Γιατί είναι προβοκάτσια

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Αναρχικό κίνημα | Γνώμη / Ανάλυση

Tuesday February 10, 2009 19:38

by "ραντεβού στα γουναράδικα"

Μια τοποθέτηση

Δεν έχουμε αυταπάτες. Η απάντηση στο κράτος και στη βία του δεν έρχεται από κουμπουροφόρους εκδικητές με λεξιλόγιο εκ ΓΑΔΑ. Η απάντηση (και η εκδίκησή) μας δίνεται μέσα από το συλλογικό μας πρόταγμα.

Σύντροφοι,

Δεν θα κουράσουμε εδώ πέρα με πολιτικές αναλύσεις που κάποιοι τόσο απεχθάνονται. Ούτε θα διεκδικήσουμε να γίνουμε οι ιεράρχες του κινήματος που αποφασίζουν τί είναι "σωστό" και τί "λάθος" κινηματικά.

Μια τοποθέτηση πρώτα

Αισθανόμενοι πως ανήκουμε οργανικά σε αυτό που ονομάζεται αναρχικός, αντιεξουσιαστικός, αυτόνομος ή εξεγερμένος χώρος κατανοούμε ως υγιές σε κάθε συγκυρία οι τρόποι και οι μορφές δράσης να υιοθετούνται σε ένα συλλογικό πλαίσιο. Είτε αυτό είναι συνέλευση, είτε πεζοδρόμιο, το συλλογικό αποφασίζει την ειρηνική πορεία, τη σύγκρουση, την κατάληψη, την όποια άλλη "πολύμορφη" δράση. Το συλλογικό περιθωριοποιεί άστοχες οι άκαιρες ενέργεις είτε αυτό είναι ο ύπουλος εργατοπατέρας είτε ο χουλιγκάνος μπαχαλάκιας Όσο κακόγουστα συνδικαλιστικό και αν ακουγεται το συλλογικό είναι αυτό που μπορεί να διαμορφώσει συσχετισμούς δυνάμεων και εν τέλει να πιέσει το κράτος. 10000 στον δρόμο με άγριες διαθέσεις, πορείες με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά πετυχαίνουν σκοπούς που καμία πεφωτισμένη (ένοπλη) πρωτοπορία δεν θα πετύχαινε ποτέ. Ο δεκέμβρης μας είναι η απόδειξη.

Παρόλ' αυτά και αυτό πρέπει να μείνει, δεχόμαστε ότι έστω και αν σε πολιτικό επίπεδο διαφωνούμε και διαχωριζόμαστε από αυτές, πρακτικές επιθέσεων με γκαζάκια ή πρακτικές ένοπλου αντάρτικου με τη μορφή που πήρε σε Ιταλία, Γερμανία και Ελλάδα (17Ν, ΕΛΑ) στο παρελθόν, ως (ξεκάθαρα αποτυχημένο) κομμάτι ενός κινήματος.

Βέβαια, οι τρεις επιθέσεις που ακολούθησαν τα μεγαλειώδη δεκεμβριανά δεν άνηκαν σε καμία από αυτές τις κατηγορίες.

Η προβοκάτσια

Να πούμε καταρχήν πως απεχθανόμαστε τιςτόσο προσφιλείς στην ακροδεξιά και στο "Κ"ΚΕ συνομωσιολογίες. Επίσης να πούμε πως όταν έχεις δεχθεί από πρώτο χέρι τις εκφάνσεις της κρατικής καταστολής, την μπότα του μπάτσου, τα χημικά, τους δικαστές,κλπ είναι αρκετά φυσικό να αναζητήσεις πέρα από πολιτικές διαδικασίες και σκέψη την εκδίκηση. Απλά. Έτσι, ένας μπάτσος τραυματίας, μερικές αδέσποτες σφαίρες σε τοίχο μπατσοτμήματος, φαντάζουν μια ελάχιστη πράξη ανταπόδοσης. Είναι ελκυστικό για το μυαλό μας να ξεχάσουμε. Να ξεχάσουμε τη σκοπιμότητα αυτών των ενεργειών, την ουσία τους κιόλας και βέβαια το πιο σημαντικό: την προπαγάνδισή τους.

