user preferences

New Events

West-Azië

no event posted in the last week

Iran: een 30 jaar oude tragedie

category west-azië | community struggles | persbericht author Sunday July 19, 2009 16:43author by Federazione dei Comunisti Anarchici - FdCAauthor email internazionale at fdca dot it Report this post to the editors

Het bloedbad dat wordt uitgevoerd door de leiders van de islamitische republiek verplettert de vreedzame oppositie van het volk, wat een einde maakt aan de mythe dat door de islam geïnspireerde staten verschillen van de zogenaamde "seculiere" staten van het Westen: als de klassen die de macht hebben, of het nu een seculiere bourgeoisie of een religieuze bourgeoisie is, door het volk op straat wordt gevraagd verantwoording af te leggen voor hun macht, hun machtsmisbruik, hun voorrechten, hun beperkingen op de vrijheid voor de oppositie, is het gevolg altijd hetzelfde - hevige repressie, mensen worden neergeschoten, veiligheidskrachten keren zich tegen het volk om de demonstranten fysiek te vernietigen, of het nu arbeiders, vrouwen of studenten zijn. [English] [Italiano] [Ελληνικά]


Iran: een 30 jaar oude tragedie


De mythe van de islamitische volksrepubliek in Iran is uiteindelijk ineengestort in een zee van bloed.

Het bloedbad dat wordt uitgevoerd door de leiders van de islamitische republiek verplettert de vreedzame oppositie van het volk, wat een einde maakt aan de mythe dat door de islam geïnspireerde staten verschillen van de zogenaamde "seculiere" staten van het Westen: als de klassen die de macht hebben, of het nu een seculiere bourgeoisie of een religieuze bourgeoisie is, door het volk op straat wordt gevraagd verantwoording af te leggen voor hun macht, hun machtsmisbruik, hun voorrechten, hun beperkingen op de vrijheid voor de oppositie, is het gevolg altijd hetzelfde - hevige repressie, mensen worden neergeschoten, veiligheidskrachten keren zich tegen het volk om de demonstranten fysiek te vernietigen, of het nu arbeiders, vrouwen of studenten zijn.

Dertig jaar geleden waren wij anarchisten niet onder degenen van links die Khomeini's klerikale revolutie verwelkomden, alleen omdat het anti-imperialistisch en anti-sjah was. We wisten dat het Iranese volk een nieuwe, zelfs grotere tragedie te wachten stond, een tragedie waar men moeilijk van af kon komen. En in feite zijn in de loop der jaren alle verschillende seculiere en linkse organisaties vernietigd, iedere autonome vakbond stem is tot zwijgen gebracht, en het olie-rijke zuiden is gemilitariseerd. Iran begon met een beleid om zichzelf op te werpen tot een regionale macht en een islamitische model staat, die volop profiteerde van de mogelijkheden die het gepresenteerd kreeg door de twee Irak oorlogen, de oorlog in Afghanistan, de Israelische oorlogen in Libanon en Palestina en door het naar voren treden van de nieuwe economische macht die China is.

Een corrupte en uitbuitende klerikale, autoritaire elite bestuurt een land waarin de werkloosheid 25-35% bedraagt, waarin een bonus van tussen 50 en 600 euro werd verdeeld onder aanhangers van president Ahmadinejad, waarin de president banken toestond creditcards te produceren, waardoor veel bewoners van Iran in de schulden raakten, waarin de fanatieke Basij militie tussen de 3 en 5 miljoen leden heeft, waarin olie noch rijkdom voor het land oplevert noch energie levert, waarin mensen overleven dankzij brood en transport subsidies. Nu is deze elite het spoor bijster door interne botsingen die de presidentsverkiezingen naar de voorgrond hebben gebracht. Maar de prijs wordt betaald door de duizenden demonstranten wier eisen relatief mild lijken te zijn, behalve voor de machthebbers in Iran die het niet kunnen uitstaan dat eisen door middel van directe actie van onderop worden gesteld, zonder te wachten op gunstige concessies van bovenaf. Wat het volk vraagt is tolerantie van de vrijheid van meningsuiting, dat oppositie kranten niet worden gecensureerd of gesloten, dat de doodstraf niet wordt toegepast voor minderjarigen, voor meer werk mogelijkheden voor vrouwen in de publieke sector, dat radicale studenten niet in de gevangenis worden opgesloten, voor meer bescherming van vrouwen in scheidingszaken.

Het theocratische leiderschap van de mullahs is voor aansluiting bij de WHO, voor privatiseringen en neo-liberaal beleid. Het heeft een enorme hoeveelheid mankracht tegen lage kosten, voor de penetratie van Chinees kapitaal en joint ventures voor gas en olie corridors in oostelijke en westelijke richting. De VS en Europa weten dit en vinden het moeilijk meer dan een beetje verontwaardigd te worden.

Internationale solidariteit is moeilijk vanwege Iran's isolatie, de houding van het Westen tegenover het land en de tegenstrijdige houding van de Arabische wereld tegenover Iran. En toch, als we toestaan vast te komen zitten in de subtiele verschillen tussen "reformisten" zoals Mousavi en klerikale gematigde mensen, door de wijsheid van de Qom mullahs vergeleken met de harde opstelling van Khomeini, of met de anti-westerse en anti-semitische propaganda van Ahmadinejad, lopen we het risico het zicht te verliezen op de beweging die de macht van de staat uitdaagt en in levens betaalt omdat ze durfde te vragen om meer vrijheid, meer gerechtigheid, meer toekomst en meer leven.

Ook Iran heeft diens heersende kapitalistische, uitbuitende bourgeoisie. Ook Iran heeft diens achteruit gaande, vrijheid vermoordende geestelijke macht. Ook Iran heeft diens verpletterde en onderdrukte volk. Dus "intifada" tegen de theocratie van Teheran. Volksverzet tegen de onderdrukkers en moordenaars. De Iranese revolutie is een revolte voor de hoop van vrijheid en sociale rechtvaardigheid. Het heeft al de seculiere, anti-statelijke, anti-autoritaire, internationale solidariteit nodig die het kan krijgen!

Federazione dei Comunisti Anarchici

26 juni 2009

[Vertaling door a-infos-nl]

Related Link: http://www.fdca.it
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]