακτικές πλήρους απαξίωσης των εν ισχύ ροζ καρτών όσων προσφύγων οι αιτήσεις βρίσκονται σε εκκρεμότητα. Έχουμε δηλαδή μια διαδικασία ανάκλησης όλων των πιστοποιητικών που ήδη δόθηκαν σε αιτούντες χορήγηση πολιτικού ασύλου: η αστυνομία θα γυρίζει πόρτα – πόρτα, θα αποκλείει ολόκληρες πλατείες και γειτονιές, θα συλλαμβάνει άντρες, γυναίκες ή παιδιά (ακόμα και χωρίς τους γονείς τους). Θα γίνονται αιφνιδιαστικές εξορμήσεις σε εργασιακούς χώρους (π.χ. οικοδομές) και θα προσαγάγονται όσοι είναι περισσότερο μελαχρινοί από τον μέσο Έλληνα.

* Σε εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα κι εγκαταστάσεις του υπουργείου Εθνικής Αμύνης θα λειτουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης συλληφθέντων μεταναστών και προσφύγων. Από εκεί, οι συλληφθέντες θα στέλνονται με πλοία και τραίνα στην Τουρκία και τη Λιβύη (χώρες γνωστές για το σεβασμό τους στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια…).

* Ειδικά για τους συλληφθέντες, δεν θα ισχύουν όλα τα νόμιμα δικαιώματα ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων – η νομότυπη διαδικασία θεωρείται «χάσιμο χρόνου». Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα εκκρεμούν 30.000 προσφυγές για να εξεταστούν σε δεύτερο βαθμό... Με το νέο ΠΔ η απάντηση είναι γνωστή και σαφώς αρνητική, αφού καταργείται η επανεξέταση σε δεύτερο βαθμό... Η Ελλάδα δίνει πολιτικό άσυλο μόνο στο 0,05% - 1% των αιτήσεων που υποβάλλονται. Το εξευτελιστικό αυτό ποσοστό των εγκρίσεων οφειλόταν κυρίως στις εγκρίσεις της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Προσφύγων , η οποία καταργείται.

Το σχέδιο έξι σημείων του ΥΠΕΞ

1. Χρησιμοποίηση πλοίου ικανής χωρητικότητας, το οποίο θα λειτουργεί ως πλωτό κέντρο πρώτης υποδοχής και μεταφοράς. Θα προσεγγίζει τα νησιά του Αιγαίου όπου έχουνσυλληφθεί παράνομοι μετανάστες, θα τους επιβιβάζει και θα τους μεταφέρει στα Κέντρα Υποδοχής τα οποία ήδη λειτουργούν και πρόκειται να λειτουργήσουν. Το πλοίο πρέπει να είναι εξοπλισμένο με τις απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές, έτσι ώστε αφενός να γίνεται ένας ολοκληρωμένος υγειονομικός έλεγχος των λαθρομεταναστών και αφετέρου η ταυτοποίηση των στοιχείων τους, προκειμένου να διαπιστώνεται έγκαιρα και έγκυρα η χώρα καταγωγής τους.

2. Άμεση επανέναρξη των διαπραγματεύσεων Ε.Ε.-Τουρκίας για τη σύναψη Συμφωνίας Επανεισδοχής και άμεση εφαρμογή του υφιστάμενου ελληνοτουρκικού Πρωτοκόλλου Επανεισδοχής.

3. Ενεργοποίηση συγκεκριμένου λιμένα στα τουρκικά παράλια ως σημείου παράδοσης των παράνομων μεταναστών που έχουν φτάσει στη χώρα μας από την Τουρκία.

4. Σύναψη συμφωνιών επανεισδοχής, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διμερές επίπεδο, με τις σημαντικότερες από τις τρίτες χώρες καταγωγής του κυρίου όγκου των λαθρομεταναστών (Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ, Σομαλία). Η αναπτυξιακή βοήθεια και η συνεργασία σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο μπορούν να συμβάλουν ως μοχλοί πίεσης στην προσπάθειά μας για τη σύναψη αυτών των συμφωνιών.