Το είπαμε δεν θα κουράσουμε με αναλύσεις.

Ας αφήσουμε επομένως τη συζήτηση για τη σκοπιμότητα να πυροβολείς μέσα από το άσυλο, μέσα στα εξάρχεια, σε μια περίοδο όπου το κράτος έχει στριμωχθεί και το κίνημα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Ας αφήσουμε την ουσία ενεργειών όπου σφαίρες πηγάινουν στα τυφλά σε τοίχους και κλούβες και άμα λάχει πετυχαίνουν και κανέναν ΜΑΤατζη. Γιατί ούτε κανέναν πολιτικό εγκέφαλο πιάσαν οι σφαίρες ούτε κανέναν ιθύνοντα. Έναν αναλώσιμο για το κράτος μπάτσακο πιάσανε. Και αυτόν ούτε καν καλά. Περιέργως κακά θα έλεγα ιδίως όταν γαζώνεις με καλάσνικοφ απο τα 20 μέτρα και μετά σου λένε ότι ο μπάτσος είχε τις αισθήσεις του.

Ειπώθηκαν αυτά και όποιος θέλει τα προσέχει.

Ας πούμε για τις προκυρήξεις όμως. Σε αυτόν τον πλανήτη ζούμε. Γνωρίζουμε το επίπεδο του πολιτικού λόγου του αναρχικού χώρου. Ακόμα και οι επιθέσεις με γκαζάκια στην τελευταί αντιπροσωπεία αυτοκινήτων περιέχουν αυτό που όνομάζεται πολιτικό περιεχόμενο. Διαφωνούμε μαζί τους αλλά δεχόμαστε ότι έχουν πολιτικό περιεχόμενο. Όσο καλή διάθεση και αν έχουμε, στην κατεξοχήν σημαντική πτυχή της κάθε επίθεσης (που αλλίμονο δεν νομίζουμε πως είναι ένας μπάτσος και η υγεία του), την προκήρυξη, πολιτικό περιεχόμενο θα δυσκολευτούμε να βρούμε.

Μπάτσοι που είναι κότες και πρέπει στο εξής να πυροβολούν πιο γρήγορα, μπάτσοι που πρέπει να γίνουν ντόνατς, στοχοποιήση των Εξαρχείων σαν βάση του ένοπλου αντάρτικου, αθηναϊκές κομμούνες, λεπτομερείς περιγραφές το λιγότερο γηπεδικές των επιθέσεων, του εξοπλισμού που χρησιμοποιήθηκε (!)....μα τέλοσπάντων έκανε κανείς τον κόπο να διαβάσει αυτές τις προκηρύξεις;;;

Ας προσθέσουμε εδώ την ανάληψη ευθύνης με CD. Είναι και αυτο κάτι ενδιαφέρον.

Δεν έχουμε αυταπάτες. Η απάντηση στο κράτος και στη βία του δεν έρχεται από κουμπουροφόρους εκδικητές με λεξιλόγιο εκ ΓΑΔΑ. Η απάντηση (και η εκδίκησή) μας δίνεται μέσα από το συλλογικό μας πρόταγμα.

Κατάληψη, αυτοοργάνωση, αυτοδιεύθυνση, αλληλεγγύη, πορεία, οργή, ξέσπασμα, σύγκρουση.

Λυσσασμένη Ταξιαρχία "ραντεβού στα γουναράδικα

Benutzereinstellungen

Anarkismo.net

Suche

Neue Veranstaltungshinweise

Kommende Veranstaltungen

Andere Presse

Feeds

Γιατί είναι προβοκάτσια

Hauptseite

Latest News

Opinion and Analysis

Press Releases