5. Εντατικοποίηση των κοινών επιχειρήσεων της FRONTEX, της υπηρεσίας της ΕΕ για τα εξωτερικά σύνορα, σε μόνιμη βάση στην περιοχή μας, έτσι ώστε να οδηγηθούμε στη σταδιακή δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η πρότασή μας για τη δημιουργία εξειδικευμένου παραρτήματος της FRONTEX στην Ελλάδα για τα θαλάσσια σύνορα.

6. Εξάντληση κάθε δυνατότητας χρηματοδότησης όλων των απαιτούμενων δράσεων με πρόσθετους πόρους από την Ε.Ε. και αξιοποίηση ευρωπαϊκών και διμερών προγραμμάτων.

4. BUSINESS & ECONOMY – ΕΝΑ ΣΥΝΘΕΤΟ ΤΟΠΙΟ...

Ποιος θα αντιδράσει σ' αυτά; Ας δούμε τι λέει και ένας βετεράνος undercover immigration officer από τη Θεσσαλονίκη, με το ψευδώνυμο Nick στο διαδικτυακό τόπο EU BUSINESS: "Στην Ελλάδα, το smuggling μεταναστών είναι μια επιχείρηση πιο κερδοφόρα ακόμη και από τη διακίνηση ναρκωτικών. Τα Δίκτυα μπορεί να κερδίζουν μέχρι και 120 εκατ. ευρώ το μήνα [...] Η Αστυνομία έκανε πάνω από 53.000 συλλήψεις στη βόρεια Ελλάδα το περασμένο έτος (2008), συμπεριλαμβανομένων περίπου των 500 που πιάστηκαν στο πλαίσιο των μυστικών δραστηριοτήτων του Nick. Ο Nick παραδίδει τους μετανάστες που ο ίδιος μεταφέρει στην αστυνομία, αλλά βοηθά τους συναδέλφους οδηγούς φορτηγών να διαφύγουν τη σύλληψη ή να τύχουν ευμενέστερων δικαστικών αποφάσεων για να διατηρήσει τις επαφές του στο εσωτερικό της Τουρκίας”. Δεν είναι και λίγο. Οι συνάδελφοι στο Αφγανιστάν από την άλλη λένε ότι η προσφορά δρομολογίων δεν μπορεί να καλύψει τη ζήτηση. Από ένα σημείο και μετά το ερώτημα δεν είναι ποιος θα αντιδράσει αλλά ποιος δεν θα εξαγοραστεί. Άμεσα ή έμμεσα. Λέει η Μπακογιάννη: Δεν πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία είναι μια ρατσιστική και ξενοφοβική κοινωνία. [....] Η Ελλάδα έγινε από μια κοινωνία "μονοπολιτισμική" και "μονοθρησκευτική" ουσιαστικά με ένα πολύ μικρό ποσοστό των μουσουλμάνων μας στη Θράκη, μια κοινωνία η οποία σήμερα έχει πάνω από 12% μετανάστες και τους έχει πάρα πολύ καλά υποδεχτεί. Υπάρχει όμως πάντα ένα μέτρο και αυτό το μέτρο όταν ξεπεραστεί δημιουργεί από εκεί και πέρα αντανακλαστικά, τα οποία στηλιτεύονται από πολλούς, είναι όμως αναμενόμενα όταν ξεπεραστεί ένα όριο, το οποίο να αντέχει η κοινωνία αυτή η συγκεκριμένη. Και αυτό είναι και το βασικό μήνυμα προς τους Ευρωπαίους εταίρους μου και ήμουν πάρα πολύ σαφής σε αυτό. Υπάρχει μέτρο στο πόση εργασία μπορεί να υποτιμήσει ένα κράτος εντός των συνόρων του; Πόση υποτιμημένη οικοδομική εργασία μπορεί να αντέξει, λ.χ. ελλείψει μεγάλων έργων; Πόση υποτιμημένη γυναικεία οικιακή και σεξουαλική εργασία, αν η κυρία και ο κύριος “δεν έχει λεφτά”; Πόση υποτιμημένη αγροτική εργασία με την ΚΑΠ; Η ανεργία έχει χτυπήσει επίπεδα ρεκόρ στην ευρωζώνη. Το ΕΚΘ έβγαλε πριν λίγες μέρες στοιχεία για κάποιους κλάδους που το επιβεβαίωνουν και για τη Θεσσαλονίκη: Το ένα πέμπτο (20%-23%) των εργαζομένων, που απασχολούνταν πέρυσι στους κλάδους ξυλείας, μετάλλου και κλωστοϋφαντουργίας νομού Θεσσαλονίκης έχει χάσει τη δουλειά του, σύμφωνα με εμπειρικά στοιχεία του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου (ΕΚΘ). Στον κλάδο τεχνικών έργων/οικοδομής, το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 35% και οι άνεργοι ανέρχονται 12.000-15.000. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του ΕΚΘ Νίκος Γιαννόπουλος: «Φέτος θα βλέπετε μόνο... άσπρους οικοδόμους. Ηλιοκαμμένοι δεν θα υπάρχουν, γιατί δεν θα εργάζονται στα γιαπιά». Μπρρρρρρ..... Υπάρχει προφανώς ένας υπολογισμός σε αυτά και μια αποτίμηση του κοινωνικού ρίσκου. Αυτή η αποτίμηση δεν φαίνεται πουθενά καλύτερα από ό,τι στους εξοπλισμούς της αστυνομίας. Υπάρχει επίσης η ανάπλαση του κέντρου, των κέντρων - και οι επενδύσεις. Remap να πάει στο διάολο.... Χωροταξικές ασκήσεις με βαθύ κοινωνικοταξικό αντίκτυπο. Όχι μόνο στην τουριστική και εμπορική βιτρίνα. Μήπως η ιδιοκατοίκηση είναι αναχρονιστική; Θα χτίσει ή θα αγοράσει ποτέ η γενιά των 700 ευρώ δικό της σπίτι; Ή μήπως θα ανοίξει δικό της μαγαζάκι; Αλλά είπαμε, αν δεν έχουμε νοικοκυραίους, κάνει το κράτος τη δουλειά τους με τους “κατά φαντασίαν νοικοκυραίους”. Διαίρεση να υπάρχει –ντόπιοι και ξένοι, “ενταγμένοι” και νεοαφιχθέντες– και πειθαρχία. Το “έξω οι ξένοι” είναι λοιπόν παντού και πάντα “κάτω οι ξένοι”. Αν χρειαστεί, για να είναι κάτω, να είναι και λίγο παραμέσα, λίγο παραέξω, δηλαδή λίγοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, λίγοι στο θερμοκήπιο, λίγες στη Λιβύη, λίγες στη λάντζα, λίγοι στην Τουρκία, λίγοι στο μπουρδέλο, η δουλειά θα γίνεται.

5. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Η ΣΦΑΓΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Λένε ότι για πρώτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια μειώνονται οι νεκροί στα σύνορα. Όπως τα μετράει το fortresseurope.blogspot: “Το πρώτο εξάμηνο του 2009, τα θύματα της μετανάστευσης που καταγράφηκαν στον διεθνή Τύπο ήταν 434 στη Μεσόγειο, και άλλα 25 άτομα έχασαν τη ζωή τους στα από ξηράς σύνορα. Την προηγούμενη χρονιά, την ίδια περίοδο οι καταγεγραμμένοι νεκροί ήταν 985”. Η λογική του containement, της συγκράτησης, πίσω, πέρα απ' τα σύνορα, είναι κομμάτι της στρατηγικής διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών και των γαιοπολιτικών business. Τις σφαίρες στους πρόσφυγες το Μαρόκο τις εξαργύρωσε με μια ολόκληρη σχεδόν χώρα. “Επαναπροωθούμε [στη Λιβύη] για να σώζουμε ζωές.” είπε πρόσφατα ο Joseph Saint John, διευθυντής στο υπουργείο εσωτερικών της Μάλτας, σε ομιλία του σε συνέδριο για τη μετανάστευση. Ένας αιγύπτιος πρόσφυγας από το κοινό σήκωσε το χέρι του και πήρε το λόγο: “Με συγχωρείτε, κύριε υπουργέ, πείτε μου, είτε πεθαίνεις στη θάλασσα, είτε πεθαίνεις στη Λιβύη, το ίδιο δεν είναι; Ποια είναι η διαφορά;”. Με την Τουρκία το παιχνίδι είναι πιο δύσκολο. Από τη μια η Ελλάδα ζητάει λεφτά, αρκετά λεφτά, από την ΕΕ, από την άλλη θέλει να κάνει την Τουρκία προορισμό επαναπροωθήσεων. Αλλά το παιχνίδι με την Τουρκία είναι πιο χοντρό. Πάντως οι επαναπροωθήσεις γίνονται όλο και περισσότερες.

6. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΠΑΡΟΝ – FUTURE GROUP Κάθε αντικείμενο που χρησιμοποιούν τα άτομα, κάθε συναλλαγή που κάνουν και σχεδόν οπουδήποτε πηγαίνουν θα καταγράφονται σε ψηφιακά αρχεία. Έτσι θα δημιουργηθεί πλούσιο πληροφοριακό υλικό για τους οργανισμούς δημόσιας ασφάλειας και θα δημιουργηθούν τεράστιες ευκαιρίες για πιο αποτελεσματικές και παραγωγικές προσπάθειες δημόσιας ασφάλειας. EU Council Presidency paper Η Σουηδική Προεδρία την οποία διανύουμε θα επαναπροσδιορίσει τη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ σε ένα πλάνο με πενταετή προοπτική.Τα δύο προηγούμενα ανάλογα προγράμματα ήταν του Τάμπερε και της Χάγης, που εξέφρασαν την κυρίαρχη πλεον τάση ενίσχυσης των εξουσιών όλων των υπηρεσιών ασφάλειας –εσωτερικών και εξωτερικών– και όχι μόνο για τρομοκρατία και σοβαρά εγκλήματα o Tampere Programme 1999-2004. Το κείμενο υιοθετήθηκε την ίδια μέρα που δημοσιεύτηκε. Καθόλου χρόνος για δημόσια διαβούλευση. Καμία συμβολή των εθνικών κοινοβουλίων. Μυστήριο σχετικά με την ταυτότητα των σχεδιαστών του Προγράμματος o Hague Programme 2005-2009. Διαπραγματεύσεις με μυστικές συναντήσεις. Το κείμενο δημοσιεύτηκε δυο βδομάδες πριν την υιοθέτησή του. Και πάλι κανένα περιθώριο “διαβούλευσης”. Αλλά πέρα από τα κοινοβουλευτικά άλλοθι, η αντιμεταναστευτική πολιτική είναι αδιάσπαστο κομμάτι της γενικότερης κίνησης για την καθυπόταξη των κοινωνιών. Την ανάπτυξη του πενταετούς στρατηγικού σχεδίου δικαιοσύνης/εσωτερικών υποθέσεων/ πολιτικής ασφάλειας 2009-2014 έχει αναλάβει μια ομάδα αξιωματούχων της ΕΕ και των κυβερνήσεων, η Future Group, που εστιάζει κυρίως: - στην ενίσχυση των τεχνικών και τεχνολογιών παρακολούθησης - στην ενίσχυση της συνεργασίας με τις ΗΠΑ (στην πρόσβαση των τελευταίων στα δεδομένα των υπηκόων της ΕΕ). Μια Ευρωατλαντική ολοκλήρωση του Μεγάλου Αδελφού. Η υιοθέτηση του προγράμματος θα γίνει στο 2ο εξάμηνο 2009. Πιθανότατα θα ονομαστεί Stockholm Programm, και θα προβλέπει:

* Europol: Ευρωπαϊκή Αστυνομία κατά του Εγκλήματος με κοινή δομή διερεύνησης εγκλημάτων, με πολυεθνικά αστυνομικά τμήματα συντονισμένα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε τελικά να υπάρξει Ευρωπαϊκή Αστυνομία Συνόρων από πολυεθνικές ομάδες.

* Ανάθεση όλων των διαδικασιών ελέγχου των συνόρων στην FRONTEX, μακροπρόθεσμα στην European Border Guard- Ευρωπαϊκή Φύλαξη Συνόρων. Η FRONTEX καθίσταται αυτόνομος οργανισμός για πτήσεις απέλασης προς τρίτες χώρες

* Ανάπτυξη Ευρωπαϊκών Ομάδων Ενίσχυσης σε δύσκολα συνοριακά σημεία και περιοχές, όπως Λιβύη, Νιγηρία.

* Μόνιμη Επιχειρησιακή Ομάδα συνοριακών αστυνομικών για τις επιχειρήσεις στις χώρες προέλευσης και τα ευρωπαϊκά σύνορα.

* Διερεύνηση δυνατοτήτων για τη δημιουργία του EU-PNR (Passenger Name Record) - αρχείο ονομάτων ταξιδιωτών.

* Επέκταση των αρχείων δεδομένων για μετακινήσεις εκτός ΕΕ, εντός ΕΕ και εντός του κάθε κράτους από την μια περιοχή στην άλλη, είτε πρόκειται για χερσαία, εναέρια ή θαλάσσια μετακίνηση. Συμφωνία μεταξύ 17 κρατών μελών και εφαρμογή και στα 27 της ενσωμάτωσης των αστυνομικών μέτρων στο ευρωπαϊκο δίκαιο – αυτόματη ανταλλαγή DNA, δαχτυλικών αποτυπωμάτων και δεδομένων οχημάτων για τον έλεγχο της μετανάστευσης.

* Αυτοματοποιημένα συστήματα ελέγχου των συνόρων, εισαγωγή της έννοιας e-border που θα περιλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο σύστημα παρακολούθησης ξηράς και θάλασσας καθώς και σύστημα ελέγχου εισόδου-εξοδου. Εισάγεται το μοντέλο τετραπλής πρόσβασης ελέγχου: 1. μέτρα στις τρίτες χώρες, 2. μέτρα στις γειτονικές χώρες, 3. συνοριακοί έλεγχοι, 4. έλεγχος εντός της περιοχής ελεύθερης μετακίνησης.

7. ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ

Η εικόνα είναι ζοφερή. Αλλά οι χωρίς χαρτιά αντιστέκονται. Αρχικά απ' ό,τι φαίνεται διαμαρτύρονται. Μπαχαλεύουν κέντρα κράτησης από την Αγγλία μέχρι την Ιταλία. Δεν ανέχονται προσβολές των συμβόλων τους. Κάνουν απεργίες πείνας. Συγκρούονται με τους μπάτσους που συλλαμβάνουν τ' αδέρφια τους. Ωστόσο, ασφαλώς είναι απομονωμένοι κοινωνικά και σε μεγάλο βαθμό εγκλωβισμένοι στους παγιωμένους παλιούς διαχωρισμούς. Είναι γεγονός ότι η στάση του παραπαίοντος επίσημου συνδικαλισμού απέναντι στους μετανάστες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη ήταν και είναι από καθαρά εχθρική μέχρι ευκαιριακά “φιλική” όταν χρειάζονταν να πυκνώσουν τις αραιωμένες στα όρια της εξαφάνισης γραμμές του μετά από δεκαετίες ξεπουλήματος. Και το κατά πόσο ένας φορέας αδιαφορεί ή εχθρεύεται τους μετανάστες εξακολουθεί να είναι κριτήριο συμπερίληψής του στους αξιοσέβαστους συνομιλητές των αφεντικών. Δυστυχώς από τις “υπεύθυνες παρεμβάσεις” των εργατοπατέρων οι μετανάστες όπως και οι ντόπιοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Δεν είναι καιρός για μεγαλοπιάσματα, αλλά το κατά πόσο οι ακηδεμόνευτες συνδικαλιστικές προσπάθειες στους εργασιακούς χώρους θα εκφράσουν και θα προσεγγίσουν όσους χωρίς χαρτιά μπορέσουν να βρεθούν εργασιακά κοντά τους θα είναι κι αυτό ένα μεγάλο στοίχημα. Υπάρχει μετά και η διάχυτη αλληλεγγύη. Γράφει το Στέκι Αλβανών Μεταναστών:

Σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους που μας υποστηρίζουν θεωρούμε ότι αλληλεγγύη στους μετανάστες είναι να προσφέρεις μια δουλειά, μια στέγη, χαρτιά (με λευκούς γάμου κλπ) ή έστω ένα φιλικό χαμόγελο, χωρίς να απαιτείς να ασπαστεί την ιδεολογική σου δοξασία.. Αλληλεγγύη είναι το να ξέρεις τι επιπτώσεις έχει στη ζωή μας η προσπάθεια εξασφάλισης χαρτιών και όχι η θεωρητική γνώση των συνθηκών που δημιουργούν τα προβλήματα μας. Αλληλεγγύη σημαίνει να κατανοείς ότι το να είσαι αλβανός ή βούλγαρος ή πακιστανός δεν είναι θέμα προσωπικής επιλογής, όπως το να είσαι εθνικιστής η διεθνιστής, αριστερός η δεξιός, αλλά παρόλα αυτά καθορίζει σε πρακτικό επίπεδο τις περισσότερες πτυχές της ζωής μας. Αυτά μπορεί να ακούγονται “κάπως”. Πώς κάπως; Είναι θέμα διατύπωσης; Δεν είναι;... Συμφωνούμε με το πνεύμα της παρέμβασης, αν και σίγουρα δεν είναι θέμα γνώσης και “αλληλοκατανόησης” η αποτελεσματική δράση, ούτε φυσικά ατομικής δράσης και γκριμάτσας. Οι αντικειμενικές συνθηκες τρομοκρατίας και πίεσης δυσκολεύουν τα πράγματα από κάθε άποψη. Και οι ματιές στα πράγματα πολύ διαφορετικές. Δυστυχώς τόσο οι μεταναστευτικές κοινότητες όσο και οι ριζοσπαστικές συλλογικότες συναντιούνται σε τούτο: πολύ εύκολα χτίζουν τείχη γύρω τους, και ορίζουν προτεραιότητες που από ένα σημείο και μετά διαθλώνται υπέρμετρα από τις ανάγκες αυτοσυντήρησης. Ορισμένες φορές έχει κανείς την εντύπωση ότι όλοι κάνουμε ευχολόγια για το αδύνατο, την αλληλοπεριχαράκωση δύο γκέτο. Οι φιλομεταναστευτικές δράσεις δυστυχώς απευθύνονται κυρίως στην κεντρική πολιτική σκηνή, και όχι στους ίδιους τους πρόσφυγες, ελλείψει δομών και σημείων επαφής. Μια αναγκαιότητα, δεδομένου του μονόλογου της εξουσίας, αλλά και ένας τρόπος δράσης που πρέπει να δούμε κριτικά αν είναι να γίνουν οι αγώνες πραγματικά κοινωνικοί, αδιαμεσολάβητοι και δυνατοί. Δεν μιλάμε για επιμερισμούς ευθύνης αλλά θα πρέπει να μιλάμε για κινηματική υπευθυνότητα. Οι χωρίς χαρτιά και οι με χαρτιά μπορεί να βλέπουν προς το παρόν διαφορετικά όνειρα. Αλλά οι εφιάλτες όλο και συγκλίνουν.

ΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ - ΔΙΚΤΥΟ CLANDESTINA WWW.CLANDESTINA.ORG

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]